лекция. Шет елдердің жаңа және қазіргі заман тарихы бойынша лекция жинағ. Шет елдерді жаа жне азіргі заман тарихы бойынша лекция жинаы Таырып Еуропа мен Американы жаа тарихына кіріспе
 Скачать 70.63 Kb.
|
|
2. Елдің ашылуы және Токугава штатының дағдарысы В 19 веке протесты против власти начали перерастать из подпольных в открытые, превратившись затем в вооруженные столкновения. Так в 1863 году в Японии началась гражданская война, продлившаяся до 1867 года. Все общество разделилось на два лагеря. Сёгунат, который поддерживала часть феодалов, и оппозицию, состоящую из различных социальных слоев. При поддержке императора, в помощь бунтующему населению были направлены английские и американские войска. Под сильным натиском армия сёгуната отступала вглубь страны, пока Кэйки Токугава, последний из правящей династии, не сложил с себя полномочия и не сдался. Так закончился один из самых сложных и противоречивых периодов в японской истории. 19 ғасырда билікке қарсы наразылық астыртыннан ашыққа өтіп, кейін қарулы қақтығыстарға ұласты. Осылайша 1863 жылы Жапонияда азамат соғысы басталды, ол 1867 жылға дейін созылды. Бүкіл қоғам екі лагерьге бөлінді. Феодалдардың бір бөлігі қолдаған сегунат және әртүрлі әлеуметтік топтардан тұратын оппозиция. Императордың қолдауымен бүлікші халыққа көмекке ағылшын және американ әскерлері жіберілді. Қатты қысымға ұшыраған сегун әскері билеуші әулеттің соңғысы Кейки Токугава отставкаға кетіп, бағынғанға дейін ішкі жаққа шегінді. Осылайша жапон тарихындағы ең қиын да тартысты кезеңдердің бірі аяқталды. In the 19th century, protests against the authorities began to grow from underground to open, then turning into armed clashes. So in 1863, a civil war began in Japan, which lasted until 1867. The whole society was divided into two camps. The shogunate, which was supported by part of the feudal lords, and the opposition, consisting of various social strata. With the support of the emperor, English and American troops were sent to help the rebellious population. Under heavy pressure, the shogunal army retreated inland until Keiki Tokugawa, the last of the ruling dynasty, resigned and surrendered. Thus ended one of the most difficult and controversial periods in Japanese history. 5-тақырып. Бірінші дүниежүзілік соғыс (1914-1918) Дәріс 9. 1. Бірінші дүниежүзілік соғыстың себептері мен алғышарттары Типичными моментами этого кризиса являлись: 2. Колониальная политика империалистических держав. 3. Столкновения интересов на морских мировых путях. 4. Местные конфликты на почве международной политики отдельных государств. 5. Рост вооружений, сначала - как следствие создавшихся международных отношений, а затем - как одна из причин, ускоривших войну и исключавших возможность мирного разрешения спорных вопросов. 6. Работа дипломатии. не справившейся с задачей устранения конфликта и игравшей видную роль в его назревании. Бұл дағдарыстың типтік сәттері: 2. Империалистік державалардың отарлау саясаты. 3. Әлемнің теңіз жолдарындағы мүдделер қақтығысы 5. Қару-жарақтың өсуі, соғысты жеделдеткен және даулы мәселелерді бейбіт жолмен шешу мүмкіндігін жоққа шығарған себептердің бірі ретінде. 6. Дипломатияның жұмысы. қақтығысты жою міндетін орындай алмауы және оның пісіп-жетілуінде көрнекті рөл атқаруы болып табылады. Typical moments of this crisis were: 1. Economic and financial forms of the capitalist economy, dividing world capital into hostile, competing groups. 2. Colonial policy of the imperialist powers. 3. Collisions of interests on the sea routes of the world. 4. Local conflicts on the basis of the international policy of individual states. 5. The growth of armaments, first - as a result of the established international relations, and then - as one of the reasons that hastened the war and excluded the possibility of a peaceful resolution of disputed issues. 6. The work of diplomacy. unable to cope with the task of eliminating the conflict and playing a prominent role in its maturation. 2. Бірінші дүниежүзілік соғыстың сипаты және негізгі кезеңдері Война приняла тотальный характер. Практически вся экономика воюющих держав работала на войну. Производство военной техники, оружия, боеприпасов и всего остального, что требовалось армиям, достигло чрезвычайных размеров. И это вело к таким же чрезвычайным расходам. Например, в Англии в тысяча девятьсот восемнадцатом году на военные нужды ушло восемьдесят процентов государственного бюджета. Первая мировая война стала результатом противоречий между крупнейшими европейскими державами, которые объединились в два военно-политических блока: Тройственный союз и Антанту. Каждое из государств стремилось расширить сферу своего влияния, захватить чужие территории. Поэтому историки и говорят об империалистическом характере Первой мировой войны. Вооружённой борьбе за передел уже поделённого мира. Исключением были Бельгия, Черногория, Сербия. Эти государства были вовлечены в большую войну помимо их желания, стали жертвами обстоятельств. Соғыс жалпы сипат алды. Соғысушы державалардың бүкіл экономикасы соғыс үшін жұмыс істеді. Әскери техниканы, қару-жарақты, оқ-дәрілерді және әскерлерге қажет барлық нәрселерді өндіру ерекше мөлшерге жетті. Және бұл дәл осындай төтенше шығындарға әкелді. Мысалы, 1918 жылы Англияда мемлекеттік бюджеттің сексен пайызы әскери қажеттіліктерге жұмсалды. Бірінші дүниежүзілік соғыс екі әскери-саяси блокқа: Үштік одақ пен Антантаға біріккен ірі еуропалық державалар арасындағы қайшылықтардың нәтижесі болды. Мемлекеттердің әрқайсысы өзінің ықпал ету аясын кеңейтуге, басқа халықтардың аумақтарын басып алуға ұмтылды. Сондықтан Бірінші дүниежүзілік соғыстың империалистік сипаты туралы айтады. Ерекшеліктер Бельгия, Черногория, Сербия болды. Бұл мемлекеттер өздерінің еркіне қарсы үлкен соғысқа қатысты, жағдайлардың құрбаны болды. The war took on an all-out character. The former division into front and rear is a thing of the past. Almost the entire economy of the warring powers worked for the war. The production of military equipment, weapons, ammunition and everything else that the armies needed reached extraordinary proportions. And this led to the same extraordinary expenses. For example, in England in 1918, eighty percent of the state budget was spent on military needs. The First World War was the result of contradictions between the major European powers, which united in two military-political blocs: the Triple Alliance and the Entente. Each of the states sought to expand its sphere of influence, to seize other people's territories. That is why historians talk about the imperialist nature of the First World War. Armed struggle for the redistribution of the already divided world. The exceptions were Belgium, Montenegro, Serbia. These states were involved in a major war against their will, became victims of circumstances. 10-дәріс. 1. Бірінші дүниежүзілік соғыстың нәтижелері ВЕРСАЛЬСКИЙ ДОГОВОР, соглашение, завершившее Первую мировую войну, был подписан 28 июня 1919 в пригороде Парижа, в бывшей королевской резиденции. Перемирие, фактические положившее конец кровопролитной войне, было заключено 11 ноября 1918 года, но главам воюющих государств потребовалось еще около полугода, чтобы сообща выработать основные положения мирного договора. Россия, также входившая в коалицию антигерманских держав, ранее, в 1918 году заключила с Германией сепаратный мир (согласно Брестскому мирному договору), поэтому не участвовала ни в Парижской мирной конференции, ни в подписании Версальского договора. Именно по этой причине Россия, понесшая огромные человеческие потери в Первой мировой войне, не только не получила никакой компенсации (контрибуции), но и лишилась части своей исконной территории (некоторых районов Украины и Белоруссии). Версаль шарты, бірінші дүниежүзілік соғысты аяқтаған келісім 1919 жылы 28 маусымда Париждің шетінде, бұрынғы король резиденциясында жасалған. Қанды соғысты іс жүзінде тоқтатқан бітім 1918 жылы 11 қарашада жасалды, бірақ соғысушы мемлекеттердің басшыларына бейбіт келісімнің негізгі ережелерін бірлесіп әзірлеуге тағы жарты жылдай уақыт қажет болды. Антигермандық державалар коалициясының мүшесі болған Ресей бұрын, 1918 жылы Германиямен (Брест-Литовск келісіміне сәйкес) жеке бітім жасады, сондықтан Париж бейбіт конференциясына да қатыспады. немесе Версаль шартына қол қою кезінде. Міне, осы себепті бірінші дүниежүзілік соғыста орасан зор адам шығынына ұшыраған Ресей ешқандай өтемақы (төлем) алып қана қоймай, өзінің бастапқы территориясының бір бөлігін (Украина мен Белоруссияның кейбір облыстарынан) жоғалтты. The Treaty of Versailles, the agreement that ended the First World War, was signed on June 28, 1919 in a suburb of Paris, in a former royal residence. The truce, which actually put an end to the bloody war, was concluded on November 11, 1918, but it took the heads of the warring states about another six months to work out the main provisions of the peace treaty together. Russia, which was also a member of the coalition of anti-German powers, earlier, in 1918, concluded a separate peace with Germany (according to the Treaty of Brest-Litovsk), therefore, it did not participate either in the Paris Peace Conference or in the signing of the Treaty of Versailles. It is for this reason that Russia, which suffered huge human losses in the First World War, not only did not receive any compensation (indemnity), but also lost part of its original territory (some regions of Ukraine and Belarus). 2. Бірінші дүниежүзілік соғыс қарсаңындағы жетекші державалардың жоспарлары На рубеже XIX–XX веков США, Германия и Япония стали опережать в экономическом развитии Великобританию и Францию и претендовать на их колонии. Наиболее агрессивно на мировой арене выступала Германия. Она стремилась овладеть колониями Великобритании, Бельгии и Нидерландов, закрепить за собой захваченные у Франции Эльзас и Лотарингию, отторгнуть Польшу, Украину и Прибалтику от Российской империи, подчинить своему влиянию Османскую империю и Болгарию и совместно с Австро-Венгрией установить свой контроль на Балканах. В 1904 году между Францией и Великобританией было достигнуто соглашение по основным колониальным вопросам, которое послужило основой британо-французской Антанты («сердечного согласия»). Российская империя, ослабленная Русско-японской войной 1904–1905 годов и Первой революцией 1905–1907 годов, заключила, в свою очередь, в 1907 году аналогичное соглашение с Великобританией, что фактически означало присоединение России к Антанте. 19-20 ғасырлар тоғысында АҚШ, Германия және Жапония экономикалық даму жағынан Ұлыбритания мен Францияны басып озып, өз отарларына талап қоя бастады. Германия әлемдік аренада ең агрессивті болды. Ол Ұлыбритания, Бельгия және Нидерланды отарларын басып алуға, Франциядан басып алынған Эльзас пен Лотарингияны біріктіруге, Польшаны, Украинаны және Балтық елдерін Ресей империясынан шығаруға, Осман империясы мен Болгарияны өз ықпалына бағындыруға, және Австрия-Венгриямен бірге Балқан түбегінде өз бақылауын орнатуға тырысқан. 1904 жылы Франция мен Ұлыбритания арасында отаршылдықтың негізгі мәселелері бойынша келісімге қол жеткізілді, ол Британ-Франция Антантасының («жақсы келісім») негізі болды. 1904-1905 жылдардағы орыс-жапон соғысы мен 1905-1907 жылдардағы бірінші революциядан әлсіреген Ресей империясы, өз кезегінде, 1907 жылы Ұлыбританиямен осындай келісім жасады, бұл іс жүзінде Ресейдің Антантаға қосылуын білдірді. At the turn of the 19th–20th centuries, the USA, Germany and Japan began to outstrip Great Britain and France in economic development and lay claim to their colonies. Germany was the most aggressive on the world stage. She sought to seize the colonies of Great Britain, Belgium and the Netherlands, to consolidate Alsace and Lorraine captured from France, to wrest Poland, Ukraine and the Baltic states from the Russian Empire, to subjugate the Ottoman Empire and Bulgaria to her influence, and together with Austria-Hungary to establish its control in the Balkans. In 1904, an agreement was reached between France and Great Britain on major colonial issues, which served as the basis of the British-French Entente ("cordial agreement"). The Russian Empire, weakened by the Russo-Japanese War of 1904-1905 and the First Revolution of 1905-1907, concluded, in turn, in 1907 a similar agreement with Great Britain, which in fact meant Russia's accession to the Entente. |