сессия биохимия. К возникновению коагуляционного некроза слизистой
 Скачать 30.43 Kb.
|
|
БЛОК 2 1. Стоматолог қабылдауындағы ер адам, 45 жаста. Ауыз қуысын тексерген кезде стоматолог пациенттен шығатын «үйеңкі сиропы» иісін сезінді. Сонымен бірге, ауыз қуысының шырыштарының құрғақ екенін байқады, слекейі көбікті және қоймалжың, айна шырыш жағына жабысып қалады. Ер адам соңғы алты айда күшті жүдегенін және өзін жиі сезінетін ацетон иісінің жабырқататынын хабарлайды. Дәрігер-стоматолог ер адамда инсулин тәуелді қант диабеті болуын болжайды. 2. Кариес – адамдардағы ең кең таралған ауру. Қазіргі кезде тіс кариесінің пайда болуын тіс беткейінде рН-тың локалді өзгерісі мен тіс түбінде тұнба жиналуымен байланыстырады. Әр кезде көмірсу құрамды тағам қабылдаған соң ацидогендік микроағзалар тағам қалдықтарын өңдейді, олар гликолиз үдерісінде энергия алып сүт және басқа да органикалық қышқылдарды бөледі. Бұл қышқылдар тіс эмалі беткейіндегі кристалдарды жартылай ыдыратады. 3. Мочевина адам слекейінің қалыпты компоненті (оның 70-90% қанында) болады. Егер слекей рН-ы ацидоз жағына ауысатын болса, онда ауыз қуысындағы бактериялар уреаза ферментін бөледі, уреаза мочевинаны аммиак пен көмір қышқылы газына дейін ыдыратады. Аммиак сутектің артық протондарын байланыстырады және ауыз қуысындағы орта әлсіз сілтілікке ауысады. 4. Араласқан слекейдің құрамында норадреналин болады. Ол ауыз қуысындағы шырышты қабық жағдайын реттейді. Слекейдің әлсіз бөлінуі (ксеростомия) кезінде шырышты қабықшада қабыну және дистрофия үдерістері дамиды. 5. Пародонтозды науқасты тексерген кезде қызылиектегі тамырларының атеросклероттық зақымдалуы анықталған. Бұл пульпаның трофикасының бұзылысы мен пародонтозға әкелген. Дәрілік терапиядан бөлек дәрігер пациентке холестериндік құрамы аз диетаны да тағайындады. К возникновению коагуляционного некроза слизистой оболочки, который проявляется наличием плотной плёнки бурого цвета или серо-беловатого цвета при выраженном воспалении, приводит ожог: Кислотами Кипятком Ионизирующим излучением Электрическим током Щелочами Лейцино́з (разветвлённоцепочечная кетонурия, болезнь мочи с запахом кленового сиропа, болезнь кленового сиропа[1]) — врождённое нарушение обмена, ферментопатия. Ка́риес (лат. caries гниение) — сложный, медленно текущий патологический процесс, протекающий в твёрдых тканях зуба и развивающийся в результате комплексного воздействия неблагоприятных внешних и внутренних факторов. В начальной стадии развития кариес характеризуется очаговой деминерализацией неорганической части эмали и разрушением её органического матрикса. В конечном итоге это приводит к разрушению твёрдых тканей зуба с образованием полости в дентине, а при отсутствии лечения — к возникновению воспалительных осложнений со стороны пульпы и периодонта[.Причиной кариеса считается разрушительное действие бактерий на твердые ткани зуба. Во рту человека обитает большое количество разнообразных микроорганизмов, уже через 2–4 часа после тщательной чистки зубов их количество может доходить до 1 млн. Кариес (лат. Caries ыдырауы) - бұл тістің қатты тіндерінде пайда болатын және қолайсыз сыртқы және ішкі факторлардың күрделі әсерлері нәтижесінде дамитын күрделі, баяу ағымды патологиялық процесс. Дамудың бастапқы кезеңінде кариес эмальдың бейорганикалық бөлігінің фокустық минералдануы және оның органикалық матрицасының бұзылуымен сипатталады. Сайып келгенде, бұл тістің қатты тіндерінің дентинде қуыс пайда болуымен бұзылуына, ал емделмеген жағдайда - пульпа мен периодонттан қабыну асқынуларының пайда болуына алып келеді . Кариттің себебі бактериялардың тістің қатты тіндеріне жойғыш әсері болып табылады. Адамның аузында көптеген түрлі микроорганизмдер өмір сүреді; тістерді мұқият тазалағаннан кейін 2-4 сағат ішінде олардың саны 1 миллионға жетуі мүмкін. Мочевина выделяется малыми слюнными железами, несколько меньше околоушными и поднижнечелюстными. Мочевина может синтезироваться и микробиотой из L-аргинина. Часть мочевины попадает в смешанную слюну с пищей и из поврежденных тканей полости рта. Количество выделяемой мочевины зависит от скорости слюноотделения, оно обратно пропорционально количеству выделенной слюны. Уровень мочевины в слюне повышается при заболеваниях почек. В полости рта мочевина расщепляется при участии уреолитических бактерий, присутствующих в осадке слюны, до углекислого газа и аммиака. Освобождающееся количество аммиака влияет на рН смешанной слюны и зубной бляшки. Кроме мочевины в слюне определяются мочевая кислота и креатинин. Все эти вещества определяют уровень остаточного азота в слюне. Несепнәрді кішкене сілекей бездері, сілекей және асты асты бездері бөледі. Мочевина L-аргининнен микробиотамен синтезделуі мүмкін. Мочевинаның бір бөлігі тамақпен және ауыз қуысының зақымдалған тіндерінен алынған аралас сілекейге түседі. Шығарылған несепнәр мөлшері сілекей бөліну жылдамдығына байланысты, ол бөлінген сілекей мөлшеріне кері пропорционалды. Сілекейдегі мочевина деңгейі бүйрек ауруы кезінде жоғарылайды. Ауыз қуысында мочевина сілекей тұнбасында болатын уролитикалық бактериялардың көмірқышқыл газы мен аммиакқа қатысуымен ыдырайды. Босатылған аммиак мөлшері аралас сілекей мен тіс тақтасының рН-на әсер етеді. Сілекейде мочевинадан басқа зәр қышқылы мен креатинин анықталады. Осы заттардың барлығы сілекейдегі қалдық азоттың деңгейін анықтайды. На сегодняшний деньксеростомияявляется актуальной проблемой, встречающейся в практике врачей различных специальностей. Длительный недостаток слюны в полости рта является причиной возникновения общих заболеваний (болезни желудочно-кишечного тракта, психоэмоциональные расстройства), стоматологических болезней. Состояние развивается в результате уменьшения (гипосиалия) или полного отсутствия слюны (асиалия). Сухость во рту (ксеростомия) — это субъективно неприятные ощущения пересыхания слизистой, затрудненного приема пищи, нарушений речи, вызванные недостаточным выделением слюны. Симптом возникает при поражениях слюнных желез, эндокринных и обменных нарушениях, патологии со стороны дыхательной, пищеварительной и мочевыделительной систем. Для установления степени ксеростомии и выяснения причин проводят сиалометрию, сиалографию, УЗИ. Для облегчения неприятных симптомов рекомендовано использовать увлажняющие жидкости для полости рта, холинергические препараты. Бүгінгі күнге дейін ксеростомия әр түрлі мамандықтағы дәрігерлердің тәжірибесінде кездесетін өзекті мәселе болып табылады. Ауыз қуысында сілекейдің ұзақ уақыт жетіспеуі жалпы аурулардың (асқазан-ішек жолдарының аурулары, психоэмоционалды бұзылулар), стоматологиялық аурулардың пайда болу себебі болып табылады. Жағдайдың төмендеуі (гипосиалия) немесе сілекейдің толық болмауы (асиалия) нәтижесінде дамиды. Ауыздың құрғауы (ксеростомия) - бұл шырышты қабықтан кебудің субъективті жағымсыз сезімі, тамақтанудың қиындауы, сілекейдің жеткіліксіздігінен туындаған сөйлеу бұзылыстары. Симптом сілекей бездерінің зақымдалуымен, эндокриндік және метаболикалық бұзылулармен, тыныс алу, ас қорыту және зәр шығару жүйесіндегі патологиямен кездеседі. Ксеростомия дәрежесін анықтау және оның себептерін білу үшін сиалометрия, сиалография, ультрадыбыстық зерттеулер жүргізіледі. Жағымсыз симптомдарды жою үшін ауыз қуысына арналған ылғалдандыратын сұйықтықтарды, холинергиялық препараттарды қолдану ұсынылады. Опасность данного заболевания состоит в том, что начинается оно бессимптомно, а пациент замечает его появление только при заметном уменьшении объема тканей вокруг зуба. Зачастую патологический процесс скрывают зубные камни, плотно прилегающие к шейкам зубов, и диагноз становится очевидным лишь после их удаления. Степень проявления симптомов зависит от стадии заболевания. В целом же очевидными признаками парадонтоза являются: оголение шейки зуба и корней; бледный оттенок десен; повышение чувствительности зубов к холодному, горячему, соленому; дефекты зубной эмали и изменение ее цвета; склероз костной ткани (особенно заметный на рентгеновских снимках); визуальное увеличение межзубных промежутков; зуд в области десен; расшатывание зубов. Отметим, что для пародонтоза в основном не характерны кровоточивость десен, воспалительные процессы и образование десневых карманов, хотя на поздней стадии не исключены и эти симптомы. Бұл аурудың қауіптілігі - ол асимптоматикалық түрде басталады, ал пациент оның пайда болуын тістің айналасындағы тіндердің көлемінің айтарлықтай төмендеуімен ғана байқайды. Көбінесе патологиялық процесс тістердің мойнына тығыз іргелес тас тастарымен жасырылады және диагноз оларды алып тастағаннан кейін ғана айқын болады. Симптомдардың ауырлығы аурудың сатысына байланысты. Жалпы, периодонтальды аурудың айқын белгілері: - тіс мойынының және тамырдың ашылуы; - қызылиектің бозғылт көлеңкесі; - тістердің суыққа, ыстыққа, тұзға сезімталдығының жоғарылауы; - • тіс эмальының ақаулары және түсінің өзгеруі; - сүйек тіндерінің склерозы (әсіресе рентгенде байқалады); - тіс аралық кеңістіктің көрнекі ұлғаюы - кызыл иек аймағында қышу - тістерді босату. Пародонт ауруы, әдетте, қызылиектің қан кетуімен, қабынуымен және тіс қалтасының қалыптасуымен сипатталмайтынына назар аударыңыз, бірақ кейінгі кезеңде бұл белгілер алынып тасталмайды. |