Документ Microsoft Word. 1. Муаддима Боби Маълумоти умум дар бораи бруцеллёз

• Название: 1. Муаддима Боби Маълумоти умум дар бораи бруцеллёз
• Дата: 18.04.2023
• Размер: 83.89 Kb.
• Имя файла: Документ Microsoft Word.docx
• Тип: Документы; #1072435
• страница: 2 из 3

ПАТОГЕНЕЗ
Микдори зиёди асархои тадкикотчиёни советй ва хоричй ба тадкики патогенези бруцеллёз бахшида шудаанд. Аммо аз сабаби пластикии баланди патоген, нотавон будани зуҳур ва рафти ҷараёни сироятӣ патогенези бруцеллёз то ҳол пурра омӯхта нашудааст. Патогенези бруцеллёз дар хукхои гвиней, ки намунаи бехтарини тачрибавии такрористехсолкунии ин сироят мебошанд (П.Ф. Здродовский, 1953), инчунин мушхои сафед, гусфанд ва то андозае чорвои калони шохдор ва хукхо хеле муфассал тахкик карда шудаанд. . Њамзамон ќонунњои умумии патогенези сирояти брутселлёз дар њайвоноти намудњои гуногун муќаррар карда шуданд (П.А. Вершилова, А.А. Голубева, 1970).

Дарвозаҳои маъмултарини воридшавии сироят луобпардаи даҳон, роҳҳои нафас, конъюнктива ва пӯст мебошанд. Ҳамин тариқ, хукҳои гвинея метавонанд бо вояи нисбатан хурди Бруцелла аз ҳар се намуди классикии Br сироят карда шаванд. melitensis, Br. аборт, Бр. suis ҳангоми ба пӯсти солим гузоштан (Харди, Ҳудсон, Ҷордан 1929; В.Н. Маккавейский, И.А. Каркадиновская, Н.И. Михеев, 1931), даҳонӣ (Харди, Хадсон, Йордан, 1929), аэрогенӣ (Элберг, А19, А195; Майборода, П.Н.Жованик, С.И.Сердюк, 1958). Дар баробари ин, ҳассосияти хукҳои гвинея ба сирояти аэрогенӣ тақрибан ба ҳассосияти онҳо ба сирояти пӯсти пӯст баробар аст. Инфексияи умумӣ метавонад аз 10-20 ҳуҷайраи вируси Бруцелла ба вуҷуд ояд ва барои сирояти даҳон, конъюнктива ва пӯст миқдори Бруцелла 10-15 ва ҳатто 100 маротиба зиёдтар лозим аст (П.А. Вершилова, 1970).

Дар гӯсфанду буз дарвозаҳои сироятии бруцеллёз луобпардаи даҳон, роҳҳои нафас ва маҳбал, конъюнктива, инчунин пӯсти тарснок ва мазершуда мебошанд (Б.М. Гурвич, А.С. Легки, А.М. Курапов, 1934; Ф.Д.П.Кисельев. Новиков, А.А. Яковлев, 1934; Доул, 1935; Тейлор ва Йорденсен, 1936; И. А. Тарасов, 1937; В. А. Ститтер, Б. В. Воскресенский, X. С. Котлярова, 1937; Э. С. Сирояти таҷрибавии гӯсфанд тавассути конъюнктива ва луобпардаи мањбал бо миқдори 1-500 миллион ҳуҷайраҳои микробҳои фарҳанги заҳролудшудаи Бруцелла, тавассути пӯсти тарснок - 20-100 миллион ҳуҷайраҳои микробҳо имконпазир аст ва сироят тавассути луобпардаи даҳон миқдори 2-ро талаб мекунад. -5 миллиард ҳуҷайраҳои микробҳо.

Ба воситаи пусти солим гирифтор шудани гусфандон ба бруцеллёз мушохида карда мешавад.

Роҳҳои паҳншавии бруцелла дар организмро баъди сирояти таҷрибавии ҳайвоноти лабораторӣ (мушҳои сафед, хукҳои гвинея) Нелмс, Нольм, Орсков (1932), В.А. Стритер (1939, 1940), П.А. Вершилов (1949), Н.П. Плотников (1954). Нишон дода шуд, ки аз макони сироятёбӣ бруцелла дар қад-қади рагҳои лимфа паҳн шуда, асосан дар гиреҳҳои лимфавии минтақавӣ пайдо мешавад, вале ба зудӣ монеаи лимфаро рахна карда, бо хун дар тамоми бадан паҳн шуда, асосан дар узвҳо ва бофтаҳои аз ретикулоэндотелиалӣ бой ҷойгир мешавад. ҳуҷайраҳо. В.А. Стритер (1939, 1940), хукхои гвинеяро бо вояи хурди бруцелла сироят карда, (ки ба шароити сирояти табии бештар мувофик аст) се марҳилаи раванди сироятиро муқаррар кардааст.

Дар марҳилаи якум (мутобиқшавӣ ё манфӣ), ки 3-10 рӯз давом мекунад, аз организми сироятшуда ҷудо кардани бруцелла имконнопазир аст. Дар марҳилаи дуюм (инфексияи минтақавӣ), ки хеле кӯтоҳ аст, Бруцелла пайваста танҳо аз гиреҳҳои лимфаҳои минтақавӣ кошта мешавад. Дар марҳилаи сеюм (инфексияи умумӣ), ки пас аз 5-30 рӯзи сироят пайдо мешавад, аз гиреҳҳои лимфа, испурч, ҷигар, мағзи устухон бруцелла кошта мешавад. Аммо, ҳангоми сирояти вояи калон, Бруцелла метавонад дарҳол монеаи лимфатикиро бартараф кунад ва дар хун аллакай дар соатҳои аввали пас аз сироят пайдо мешавад (Бер, 1936). Дар айни замон давомнокии бактериемия ночиз аст - пас аз чанд соат аз хун бруцелла нест мешавад, зеро онхо бо хучайрахои ретикулоэндотелиалии испурч, чигар, гиреххои лимфа ва маѓзи устухон устувор ва фагоситоз мешаванд (Н.П. Плотников, 1954). Дар ин ҳуҷайраҳо бруцелла метавонад муддати тӯлонӣ нигоҳ дошта шавад.

Дар асоси маводи васеъ оид ба омӯзиши давомнокии сирояти бруцеллёз дар хукҳои гвинея маълум шудааст, ки ҳангоми сироятёбӣ 1,5-3,5 моҳ дар 100% ҳолатҳо бруцелла аз узвҳо ва гиреҳҳои лимфа кошта мешавад, 4-12 моҳ - дар 42,6 фоиз ва 13—26 мох — 17,1 фоиз (П. Ф. Здродовский, 1953). Ба хамин тарик, хануз чор мохи баъди сироят шудан ба хукхои гвиней тамоюли пажмурда шудани сирояти бруцеллёз ва аксари хайвонот дар давоми як-ду сол шифо меёбад.

Чунин усулҳои паҳншавӣ ва ҷойгиршавии Бруцелла дар таҷрибаҳо дар ҳайвоноти хоҷагӣ муқаррар карда шудаанд. Дойл (1935), И.А. Тарасов (1937), М.И. Чернышева (1941), К.А. Настенко (1947), X. С. Котлярова (1947), А.И. Кочурин (1952) нишон дод, ки хангоми гирифтор кардани гусфандон бо вояи хурди бруцелла сирояти танхо дар узвхои лимфавии минтакави махдуд мешавад ва хангоми зиёд кардани вояи сирояти бруцелла ба узвхои лимфахои дур, чигар, сипурз ва дигар узвхо пахн мешавад. Ба гуфтаи П.Ф. Здродовский (1953), дар гӯсфандони ба таври таҷрибавӣ беморшуда дар давраи шадиди сироятӣ аз гиреҳҳои лимфа дар 42%, аз сипурз 69%, ҷигар 23% ва аз хун бруцелла кошта мешавад. факат дар 5 фоизи ходисахо аз хамаи зироатхо. Давомнокии раванди сирояткунанда дар бруцеллёз дар гӯсфандҳо тағйирёбии назарраси инфиродӣ дорад. Дар тадкикоти X. С. Котлярова (1943, 1947), бруцелла ҳангоми омӯзиши пурраи бактериологии гӯсфандони ба таври таҷрибавӣ сироятшуда 0,5-1 моҳ пас аз сироят дар 93,7%, пас аз 1,5-3 моҳ дар 48%, пас аз 4-12 моҳ - дар 33 ,3 ошкор карда шудааст. % ва баъди 19—26 мох дар 22,7 фоиз. Дар тачрибаи кори Е. Орлов (1942), дар давоми сол аз дах cap гусфанди касал хашт cap аз касалй озод карда шуд.

Ба гуфтаи Р.М. Гуревич ва А.Г. Яковлева (1956), худтабобаткунй дар 85 фоизи гусфандони ба таври тачрибавй ба бруцеллёз гирифторшуда ба амал меояд. Ходисаи худтабобаткуниро дар аксар гусфандони гирифтори бруцеллёзи табий тадкикоти В. Стритер, B.V. Воскресенский ва X. С. Котлярова (1937), Е.С. Орлова (1939, 1942, 1949), В.П. Тулчинская (1945), К.П. Студентова (1948), И.Р. Замури (1949), В.П. Тулчинская ва А.Ф. Ткаченко (1951), П.П. Самойлова (1951, 1952), А.И. Кочурин (1952) ва дигарон.Аммо дар кисми зиёди хайвонот процесси сирояткунанда метавонад ба холати нихони гузашта, солхо давом кунад. Ҳамин тавр, E.S. Орлов (1940) дар 45% [олат[ои омeзиши гусфандон пас аз 1,5-2 соли гирифтор шудан ба бруцеллёзро аз гиреx[ои лимфавии бруцелла xудо кард.

Ҳангоми сирояти даҳони говҳо О.Ванг ва дигарон (1934) локализатсияи ибтидоии бруцелларо дар гиреҳҳои лимфавии минтақавии рӯдаи ҳозима ва пас аз 3-4 ҳафта - генерализатсияи раванди сироятиро муқаррар карданд. Худтанзимкунии организм аз бруцелла дар чорпоён пас аз 1-1,5 сол ба амал меояд ва пас аз 2-3 соли пӯшида дар палатаи изолятсия нигоҳ доштани аксари ҳайвонот аз сироят озод мешаванд (Р.А. Сион, Н.И. Овчинников, 1943; Е. С. Орлов, Д.К.Бессонов, 1943; С.Н.Вишелесский, 1944; Г.С.Савельев, 1944; А.А.Аливердиев, 1946; П.С.Уласевич, 1950 ва ғ.). Аммо дар баъзе хайвонот сирояти пинхонии бруцеллёз метавонад то 4—7 сол ва аз ин хам зиёдтар давом кунад (Г.С. Савельев, 1944; М.К. Юсковец, 1952).

Дар таҷрибаҳо оид ба сирояти таҷрибавии хукҳо ба бруцеллёз (Коттон, Бак, 1932; Д.К. Бессонов, 1947) инчунин нишон дода шудааст, ки бруцелла бори аввал дар гиреҳҳои лимфавии минтақавӣ ҷойгир шудааст. Генерализатсияи сироят дар 10-30 рӯз рух медиҳад ва пас аз 4-5 моҳ дигар аз бадан ҷудо кардани бруцелла ғайриимкон аст.

Натичахои тадкикотхои инкишоф ва нобудшавии процесси сирояткунандаи бруцеллёзро дар хайвоноти лаборатори ва фермахо чамъбаст намуда, схемаи характерноки ин равандро кайд кардан мумкин аст: аз макони ворид шудан бруцелла аввал ба гиреххои лимфавии минтакави дохил мешавад, баъд ба он дохил мешавад. ба гардиши хун ва ба хамаи узвхо ва бофтахо, махсусан бой элементхои ретикулоэндотелий, ки дар он чо муддати дуру дароз нигох дошта, зиёд шуда метаво-нанд, баъд аз он, чун коида, худ-тозашавии организм аз микроорганизм ба амал меояд. Дараҷа ва давомнокии умумишавии раванди сироятӣ аз вояи сироят, вирулентии патоген, инчунин муқовимати макроорганизм вобаста аст. Дар ин ҳолат, ҳолати ҳомиладорӣ хеле муҳим аст. Дар ҳайвонҳои ҳомила бофтаҳои пласенталӣ макони дӯстдоштаи ҷойгиршавии Бруцелла мебошанд, ки дар он раванди илтиҳобие, ки аз патоген ба вуҷуд омадааст, боиси камғизоии ҳомила ва исқоти ҳамл мегардад ва пас аз он мушкилиҳо ба монанди нигоҳ доштани пласента, эндометрит, метрит ва ғайра ба вуҷуд меоянд (М.К. Юсковец, 1952). ).

Бисёр вақт, ҳангоми бруцеллёзи духтарони калонсол, пӯндаро бруцеллаҳо пур мекунанд, гарчанде ки мастити клиникии бруцеллёз хеле кам аст (Л.К. Юсковец, 1952). Мувофики маълумоти Климмер (1932), О.Ванг (1934) бруцелла дар понаи говхои бруцеллёз то 7 сол ва дар баъзехо, аз афташ, тамоми умр бокй мемонад. Дар устухонҳо, буғумҳо, ғилофҳои риштаҳо, халтаҳои луобӣ ва ҷигарбандҳо, Бруцелла метавонад то даме, ки дар пӯсида боқӣ монад (О. Банг:, 1934; Ойл, 1935). Аз ин ҷост, ки аломатҳои бештари клиникии бруцеллёз пайдо мешаванд. Дар амал осеби бруцеллаи бачадон ва понаи ҳомиладор аз ҳама муҳим аст, зеро миқдори зиёди микроорганизмҳои патогенӣ бо ҳомилаи абортшуда, мембранаҳои мевагӣ, пас аз исқоти ҳамл ва берун рафтани баъди таваллуд ва шир ба муҳити беруна хориҷ мешаванд. Гваткин (1932), ҳомилаҳои исқоти ҳамлро дар рамаҳои бруцеллёзи чорвои калони шохдор тафтиш намуда, дар зиёда аз 50% ҳолатҳо бруселла ҷудо кардааст; пас аз таваллуди муътадил дар 20 фоиз аз плацента ва дар 56,2 фоиз аз шир бруцелла кошта шудааст. М.А. Журнаков ва А. Панферов (1935) - хангоми тадкики 24 ҳомилаи исқоти ҳамл аз 22 ҳомила культураи бруцелла ҷудо карда шуд. И.А. Тарасов ва П. Вершилов (1937), хангоми тадкики ҳомила дар галаи гӯсфандони номунтазам дар 50-83% ҳолатҳо бруцелла ҷудо карда шудааст.

Дар тадкики шири говхои бруцеллёз С1арк (1931) дар 62% ва Гилман (1931) 78% бруцелларо муайян кардаанд. Мувофиқи маълумоти Климмер (1932), 75% говҳои исқоти ҳамл аз рӯзи 6-12-уми баъди исқоти ҳамл бруцелларо бо шир хориҷ мекунанд. Орлов (1940) дар 7,3-10,4% ҳолатҳо ҳангоми омӯзиши оммавии бактериологии шири гӯсфандони рамаҳои камбизоат парвариши Бруцелларо ҷудо кардааст. Камерон (1961), Николлетти, Мурасчи (1966) нишон медиҳанд, ки дар 90% модаговҳои гирифтори бруцеллёз бруцелла дар пӯнда ё канали таваллуд ҷойгир шудааст.

Реакцияҳои иммунологи
Касалии хайвонот бо бруцеллёз бо тагйир ёфтани реактивии организм аз сабаби пайдо шудани антитело ва инкишофи холати аллерги мушохида мешавад. Дар баробари ин, аксуламалҳои сероаллергӣ хеле равшан зоҳир мешаванд ва дар ташхис васеъ истифода мешаванд.

Динамикаи реаксияхои иммунологи хангоми бруцеллёзи хукхои гвиней дар лабораторияи П.А. Вершилова (1972). Вақти пайдоиши агглютининҳои мушаххас дар зардоби хун аз вояи сирояткунандаи Бруцелла вобаста аст. Вакте ки хукхои гвиней бо 10 хучайраи микробхо гирифтор мешаванд, агглютининхо баъди 30 руз, 100 хучайра — 15 руз ва 1000 хучайра — баъди 5 руз пайдо мешаванд. Пас аз як соли сироятёбї титри агглютининњо 5-10 маротиба кам мешавад ва дар баъзе њайвонот агглютининњо муайян карда намешаванд. Антиденаҳои блокатор тақрибан дар як вақт бо агглютининҳо пайдо мешаванд, ки нисбат ба агглютининҳо дарозтар давом мекунанд (М.И.Чернышева, Е.Н.Князева, Е.А.Драновская, 1970).

Гемагглютининҳо дар зардоби хукҳои гвинеяи аз бруцелла сироятёфта назар ба агглютининҳо ҳатто барвақттар ошкор карда мешаванд ва дар титр зиёда аз 10 маротиба аз титри реаксияи агглютинатсия ҷамъ мешаванд.

Ба гуфтаи П. Вершилова, М.И. Чернышева ва Е Н. Князева (1970), дар 4-6 ҳафтаи аввали сироятёбӣ ба бруцелла дар хукҳои гвиней танҳо макроглобулинҳо (IgM) пайдо мешаванд ва пас аз ду моҳ микроиммуноглобулинҳои IgG пайдо мешаванд, ки титрашон пас аз се моҳ ба 1:2560 мерасад ва дар он боқӣ мемонад. сатҳи баланд то 12 моҳ, онҳое. тамоми раванди сироятии фаъол.

Реаксияи опсоно-фагоситарӣ дар хукҳои гвинея пас аз 10-15 рӯзи сироятёбӣ бо Бруцелла пайдо мешавад ва зиёда аз як сол дар сатҳи баланд (индекси Стритер 30-40) боқӣ мемонад.

Ҳолати аллергӣ дар хукҳои гвинеяи гирифтори Бруцелла аз воя ва вирулентнокии штамм вобаста аст. Пас аз сироят бо вояи хурд (5-20 ҳуҷайраҳои микробҳо) санҷиши мусбати пӯсти Burne пас аз ду моҳ пайдо мешавад, пас аз 3-5 моҳ ба ҳадди аксар маълум мешавад ва дар 73-80% ҳайвонот дар соли дуюми сироят, вақте ки Бруцелла боқӣ мемонад. танҳо 17% ҳайвонот ҷудо карда шудааст. Вакте ки хукхо бо вояи 1—2 миллиард хучайрахои микробхои пасти вируленти-вй сироят карда мешаванд, пас аз як мох дар 40—51 фоизи хайвонот, дар 80—90 фоиз пас аз се-чор мох ва дар 70—81 вокуниши мусбати аллерги ба амал меояд. % як сол давом мекунад.

Қобилияти организми хуки гвинея барои вокуниш ба реаксияҳои иммунологӣ ба вояи хурди Бруцелла имкон медиҳад, ки ин намуди ҳайвонот барои ташкили биоанализ бо мақсади ташхис дар таҳқиқоти бактериологии меваҳо, шир ва дигар маводҳо истифода шаванд.

Вагончаи пинхонии бруцелларо, аз афташ, метавон бо кобилияти муддати дароз дар дохили хучайрахои бофтаи лимфоид дар холати гайрифаъол мондани бруцелла шарх дод. Ин тахминро далелҳои фагоцитози нопурраи Бруцелла дар марҳилаи ибтидоии беморӣ, интиқоли дарозмуддати Бруцелла дар гиреҳҳои лимфаҳои алоҳида бидуни ҳеҷ гуна зуҳуроти клиникӣ ва иммунологии сироят ва интиқоли трансовариалии Бруцелла дар канаҳо, ҳангоми ҳуҷайра ки дар таркибаш бруцелла кобилияти таксим ва фарккуниро нигох медорад (М.М. Ременцова, 1951). Тағйироти патологӣ дар бадани ҳайвоноти бруцеллёзро М.Б. Ариэл, А. Соловьев, П.П. Очкур, М. Юсковец, М.И. Чернышева, А.Ф. Ткаченко, А.И. Дмитриев ва дигар олимон.

М.И. Чернышева (1952) дар таҷриба оид ба сироят кардани хукҳои гвинея бо вояи зиёди Бруцелла муайян кардааст, ки пас аз 24 соат дар бофтаи пӯст дар ҷои воридшавии патоген фокуси илтиҳобӣ ба вуҷуд меояд, ки дорои миқдори зиёди нейтрофилҳо мебошад, ки фагоцитизатсия мекунанд. хеле суст буда, бруцелларо тамоман хазм намекунанд. Дар 5-15 рӯзи дигар дар фокуси илтиҳобӣ макрофагҳо пайдо мешаванд, ки миқдори зиёди бруцеллаҳои ҳазмнашаванда доранд, яъне. фагоцитози нопурра мушохида мешавад. Ин раванд бо марги оммавии нейтрофилҳо ҳамроҳӣ мекунад.

ва макрофагҳо, дар бадан ҷойгиршавии фаровони Бруцелла ва инкишофи тағйироти некробиотикӣ дар узвҳо. Минбаъд макрофагҳои фаъоли нав пайдо мешаванд, ки ҳуҷайраҳои мурдаро иваз мекунанд, ки қодиранд на танҳо фагоцитизатсия, балки инчунин ҳазм кардани Бруцелла. Афзоиши фаъолияти фагоситикии макрофагҳо боиси кам шудани паҳншавии патоген мегардад.

Дар таҳқиқоти минбаъда, M.I. Чернышева (1962) нишон дод, ки баъди 30 рузи сироят ёфтани хукхои гвиней бо бруцелла гранулемахои хоси бруцеллезро дар испурч ва гиреххои лимфа, махсусан дар онхое, ки ба махалли сироят наздиктар чойгиранд, пайдо мекунанд. Ҳамин тариқ, ҳангоми сирояти даҳон, гиреҳҳои лимфаҳои зеричандон ва ҳалқ, ва ҳангоми сирояти пӯст, гиреҳҳои лимфаҳои минтақавии мувофиқ бештар осеб мебинанд.

М.К - Юсковец (1952), хукҳои гвинеяро бо штаммҳои хеле заҳролуди Бруцелла сироят карда, дар гиреҳҳои лимфаҳои тамоми узвҳои дарунӣ ва махсусан испурч паҳншавии элементҳои ретикулоэндотелиалиро қайд намуда, хеле зиёд мешавад (2,5-4 ва ҳатто 6 маротиба). ). Минбаъд паҳншавии ҳуҷайраҳои ретикулоэндотелиалӣ бо тағйироти склеротикии узвҳо ба охир мерасад. Ҳангоми сироят шудан бо штаммҳои заиф вируленти Бруцелла, гиперплазияи ҳуҷайраҳои ретикулоэндотелиалӣ суст ифода меёбад.

П.П. Очкур (1944) нишон дод, ки дар мархилаи шадиди бруцеллёз реаксияи илтихобии диффузии элементхои ретикулоэндотелия ба амал меояд, яъне. ретикулоэндотелиоз дар гиреҳҳои лимфа, испурч, ҷигар ва дигар узвҳо инкишоф меёбад. Дар марҳилаи сукутути беморӣ равандҳои илтиҳобии истеҳсолӣ ба вуҷуд меоянд - ташаккули грануломаҳо ва аксар вақт тағироти дистрофӣ дар узвҳо. Дар мархалаи бруцеллёзи музмин тагйироти морфологии характери махсулнок, афзоиши элементхои ретикулоэндотелий бо ташаккули гранулемахои хос боз хам бештар ба назар мерасад.

Бо касалии бруцеллёзи тачрибавй ва табиии гусфандон, ба гуфтаи А. Соловьев (1939) ва М.Б. Ариэл (1937, 1939), дар давраи ибтидоии беморӣ дар бофтаи пуст дар маҳалли сироят ва гиреҳҳои лимфаҳои минтақавӣ дар шакли раванди илтиҳобии ғайримуқаррарӣ тағйироти патогистологӣ мушоҳида мешавад. Минбаъд гиперплазияи диффузии ҳуҷайраҳои ретикулоэндотелиалӣ дар гиреҳҳои лимфаҳои гуногун, испурч, ҷигар ва дигар узвҳо мушоҳида мешавад ва гранулемаҳое ба вуҷуд меоянд, ки асосан аз ҳуҷайраҳои эпителиоиди сабук, инчунин лимфоситҳо, нейтрофилҳо, эозинофилҳо, плазма ва ҳуҷайраҳои азим иборатанд. Дар давраи музмини бруцеллёз дар ҳайвоноти аз ҷиҳати клиникӣ солим гиперплазияи ҳуҷайраҳои ретикулоэндотелиалӣ асосан дар гиреҳҳои лимфа ва дар ҷигар танҳо тағироти морфологии хурд ва фосилавӣ мушоҳида мешавад. Ба гуфтаи М.И. Чернышева (1941), иллатхои морфологии гусфандон бештар ба назар мерасанд дар рӯзи 30-юми пас аз сироятёбӣ ба бруцеллёз ва баъдан рушди баръаксро аз сар гузаронида, дар рӯзи 90-ум якбора ҳамвор ва ё аз байн рафтанд.

А.Ф. Ткаченко (1954, 1958) тагйироти патогистологии бруцеллёзи табиии гусфандро дар даврахои гуногуни сироятшави ва дар зери таъсири табобат бо АСД ва короформ тадкик кардааст. Дар марҳилаи шадиди беморӣ пас аз исқоти ҳамл дар гӯсфандон дар бачадон, гиреҳҳои лимфа ва узвҳои паренхималӣ равандҳои дистрофӣ ва некрозӣ муқаррар карда шуданд. Баъдан, ҳангоми сиҳат шудани гӯсфанд, ки бо талафоти реаксияҳои сероаллергӣ ба бруцеллёз ва натиҷаҳои манфии таҳқиқоти бактериологӣ назорат карда шуд, паҳншавии ҳуҷайраҳои ретикулоэндотелиалӣ бо ҳузури склероз ё сирроз ҳамчун падидаҳои боқимонда мушоҳида карда шуд.

Дар шакли шадиди бруцеллёз дар захмҳо нейтрофилҳо ва гистиоцитҳо, дар шаклҳои субакутӣ ҳуҷайраҳои эпителиоид, лимфоид ва макрофагҳо бартарӣ доранд. Дар як кисми гусфандони баргаш-ташуда нишондихандахои патогистологи аз гусфандони муътадил ва солим хеч фарк на-кард. Баркарор намудани норма дар расми морфологии гиреххои лимфа ва узвхои дарунй дар зери таъсири табобат суръат гирифт. Муаллиф чунин мешуморад, ки равандҳои зикршуда метавонанд ҳамчун нишондиҳандаи барқароршавии гӯсфандон хизмат кунанд.

Чунин тағйироти патологиро А.И. Дмитриев (1953, 1955) дар чорвои бруцеллёз.

Ҳамин тариқ, аз ҷиҳати морфологӣ раванди сироятӣ дар бруцеллёз ретикулоэндотелиоз мебошад. Ҳолати функсионалии мезенхимаи фаъол дар гӯсфандони гирифтори бруцеллёзи табиӣ Демченко (1953) аз руи усули М.П. Покровская ва М. Макаров аз тарафи Р.Е. Каветский ва Г.Ф. Амакхо (1947). Барои баҳодиҳии объективии фаъолияти фагоситикии макрофагҳо шумораи нейтрофилҳои аз ҷониби макрофагҳо ҷаббидашуда ҳисоб карда шуданд. Ин нишондиҳанда ҳолати функсионалии мезенхимаи фаъолро ба таври равшан ва пурра инъикос мекунад. Гусфандон дар давраи субакуттии сирояти бруцеллёз (чор мохи баъди искоти хамл бо сабаби бруцеллёз), дар мархилаи музмин (16 мох пас аз искоти хамл) ва дар мархилаи баркароршави бо гум шудани реаксияхои сероаллерги ба бруцеллез (28 мохи пас аз аборт) аз назар гузаронида шуданд.

Натичахои тадкикот нишон доданд, ки дар мархилаи субакуттии бруцеллёзи гусфандон системаи ретикулоэндотелиалии бадан фарсуда шудааст. Дар 1000 элементи ҳуҷайравии экссудати захм 2-4 профибробласт, 9-12 гистиоцит, 1-4 макрофаг мавҷуд буда, фаъолияти фагоситарии макрофагҳо 4-12 ададро ташкил медод.

Дар мархилаи музмини сироят цитограммахо якбора баланд шудани фаъолияти хучайрахои ретикулоэндотелиалиро инъикос мекунанд: 4—8 профибробласт, 16—25 гистиоцит, 3—8 макрофаг ба 1000 элементи хучайра ва фаъолияти фагоситарии макрофагхо 20—30 буд.

Дар мархилаи аз бруцеллёз шифо ёфтани гусфандон фаъолияти элементхои ретикулоэндотелиалй як кадар паст шуда, вале нисбат ба гусфандони мархилаи субакуттии беморй баландтар монд.

Натичахои тадкикоти морфологии пешниходшуда мавкеи акад. П.Ф. Здродовский (1953) навиштааст, ки бемории бруцеллёз боиси вайрон шудан ва дар мархилаи аввал монеъ шудани системаи ретикулоэндотелиалии организм шуда, баъдан инкишофи иммунитет ва худтабобатшави бо афзоиши фаъолияти он алокаманд аст.