Главная страница

перевод теэтета с древнегреческого 152a-152d. перевод теэтета 152a-152d 16.11. 151e8 Сократ. Осмеливаешься, конечно, непростую речь вести о знании, однако это говорил Протагор в некоем другом ключе, он высказал то же самое.


Скачать 60.04 Kb.
Название151e8 Сократ. Осмеливаешься, конечно, непростую речь вести о знании, однако это говорил Протагор в некоем другом ключе, он высказал то же самое.
Анкорперевод теэтета с древнегреческого 152a-152d
Дата25.12.2022
Размер60.04 Kb.
Формат файлаrtf
Имя файлаперевод теэтета 152a-152d 16.11.rtf
ТипДокументы
#862541

151e8 {Сократ}. Осмеливаешься, конечно, непростую речь вести о знании, однако это говорил Протагор: в некоем другом ключе, он высказал то же самое. Говорит же где-то - человек есть "мера всех вещей", "существующих - что существуют, несуществующих - что не существуют". Прочитал же это?
151e8 {ΣΩ}. Κινδυνεύεις μέντοι λόγον οὐ φαῦλον εἰρηκέναι περὶ ἐπιστήμης, ἀλλ' ὃν ἔλεγε καὶ Πρωταγόρας. τρόπον δέ τινα ἄλλον εἴρηκε τὰ αὐτὰ ταῦτα. φησὶ γάρ που “πάντων χρημάτων μέτρον” ἄνθρωπον εἶναι, “τῶν μὲν ὄντων ὡς ἔστι, τῶν δὲ μὴ ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν.” ἀνέγνωκας γάρ που;
152a5 {Теэтет}. Прочитал, и много раз.
152a5 {ΘΕΑΙ}. Ἀνέγνωκα καὶ πολλάκις.
152a6 {Сократ}. Разве не то этим говорит, что всякое для меня то, каково видится мне, для тебя же вновь всякое таково, каково видится тебе: человек же ты и я.
152a6 {ΣΩ}. Οὐκοῦν οὕτω πως λέγει, ὡς οἷα μὲν ἕκαστα ἐμοὶ φαίνεται τοιαῦτα μὲν ἔστιν ἐμοί, οἷα δὲ σοί, τοιαῦτα δὲ αὖ σοί· ἄνθρωπος δὲ σύ τε κἀγώ;
152a10 {Теэтет}. Так, следует, говорит.
152a10 {ΘΕΑΙ}. Λέγει γὰρ οὖν οὕτω.
152b1 {Сократ}. Думается, мудрому мужу не пристало говорить глупостей: последуем же ему. Разве иногда от одного и того же ветра один из нас не зябнет, а другой - нет; и один легко, другой же очень сильно?
152b1 {ΣΩ}. Εἰκὸς μέντοι σοφὸν ἄνδρα μὴ ληρεῖν· ἐπακολουθήσωμεν οὖν αὐτῷ. ἆρ' οὐκ ἐνίοτε πνέοντος ἀνέμου τοῦ αὐτοῦ ὁ μὲν ἡμῶν ῥιγῷ, ὁ δ' οὔ; καὶ ὁ μὲν ἠρέμα, ὁ δὲ σφόδρα;
152b4 {Теэтет}. И как!
152b4 {ΘΕΑΙ}. Καὶ μάλα.
152b5 {Сократ}. Что же тогда: станем говорить, что ветер холоден либо нет сам по себе? Или доверимся Протагору, что для зябнущего - холодный, для не зябнущего - нет?
152b5 {ΣΩ}. Πότερον οὖν τότε αὐτὸ ἐφ' ἑαυτοῦ τὸ πνεῦμα ψυχρὸν ἢ οὐ ψυχρὸν φήσομεν; ἢ πεισόμεθα τῷ Πρωταγόρᾳ ὅτι τῷ μὲν ῥιγῶντι ψυχρόν, τῷ δὲ μὴ οὔ;
152b7 {Теэтет}. По-видимому.
152b7 {ΘΕΑΙ}. Ἔοικεν.
152b8 {Сократ}. Конечно, так является для каждого из нас?
152b8 {ΣΩ}. Οὐκοῦν καὶ φαίνεται οὕτω ἑκατέρῳ;
152b9 {Теэтет}. Да.
152b9 {ΘΕΑΙ}. Ναί.
152b10 {Сократ}. Так "является" означает "воспринимается чувствами"?
152b10 {ΣΩ}. Τὸ δέ γε “φαίνεται” αἰσθάνεσθαί ἐστιν;
152c1 {Теэтет}. Так есть.
152c1 {ΘΕΑΙ}. Ἔστιν γάρ.
152c2 {Сократ}. Способность к выявлению и чувственное восприятие не иначе как одинаковы в отношении теплоты и всех подобных вещей. Что каждый воспринимает, то для него и является существующим.
152c2 {ΣΩ}. Φαντασία ἄρα καὶ αἴσθησις ταὐτὸν ἔν τε θερμοῖς καὶ πᾶσι τοῖς τοιούτοις. οἷα γὰρ αἰσθάνεται ἕκαστος, τοιαῦτα ἑκάστῳ καὶ κινδυνεύει εἶναι.
152c4 {Теэтет}. Вероятно, так.
152c4 {ΘΕΑΙ}. Ἔοικεν.
152c5 {Сократ}. Восприятие мира чувствами всегда и безошибочно существует как знание?
152c5 {ΣΩ}. Αἴσθησις ἄρα τοῦ ὄντος ἀεί ἐστιν καὶ ἀψευδὲς ὡς ἐπιστήμη οὖσα.
152c7 {Теэтет}. Кажется, так.
152c7 {ΘΕΑΙ}. Φαίνεται.
152c8 {Сократ}. Разве тогда, клянусь Харитами, не был Протагор каким-то всемудрым мужем, и покрыл для нас, разнообразного сброда, то мраком, ученикам же в тайне ведал истину?
152c8 {ΣΩ}. Ἆρ' οὖν πρὸς Χαρίτων πάσσοφός τις ἦν ὁ Πρωταγόρας, καὶ τοῦτο ἡμῖν μὲν ᾐνίξατο τῷ πολλῷ συρφετῷ, τοῖς δὲ μαθηταῖς ἐν ἀπορρήτῳ τὴν ἀλήθειαν ἔλεγεν;
152d1 {Теэтет}. Что же, Сократ, этим говоришь?
152d1 {ΘΕΑΙ}. Πῶς δή, ὦ Σώκρατες, τοῦτο λέγεις;
152d2 {Сократ}. Я буду держать очень непростую речь, именно же, что ничто как единое не существует само по себе, нельзя к чему бы то ни было прямо воззвать, равно как к его свойству. Если ты называешь это великим - покажется малым, также тяжелым - светлое и с остальным так же, потому как единое не наделено не бытием, не свойством, не предметом: из действия, движения, смешения одного с другим возникает всё, о существовании чего говорим, невольно взывая: это никогда нигде не обретается, но вечно становится. И в этом все мудрецы по порядку, кроме Парменида, сходились, и Протагор, и Гераклит, и Эмпедокл, и из величайших поэтов каждого искусства: комедии - Эпихарм, трагедии - Гомер, упомянув "отца бессмертных Океана и матерь Тефису" объявляли всё рождённым из течения и движения. Или не кажется, что так говорит?
152d2 {ΣΩ}. Ἐγὼ ἐρῶ καὶ μάλ' οὐ φαῦλον λόγον, ὡς ἄρα ἓν μὲν αὐτὸ καθ' αὑτὸ οὐδέν ἐστιν, οὐδ' ἄν τι προσείποις ὀρθῶς οὐδ' ὁποιονοῦν τι, ἀλλ' ἐὰν ὡς μέγα προσαγορεύῃς, καὶ σμικρὸν φανεῖται, καὶ ἐὰν βαρύ, κοῦφον, σύμπαντά τε οὕτως, ὡς μηδενὸς ὄντος ἑνὸς μήτε τινὸς μήτε ὁποιουοῦν· ἐκ δὲ δὴ φορᾶς τε καὶ κινήσεως καὶ κράσεως πρὸς ἄλληλα γίγνεται πάντα ἃ δή φαμεν εἶναι, οὐκ ὀρθῶς προσαγορεύοντες· ἔστι μὲν γὰρ οὐδέποτ' οὐδέν, ἀεὶ δὲ γίγνεται. καὶ περὶ τούτου πάντες ἑξῆς οἱ σοφοὶ πλὴν Παρμενίδου συμφερέσθων, Πρωταγόρας τε καὶ Ἡράκλειτος καὶ Ἐμπε-δοκλῆς, καὶ τῶν ποιητῶν οἱ ἄκροι τῆς ποιήσεως ἑκατέρας, κωμῳδίας μὲν Ἐπίχαρμος, τραγῳδίας δὲ Ὅμηρος, <ὃς> εἰπών – Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν – πάντα εἴρηκεν ἔκγονα ῥοῆς τε καὶ κινήσεως· ἢ οὐ δοκεῖ τοῦτο λέγειν;
152e10 {Теэтет}. Кажется так.
152e10 {ΘΕΑΙ}. Ἔμοιγε.
153a1 {Сократ}. Кто же не станется посмешищем в случае, если осилит выступить против такого лагеря и такого военачальника как Гомер?
153a1 {ΣΩ}. Τίς οὖν ἂν ἔτι πρός γε τοσοῦτον στρατόπεδον καὶ στρατηγὸν Ὅμηρον δύναιτο ἀμφισβητήσας μὴ οὐ κατα-γέλαστος γενέσθαι;
153a4 {Теэтет}. Это нелегко, Сократ.
153a4 {ΘΕΑΙ}. Οὐ ῥᾴδιον, ὦ Σώκρατες.
153a5 {Сократ}. Конечно, Теэтет. К тому же к тем словам хорошо прилаживаются и такие признаки: кажущееся возникающим и настоящим привносит движение, что же не кажется настоящим - гибельный покой. Теплота же и огонь, что прочие вещи рождают и устраивают, сами рождаются из действия и трения, что и есть движения. Или же не таковы причины огня?
153a5 {ΣΩ}. Οὐ γάρ, ὦ Θεαίτητε. ἐπεὶ καὶ τάδε τῷ λόγῳ σημεῖα ἱκανά, ὅτι τὸ μὲν εἶναι δοκοῦν καὶ τὸ γίγνεσθαι κίνησις παρέχει, τὸ δὲ μὴ εἶναι καὶ ἀπόλλυσθαι ἡσυχία· τὸ γὰρ θερμόν τε καὶ πῦρ, ὃ δὴ καὶ τἆλλα γεννᾷ καὶ ἐπιτροπεύει, αὐτὸ γεννᾶται ἐκ φορᾶς καὶ τρίψεως· τούτω δὲ κινήσεις. ἢ οὐχ αὗται γενέσεις πυρός;
153b1 {Теэтет}. Действительно таковы.
153b1 {ΘΕΑΙ}. Αὗται μὲν οὖν.
153b2 {Сократ}. И род животных происходит от них?
153b2 {ΣΩ}. Καὶ μὴν τό γε τῶν ζῴων γένος ἐκ τῶν αὐτῶν τούτων φύεται.
153b4 {Теэтет}. Как же иначе?
153b4 {ΘΕΑΙ}. Πῶς δ' οὔ;
153b5 {Сократ}. Что же ещё? Владение телом разве не истощается покоем и отсутствием работы, упражнением же и движением из многого спасается.
153b5 {ΣΩ}. Τί δέ; ἡ τῶν σωμάτων ἕξις οὐχ ὑπὸ ἡσυχίας μὲν καὶ ἀργίας διόλλυται, ὑπὸ γυμνασίων δὲ καὶ κινήσεως ἐπὶ πολὺ σῴζεται;
153b8 {Теэтет}. Да.
153b8 {ΘΕΑΙ}. Ναί.
153b9 {Сократ}. И в душе - разве состояние её не учением и упражнением, которые есть движениями, напитывается знаниями, становясь лучше и лучше сохраняясь, посредством же покоя, будучи небрежным и невежественным, не напитывается знаниями и, даже если учится - утрачивает знания?
153b9 {ΣΩ}. Ἡ δ' ἐν τῇ ψυχῇ ἕξις οὐχ ὑπὸ μαθήσεως μὲν καὶ μελέτης, κινήσεων ὄντων, κτᾶταί τε μαθήματα καὶ σῴζεται καὶ γίγνεται βελτίων, ὑπὸ δ' ἡσυχίας, ἀμελετησίας τε καὶ ἀμαθίας οὔσης, οὔτε τι μανθάνει ἅ τε ἂν μάθῃ ἐπιλανθάνεται;
153c2 {Теэтет}. Ещё как.
153c2 {ΘΕΑΙ}. Καὶ μάλα.
153c3 {Сократ}. Тогда не благо ли движение в душе и теле, или же наоборот?
153c3 {ΣΩ}. Τὸ μὲν ἄρα ἀγαθὸν κίνησις κατά τε ψυχὴν καὶ κατὰ σῶμα, τὸ δὲ τοὐναντίον;
153c5 {Теэтет}. Кажется, так.
153c5 {ΘΕΑΙ}. Ἔοικεν.
153c6 {Сократ}. Ещё добавлю безветрие и затишье и тому подобное, что упокоением загнивает и гибнет, обратным же спасается. Поверх того в довершение приведу золотую цепь, которую Гомер называл ничем другим как Солнце, равно как показывает что дневным светом, что есть круговое движение и Солнце, всё есть и сохраняется у Богов и людей.
153c6 {ΣΩ}. Ἔτι οὖν σοι λέγω νηνεμίας τε καὶ γαλήνας καὶ ὅσα τοιαῦτα, ὅτι αἱ μὲν ἡσυχίαι σήπουσι καὶ ἀπολλύασι, τὰ δ' ἕτερα σῴζει; καὶ ἐπὶ τούτοις τὸν κολοφῶνα, [ἀναγκάζω] προσβιβάζω τὴν χρυσῆν σειρὰν ὡς οὐδὲν ἄλλο ἢ τὸν ἥλιον Ὅμηρος λέγει, καὶ δηλοῖ ὅτι ἕως μὲν ἂν ἡ περιφορὰ ᾖ κινουμένη καὶ ὁ ἥλιος, πάντα ἔστι καὶ σῴζεται τὰ ἐν θεοῖς τε καὶ ἀνθρώποις, εἰ δὲ σταίη τοῦτο ὥσπερ δεθέν, πάντα χρήματ' ἂν διαφθαρείη καὶ γένοιτ' ἂν τὸ λεγόμενον ἄνω κάτω πάντα;
--------------------------------------------------------------------------------1153d6 {Теэтет}.
153d6 {ΘΕΑΙ}. Ἀλλ' ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ταῦτα δηλοῦν ἅπερ λέγεις.
153d8 {Сократ}.
153d8 {ΣΩ}. Ὑπόλαβε τοίνυν, ὦ ἄριστε, οὑτωσί· κατὰ τὰ ὄμματα πρῶτον, ὃ δὴ καλεῖς χρῶμα λευκόν, μὴ εἶναι αὐτὸ ἕτερόν τι ἔξω τῶν σῶν ὀμμάτων μηδ' ἐν τοῖς ὄμμασι μηδέ τιν' αὐτῷ χώραν ἀποτάξῃς· ἤδη γὰρ ἂν εἴη τε δήπου ἐν τάξει καὶ μένον καὶ οὐκ ἂν ἐν γενέσει γίγνοιτο.
153e3 {Теэтет}.
153e3 {ΘΕΑΙ}. Ἀλλὰ πῶς;
153e4 {Сократ}.
153e4 {ΣΩ}. Ἑπώμεθα τῷ ἄρτι λόγῳ, μηδὲν αὐτὸ καθ' αὑτὸ ἓν ὂν τιθέντες· καὶ ἡμῖν οὕτω μέλαν τε καὶ λευκὸν καὶ ὁτιοῦν ἄλλο χρῶμα ἐκ τῆς προσβολῆς τῶν ὀμμάτων πρὸς τὴν προσήκουσαν φορὰν φανεῖται γεγενημένον, καὶ ὃ δὴ ἕκαστον εἶναί φαμεν χρῶμα οὔτε τὸ προσβάλλον οὔτε τὸ προσβαλλόμενον ἔσται, ἀλλὰ μεταξύ τι ἑκάστῳ ἴδιον γεγονός· ἢ σὺ διισχυρίσαιο ἂν ὡς οἷον σοὶ φαίνεται ἕκαστον χρῶμα, τοιοῦτον καὶ κυνὶ καὶ ὁτῳοῦν ζῴῳ;
154a5 {Теэтет}.
154a5 {ΘΕΑΙ}. Μὰ Δί' οὐκ ἔγωγε.
154a6 {Сократ}.
154a6 {ΣΩ}. Τί δέ; ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ἆρ' ὅμοιον καὶ σοὶ φαίνεται ὁτιοῦν; ἔχεις τοῦτο ἰσχυρῶς, ἢ πολὺ μᾶλλον ὅτι οὐδὲ σοὶ αὐτῷ ταὐτὸν διὰ τὸ μηδέποτε ὁμοίως αὐτὸν σεαυτῷ ἔχειν;
154a10 {Теэтет}.
154a10 {ΘΕΑΙ}. Τοῦτο μᾶλλόν μοι δοκεῖ ἢ ἐκεῖνο.
154b1 {Сократ}.
154b1 {ΣΩ}. Οὐκοῦν εἰ μὲν ᾧ παραμετρούμεθα ἢ οὗ ἐφαπτόμεθα μέγα ἢ λευκὸν ἢ θερμὸν ἦν, οὐκ ἄν ποτε ἄλλῳ προσπεσὸν ἄλλο ἂν ἐγεγόνει, αὐτό γε μηδὲν μεταβάλλον· εἰ δὲ αὖ τὸ παραμετρούμενον ἢ ἐφαπτόμενον ἕκαστον ἦν τούτων, οὐκ ἂν αὖ ἄλλου προσελθόντος ἤ τι παθόντος αὐτὸ μηδὲν παθὸν ἄλλο ἂν ἐγένετο. ἐπεὶ νῦν γε, ὦ φίλε, θαυμαστά τε καὶ γελοῖα εὐχερῶς πως ἀναγκαζόμεθα λέγειν, ὡς φαίη ἂν Πρωταγόρας τε καὶ πᾶς ὁ τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ἐπιχειρῶν λέγειν.
154b10 {Теэтет}.
154b10 {ΘΕΑΙ}. Πῶς δὴ καὶ ποῖα λέγεις;
154c1 {Сократ}.
154c1 {ΣΩ}. Σμικρὸν λαβὲ παράδειγμα, καὶ πάντα εἴσῃ ἃ βούλομαι. ἀστραγάλους γάρ που ἕξ, ἂν μὲν τέτταρας αὐτοῖς προσενέγκῃς, πλείους φαμὲν εἶναι τῶν τεττάρων καὶ ἡμιολίους, ἐὰν δὲ δώδεκα, ἐλάττους καὶ ἡμίσεις, καὶ οὐδὲ ἀνεκτὸν ἄλλως λέγειν· ἢ σὺ ἀνέξῃ;
154c6 {Теэтет}.
154c6 {ΘΕΑΙ}. Οὐκ ἔγωγε.
154c7 {Сократ}.
154c7 {ΣΩ}. Τί οὖν; ἄν σε Πρωταγόρας ἔρηται ἤ τις ἄλλος· “Ὦ Θεαίτητε, ἔσθ' ὅπως τι μεῖζον ἢ πλέον γίγνεται ἄλλως ἢ αὐξηθέν;” τί ἀποκρινῇ;
154c10 {Теэтет}. Если бы, Сократ, отвечал на спрашиваемое сейчас, тогда не может: если же ранее был бы вопрошаем, защищаясь от противоречий сказал бы, что возможно.
154c10 {ΘΕΑΙ}. Ἐὰν μέν, ὦ Σώκρατες, τὸ δοκοῦν πρὸς τὴν νῦν ἐρώτησιν ἀποκρίνωμαι, ὅτι οὐκ ἔστιν· ἐὰν δὲ πρὸς τὴν προτέραν, φυλάττων μὴ ἐναντία εἴπω, ὅτι ἔστιν.
154d3 {Сократ}. Хорошо же, глянусь Герою, друг, божественно!
154d3 {ΣΩ}. Εὖ γε νὴ τὴν Ἥραν, ὦ φίλε, καὶ θείως. ἀτάρ, ὡς ἔοικεν, ἐὰν ἀποκρίνῃ ὅτι ἔστιν, Εὐριπίδειόν τι συμβήσεται· ἡ μὲν γὰρ γλῶττα ἀνέλεγκτος ἡμῖν ἔσται, ἡ δὲ φρὴν οὐκ ἀνέλεγκτος.
154d7 {Теэтет}.
154d7 {ΘΕΑΙ}. Ἀληθῆ.
154d8 {Сократ}.
154d8 {ΣΩ}. Οὐκοῦν εἰ μὲν δεινοὶ καὶ σοφοὶ ἐγώ τε καὶ σὺ ἦμεν, πάντα τὰ τῶν φρενῶν ἐξητακότες, ἤδη ἂν τὸ λοιπὸν ἐκ περιουσίας ἀλλήλων ἀποπειρώμενοι, συνελθόντες σοφι στικῶς εἰς μάχην τοιαύτην, ἀλλήλων τοὺς λόγους τοῖς λόγοις ἐκρούομεν· νῦν δὲ ἅτε ἰδιῶται πρῶτον βουλησόμεθα θεάσασθαι αὐτὰ πρὸς αὑτὰ τί ποτ' ἐστὶν ἃ διανοούμεθα, πότερον ἡμῖν ἀλλήλοις συμφωνεῖ ἢ οὐδ' ὁπωστιοῦν.
154e7 {Теэтет}.
154e7 {ΘΕΑΙ}. Πάνυ μὲν οὖν ἔγωγε τοῦτ' ἂν βουλοίμην.
154e8 {Сократ}.
154e8 {ΣΩ}. Καὶ μὴν ἐγώ. ὅτε δ' οὕτως ἔχει, ἄλλο τι ἢ ἠρέμα, ὡς πάνυ πολλὴν σχολὴν ἄγοντες, πάλιν ἐπανασκεψόμεθα, οὐ δυσκολαίνοντες ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμᾶς αὐτοὺς ἐξετάζοντες, ἅττα ποτ' ἐστὶ ταῦτα τὰ φάσματα ἐν ἡμῖν; ὧν πρῶτον ἐπισκοποῦντες φήσομεν, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μηδέποτε μηδὲν ἂν μεῖζον μηδὲ ἔλαττον γενέσθαι μήτε ὄγκῳ μήτε ἀριθμῷ, ἕως ἴσον εἴη αὐτὸ ἑαυτῷ. οὐχ οὕτως;
155a6 {Теэтет}.
155a6 {ΘΕΑΙ}. Ναί.
155a7 {Сократ}.
155a7 {ΣΩ}. Δεύτερον δέ γε, ᾧ μήτε προστιθοῖτο μήτε ἀφαιροῖτο, τοῦτο μήτε αὐξάνεσθαί ποτε μήτε φθίνειν, ἀεὶ δὲ ἴσον εἶναι.
155a10 {Теэтет}.
155a10 {ΘΕΑΙ}. Κομιδῇ μὲν οὖν.
155b1 {Сократ}.
155b1 {ΣΩ}. Ἆρ' οὖν οὐ καὶ τρίτον, ὃ μὴ πρότερον ἦν, ὕστερον ἀλλὰ τοῦτο εἶναι ἄνευ τοῦ γενέσθαι καὶ γίγνεσθαι ἀδύνατον;
155b3 {Теэтет}.
155b3 {ΘΕΑΙ}. Δοκεῖ γε δή.
155b4 {Сократ}.
155b4 {ΣΩ}. Ταῦτα δή, οἴομαι, ὁμολογήματα τρία μάχεται αὐτὰ αὑτοῖς ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ψυχῇ, ὅταν τὰ περὶ τῶν ἀστραγάλων λέγωμεν, ἢ ὅταν φῶμεν ἐμὲ τηλικόνδε ὄντα, μήτε αὐξηθέντα μήτε τοὐναντίον παθόντα, ἐν ἐνιαυτῷ σοῦ τοῦ νέου νῦν μὲν μείζω εἶναι, ὕστερον δὲ ἐλάττω, μηδὲν τοῦ ἐμοῦ ὄγκου ἀφαιρεθέντος ἀλλὰ σοῦ αὐξηθέντος. εἰμὶ γὰρ δὴ ὕστερον ὃ πρότερον οὐκ ἦ, οὐ γενόμενος· ἄνευ γὰρ τοῦ γίγνεσθαι γενέσθαι ἀδύνατον, μηδὲν δὲ ἀπολλὺς τοῦ ὄγκου οὐκ ἄν ποτε ἐγιγνόμην ἐλάττων. καὶ ἄλλα δὴ μυρία ἐπὶ μυρίοις οὕτως ἔχει, εἴπερ καὶ ταῦτα παραδεξόμεθα. ἕπῃ γάρ που, ὦ Θεαίτητε· δοκεῖς γοῦν μοι οὐκ ἄπειρος τῶν τοιούτων εἶναι.
155c8 {Теэтет}.
155c8 {ΘΕΑΙ}. Καὶ νὴ τοὺς θεούς γε, ὦ Σώκρατες, ὑπερφυῶς ὡς θαυμάζω τί ποτ' ἐστὶ ταῦτα, καὶ ἐνίοτε ὡς ἀληθῶς βλέπων εἰς αὐτὰ σκοτοδινιῶ.
155d1 {Сократ}.
155d1 {ΣΩ}. Θεόδωρος γάρ, ὦ φίλε, φαίνεται οὐ κακῶς τοπάζειν περὶ τῆς φύσεώς σου. μάλα γὰρ φιλοσόφου τοῦτο τὸ πάθος, τὸ θαυμάζειν· οὐ γὰρ ἄλλη ἀρχὴ φιλοσοφίας ἢ αὕτη, καὶ ἔοικεν ὁ τὴν Ἶριν Θαύμαντος ἔκγονον φήσας οὐ κακῶς γενεαλογεῖν. ἀλλὰ πότερον μανθάνεις ἤδη δι' ὃ ταῦτα τοιαῦτ' ἐστὶν ἐξ ὧν τὸν Πρωταγόραν φαμὲν λέγειν, ἢ οὔπω;
100abcde0 {Теэтет}.
100abcde0 {ΘΕΑΙ}. Οὐ ῥᾴδιον, ὦ Σώκρατες.
100abcde0 {Сократ}.
100abcde0 {ΣΩ}. Ἔμοιγε.
100abcde0 {Теэтет}.
100abcde0 {ΘΕΑΙ}. Οὐ ῥᾴδιον, ὦ Σώκρατες.
100abcde0 {Сократ}.
100abcde0 {ΣΩ}. Ἔμοιγε.
100abcde0 {Теэтет}.
100abcde0 {ΘΕΑΙ}. Οὐ ῥᾴδιον, ὦ Σώκρατες.
100abcde0 {Сократ}.
100abcde0 {ΣΩ}. Ἔμοιγε.


написать администратору сайта