Главная страница
Навигация по странице:

  • Эпидемиологиясы

  • Клиникалық көріністері.

  • 3. Қызамық диагностикасы

  • Қызамық емі.

  • Алдын алу шаралары

  • РК инфекционка. 1. Жпалы мононуклеоз


    Скачать 22.26 Kb.
    Название1. Жпалы мононуклеоз
    Дата22.02.2022
    Размер22.26 Kb.
    Формат файлаdocx
    Имя файлаРК инфекционка.docx
    ТипДокументы
    #370100

    Билет № 4 

    1. Жұқпалы мононуклеоз. Этиологиясы. Эпидемиологиясы. Патогенезі. Клиникасы.

    2. Паротитті инфекция салыстыру диагностикасы

    3. Қызамық. Лабораторлы  диагностикасы, емі және алдын алуы.

    Жауаптар:

    1.Жұқпалы мононуклеоз – қоздырғышы көбінесе аэрогенді механизммен берілетін, клиникасында қызбамен, интоксикациямен, баспамен, лимфаденопатиямен, гепатоспленомегалиямен және қанда атипті мононуклеарлардың пайда болуымен сипатталатын жедел антропонозды вирусты жұқпалы ауру.

    Этиологиясы. Аурудың қоздырғышы- EBV – герпес топтарының вирусына қатысты және өзінің морфологиясы бойынша қарапайым герпестің вирустарынан айырмашылығы жоқ. Вирустың репликациясы приматтардың В-лимфоциттерінде өтеді. Сыртқы ортада тұрақтылығы төмен, құрғатқанда, жоғары температура әсерінен тез жойылады. Құрамында ДНҚ бар.

    Эпидемиологиясы. Инфекция көздері – науқас адамдар, соның ішінде аурудың манифесттік, көмескі түрімен ауыратындар және тасымалдаушылар. Берілу механизмі – аэрогенді, жұғу жолы – ауа-тамшылы, бірақ жиі сілекей арқылы да (мәселен, сүйісу кезінде) беріледі, қан құю кезінде де инфекция берілуі мүмкін. Вирус сыртқы ортаға 18 сағаттың ішінде бөлінеді. 50% -ға жуық ересек адамдар бұл ауруды жасөспірім шақта бастан кешеді. Қыздардың арасында жұқпалы мононуклеоздың ең жоғары жиілігі 14-16 жаста байқалған, ал ер балаларда-16-18 жас аралығында. 40 жастан жоғары адамдар өте сирек ауырады. Бұл ауру жаппай таралған, әсіресе дамушы елдерде. Инфекция көп жағдайда көмескі түрде өтеді. Аурудың жоғары деңгейі жылдың суық мезгілінде көп тіркеледі.

    Патогенезі. Вирус жұтқыншақтың шырышты қабықтары арқылы еніп, гематогенді және лимфогенді жолдармен таралады, көмекей бездеріне, лимфа түйіндеріне, көк бауырға және басқа мүшелерге өтіп, олардың гиперпластикалық процестерін қоздырады.

    Клиникалық көріністері. Жасырын кезеңнің ұзақтығы – 4-15 күн (жиірек 1 аптаға жуық). Ауру жедел басталады. Аурудың 2-4-ші күндері қызба мен ағзаның улануы ең жоғарғы деңгейге жетеді. Алғашқы күндері әлсіздік, бас ауыруы, бұлшықет пен буынның сырқырап ауыруы, ал кейінірек – тамақ пен жұтқыншақтың ауыруы пайда болады. Дене қызуы –38-40°С. Қызбаның ұзақтығы –1-3 апта. Тонзиллит аурудың бірінші күні немесе кештеу, қызба мен аурудың басқа да белгілерімен (5-7-ші күндері) бірге көрінеді. Көмекей безінің зақымдануы 90% науқастардан байқалған. Аурудың алғашқы күндерінде науқаста тамақтың ауыруы мен жыбырлауы білінеді. Алғашқыда катаральды баспа жиі бір жақты болса, ал тым кеш мерзімде фолликулярлы, лакунарлы, сирегірек жаралы және күл ауруындағы фибринозды жабынды сияқты баспа білінуі мүмкін.
    Лимфаденопатия барлық науқастарда байқалған. Жақтың бұрышындағы, құлақ арты, мойын, желке лимфа түйіндері жиі зақымға ұшырайды. Полиаденопатия – тұрақты симптом. Перифериялық лимфа түйіндерінің көлемі 0,5-2,0 см-ге дейін жетеді.. 10-15 күннен кейін лимфа түйіндерінің көлемі кішірея бастайды, алайда олар 2-3 айдай уақытта аздап үлкейген түрде қалуы мүмкін.

    25% науқастарда экзантема болады. Бөртпенің пайда болуы мен ерекшелігі кең көлемде өзгереді. Ол аурудың 3-5-ші күндері көрініп, макулопапулезді (қызылша тәрізді), ұсақ дақты, розеолезды, папулезды, петехиальды сипатта болады. Бөртпе 1-3 күн болып, ізсіз жоғалады. Жаңа бөртпелер болмайды. Гепатоспленомегалия аурудың 3-5-ші күні пайда болып, 3-4 апта бойына сақталады.

    Жүйке жүйелерінің зақымдануысирек кездеседі. Менингит, сирек жағдайда-менингоэнцефалит, энцефаломиелит, полирадикулоневрит тәрізді асқынулары болуы мүмкін. Ауру 7-10 күннен 4-6 аптаға дейін созылады, алайда ұзаққа созылатын ағымының болуы ықтимал (3 айға дейін), созылмалы түрі 1-2 жылға дейін жетеді.

    Перифериялық қанда лейкоцитоз (9-25х109/л) білінген. Бір ядролы элементтердің саны (лимфоциттер, моноциттер, атипті мононуклеарлар), 1-ші аптаның соңында 80-90% -ға жетеді. Мононуклеар реакциясы 3-6 ай және тіпті бірнеше жыл сақталады.

    Жұқпалы мононуклеоздың клиникалық түрінің дара жіктелуі жоқ. Кейбір авторлар 20-ға дейінгі әртүрлі түрді бөлген. Ауру типті және атипті болып өтуі мүмкін. Клиникалық көрінісінің ауырлығына байланысты жеңіл, орташа, ауыр түрлерін ажыратады.

    2. Паротитті инфекция салыстырмалы диагностика

    Белгілері

    Эпидемиялық паротит

    Іріңді паротит

    Микулич синдромы

    Басталуы

    Жедел

    Жедел

    Біртіндеп

    Ағымы

    Жедел

    Жедел

    Созылмалы

    Дене температурасы

    39-40*С-ға дейін

    30*С-тан жоғары

    Қалыпты

    Сілекей бездерінің жағдайы

    Ісінген, , консистенциясы қамыр тәрізді, орташа ауырады, көбінесе екіжақты

    Ісінген, қатты ауырады, консистенциясы алғашында тығыз, сосын флюктуацияланады, біржақты

    Екіжақты, төмпешікті, аздап ауырады

    Ауыз қуысы шырышты қабатының өзгеруі

    Мурсу симптомы, гипосаливация

    Стенонов тарамынан ірің бөлінуі

    Жоқ

    Басқа ағзалар зақымдалуы

    Субмаксиллин,

    Сублингвит,

    Орхит,

    Серозды менингит,

    Панкреатит,

    Аднексит

    Паротит

    Сілекей бездерінің зақымдануы, бауыр және көкбауыр гиперплазиясы

    Перифериялық қан

    Лейкопения, нормоцитоз,лимфомоноцитоз

    Нейтрофилді лейкоцитоз, СОЭ жоғарылауы

    Лейкопения н/е лейкоцитоз, тромбоцитопения, анемия


    3. Қызамық диагностикасы. Эпидемиялық өршу уақытында типтік оқиғаларды жете тану қиын емес. Ал атипті ағымның диагнозын анықтау қиын. Ауруды ұсақ дақты экзантемамен сипатталатын аурулардан ажырату керек (аденовирусты және энтеровирусты ауру, қызылша, инфекциялық мононуклеоз,  дәрілік экзантема, инфекциялық эритема және т.б.).

    Вирусты қаннан, мұрын жұтқыншақ шырышынан бөліп алуға болады және  иммунофлюоресценция әдісімен анықтуға болады.

    Серологиялық әдістер кең қолдануда: ТГАР, КБР. Серологиялық реакцияны 7-14 күн аралығымен бірге қос сарысулармен қояды. Антиделердің титрі 4 есе жоғарлау маңызды болады.

    ИФА. IgM класына жататын антиденелер аурудың жедел түріне сәйкес келеді, ал IgG класына жататын антиделер ауру латентті түрде өтіп, иммунитеттің пайда болуын немесе вакцинация болғанын көрсетеді.

    ПТР нәтижелі болады.

    Қызамық емі. Асқынбаған қызамық кезінде патогенетикалық, симптоматикалық терапия жүргізіледі. Асқынулар дамыған кезде синдромды терапия стандартты ереже бойынша жүргізіледі. Артрит дамығанда хлорохин (делагил) 0,25 г, тәулігіне 2-3 рет, 5-7 күн ішінде беріледі, сонымен қатар антигистаминді препараттар ұсынылады. Геморрагиялық синдром дамығанда – преднизолон (20-25 мг, 7-10 күн), гепарин – 20-30 мың бірлік, тәулігіне және витаминдер жинағы қолданылады.

    Болжамы. Көп жағдайларда сауығумен аяқталады, ал энцефалит дамыған жағдайда өлім қаупі 50%-ға жетеді. Туа біткен қызамықта кейбір кемістіктер кеш (1 жылдан кейін) дамуы мүмкін (мәселен: құлақтың естімеуі).

    Алдын алу шаралары. Тірі вакцина көп елдерде табысты жүргізілген. Иммунизацияның басты мақсаты – туа біткен қызамықтан сақтандыру, осыған байланысты иммунизация жүргізілетін негізгі контигент – 14-15 жастағы (кейбір елде 10-14, тіпті 9-11 жас) қыздар. Иммунитеттің шиеленісуі және ұзақтығы толық зерттелмеген. Жүкті әйелдерге имунизация жүргізу болмайды. Қазіргі жағдайда дивакцинаны (қызамықпен қызылшаға қарсы) қолдануға болады.

    Ауру ошақтарында дезинфекция жүргізілмейді. Науқасты 5 күнге оқшаулайды.


    написать администратору сайта