КОРАН баш. билли миншшйтанирражиим. Бисмиллиррахмниррахиим

• Название: билли миншшйтанирражиим. Бисмиллиррахмниррахиим
• Дата: 04.02.2022
• Размер: 3.18 Mb.
• Имя файла: КОРАН баш.doc
• Тип: Документы; #351235
• страница: 30 из 64

98. Аяттарыбыҙҙы инҡар итеп:

— Һөйәктәребеҙ сереп, тупраҡҡа әйләнгәс тағын бар бу­лып терелеүебеҙ мөмкин эш түгел, — тигәндәре өсөн уларға ана шундай яза биреләсәк.

99. Күктәрҙе һәм Ерҙе яралтҡан Аллаһтың уларға оҡшаш булғандарҙы ла яралтырға ҡөҙрәтле икәнен улар күрмәйме? Улар өсөн Аллаһ бер әжәл уаҡыты тәғәйенләне, бында шиктең булыуы мөмкин түгел. Ләкин залимдар инҡарсылыҡтан башҡаһын ҡабул итмәнеләр.

100. Әйт:

— Раббымдың хазинаһына һеҙ хужа булып алһағыҙ, (ул хазина) бөтәр, тип ҡурҡып, (башҡаларға бирмәйенсә) ҡыҫып ҡына тотар инегеҙ. Әҙәм балаһы бик тә һаран тоҡом, — тип.

101. Беҙ Мусаға туғыҙ мөғжизә (аят) бирҙек. (Нимәләр булғанын) ана, Исраил тоҡомонан һора. Муса улар янына килгәс. Фирғәүен уға:

- Әй, Муса, һиңә сихыр зәхмәте ҡағылған тип уйлай­ым, — тине. (102) (Муса) әйтте:

— Үҙең белеп тораһың, быларҙы (Муса күрһәткән мөғжизәләрҙе һәм аяттарҙы) ғибрәт булһын тип, күктәрҙең һәм Ерҙең Раббыһы индерҙе. Әй, Фирғәүен, мин дә һине ха­рап буласаҡ кеше тип уйлайым, — тине. (103) Шунан һуң Фирғәүен уларҙы (Муса менән Һарунды) ҡыуып ебәрергә теләне. Ләкин Беҙ уны (Фирғәүенде) ярандары менән бергә һыуға батырып һәләк иттек. (104) Шунан һуң Исраил ул­дарына:

— Шул ерҙә йәшәп ҡалығыҙ. Әхирәттә вәғәҙәгә килгәс, барығыҙҙы ла бер урынға йыясаҡбыҙ, — тинек.

105. Беҙ уны (Ҡөръәнде) хаҡ булараҡ индерҙек, ул Хәҡиҡәт алып килде. Һине лә бары тик (сауапсыларҙы алда йәннәт көтә тип) һөйөнсө алыусы һәм (гөнаһлыларҙы йәһәннәм көтә тип) киҫәтеүсе булараҡ ҡына күндерҙек. (106) Кешеләр Ҡөръәнде әкрен-әкрен, тора-тора уҡыһындар тип, (сүрәләргә, аяттарға) бүлгеләнек һәм уны берәм-берәм индерҙек.

107. Әйт:

— Инанһағыҙ ҙа, инанмаһағыҙ ҙа, ул (Ҡөръән) бер Хәҡиҡәт. Унан алда ғилем алғандар ҙа уны (Ҡөръәнде) уҡы­ғас, шунда уҡ йөҙ түбән (сәждәгә) ҡапландылар, —тип. (108) Һәм әйттеләр:

— Аллаһ Тәғәләлә кәмселек юҡ! Әлхәмдүлилләһ, сөбхәналлаһ, Раббыбыҙҙың вәғәҙәһе еренә еткерелде, — тип (109) йылай-йылай йөҙ түбән ҡапландылар. Ул (Ҡөръән) уларҙың иманын нығыта.

110. Әйт:

— Аллаһ тип әйтәһегеҙме, Рахмәән тип әйтәһегеҙме. Ҡайһыһын әйтһәгеҙ ҙә була. Аллаһтың үҙенә генә хас матур исемдәре күп. На­маҙығыҙҙы ҡаты тауыш менән уҡымағыҙ. Артыҡ бышылдау­ға ла күсмәгеҙ. Урталыҡты тотоғоҙ, — тип.

111. — Аллаһ әкбәр, сөбхәналлаһ — Аллаһҡа хәҡиҡий маҡтауҙар булһын. Ул бала тыуҙырмаған, ҡөҙрәттә тиңе булмаған, яҡлаусыға ихтыяжы булмаған Аллаһҡа дан, — тип тәҡбир әйт, Уны олола.

18 — Кәһәф (Мәмерйә) сүрәһе
(Кәһәф сүрәһе 110 аяттан тора. Кәһәф, йәғни, Мәмерйә сүрәһе Мәккәлә ингән. Сүрәлә «Әсхәб-әл Кәһәф — Мәмерйәләге кешеләр» тураһында һөйләнә, сүрәнең, исеме лә шунан килә.)

Бисмилләһир-рахмәәнир-рахиим.

1. Әлхәмдүлилләһ! Аллаһҡа маҡтауҙар булһын. Ул һис бер кәмселекһеҙ итеп (мөкәммәл рәүештә), Ҡөръәнде (Мөхәммәдкә) илсеһенә индерҙе. (2) Ул асыҡ (һәм хәйләһеҙ Ҡөръән гөнаһлыларҙы йәһәннәм менән) киҫәтеү өсөн, иманлы һәм изгелекле кешеләрҙән (йәннәткә керәсәкһегеҙ, шунда мөьминдәргә олуғ әжерҙәр бар, тип) һөйөнсө алыу өсөн индерелде. (3) Улар шунда мәңгегә йәшәп ҡаласаҡ. (4)

— Аллаһ бала атаһы булды, — тип әйтеүселәрҙе хәтәр ҡурҡытыу өсөн. (5) Улар үҙҙәре лә, аталары ла был турала бер нәмә лә белмәй. Улар ауыҙынан сыҡҡан был һүҙ — ғәйәт кәфер һүҙ. Улар ялғандан башҡа һүҙ һөйләмәй.

6. Был Китапка (Ҡөръәнгә) ышанмағандарына ҡайғырып, һин үзеңде лә харап итмәксе булаһыңмы әллә? (7) Күбеһе изгелек ҡылырмы (әллә — яманлыҡмы), тип кешеләрҙе һынар өсөн, Беҙ Ер йөҙөн гүзәл итеп яралттыҡ. (8) Тора-бара Беҙ Ер йөҙөн (һис нимә үҫмәҫлек итеп) ҡоп-ҡоро тупраҡ ҡалҡыулыҡтары итәсәкбеҙ.

9. (Эй, Мөхәммәт) мәмерйә кешеләре менән Раҡим ваҡиғаһын һин аят мөғжизәләребеҙҙең берһе түгел, тип уйламайһыңдыр (шиккә алмайһыңдыр) бит?

10. Ул үҫмер-егеттәр мәмерйәгә кереп ҡасты һәм ялбара башланылар:

— Йә, Раббыбыҙ, зинһар, беҙҙе рәхмәтеңдән ташлама. Беҙгә ҡотолорлоҡ тура юл күрһәт, — тинеләр. (11) Шулай итеп, Беҙ күпме йылдарға уларҙың ҡолаҡтарын томаланыҡ (мәмерйәлә йоҡоға талдырҙыҡ). (12) Әсхәб кәһәф (үҫмер егеттәрҙең мәмерйәлә күпме уҙҙырғандарын) мөддәтен ҡайһы яҡ (ҡайһы ҡәүем) яҡшыраҡ иҫәплап сығарыр икән тип, ахыр­ҙа Беҙ уларҙы уяттыҡ. (13) Беҙ һиңә уларҙың ваҡиғаһын хаҡлыҡ менән аңлатабыҙ. Ысынлап та, улар Раббыға иман килтергән үҫмерҙәр ине. Беҙ уларға тура юлды күрһәттек.

14. Беҙ уларҙың күңелдәрен нығыттыҡ. Ул егеттәр (йо­ҡоғ талғанға ҡәҙәр) аяҡ үрә ғорур баҫып:

— Беҙҙең Раббыбыҙ — күктәрҙең һәм Ерҙең хужаһы, беҙҙең өсөн Аллаһтан башҡа тәңре юҡ, тип әйтәбеҙ. Юҡһа (киреһенсә әйтһәк), без сиктәрҙе уҙған булып (кәфер) ҡалыр инек. (15) Беҙҙең ҡәүемебеҙ Аллаһтан башҡа тәңреләргә табына. Ул тәңреләрҙең, ысындан да, Илаһ булғанлығына берәй дәлил килтерә алһалар ине (килтерә алмайҙар). Шулай булғас, Аллаһ хаҡында теләһә ниндәй уйҙырмалар сығарғандарҙан да залимыраҡ кеше бармы? — тинеләр.

16. (Берһе әйтте):

— Һеҙ уларҙан (мөшриктәрҙән) һәм улар табынғандарҙан баш тартҡанһығыҙ икән инде, бер Аллаһҡа иман килтергәнһегеҙ икән, (иң яҡшыһы) һеҙ мәмерйәгә кереп ҡасығыҙ, Раббығыҙ һеҙҙе рәхмәтенән ташламаҫ һәм һеҙҙең эшегеҙҙе уңышлы итһен, — тине.

17. Күрер инең, Ҡояш мәмерйәнең һул яғынан сыға, уң тарафҡа ауыша, байығанда иһә, мәмерйәне һулда ҡалдыра ине. Улар мәмерйәнең киң майҙанында ине. Бына был аят мөғжизәләребеҙҙең берһе ине. Аллаһ берәйһен тура юлға баҫты­ра икән инде, ул уны Хәҡиҡәткә саҡлы алып барыр, кем­де тура юлдан мәхрүм итә икән инде, уны тура юлға баҫ­тырырлыҡ бер генә яҡлаусы ла булмаҫ. (18) Һин уларҙы күрһәң, уяу яталар икән, тип уйлаған булыр инең. Гәрсә, улар тәрән йоҡола. Беҙ уларҙы ара-тирә ян-яҡтарына (уңға-һулға) әйләндергеләп тора инек. Эттәре лә тупһа янында башын ике тәпәйе өҫтөнә һалып йоҡлай ине. Уларҙы шул килеш күрһәң, ҡурҡып ҡасыр инең, ҡурҡыуыңдан ҡотоң алы­ныр дәрәжәгә еткән булыр инең. (19) Шулай итеп, (мәмерйәлә күпме ятҡандары тураһында) бер-берһенән һораштыр­һындар тип, Беҙ уларҙы уяттыҡ. Берһе әйтте:

— Һеҙ ҡасандан бирле бында ятаһығыҙ? — тине. Икенсеһе әйтте:

— Бер көн йәки ярты көндөр, — тине. Башҡалары:

— Күпме торғанығыҙҙы Аллаһ яҡшыраҡ белә. Хәҙер һеҙ берәйегеҙҙе ошо көмөш тәңкәне тоттороп, шәһәргә ебәре­геҙ, барып ҡараһын: (шәһәрҙә) саф (хәләл) ризыҡтар ашай торған булһалар, һеҙгә лә һатып алып ҡайтһын. Бик һаҡ ҡы­ланһын, һеҙҙең ҡайҙалығығыҙҙы һиҙҙерә күрмәһен, — тинеләр.

20. Әгәр ҙә улар һеҙҙе тапһа, таш менән бәреп үлтерәсәк йәки үҙ диндәренә кертәсәк. Ул сағында инде һеҙ мәңге лә Сәғәдәткә ирешә алмаҫһығыҙ.

(«Бәйзәүи аңлатыуынса, шәһәргә ебәрелгән егет ҡулындағы иҫке аҡсалағы Дияконос батшаның һүрәтен күреп, был егет боронғо аҡсалар хазинаһы тапҡан тип уйлап, үҙен хөкөмдар янына алып киләләр. Хөкөмдар христиан кешеһе икән. Әлеге егет батшаға башынан кискәндәрҙе һөйләп бирә. Шулай итеп, егет уларҙы мәмерйәгә алып китә. Яңынан терелеү мөмкин икәнлеген иҫбатла­ғандан һуң, Аллаһ Тәғәлә егеттәрҙе мәңгелек йоҡоға талдыра»Мостафа Чағрыжы тәфсиренән )

21. Улар хаҡында һөйләп, Аллаһтың вәғәҙәһе хаҡ икән­леген Беҙ ана шулай иҫбат иттек. Ҡиәмәттең, һис шикһеҙ, киләсәгенә ышанһындар тип. Ҡара, улар инде шул турала бәхәсләштеләр. Берһе әйтә:

— Уларҙың (мәмерйәлә йоҡлап ятыусы үҫмерҙәрҙең) өҫтөнә бина ҡороп ҡуяйыҡ. Улар тураһында Аллаһ яҡшыраҡ беләҙер, - тине.

(Бәхәстә) өҫтөн сыҡҡандар иһә әйтә:

— Беҙ, һис шикһеҙ, улар янына бер мәсет ҡороп ҡуябыҙ,— ти.

22. — Улар өс кенә кеше ине, дүртенсеһе эт ине, — ти берһе.

— Биш кеше ине улар, алтынсыһы эт ине, — тип икенсеһе, белмәгән баштарына фараз ҡылыуҙар:

— Ете кеше ине улар, һигеҙенсеһе эт, — ти башҡалары. Әйт һин:

— Уларҙың һанын Аллаһ яҡшы белә, улар тураһында белеүселәр бик әҙ, — тип.

Һин улар хаҡында бәхәскә кермә. Ул турала берәүҙән дә һораштырма.

23. Берәй эш башлар алдынан һис бер уаҡытта ла:

— Мин быны иртәгә, һис шикһеҙ, эшләйәсәкмен, — тип әйтмә.

24. Инша'аллаһ, Аллаһ теләһә, тип әйтмәйенсә: Онотоп ебәрәһең икән, Раббыңды иҫеңә төшөр ҙә әйт:

— Өмөт итәм, Раббым (был мәсьәләне асыҡлар өсөн) мине быныһынан да тура юлға йүнәлтер, — тип.

25. — Улар мәмерйәлә өс йөҙ йыл йоҡланы. Шуға тағын туғыҙҙы өҫтәргә кәрәк, — тинеләр.

(Өс йөҙ туғыҙ һаны тураһында бәхәстәр бар Ҡояш йылы буйынса үҫмер егеттәр нәҡ өс ғаср йоҡлаған булып сыға. Ай йылы буйынса — өс йөҙ туғыҙ йыл. X. Чантай тәфсирендә былай яҙылған: Жәнәбел Хаҡ был йылды Ай йылы булараҡ бәйән бойорҙо.)

26. Әйт:

— Уларҙың күпме ваҡыт мәмерйәлә булғандарын Аллаһ яҡшы белә. Күктәрҙең, Ерҙең йәшерен серҙәрен белеү бары тик Аллаһҡа ғына хас. Уның күреп-ишетеп тороуы шаҡ ҡатырлыҡ нәмә. Уларҙың (Күктәр һәм Ерҙең) Аллаһтан башҡа һис бер тәртипләүсеһе юҡ. Ул үҙ хөкөмдәренә һис бер кемде лә уртаҡ итмәҫ, — тип.

27. Раббың һиңә уахи иткән Китапты уҡы (һәм аңла­тып бир). Уның һүҙҙәрен алмаштырырға бер кемдең дә хаҡы юҡ. Аллаһтан башҡа һыйыныр зат таба алмаҫһың.

28. Раббыңдың ризалығын теләп, иртә-кис доға уҡыған­дар менән ысын күңелдән дуҫ булып йәшә. Донъяның еңел-матур тормошона алданып, уларҙан йөҙ сөйөрмә. Беҙҙе зикер итеүҙән мәхрүм ҡалдырылғандарға, яман нәфселәре артынан йөрөй торғандарға һәм эше-көсө менән сиктәрҙе уҙғандарға буйһонма (эйәрмә).

29. Тағын әйт:

— Хәҡиҡәт Раббынандыр. Шулай булғас, теләгән кеше иман килтерһен, теләмәгән инҡарсы булһын, — тип.

Беҙ залимдар өсөн шундай бер йәһәннәм әҙерләнек, уларҙы ялҡынлы уттар солғап алыр. (Һыуһап) ярҙам һорағандарға эсер өсөн сырайҙарҙы көйҙөрөрлөк эретелгән шыйыҡ тимер бирерҙәр. Һай, насар бер эсемлектер ул һәм улар ята торған урын да бик яман.

30. Иман килтереп, изгелекле булғандарға килһәк, хаҡтыр, Беҙ изге ғәмәллеләрҙең әжерен кәметмәйбеҙ. (31) Улар өсөн аҫтарынан (арыҡтарҙан) йылғалар ағып тороусы Ғәден йәннәттәре булыр. Шунда алтын беләҙектәр тағып, нәфис атластар, матур йәшел ебәктәр кейеп, гүзәл урындыҡтарҙа ултырырҙар. Ниндәй гүзәл бүләк, ниндәй Сәғәдәт, ниндәй күркәм урындыр был.

32. Ошо ике әҙәм менән булған хәлде миҫал итеп күрһәт. Быларҙың берһенә ике ерҙә йөҙөм баҡсаһы бирҙек, һәр ике баҡсаны ла Ул хөрмә ағастары менән уратып алды. Шул ағастар араһына иген етештерҙек. (33) Ике баҡса ла бик мул уңыш бирҙе. Бер генә үҫемлек тә һәләк булманы. Араларынан йылға ағыҙҙыҡ. (34) Был баҡсаның хужаһы ҙур уңыш алды (уның башҡа килере лә бар ине).

Үҙ-ара һөйләшкәндә ул дуҫына әйтте:

— Малым менән мин һинән байыраҡ, ҡәрҙәштәрем, улдарым да һинекенән күберәк, — тине.

35. (Маһайып, күкрәк киреп) үҙенә үҙе бәлә йыйнап, баҡсаһына керҙе һәм әйтте:

— Быларҙың ҡасан да булһа юҡҡа сығыуына мин ышанмайым, — тине. - (36) Ҡиәмәт көнө килер тип тә уйла­майым мин. Әгәр ҙә (Ҡиәмәт булып) Раббымдың хозурына килеп баҫһам, һис шикһеҙ, быларҙан да (был баҡсаларҙан да) яҡшыраҡ байлыҡҡа (йәннәт баҡсаларына) ирешәсәкмен.

37. Дуҫы уға яуап булараҡ әйтте:

— Һин үҙеңде тупраҡтан, һуңынан тамсынан (шәһүәттән) яралтҡан, унан һуң һине әҙәм рәүешенә килтергән Аллаһты инҡар итәһеңме ни? — тине. — (38) Ләкин ул Аллаһ минең Раббымдыр һәм мин Раббыма һис бер нәмәне тиңләмәйем. (39) Ни эшләп һуң һин баҡсаңа кергәндә:

— Машаллаһ, ҡөҙрәт бары тик Аллаһтандыр, — тип әйтмәйһең? Әгәр ҙә һин мине мал яғынан да, балаларым яғынан да кәмһетәһең икән. (40) Кем белә, Раббым миңә һинең баҡсаңдан да яҡшырағын бирер; һинең баҡсаңды, бәлки, йәшен һуғар, баҡсаң ҡоп-ҡоро тупраҡ өйөмөнә әүерелер. (41) Йәки баҡсаңдан дым ҡасыр ҙа, һин ул дымды кире ҡайтара алмаҫһың.

42. Шунан һуң тегенең баҡсаһы (байлығы) һәләкәткә дусар ителде. Күпме көс сарыф иткән, (баҡсасының харап булғанына ҡарап) ул ҡулдарын ыуғылай ине. Баҡсаһындағы йөҙөм ағасын бәйләп ҡуйған терәктәр ҡырылып ергә ауған ине.

Ул:

— Аһ, әгәр ҙә мин Раббыға тиңдәрҙе эҙләмәгән булһа инем, — тине.

43. Уға ярҙам итеүсе булманы һәм ул үҙен (фәҡир­лектән) ҡотҡара алманы. (44) Ярҙамды, дуҫлыҡты ла бары тик Аллаһтан ғына көт. Бүләкләүсе лә Ул, яҙмышты хәл итеүсе лә Ул.

45. Һин уларға ғибрәт итеп күрһәт. Донъя тормошо ул Күктән аҡҡан һыу кеүек. Ер йөҙөндәге үҫемлектәр ул һыуҙы йотоп бөтөрә (үләндәр, ағастар шаулап үҫә, сәскәата). Һуңынан ул ҡырҙар ел-дауылдар уҙғас, ҡоро сүп булып ҡала. Аллаһтың һәр нәмәгә ҡөҙрәте етә.

46. Ул малдар, ул улдар (бары тик) донъя тормошо­ның биҙәктәре генә. Изгелекле ғәмәлдәр генә мәңгегә ҡала­саҡ, Раббы алдында (ул ғәмәлдәр) сауап буласаҡ, һәм дә өмөткә нигеҙ буласаҡ.

47. Ул Көндө тауҙарҙы урындарынан күсергәс, һин Ер йөҙөн яланғас хәлдә күрерһең, һис бер кемде онотмай­ынса, уларҙы (мәйеттәрҙе) Мәхшәрҙә бергә туплаясаҡбыҙ.

48. Һәм улар берәм-берәм сафҡа теҙелешеп, Раббының хозурына баҫтырыласаҡ.

— Әүүәлендә һеҙҙе нисек яралтҡан булһаҡ, шул рәүештә (яланғас, малһыҙ, меҫкен хәлдә) Беҙгә килерһегеҙ. Һеҙ (фани донъяла) киҫәтүҙәрем тормошҡа ашмаҫ (Ҡиәмәт көнө килмәҫ, килһә лә беҙгә яза булмаҫ), тип уйлайһығыҙ, шулай түгелме?

49. Китап (ғәмәл дәфтәре) уртаға ҡуйылғас, яҙылған гөнаһтарын күреп, нисек ҡурҡҡандарын күрерһең.

— Харап булдыҡ. Был ниндәй китап һуң, (ҡылмыштарыбыҙҙың) ҙуры ла, бәләкәйе лә, берһе лә онотолмайынса яҙып ҡуйылған, — тип әйтерҙәр.

Шулай итеп, ҡылғандары улар ҡаршыһында булыр. Раббың һис бер кемгә ғәҙелһеҙ булмаҙ.

50. Фәрештәләргә әйттек:

— Әҙәмгә сәждә итегеҙ, — тинек.

Иблистән ҡалғандары барыһы ла сәждә итте. Иблис ул ен нәҫеленән ине. Раббының әмеренә буйһонманы. Хәҙер һеҙ Мине инҡар итеп, уны һәм уның тоҡомонан булғандарҙы дуҫ итерһегеҙме? Юҡһа, улар бит һеҙҙең дошманығыҙ. Кәферҙәр өсөн был әүерелеш (Аллаһтан йөҙ сөйөрөп, шайтанға эйәреү) ҡот осҡос ҙур әфәттер.

51. Мин уларҙы (иблис менән уға эйәргәндәрҙе) күктәр һәм Ерҙе яралтҡанда ла, үҙҙәрен яралтҡанда ла ярҙамсым (һәм шаһит) итеп саҡырманым. Мин юлдан яҙҙырыусыларҙың ярҙамына мохтаж түгелмен.

52. Ул Көндө (Аллаһ кәферҙәргә):

— Миңә тиңләштергән (уйҙырма тәңреләрегеҙ)ҙе, саҡы­рығыҙ, — тип бойорор.

Улар саҡырыр, ләкин улар яуапһыҙ булыр. Беҙ улар (мөшриктәр менән боттары) араһына ҡурҡыныс упҡын яһаныҡ. (53) Гөнаһлылар (тамуҡ) ут(ын) күрер-күрмәҫ, шунда эләгәсәктәрен аңлап алыр. Унан ҡотолош юлын да таба алмаҫтар. (54) Ысынлап та, Бҙз был Ҡөръәндә кешеләр өсөн һәр төрлө ғибрәтле ҡиссаларҙы ҡат-ҡат миҫалға килтерҙек. Ләкин әҙәм заты, ғәҙәттә, киреһенә тарта.

55. Тура юлга өндәүсе (Ҡөръән, пәйғәмбәр) килгәс, ке­шеләрҙе иман килтереүҙән һәм Раббының ярлыҡауын һорап ялбарыуҙан (намаҙ уҡыуҙан) тыйған нәмә — ул ата-бабаларының башына килгән (һәләкәтте) үҙ баштарына ла килеүен көтөү һәм вәғәҙә ителгән яза менән йөҙгә-йөҙ осрашырға теләүҙәренән килә.

(Йәғни, кәферҙәр, мөшриктәр Аллаһтың язаһын үҙ күҙҙәре менән күрмәйенсә, иман килтермәҫ. Яза килгәс, иман килтерүҙәре ҡабул булмаҫ.)

56. Беҙ рәсүлдәребеҙҙе (йәннәткә керерһегеҙ тип) һөйөнсө алыр өсөн һәм (гөнаһлылар тамуҡҡа керәсәк тип) киҫәтергә генә тип, ебәрәбеҙ. Кәферҙәр иһә, Хәҡиҡәтте ҡаҡшатыр өсөн, хаҡты ялған, ялғанды хаҡ тип ғауғалашалар. Улар аяттарыбыҙҙан һәм (йәһәннәм ғазабы менән) ҡурҡытыуыбыҙҙан мыҫҡыллы көләләр.

57. Раббының киҫәтеүҙәрен иҫтәренә төшөрөп тә, уларға арҡа менән боролған, үҙҙәре ҡылғандарын (гөнаһтарын) онот­ҡан кешенән дә залимыраҡ кеше булырмы? Беҙ уларҙың күңе­ленә, быларҙы аңламаҫлыҡ итеп, ҡолаҡтары ишетмәҫлек итеп, ҡорма ҡуйҙыҡ. Һин уларҙы тура юлға саҡырһаң да, улар мәңге лә тура юлға баҫмаҫ.

58. Шулай ҙа, ярлыҡау мәрхәмәте киң булған Раббың уларҙы (гөнаһтары өсөн) язаларға теләһә, бик тиҙ язала­ған булыр ине. Ләкин уларға бирелгән бер мөҙҙәт (ваҡыт) бар. (Шул ваҡыт уҙып киткәс) улар (язанан) ҡасып ҡото­лор урын таба алмаҫ. (59) Шулай итеп, Беҙ ғәҙелһеҙ-әхлаҡһеҙ шәһәрҙәрҙе(ң кешеләрен) һәләк иттек. Уларҙы һәләк итеү өсөн билгеле бер ваҡыт тәғәйенләгән инек.

60. Бына бер ваҡыт Муса бер йәш егеткә әйтте: — Ике диңгеҙ ҡушылған урынға хәтле барып етмәйенсә, йылдар буйы барһам да, мин туктамаясаҡмын, — тине.

(Муса пәйғәмбәрҙең әмерендәге ул егеттең исеме Юшағ ине. Аятта телгә алынған ике диңгеҙ тураһында төрлө фекерҙәр бар. Берәүҙәре: уларҙың береһе — Ҡара диңгеҙ, икенсеһе — Хазар (Каспий) диңгеҙе, ти. Берәүҙәре иһә: Зәңгәр Нил менән Аҡ Нил, тигән фекерҙә тора. Өсөнсөләренең фаразыңса, ике диңгеҙ күсермә мәғәнәләге ғибәрә, йәғни хәҙрәти Муса менән Хозер (ғәләйһиһәслләм) ике диңгеҙгә тиңләштерелә.)