биохимия. 24.04.2020 Бх. Тобы 2015 жмф бауыр биохимиялы ызметі
 Скачать 1.55 Mb.
|
|
8. Этанол мен ацетальдегидтің бауырдағы ксенобиотиктер және дәрілік заттар метаболизміне әсері Бауырда этиль спиртінің айналуын да цит Р450 ферменті («этанолдың микросомаллық тотығу жүйесі») катализдейді. Себебі, спирт және дәрілік заттар бір ғана ферменттік жүйенің субстраты, олардың ағзаға бірлескен әсері тіршілік үшін қауіпті болуы мүмкін. Осылай болғандықтан цит Р450 ферменті фармакология үшін ерекше маңызды болып табылады.  Сурет 19. Этанолдың тотығуына қатысатын ферменттер және олардың өнімдері. (1- алкогольдегидрогеназа, 2- МЭТЖ - Р450ІІЕ1, 3- каталаза). Ағзаға түскен соң этанол диффузия жолымен жылдам сіңіріледі, қандағы максимальді концентрациясына 60-90 минутта жетеді. Сіңірілу жылдамдығы әртүрлі факторларға тәуелді. Мысалы, ашқарында, ішімдіктің жоғары температурасында (мысалы, горга), құрамында қанттың және көмірқышқылы газы болуында (шампан шарабы) этанолдың сіңірілуі стимулденеді. Толық тағамнан кейін қабылданған этанолдың сіңірілуі бәсеңдейді. Ағзада этанол жылдам таралады, басым түрде жалпы массаның 70% алатын мүшелер – бұлшықет пен миға түседі. Аз мөлшерде май мен сүйек ұлпаларына түседі.Сыраның бір шишасында болатын этанолдың (16 г (%) этанол) жылдам және толық сіңірілген кезінде 70 кг салмақтағы адамның (этанол оның 49 кг ұлпасына (70 кг *0,7=49 кг) таралады) және оның қанындағы концентрациясы 16 г/ 49 кг = 0,33 промилл (7,2 мМ) болады. Этанолдың өлімдік концентрациясы жуық шамамен - 3,5 промилл (76 мМ).Этанолдың метаболиттік биотрансформациясы өтетін негізгі орын - бауыр болып табылады. Бұл үдеріске асқазан эпителийі де қатысады. Алғашқыда алкогольдегидрогеназа арқылы дегидрленіп этанальге (ацетальдегид) айналады, сонан кейін альдегиддегидрогеназа арқылы ацетатқа (сірке қышқылы) айналады. Сірке қышқылы ары қарай ацетат-КоА-лигаза (тиокиназа) катализдеуімен, АТФ қатысында, ацетил-КоА-ға айналады. Аралық метаболизм үдерісі жақсы сәйкестікпен жүреді. Этанол метаболизмінде цитоплазмалық алкогольдегидрогеназа ферментімен бірге, шектеулі мөлшерде каталаза және микросомалық «индуцибельді» алкогольоксидаза да қатысады. Ацетальдегидтің концентрациясының жоғарылауы альдегидоксидаза индукциясын дамытады: - бұл сірке қышқылы, сутек асқынтотығы және басқа да оттектің активті формалары түзілуіне және ары қарай липидтердің асқынтотығуына (ЛАТ) әкеледі. Ацетальдегиддегидрогеназа (кофермент НАД+ ) әсерінен түзілетін сірке қышқылы ацетилКоА-синтетаза ферменті катализдеуімен ацети-КоА түзілдіреді және ол ҮКҚЦ-да тотығып АТФ немесе май қышқылдарының синтезіне немесе кетондық денелердің синтезіне жұмсалуы мүмкін. Альдегиддегидрогеназаның әртүрлі изоформалары субстарттық әсерлесу ерекшелігі, спецификалылығы, активтілігі бойынша шоғырланған әртүрлі мүшелерде : - бүйрек, эпителий, асқазан мен ішектің шырышты қабығында.  Сурет 20. Этанолдың бауырдағы метаболизмі (1- алкогольдегидрогеназа, 2,4,5- альдегиддегидрогеназа (альдегидоксидаза), 3- ацетилКоА-синтетаза, 6- лактатдегидрогеназа, 8- тиолаза, 9- май қышқылының синтазасы, 10- ацилглицерол-3-фосфаттрансфераза). Алкогольдің жоғары дозасы қабылданған (2 кг/кг) кезде, цитозолдағы этанол мен ацетальдегидтің тотығу жылдамдығы әртүрлі болғандықтан ацетальдегидтің концентрациясы кенет жоғарлайды. Ацетальдегид өте жоғары реакция,а қабілетті зат. Ол ферментсіз жолмен де жасушадағы протеин мен басқа да қосылыстардың HS –, H2N – топтары бойынша ацетилдену реакцияларын жүргізіп олардың қалыпты қызметін бұзады. Ацетилденген (түрленген) протеиндерде көлденең байланыстар түзіліп нативті құрылымы өзгереді, мысалы, жасушааралық матрикс протеині – эластин мен коллаген, хроматин мен липопротеиндердің (бауырда қалыптасатын) кейбір протеиндері. Ядролық, цитоплазмалық ферменттер мен құрылымдық протеиндердің ацетилденуі бауырдың қанға бөлінетін протеиндері синтезінің төмендеуіне әкеледі. Мысалы, альбумин қызметінің бұзылысы (альбумин Nа+ ионын байланыстырып коллоидтық-осмостық қысымды ұстайды, қаннның гидрофобтық заттарын тасымалдауға қатысады) және оған қосарланатын ацетальдегидтің мембрананы зақымдаушы әсерінің нәтижесінде натрий ионы мен судың концентрация градиенті бойынша жасушаға түсуі жоғарлайды, жасуша осмотикалық ісінеді және қызметі бұзылады. Этанол мен ацетальдегид белсенді тотығатын болса НАДН/НАД+ қатынасы жоғарлауына әкеледі, бұл цитозолдағы НАД+ тәуелді ферменттер активтілігін төмендетеді. Нәтижесінде гликолиз бен глюконеогенездің аралық метаболиті глицерол-3-фосфаттың мөлшері жоғарлауына әкеліп бауырда майлар синтезі мүмкіндігін жоғарлатады. НАДН концентрациясының жоғарлауы лактат тотығуы реакциясын баяулатады, лактат/пируват қатынасы жоғарлайды және глюконеогенз жылдамдығы одан сайын төмендейді. Қанда лактаттың концентрациясы жоғарылайды, лактацидоз дамиды.Этанолдың бауырдағы трансформациясының жылдамдығы негізінен алкогольдегидрогеназа (АДГ) белсендігі бойынша шектеледі. АДГ – димер (бір геннің аллельдерімен кодталатын идентті тізбектер, протомерлік құрылымы, шоғырлануы және активтілігі бойынша ерекшелінетін үш изоформасы анықталған: - АДГ1, АДГ2, АДГ3. Европалықтарда АДГ1 және АДГ3 болуы тән, кейбір шығыс халықтарында АДГ2. Басқа шектеуші факторға НАД+ болуы жатқызылады. Реакцияның максимальді жылдамдығы этанолдың аздаған концентрациясының өзінде де байқалады. Сондықтан, ағзадағы этанол деңгейі тұрақты жылдамдықпен төмендейді (этанолдың ыдырауы – нольдік ретті реакция). Созылмалы алкоголизмде бұл ферменттің бауырдағы мөлшері жоғарыламайды. Созылмалы алкоголизмде ЭР гипертрофиясы және Р450 ІІ Е1 изоферменті (МЭТЖ –митохондриялық этанолтотықтырушы жүйе) қатысуымен этанол метаболизмі 50-70% дейін күшейеді. 9. Су-тұз алмасуындағы бүйректің ролі. Осморегуляцияның механизмі. Проксимальды каналдарда бір біріне қарамастан дербес жұмыс істейтін мамандандырылған ферменттік жүйелер жүзеге асыратын облигатты, гормонды-реттелмейтін (вазопрессинмен, минеральды-глюкокортикоидтармен) реабсорбция процестері болады. Канальц эпителийінің ферментативті ансамбльдерінің белсенділігімен анықталатын проксимальды реабсорбция процесінде Профильді түзілген белок, глюкоза, аминқышқылдары, электролиттер, несепнәр толығымен сіңеді. Бір мезгілде бастапқы несептің белсенді-реабсорбцияланатын гидрофильді компоненттерінен кейін су пассивті сіңеді. Жалпы проксимальды каналдарда шамамен 7/8 су реабсорбцияланады, бірақ зәрдің концентрациясы болмайды.Генле ілмегінде бұрылмалы-қарсы жүйе есебінен несептің концентрациясы басталады, ол дистальды бүйрек каналдарында жалғасады.Дистальді арналарда факультативтік реабсорбция және натрий мен калий электролиттерінің, сондай-ақ сутегі иондарының және зәрдің басқа да компоненттерінің секреция процестері жүреді.Дистальды реабсорбция вазопрессин гормондарын, минералокортикоидтарды, глюкокортикоидтарды, жүрекше натриуретиялық факторды босату нормасы жағдайында барабар норманың есебінен гормондық-реттелетін болып табылады.Патология жағдайындағы нефрон функциясының типтік бұзылуыПатологияның әртүрлі түрлері кезінде бүйректің фильтрациялық, реабсорбциялық және концентрациялық қабілеттерінің бұзылуы ағзаның сулы-тұзды гомеостазасы бұзылуының маңызды патогенетикалық факторлары болып табылады. Бүйрек функциясының бұзылуы олигурия, анурия, полиурия, дизурия, гипер - және гипостенурия түрінде пайда болуы мүмкін. Көрсетілген бұзылулардың дамуы сүзу процестерінің де, реабсорбцияның да бұзылуымен байланысты болуы мүмкін.Бүйректердегі сүзу процестерін күшейту. Бүйректердегі сүзу процестерін күшейтудің этиологиялық факторлары: Кристаллоид ерітінділерін (рингердің изотониялық ерітінділері, глюкоза) көктамыр ішіне шамадан тыс енгізу шоктың әртүрлі патогенетикалық варианттары, қан жоғалту, плазмопотере кезінде, сондай-ақ әртүрлі инфекциялар, эндогенді немесе экзогенді текті интоксикациялар кезінде детоксикация мақсатында айналмалы қан көлемін толтыру мақсатында.Көрсетілген жағдайларда тамырішілік гидродинамикалық қысымның өсуі және коллоидты-осмотикалық қысымның төмендеуі мүмкін,бұл тіндерде микроциркуляторлық арнаның ыдыстарынан сұйықтықтың транссудациясының бір мезгілде күшеюі кезінде бүйректердегі тиімді фильтрациялық қысымның артуына алып келеді.Қандағы ақуыз құрамының бастапқы төмендеуі (ақуыз-бауырдың синтетикалық функциясының төмендеуі, аштық, белсіз диета, энтеропатия, диарея).Бұл жағдайларда, сондай-ақ бүйректегі сүзу үрдістерінің қантамырішілік және қантамырдан тыс сұйықтықтардың қайта бөлінуінің өзгеруімен үйлесуі пайда болады.Дистальды реабсорбция процестерін белсендіру. Дистальды бүйрек каналдарында, жинағыш түтікшелерде суды реабсорбциялау үдерістерін активтендірудің ең жиі себептері және сәйкесінше, ағзаның гидратациясының дамуы келесі факторлар болып табылады:Патология жағдайында дистальды реабсорбция бұзылуының патогенетикалық факторларының бірі паратгормон, тиреокальцитонин және D3 витаминінің (кальцитриол) белсенді түрінің өзара әрекеттесуінің бұзылуы болуы мүмкін, бұл гиперкальциемия мен нефрокальциноздың дамуына әкеледі. Дистальды реабсорбцияның ең жиі гормональды-тәуелді бұзылулары гипер - және гипокортицизм, өнімнің бұзылуы немесе антидиуретиялық гормон рецепті кезінде пайда болады.Нефронның жекелеген компоненттерінің функциясының аталған бұзылуы патологияның әртүрлі формаларында пайда болатын және сулы-тұз гомеостаз бұзылуының жалпы заңдылықтарын анықтайтын типтік болып табылады.Осморегуляция (осмос және лат. regulo-бағыттаймын), гомойосмотикалық жануарларда ішкі орта сұйықтықтарының (жасушааралық сұйықтықтар, лимфа, қан) осмотикалық қысымының (ОД) салыстырмалы тұрақтылығын қамтамасыз ететін физикалық-химиялық және физиологиялық процестердің жиынтығы. О механизмдері осмотикалық белсенді заттардың, негізінен тұздардың әр түрлі концентрациясы бар ортада өмір сүретін организмдерде және осы заттарды да, суды да тұтынудың әр түрлі деңгейінде анықталады. O. Барлық Тұщы су және жер үсті жануарларына тән; теңіз организмдері арасында O. барлық омыртқалы( миксиннен басқа), кейбір шаян тәрізділер бар. Физиологиялық механизмдердің негізінде О. тиісті рефлекс жатыр: қан ОД немесе жасушааралық сұйықтықтың өзгеруі осморецепторлармен қабылданады; оларда пайда болатын импульстер нерв орталықтарына беріледі, олар су мен тұздарды тұтынуды және олардың бөлінуін реттейтін нефридиялар — бүйрек, тұз бездері және т.б. Механизм. Бірінші жағдайда артық су жануарларға негізінен бүйрек арқылы (өсімдікпен — ауыз арқылы) бөлінеді; екінші жағдайда-дененің жабыны арқылы пассивті су шығыны ағзаны тұзды бай суды тұтынып, тұздар арқылы тұздардың артығын бөліп шығарады. Барлық тұщы су жануарлары мен теңіз шеміршекті балықтар гиперосмотикалық регуляциямен сипатталады. Акулалар мен скаттарда бұл несепнәр қанының жоғары концентрациясына байланысты. Бұл жануарлардың денесіне осмалық градиент бойынша су өткізбейтін жабын учаскелері арқылы су түседі. Оның артықтығы барлық жануарларда бүйрекпен немесе олардың аналогтарымен (қарапайым вакуолдар, нефридиялар) бөлінеді, ал тұздар тұщы судан Жабер аппаратының немесе терінің жасушаларымен (қосмекенділерде) сіңеді. Гипоосмотикалық реттеу теңіз сүйекті балықтарға, теңіз бауырымен жорғалаушыларға және кейбір басқаларға тән. Бұл жануарлар суды жабыны мен несеп арқылы жоғалтады. Шығынның орнын толтыру үшін олар тұз бездерінің жасушаларымен және тұздардың концентрацияланған ерітінділерін бөлетін басқа да органдармен тұщы теңіз суын ішеді. Сүтқоректілерде негізгі орган. — гипотониялық зәрді су артық болғанда және осмотикалық концентрацияланған-оның тапшылығында бөлуге қабілетті бүйрек. Өтпелі балықтар (мысалы, албырт) және кейбір шаян тәрізділер екі механизмге ие. 10. Антидиуретикалық гормон: құрылысы және биологиялық әсерлері. Антидиурездік гормон — гипоталамустың алдыңғы бөлімі көруүсті ядросының (супраоптикалық ядроның) ірі мультиполярлы холинергиялық нейроциттері бөлетін нонапептидгік нейрогормоны. Антидиурездік гормонының қызметі парасимпатикалық жүйке жүйесінің қызметіне сәйкес келеді, яғни ол организмдегі тамырлардың бірыңғай салалы ет ұлпасы қабық тарының жиырылуына, сөйтіп, олардың арнала- рының тарылуына әсер етеді. Сондыктан, антидиурездік гормонды вазопрессин (тамыртарылткыш) деп те атай- ды. Тамыртарылткыш гормон қан тамырларының қабырғасын тарылтып қысу арқылы қанның қысымын арттырады, бүйрек нефрондарының төменгі өзекшелері (дистальды бөлімі) мен жинағыш түтікшелері кабырға- ларын астарлайтын эпителиоциттердің өткізгіштігін күшейтіп, алғашқы несеп (зәр) құрамындағы судың бүйрек тамырларына қарай кері сорылуына ықпал етіп, зәрдің бөліну мөлшерін азайтады да, организдегі судың алмасуын реттеуге қатысады. Вазопрессин гормоны- ның жетіспеушілігі — организмді қантсыз сусамыр (диа- бет) ауруына (зәрдің қалыпты мөлшерден көп бөлінуіне әсер етеді) шалдықтырады. Антидиурездік гормон - супраоптикалық ядро нейропитгерінен бөлінгеннен ке- йін, гипоталамустың алдыңғы бөлімі нейроциттерінің аксондары бойымен жылжып ағып, гипоталамустың медиальды дөңесі мен гипофиз аяқшасы арқылы гипофиздің артқы бөлігі — нейрогипофиздің қан капиллляр- лары қабырғаларымен жанаса орналасқан ұсақ жина- ғыш денешікгерде (Херринг денешіктері) жиналып, қажетгі мөлшерде қанға өтіп отырады Вазопрессин - антидиуретикалық гормон - гипоталамус өндірілген, артқы гипофиздің (neurohypophysis) орналасқан. Бұл гормон су балансын сақтай отырып, адам организміндегі гомеостаз қамтамасыз етеді. Сондықтан, мысалы, сусыздану вазопрессин әсерінен немесе жаппай қан сұйықтық шығын тоқтату қамтамасыз ету тетіктерін қамтиды. Осылайша, антидиуретикалық гормонының (АДГ) жай бізге кеуіп мүмкіндік бермейді. АДГ синтезделген қайда? Антидиуретикалық гормонының Гипоталамустың supraoptic ядросының ірі ұялы нейрондық өндірілетін және neyrofizinom (тасымалдаушы-ақуыз) байланыстырады. Әрі қарай, ол гипофиздің артқы лепестке бағытталған және гипоталамус нейрондық бар жинақталады. сол жерден қажетінше ол қан кіреді. АДГ секрециясын әсер етеді: Қан қысымы (BP). осмолярность плазма. ағзадағы таратылды қан көлемі. қарсы диуретик гормонының биологиялық әсерлер Кезде жоғары қан қысымы секрециясын антидиуретикалық гормонының керісінше Шуды және қалыпты вазопрессин синтез 40% -ға төмендеуі 100 рет әдеттегі күнделікті талапты дейін өсті болады. осмолярность плазма қанның электролит құрамы тікелей байланысты болып табылады. қан осмолярлығының ең төменгі қолайлы стандарттарды төмен құлайды кейін, қанға вазопрессин арттыру бөлу басталады. шөлдеген рұқсат етілген нормалары адам жоғарыда плазмалық осмоляльности ұлғаюымен. сұйықтық көп мөлшерде ғана пайдалану гормонының тұндыру басады. Осылайша, қорғау дегидратация арқылы жүзеге асырылады. Қалай антидиуретикалық гормон қан айналатын көлемінің өзгеру динамикасы әсер етеді? сол жақ атриумында орналасқан жаппай қан жоғалту арнайы рецепторлары және деп аталатын volyumoretseptorami Егер қан көлемі мен қан қысымы төмендеуі төмендеуіне жауап. Бұл сигнал neurohypophysis кіреді және вазопрессин артады қалпына келтіру. гормон қан тамырларының және олардың рецепторларға жөніндегі іс-шаралар қуысының тарылтады көрсетеді. Бұл қан тоқтату ықпал етеді және одан әрі қан қысымының төмендеуі болдырмайды. АДГ синтездеу және секрециясының бұзу Бұл бұзылулар жеткіліксіз вазопрессин санының немесе оның артық байланысты болуы мүмкін. ал синдромы Константин Ion Parhon оның переизбытка Мысалы, қант диабеті Несахарный бар АДГ жеткіліксіз деңгейі, бар. Несахарный диабеті Бұл аурудың жылы су бүйрек реабсорбциясының күрт төмендейді. Бұл екі мән-жайлар бойынша ықпал болады: вазопрессин орынсыз секрециясын - бұл орталық шыққан Несахарный диабеті келеді. АДГ үшін бүйрек жауап Қысқартылған - осы Несахарный диабеті туралы кезде нейрогендік нысанын жүреді. Осы патология күнделікті диурез ауыратын науқастар 20 литр жетуі мүмкін. төмен концентрациясы кезінде несеп. Науқастар үнемі шөлдеп болып табылады және олар сұйықтықтың көп ішеді. есірткі «Десмопрессин» - пациент шегеді диабет Несахарный түрінде қандай білу үшін, гормон вазопрессин аналогы пайдаланыңыз. препараттың емдік әсері ғана аурудың орталық түрінде көрсетіледі. 11. Альдостерон және ренин-ангиотензин жүйесі: жұмыстың негізгі принциптері, биологиялық әсерлері Альдесторон-белсенділігі жоғарғы минералокортикостероид, холестеролдан бүйрекүсті безінің қыртысты қабатында синтезделеді. Альдестеронның шумақтық зона жасушаларындағы синтезі және бөлінуіне қан плазмасындағы Na+концентрациясы төмендеуі мен К+ Концентрацияның жоғарлауы себеп болады. Альдостеронның бөлінуіне простогландиндер және АКТГ әсе етеді. Сонымен қатар альдостеронның бөлуіне ең маңызды әсер ететін ренин- ангиотензин жүйесі.Альдостерон әсерінен синтездері күшейетін ақуыздардың жалпы биологиялық әсері нефрон каналшаларында натрий иондарының реабсорбциясын күшейту, нәтижесінде Na Cl организмде қалып, калий иондарының сыртқа шығарылуының артуы болып табылады.Нысана жасушаның ядросында немесе цитозолінде орналасқан гормон рецепторларымен әрекеттеседі.Түзілген гормон-рецепторлық комплекс, ДНҚ –ның белгілі бір бөліміне байланысып , аранайы гендер транскрипциясының жылдамдығын өзгертеді.Альдостеронның синтезін және бөлінуін реттеуші негізгі механизм ренин- ангиотензин жүйесі. Ренин-бүйрек шүйкесіне енетін ,афферентті артериолдың соңғы бөлімінің юкстагло-мерулрлы жасушаларда синтезделеді.Бүйректердегі перфузиялық қысымның төмендеуіне окстагломерулярлы жасушалар өте сезімтал келеді.Артериялық қысымның төмендеуі сұйықтықты жоғалту, NaCl концентрациясының төмендеуі бүйрек шүйкесінің афферентті артериоларында перфузиялық қысымның төмендеуімен туғызады, нәтижесінде ренин бөлінеді.Ренин үшін субстрат –ангиотензиноген нәруызы.Ренин ангиотензиноген молекуласындағы пептидтік байланысты гидролиздеп. Ангиотензиноген молекуласынан биологиялық белсенділігі жоқ N ұшында декапептид бөлініп шығады. 12.НУФ жұмысының негізгі принциптері, биологиялық әсерлері. Жүрек алдындағы натрийуретикалық пептид синтезделеді, сақталады және кардиомициттермен босатылады. Босату гиперволемиямен индукцияланатын жүрекшелер мен басқа да бірқатар сигналдардың созылуына жауап береді. Жүрекше натрийуретикалық пептид: Созылу предсердий[1] Β-адренорецепторларды ынталандыру Гипернатриемия, қандағы натрийдің жоғарылауы ПНП-ның босатылуына тікелей стимул болып табылмаса да[1] Ангиотензин-II Эндотелин Физикалық жүктеме кезінде жүрекше натрийуретикалық пептид секрециясы жылқыларда байқалады. Жүрекше натрийуретиялық пептид рецепторлардың спецификалық жиынтығымен байланыстырылады: А, В және С (ПНП рецепторлары). А-және В-рецепторлар гормонның негізгі әсерлеріне жауапты, ал С-рецепторлар жасушалардың ішінде болады, онда ПМП-мен байланыса отырып, оның әсерін төмендетеді. Агонистің осы рецепторларға қосылуы циркуляциялаушы қан көлемінің және жүйелі артериялық қысымның төмендеуін тудырады. Бұл ретте липолиздің активтілігі және бүйрек каналдарында натрий реабсорбциясының төмендеуі байқалады. Жүрек алдындағы натрий пептидінің әсері ренин-ангиотензин жүйесінің ағзасына қарсы. НУП бүйрек әсері. НУП натрий ынталандырады" бүйректерде гемодинамикалық өзгерістер және канальцаға тікелей әсер етеді және бұл екі әсер" бұл өзара байланысты емес. Бүйрек қан ағынының ұлғаюы, салмағы" пешті АNP, күшейтуден аз" трийуреза . Аnp афференттік және эфферентті бүйрек артериясының тарылуы, соның нәтижесінде артады қысым, бүйрек капиллярах. Со" жауапты, құлпынай сүзілуі өседі. ТҚК басқа" Мо, НУП мезангиальды клеттегі цГМФ құрамын арттырады"ках (құлпынай капиллярларының арасында орналасқан жасушалар), бұл олардың босаңсуы мен бетінің өсуіне әкеледі тиімді сүзу үшін . Канальцаға тікелей әсер ету (натрийурездің күшеюі)) айналмалы НУП және уродилатин бар, ол қамтамасыз етеді паракринную реттеу натрийуреза . Иа" витых канальцах ANP ингибирует ангиотензин ІІ тәуелді су және натрий тасымалдау, ал қабық қабаты деңгейінде-АДГ судың реттелетін көлігі . Бұл собирательных трубоч" ANP бүйрек ми қабатының ках өнім ынталандырады цГМФ және блоктар реабсорбцию натрий .Адам ANP және BNP енгізу күшейді диурез және натрийурез, НУП плазмалық құрамы қалыпты физиологиялық деңгейден асады. Бұл ретте, ка" бүйрек әсері мен изме арасындағы параллелизм" қан қысымын байқамайды.СNP минимальды натрий мен судың экскрециясына әсер етеді. Ең көп айқын бүйрек әсері уродилатин, отли бар"метаболизмінің жоғары мұрт болып табылады тойчивость к эндопептидазной инактивация .Қазіргі уақытта жалпы көзқарас, бұл НУП-ның чектік әсерлері Сулы " электро"созылмалы қан жетіспеушілігі кезіндегі құйма бұзылулары ОЖЖ-ға НУП әсері және олардың нейроэндокриндік әсері?Сен. Айналмалы ANP және BNP гематоэн арқылы өтпеді цефалиялық кедергі және бас моз құрылымдарына әсер етеді сыртқы жағында орналасқан га. Сонымен бірге барлық үшCNP қоса алғанда, НУП типтері әртүрлі бөлімдерде синтезделінеді ОЖЖ .НУП орталық әсерлері қолдайды және ұйықтайды нәтижесінде пайда болатын патофизиологиялық реакциялар пептидтердің перифериялық әсері. Мысалы, pe кешені"жүктемені азайтуды қамтамасыз ететін рифериялық процестер Жүректе ки, төмендететін орталық әсермен толықтырылады ағзаның суға және тұзға қажеттілігі .НУП, қолданыстағы ми діңінің деңгейінде, симпатикалық тіні төмендетеді вегетативті жүйке жүйесінің нусы. Экспериментте алынды НУП-тың солитарлық трактінің ядросына әсері туралы деректер және мемлекеттік реттеу барорецепторного бақылау .ОЖЖ-дағы НУП әсері орналасуы анық байланысты әртүрлі бөлімдеріндегі жекелеген рецептуралық құрылымдарды қылмыстық ми . НУП рецепторлары подтип С, табылған іс жүзінде ОЖЖ барлық құрылымдарында тежейді пептидтердің глиальға пролиферативті процестерге әсері торлар. А шағын рецепторлары басым үшінші қарыншаға жататын аймақтарда және бөлінбеген гематоэнцефалдық кедергі. Сондықтан бұл спо рецепторлары айналмалы, сондай-ақ продуцирге жауап беру мидағы НУП. Мидың осы аймақтарында орналасқан шөлді және тұзға қажеттілікті реттейтін орталықтар. Подтип рецепторлары көбінесе гипо оқшауланады таламус пен мидың ростральды бөлімдері мен реттеуге қатысады АДГ секрециясы, симпатикалық тонус және, мүмкін, гипотал нейроэндокринді жүйенің реттелу факторларын анықтау. НУП нейроэндокриндік жүйеге әсері туалы деректер зерттеушілердің пікірлері сәйкес келеді бір әсерлерін, ал басқаларына қатысты - пікірталас тақырыбы. Экспериментте гипотал көрсетілген және бұл айқын жасайды олардың гипофизге әсер етуін реттейтін алғышарттары .Нейрогипофизге қатысты бұл бірқатар авторлар расталды, НУП әрекетін құпияға көрсеткен АДГ - .Ука-ның жеке зерттеулерінде және шолу баптарындаНУП АКТГ құпиясына әсер етуі мүмкін бүйрек үсті аденогипофиз жүйесіндегі эндокриндік процестер. Бұл деректер осы уақытқа дейін бір рет расталмаған"алынған эксперименталды және клиникалық зерттеулер CNP әсері туралы жеке хабарламалар бар болса да гипоталамиялық рилизинг " факторлар, атап айтқанда, кортикотропин " рилизинг фактор және АКТГ секрециясы .Пептидтер еин белсенді реттейтіндігіне күмән тудырмайды бүйрек үсті қабығының гормондарының тезі: альдостерон, кортикосте роид және ерлер жыныс гормондары ANP және BNP, әрине, ең қуатты бірі ренин "ангиотензин II" жүйесінің супрессорлары бұл әсер олардың бүйрек және ұйқы анықтайды жүрек қан тамырлары. Бір"ко, жүйедегі күрделі қарым-қатынасты ескере отырып ренин"ангиотензин II" альдостерон және бұл басқа гормоналды факторлар, мысалы, АКТГ, әсерлер пептидтердің реттелуінің әртүрлі деңгейлерінде жүзеге асырылады . 13. Су-тұз алмасуы бұзылыстарының жалпы сипаттамасы. Су және онда еріген минералды қосылыстар ағзаға тағаммен бірге түсіп тіршілік үшін бірнеше маңызды қызметтер атқарады.Салмағы 70кг кісінің 2/3салмағы,жас нәрестенің 75%салмағы судан тұрады.Ал қартайған кісілерде су азая бастайды.Күніне 2л су керек,400мл дейін метаболиттік су түзіледі.Орган және тіндердегі су мөлшері бірқалыпты емес.Бұлшық етте судың 50%,ал қанда 5%.Су ағзадан несеп арқылы және дем алғанда шығарылып отырады.Судың 1012%жоғалту ағзаның өліміне әкеп соқтырады.Су мен электролиттер алмасуының өзгеруі көптеген ағзалар мен жүйелердің қызметтері өзгеруіне жөне өмірге қауіп төндіретін гомеостаздың қатты бұзылысы болып есептеледі. |