Дэкарацыі. Данік Малец (мочкі ваходзіць)
 Скачать 15.37 Kb.
|
|
Дэкарацыі: невялічкі пакой, каля акна, завешанага фіранкай стаіць ложак пані Мар’і. У глыбіні пакоя – стол і крэсла. Побач – этажэрка з кнігамі. Данік Малец: (моўчкі ўваходзіць) Пані Мар’я: (працягваючы да яго рукі) – А, Малец, гэта ты! Прыйшоў адведаць сваю настаўніцу? Дык ідзі ж ты сюды, павітаемся! Данік Малец: (як заварожаны ідзе да ложка пані Мар’і) Пані Мар’я: (да Даніка) – Харошы мой! І чаго ж ты так засаромеўся? Ну, сядзь. Вазьмі вунь крэсла, каля стала. Данік Малец: (моўчкі бярэ крэсла, падносіць яго да ложка пані Мар’і садзіцца) Пані Мар’я: - Ну, раскажы мне, Данік за што ты двойку атрымаў? Данік Малец: (усхапіўшыся) – Не двойку, а тры з мінусам. Пані Мар’я: - А чаму ты панну Рузю не слухаеш? Данік Малец: (запінаючыся) Яна… Яна толькі крычыць. Пані Мар’я: А я? (цішэй) Ты не злуеш на мяне? (паказваючы на этажэрку) – Зірні, вунь там кніжка. Таўсцейшая, у чырвоным пераплёце. Вазьмі яе і падай мне. Данік Малец: (моўчкі здымае кніжку з этажэркі і падае пані Мар’е) Пані Мар’я: (звяртаючыся да Даніка) -А цяпер вазьмі на століку ручку і памачы яе ў чарніліцу. Данік Малец: (моўчкі падае ручку пані Мар’е) Пані Мар’я: – Дзякую, Данік. (нешта піша ў разгорнутай кнізе, пасля, прамакнуўшы напісанае закрывае яе і падае Даніку) – Вазьмі, Данік. Гэта – табе. Чытаць будзеш дома. І лепш не паказвай нікому. Добра? Данік Малец: (апусціўшы вочы, шэптам) – Дзенькуе. Пані Мар’я: - Добра, хлопчык. Чытай, вучыся. Ты пойдзеш далёка… (памаўчаўшы) - А чаму ты ўсіх не прывёў? Данік Малец: - Яны ў сенях… І на двары Пані Мар’я: На двары? Дык пакліч іх! Данік Малец: (адчыняе дзверы і выходзіць з пакоя) У пакой, як бульба з развязанага мяшка пасыпаліся чацвёртакласнікі. Чацвёртакласнікі: (усе разам) – Дзень добры! – Дзень добры! – Дзень добры! Пані Мар’я: (са здзіўленнем) – А як павырасталі, а-ёй… Дзяўчаты: (акружыўшы ложак настаўніцы, усе разам) – Проша пані! – Проша пані! – Проша пані! Данік Малец: (прыціскаючы пад пахай кнігу пані Мар’і, пра сябе) – Лепш за ўсё – зараз жа схаваць яе ў торбу. Занавес |