КОРАН баш. билли миншшйтанирражиим. Бисмиллиррахмниррахиим

• Название: билли миншшйтанирражиим. Бисмиллиррахмниррахиим
• Дата: 04.02.2022
• Размер: 3.18 Mb.
• Имя файла: КОРАН баш.doc
• Тип: Документы; #351235
• страница: 49 из 64

181. Күндерелгән пәйғәмбәрҙәрҙең барыһына ла (Аллаһтан) именлек булһын. (182) Ғәләмдәрҙең Раббыһы булған Аллаһҡа дан булһын!
38 — Сад (Дауыт) сүрәһе

(Сад сүрәһе 88 аяттан тора. Мәккәлә ингән. Сүрәнең беренсе хәрефе «Сад». Исеме шунан килә. Ләкин уны «Дауыт сүрәһе» тип тә йөрөтәләр.)

Бисмилләһир-рахмәәнир— рахиим.

1. Сад. Изге Ҡөръән исеме менән әйтәм: (2) иман­һыҙҙар (тыштан) тәкәббер һәм (эстән Аллаһҡа, пәйғәмбәренә) ҡапма-ҡаршылыҡта булырҙар. (3) Уларҙан элек йәшәгән күпме халыҡтарҙы һәләк иттек. (Ҡотосҡосғазап килгәнен күргәс) улар нисек итеп ҡысҡыра-ҡысҡыра ялбарҙылар. Ләкин һуң ине инде. Ҡотолоу форсаты уҙған ине. (4) Үҙ араларынан сыҡҡан кеше, өгөтләүсе килгәс, улар аптырап ҡалды һәм ул кәферҙәр әйтте:

— Был тик алдаҡсы, (бер күҙ буяусы) сихырсы, — тинеләр. (5) Тәңреләребеҙҙе бөтөрөп, бары тик бер генә Аллаһты ҡалдырырмы ул? Ысындан да, был ғәжәп сәйер ғәмәл, — тинеләр. (6) Уларҙың юлбашсылары:

— Әйҙә, барығыҙ! Боттарығыҙ янына китегеҙ ҙә, уларға табынығыҙ. Һеҙҙән башҡа нәмә талап ителмәй. (7) Һуңғы динебеҙҙә (христианлыҡта) беҙ был турала һис тә ишетмәнек. Был бары тик уйҙырма, ялған. (8) Был Ҡөръән арабыҙҙағыларҙан бер уға ғына индерелгәнме? — тип Мөхәммәд янынан китеп барҙылар.

Эйе, улар Китабыма әллә ҡасандан бирле шикләнеп ҡарайҙар ине инде. Сөнки әле улар ғазабымды татып ҡараманы. (9) Әллә һуң ғәзиз, йомарт һәм ҡөҙрәт эйәһе Раббының рәхмәт хазинаһы улар ҡулындамы? (10) Йәки күктәрҙең һәм Ер араһындағы хөкөмдарлыҡ улар ҡулындамы? Шулай икән, ул сағында улар (ысулдары булһа, бөйөклөккә менеп ҡара­һындар). (11) Улар төрлө-төрлө төркөмдәрҙән ойошҡан аламан ғәскәрҙәр. Улар шунда уҡ тар-мар ителәсәк.

12, 13. Уларҙан алда ла Нух халҡы ла, Ғәд халҡы ла, ҡаҙыҡтар оҫтаһы Фирғәүен дә, Сәмуд, Лут ҡәүемдәре лә, Әйкә халҡы ла пәйғәмбәрҙәрҙе ялғансыға сығарып, мыҫҡыл иттеләр. Бына шулар (пәйғәмбәрҙәргә ҡаршы) берләшкән өйөрҙәр ине.

(Али Тургут яҙыуынса, Фирғәүен кешеләрҙе дүрт ҡаҙыҡҡа бәйләп язалай торған булған. Аят шуға ишаралай. Ләкин М. Али «ҡа­ҙыҡ» кәлимәһе «ҡеүәтле илдең тотҡаһы» мәғәнәһендә килә, ти.)

14. Уларҙың һәр береһе күндерелгән пәйғәмбәрҙәрҙе ял­ғансыға сығарҙы һәм шуның арҡаһында уларға язам раҫ килде. (15) Былар ҙа (Мәккә кәферҙәре лә) бер миҙгелгә лә кисекмәй торған ҡурҡыныс бер ауаз (гөрөлтө) көтә. (16)

— Раббыбыҙ! (Үҙебеҙгә тейешле язаны) өлөшөбөҙҙө Хисап Көнөнән алдан бир, — тинеләр.

17. (Эй, Мөхәммәд) уларҙың ҡылмыштарына сабыр ит, бәндәбеҙ Дауытты, ҡеүәт эйәһен хәтерләйһеңме? Ул һәр ваҡыт Аллаһҡа йүнәлә ине. (18, 19) Хаҡтыр, Без иртә-кис уның менән бергә тәсбих әйтеүсе тауҙарҙы, төркөм-төркөм ҡоштар­ҙы уға буйһондорҙоҡ.

20. Уның хөкөмдарлығын (батшалығын) ҡеүәтләндерҙек, уға хикмәт һәм итәғәтле матур һөйләм бирҙек. (21, 22) (Эй, Мөхәммәд) һиңә ике ғауғасы тураһындағы хәбәр килеп ирештеме? Нисек итеп улар мәсет диуарына (ҡоймаһына) үрмәләп, Дауыт янына керҙеләр. Уларҙы күреп, Дауыт бик ныҡ ҡурҡты.

— Ҡурҡма, беҙ ике дәғүәсе. Беребеҙ икенсебеҙгә зыян һалды. Эшебеҙҙе ғәҙеллек менән хөкөм ит. Зинһар, ғәҙеллек менән хөкөм ит. Беҙгә дөрөҫ юлды күрһәт, — тинеләр.

23. (Уларҙың береһе) әйтте:

— Был — минең туғаным. Уның туҡһан туғыҙ баш һары­ғы бар. Минең һарығым берәү генә. Ул: уныһын да миңә бир, тип (һуңғы һарығымды ла тартып алды) бәхәстә мине еңде.

24. Дауыт:

— Һинең һарығыңды үҙенең көтөүенә ҡушырға ынтылып, ул хаҡһыҙлыҡ ҡылған. Ысындан да, уртаҡ мал менән эш ҡылыусылар бер-берһенә ғәҙелһеҙлек ҡыла. Иман килтереп, изгелек ҡылғандар иһә улай эшләмәй. Ләкин улар (иманлылар) әҙ.

Дауыт үҙен һынап ҡарағаныбыҙҙы һиҙенде һәм (намаҙын боҙғанына) тәүбә итеп, Аллаһтан ярлыҡау һораны, сәждә итте. (25) Һуңынан уның был эшен (намаҙ боҙғанын) беҙ ғәфү иттек. Яныбыҙҙа уға мәртәбәле һәм күркәм урын бирҙек һәм уның киләсәген бәхетле иттек. (26) Әй, Дауыт, Беҙ һине Ер йөҙөндә (үҙ ҡәүемеңә) хужа иттек. Шулай булғас, кешеләр араһында ғәҙел­лек менән хөкөм йөрөт. Артыҡ хирыс (хыял-шәһүәткә бирелеүсән) һәм нәфсе булма. Шулай булһаң, һуңынан улар һине Аллаһ юлынан яҙҙы­рыр. Хаҡтыр, Аллаһ юлынан яҙғандарға, Ҡиәмәт Көнөнә ышанмағандарға интектергес ғазаптар булыр.

27. Күкте, Ерҙе һәм улар араһындағыларҙы Беҙ кәрәкһеҙгә (маҡсатһыҙ) юҡтан бар итмәнек. Был — инҡарсылар­ҙың фекере генә. Инҡарсыларҙың эше, һай, мөшкөлдер. Улар утта янасаҡ. (28) Әллә Беҙ иман килтереп, изгелек ҡыл­ғандарҙы Ер йөҙөндә боҙоҡлоҡ эшләгәндәр менән тиң күрәбеҙме? Йәки (Аллаһтың язаһынан) ҡурҡҡандарҙы юлдан яҙғандар хисабына кертәбеҙме?

29. (Рәсүлем) һиңә был изге Китапты, аяттарыбыҙҙы аңла­һындар һәм зиһенле кешеләр өгөт-нәсихәт алһындар, тип индерҙек.

30. Беҙ Дауытҡа Сөләймәнде бирҙек. Сөләймән бик тә яҡшы хеҙмәткәребеҙ ине. Хаҡтыр, ул һәр ваҡыт Аллаһ юлында булды. (31) Аҡшам намаҙы яҡынлашып килгәндә, уға ел етмәҫ етеҙ, саф тоҡомло юртаҡтар килтерҙеләр. (32) Сөләймән әйтте:

— Ысындан да, ат яратыуым арҡаһында мин Аллаһты онотоп ебәргәнем (аҡшам намаҙына һуңлағанмын). Ҡояш батҡанын да һиҙмәй ҡалғанмын, — тине. (Аттар сабып, күҙҙән юғалғас әйтте) — (33) Хәҙер тағын уларҙы минең янға алып ки­легеҙ, — тип ул аттарҙың муйындарын һыпырып, аяҡтарын ярата башланы.

34. Хаҡтыр, Беҙ Сөләймәнде шулай һынап ҡараныҡ, Тәхеттең өҫтөнә уның мәйет кеүек йәнһеҙ-хәлһеҙ гәүҙәһен ултырттыҡ. Ул тәүбә итте.

35. Сөләймән әйтте:

— Раббым, ярлыҡа мине. Минән һуң йәшәйәсәк кешеләргә лә бирелмәй торған хакимлыҡ бир миңә. Шик юҡтыр, Һин һәр ваҡыт сикһеҙ йомарт була килдең, - тине.

36. Шулай итеп, Беҙ елде Сөләймәнгә буйһондорҙоҡ. Ел ул теләгән яҡҡа, ул теләгәнсә йомшаҡ ҡына иҫә тор­ған булып китте. (37) Мөһәбәт бейек биналар төҙөргә һәләтле, диңгеҙҙә сумып, ынйы-мәрйендәр алып сығыусы ендәрҙе, (38) сылбырҙар менән бығауланған ендәрҙе лә уның әмеренә бирҙек. (М. Ғәли нөсхәһендә был ендәрҙең тура мәғәнәһендәге ендәр булмайынса, күсермә мәғәнәләге, йәғни башҡа халыҡтарҙан әсир алынған ҡолдар икәнлеге әйтелә.) (39)

— Бына, беҙҙең йомартлығыбыҙ ошо булыр, - тинек. — Теләһәң, (был байлыҡты) башҡаларға тарат, теләһәң, — үҙ яның­да тот. Һинән хисап һоралмаҫ. (40)Дөрөҫө шулдыр, яныбыҙҙа уның өсөн шәрәфле һәм затлы урын бар.

41. (Рәсүлем) ҡолобоҙ Әйүпте лә онотма, иҫкә алып тор. Ул Раббыһына:

—Хаҡтыр, шайтан миңә ауырлыҡтар һәм күп бәләләр килтерҙе, — тип ялбарҙы. (42) (Әйүпкә әйтелде):

— Аяғың менән тип, — тинек. (Ул типте һәм ике шишмә бәреп сыға башланы.)

— Бына, һинең эсереңә һәм йыуынырға һалҡын һыу, — тинек.

(М. Али был аятҡа яңыса аңлатма бирә. Уныңса «ергә аяк менән тибеү» түгел, «үксәләр менән атты әйҙәкләү» икән. Йәғни, Аллаһ Әйүпкә атын ҡыуаларға ҡуша, Әйүп иһә, һыу тарафына тиҙ барып етә.)

43. Башында аҡылы булған кешеләргә ғибрәт булһын өсөн һәм рәхмәтебеҙҙең киңлегенә үрнәк миҫал итеп, уның ғаилаһенә һәм үҙҙәре менән бергә уларға оҡшағандарын да бүләк иттек.

44. — Ҡулыңа бер бәйләм үлән һабағы ал да, шуның менән (ҡатыныңа) һуҡ. Антыңды боҙма! — тинек. Ысынлыҡта, Беҙ Әйүпте сабыр һәм тура бәндә булараҡ беләбеҙ. Ул гәжәй­еп яҡшы хеҙмәткәребеҙ ине. Ул һәр ваҡыт Аллаһ юлында булды.

(«Әйүптең ҡатыны, Яҡуп ҡыҙы Ләйлә, ауырыу ире Әйүп алдында яңғылыш эш ҡыла. Ауырыу Әйүп, терелгәндән һуң, уға йөҙ таяҡ һуҡтырырға ант итә. Әммә ҡатыны Ләйлә уға тоғро хеҙмәт итеп, яҡшы эштәр башҡарған кеше ине. Шуға күрә, изгелектәре күп бул­ғанға, Жәнәбе Хаҡ йөҙ тапҡыр таяҡ менән һуғыуҙы, ант боҙмаҫ өсөн, үлән һабағы менән алыштырырға әмер итә. Әйүп ауырттырмайса ғына, ҡатынын мәғәнәүи язаға тарта». Хәсән Чантай тәфсиренән )

45. (Эй, Мөхәммәд) ҡеүәтле һәм зиһенле бәндәләребеҙ Иб­раһим, Исхаҡ менән Яҡупты ла иҫеңә төшөр. (46) Беҙ улар­ға Әхирәт йорто тураһында уйланыусы айырыуса ихласлы кешеләр итеп яралттыҡ. (47) Хаҡтыр, улар — Беҙҙең яныбыҙҙа айырым урын биләүсе изгелекле бәндәләрҙер.

48. Исмәғилде, Әльясаны һәм Зөлкифелде онотма. Барыһы ла изгелекле кешеләр ине. (49) Бына, был уларҙы яд итеү (хөрмәтләп иҫкә төшөрөү) булды. Шуныһы хаҡтыр, тәҡүәләр өсөн киләсәктә Сәғәдәт әҙерләнгән. (50) Улар өсөн генә асыла торған ҡапҡалы Ғәден йәннәттәре уларҙы көтә. (51) Улар шунда урындыҡтарға ҡырын ятып, йәндәре теләгән емештәр һәм эсемлекләр генә килтертерҙәр. (52) Яндарында тыйнаҡ ҡарашлы үҙҙәренә ҡулай йәштәге гүзәлдәр булыр. (53) Бына, Хисап көнө килеп еткәс, һеҙгә бирелә торған нәмәләр шуларҙыр. (54) Әлбиттә, был - Беҙ биргән ризыҡтар. Улар, бер ҡасан да бөтмәҫ-төкәнмәҫ булыр.

55. Дөрөҫ, уныһы шулай булыр. Әммә аҙғындарға хәтәр бер ғазап әҙерләнгән. (56) Улар йәһәннәмгә керәсәк. Йәһәннәм иһә бик тә хәтәр урын. (57) Уларҙың эсә торғандары ҡайнар һәм эренле һыу булыр. Шуны эсеп ҡараһындар! (58) Ошо ғазаптарға оҡшаш тағын башҡалары ла етәрлек булыр. (59) (Инҡарсыларҙың башлыҡтарына):

— Бына, һеҙҙең менән бергә йәһәннәмгә керәсәк халыҡтар ошоларҙыр. Улар рәхәт күрмәһен. Уларға шул йәһәннәм уты хас, - тип әйтерҙәр. (60) (Уларға эйәргәндәр иһә):

— Юҡ! Һеҙ үҙегеҙ рәхәтлек күрмәҫһегеҙ. Уны беҙгә һеҙ әҙер­ләнегеҙ. Аһ, ниндәй хәтәр урын был, - тип әйтерҙәр. (61) Йәнә улар:

— Раббыбыҙ, быны (аҙғынлыҡты) беҙгә кем килтергән булһа, шуларға ялҡын эсендәге ғазапты икеләтә бир, тип Аллаһҡа ялбарыр. (62) (Инҡарсылар, йәғни йәһәннәмгә кергән Мәккә кәферҙәре):

— Беҙгә нимә булды? Донъяла саҡта яман һаналған кешеләр­ҙе (пәйғәмбәрҙәрҙе) бында ни өсөн күрмәйбеҙ? — тип һорарҙар. (63) — Беҙ уларҙы мыҫҡыл иткән инек түгелме? Әллә беҙ уларҙың бында (йәһәннәмдә) икәндәрен күрмәй ҡалдыҡмы? (64) Бына шулай, йәһәннәмдәгеләрҙең ғауғалашыуы шулай булыр.

65. (Эй, Мөхәммәд) әйт һин:

— Мин бары тик бер киҫәтеүсе генә. Бер Аллаһтан, бөтөн нәмәгә ҡөҙрәте етә торған бер Раббынан башҡа тәңре юҡ. (66) Күктәрҙең, Ерҙең икеһе араһында булғандарҙың хужаһы Раббы барыһынан да өҫтөндөр. Ул сикһеҙ ярлыҡау­сылыр.

67. Әйт һин:

- Был - бөйөк хәбәр! - тип. (68) - Әммә һеҙ унан йөҙ сөйөрәһегеҙ. (69) Улар шунда (Ғәрештә) бәхәсләшә икән, улар­ҙың нимә тураһында һөйләшкәне хаҡында минең һис бер хәбәрем юҡ, — тип әйт.

70. Бары тик киҫәтеүсе булғаным өсөн, миңә уахи ителгәнде генә һеҙгә еткереүсе, — тип әйт.

71. Раббың фәрештәләренә әйтте:

— Ысындан да, мин балсыҡтан кеше яһаясаҡмын, — тине. (72) - Уны яһап бөтөргәндән һуң, уға рухыбыҙҙан йән өргәндән һуң, шунда уҡ уға сәждә итегеҙ, — тине. (73) Бөтөн фәрештәләр ҙә бер остан сәждә итте. (74) Бары тик Иблис тәкәббер генә сәждә итмәне. Ул тәкәбберлек рәүешен алды ла, кәферҙәрҙән булды. (75) Аллаһ әйтте:

— Әй, Иблис! Үҙ ҡөҙрәтем менән барлыҡҡа килтергәнгә сәждә итеүҙән һине нимә тыйып тора? Ғорурландыңмы һин, әллә бөйөклөк шауҡымы йоҡтомы һиңә? — тине. (76) Иблис әйтте:

— Мин унан яҡшыраҡ. Һин мине уттан яралттың; уны балсыҡтан ғына, — тине. (77) Аллаһ әйтте:

— Улайһа, сығып кит бынан! Һин ләғнәт ителгән бул­дың, ләғийн булараҡ таш бәреп ҡыуыласаҡһың. (78) Яза көнөнә саҡлы һинең өҫтөңдә ләғнәтем торор, — тине. (79) Иблис әйтте:

— Йә, Раббым, улайһа, һин яңынан терелә торған Көнгәсә миңә донъяла торорға ризалыҡ бир, — тине. (80, 81) Аллаһ әйтте:

— Ярар, тора бир, - тине. — Мәғлүм ваҡытҡаса!

82, 83. Иблис әйтте:

— Һинең ҡөҙрәтең менән ант итәм, мин уларҙың, Валлаһи, барсаһын аҙҙырасаҡмын. Әлбиттә, һиңә ихлас бул­ғандарҙан башҡаларын, — тине. (84, 85) Аллаһ әйтте:

— Хаҡтыр, мин дөрөҫөн һөйләйем, һине һәм һиңә эйәргәндәрҙең барсаһы менән йәһәннәмде тултырасаҡмын, — тине.

86. (Рәсүлем) әйт һин:

— Был эштәрем өсөн мин һеҙҙән һис бер түләү талап итмәйе­м. Уахи ителгәндәрҙән башҡа, үҙем мин һис бер нәмә уйлап сығармайым, — тип. (87) Был (Ҡөръән) халыҡтарға өгөттән башҡа нәмә түгел. (88) Шунда яҙылған хәбәрҙәрҙең хаҡ икәнлегенә әле һеҙ һуңынан ышанырһығыҙ.
39 — Зүмәр (Халыҡ өйөрө) сүрәһе

(Зүмәр сүрәһе 75 аяттан тора. Мәккәлә ингән. 71-73-се аяттарҙа кәферҙәр менән мөьминдәр ойошторған халыҡ төркөмдәренән сүрәнең исеме килә. «Зүмәр» — төркөм, өйөр, йәмғийәт мәғәнәләрен эсенә алған һүҙ.)

Бисмилләһир-рахмәәнир-рахиим.

1. Был Китап ғиззәт һәм хикмәт эйәһе Аллаһ тарафынан индерелде. (2) (Рәсүлем) шөбһәһеҙ, был Китапты һиңә Хәҡиҡәт булараҡ индерҙек. Шуға күрә, һин динде (ихлас) тот. Аллаһ ризалығы өсөн ғибәҙәт ҡыл. (3) Аң бул! Паҡ дин бары тик Аллаһтан ғына килә. Уны инҡар итеп, үҙҙәренә башҡа дуҫтар (уйҙырма Илаһтар) эҙләп табыусылар:

— Беҙҙе Аллаһҡа яҡынайтһындар, тип кенә беҙ уларға табынабыҙ, ҡоллоҡ итәбеҙ, - тип әйтәләр. Дөрөҫө шул, Аллаһ (мөьминдәр менән кәферҙәр араһындағы бәхәсте) ахырына еткереп хөкөм сығарасаҡ. Шик юҡ, Аллаһ ялғансы һәм инҡар­сыларҙы тура юлға баҫтырмаҫ.

4. Әгәр Аллаһ берәй ул теләһә ине, һис шикһеҙ, ул Үҙе яралтҡандарҙан береһен һайлап алған булыр ине. Ул шул эштәрҙән өҫтөн. Ул — берәү генә. Ул — сикһеҙ ҡөҙрәт эйәһе. (5) Аллаһ күктәрҙе һәм Ерҙе Хәҡиҡәт булараҡ яралтты. Төндө көнгә ялғай (был фасылда төн оҙая).Көндө төнгә ҡа­тыштыра (был фасылда көн оҙая). Ҡояш һәм Айҙы әмерендә тота. Уларҙың һәммәһе лә билгеләнгән ваҡытҡа саҡлы йөҙөп йөрөр.

Аң бул! Аллаһ һәр нәмәнән өҫтөн һәм сикһеҙ мәрхәмәтле.

6. Ул һеҙҙе бер йәндән (Әҙәмдән) үрсетте. Һуңынан унан ҡатынын яралтты. Һеҙҙең өсөн мал-тыуарҙарҙан һигеҙ пар индерҙе. Һеҙҙе әсәләрегеҙҙең ҡарынында өс ҡат ҡараң­ғылыҡ эсендә яралтып, бүтән рәүештәргә керетеп, донъяға сығарҙы. Раббығыҙ булған Аллаһ шулай ҡыла. Бөтөн мөлкәт-байлыҡ Уныҡы ғына. Аллаһтың Үҙенән башҡа (Илаһи ҡөҙрәткә эйә һәм) Тәңре булырҙай һис бер кем юҡ. Шулай бул­ғас, нисек итеп һеҙ Хәҡиҡәттән йөҙ сөйөрәһегеҙ?

(«Аналыҡ өс ҡатлы була: ҡорһаҡ, аналыҡ, яралғыны төрөп алған элпә - һуңғылыҡ. Бүтән рәүештәргә керетеп: ир кешенең енес орлоғо ҡатын аналығына кереп, ҡатындың тоҡом орлоғо менән ҡушылыуынан алып, тыуғанына саҡлы арала яралғы бер нисә рәүеш алып үҫә. Һигеҙ януар, дүрт пар: дөйә, һыйыр, һарыҡ, кәзә». Хәсән Чантай тәфсиренән.)

7. Кәферлек итергә теләһәгеҙ, әлбиттә, ихтыярығыҙ: Аллаһ һеҙгә мохтаж түгел. Шулай ҙа Ул бәндәләренең кәферле­генә риза түгел. Шөкөр итәсәк булһағыҙ, төкөрөгөҙ үҙ фай­ҙағыҙға булыр, Аллаһ һеҙҙән риза ҡалыр. Башҡа кешенең гөнаһтарын һис кем үҙ өҫтөнә ала алмаҫ. Ахырҙа барсағыҙҙың да ҡайтарылышы бары тик Аллаһҡа булыр. Донъяла нимә ҡылдығыҙ, барыһы тураһында да Аллаһ һеҙгә Үҙе әйтер. Күңелегеҙҙә ниндәй уйҙар йәшерелгәнен дөрөҫө менән белеп тороусы — Аллаһ Тәғәлә.

8. Берәй ҡыйынлыҡ килһә, кеше бөтөн барлығы менән баш эйеп, Аллаһҡа ялбара башлай. Һуңынан уға (Аллаһтан) берәй ниғмәт бирелһә (бәләнән ҡотолһа), элеккеге кеүек, ул ялбарғандарын онота. Башҡаларҙы ла Аллаһ юлынан сығарыр өсөн Аллаһҡа тиңдәр эҙләй башлай. (Эй, Мөхәммәд) уларға әйт һин:

— Кәферлегең менән бер аҙ ләззәтлән! Әммә һин барыбер ут эсендә ҡаласаҡһың, — тип.

9. Әхирәт көнөнән ҡурҡҡан, Раббының рәхмәтен өмөт итеүсе, төнгө сәғәттәрҙә сәждәгә киткән, аяҡ үрә баҫып на­маҙ уҡыған, ғибәҙәт ҡылған кеше (инҡарсы) менән бер түгелдер, бит? Әйт һин уларға:

— Белгән менән белмәгән бер булырмы? Бары тик саф а­ҡыл эйәләре генә был Хәҡиҡәткә төшөнөр, — тип. (10) (Эй, Рәсүлем) әйт һин:

— Иманлы кешеләр! Раббығыҙҙан ҡурҡығыҙ. Был донъяла изгелек ҡылғандар өсөн (йәннәттәр) ниғмәттәр бар. Аллаһтың ерҙәре бик киндер. Бары тик сабыр иткәндәргә генә бихисап әжерҙәр буласаҡ. (11) Әйт һин:

— Мин Аллаһҡа, уның диненә ихлас инаныусы булараҡ, ғибәҙәт ҡылырға тәҡдирләндем, — тип. (12) Әйт һин:

— (Өммәтемдә) иң беренсе мосолмандарҙың береһе булыу миңә тәҡдир ителде, тип. (13) Әйт һин:

— Раббыға ҡаршы мин баш күтәрһәм, хаҡтыр, бөйөк Көндө ҡаты ғазапҡа дусар буласаҡмын, — тип. (14, 15) Әйт һин:

— Мин динемдә ихлас кеше булараҡ, бары тик Аллаһҡа ғына ғибәҙәт ҡылам, — тип. — Инде һеҙ Уны инҡар итеп, теләгәнегеҙгә табынаһығыҙ.

Әйт һин:

— Хаҡтыр, юғалтыуҙарға дусар булғандар Ҡиәмәт көнөндә лә үҙҙәрен һәм яҡындарын да юғалтыуҙарға дусар итәсәк. Аң булығыҙ! Был бик тә хәтәр ҡайғы булыр. (16) Уларҙың өҫтөндә уттан яһалған түшәмдәр, аҫтарында уттан яһалған иҙәндәр булыр. Бына, Аллаһ шулай итеп ҡурҡыта. Әй, бәндәләрем! Гөнаһ ҡылыуҙан ҡурҡығыҙ, зинһар.

17. Тағуттан (шайтандан, боттар һәм һындарҙан) ҡасып, Аллаһҡа йүнәлгәндәр өсөн бер һөйөнөс (йәннәт һәм шундағы ниғмәттәр) бар. Шулай булғас, тоғро бәндәләремдән (һеҙгә йәннәт баҡсалары буласаҡ, тип) һөйөнсө ал. (18) Улар һүҙгә (китаптарға) ҡолаҡ һалыусылар һәм уның да иң татлыһына (Ҡөръәнгә) иғтибар итеүселәр. Бына шулар Аллаһҡа тура юл тапҡан кешеләр булыр. Бына шулар саф аҡыл эйәләре инде. (19) Үҙенә хас яза хөкөмө сығарылған һәм утҡа ташланған гөнаһлыны ҡотҡарырға һин алыныр инең­ме (Мөхәммәд)? (20) Раббы ғазабынан ҡурҡҡандар өсөн береһе өҫтөнә икенсеһе ҡоролған биналар булыр, аҫтарынан йылғалар ағып тора торған зиннәтле урындар әҙерләнгән. Былар — Аллаһ вәғәҙә иткән ниғмәттәр. Ул бер ҡасан да вәғәҙәһен боҙмаҫ. (21) Күреп тораһың бит, Аллаһ Күктән ямғыр яуҙырҙы. Уны ерҙәге шишмәләргә йүнәлтте. Һуңынан төрлө-төрлө төҫтәге игендәр үҫтерҙе. Унан һуң улар ҡорой, һап-һары була. Унан һуң улар кибеп бөтә. Шик юҡ, был эштәрҙә аҡылы булғандар өсөн һабаҡтар бар. (22) Берәй бәндәһенең күңел тәҙрәһен асып, Аллаһ Ислам нуры индерһә, ул кеше Раббының нуры эсендә ҡалыр. Аллаһты зикер итә алмаҫлыҡ булып, күңелдәре ҡатҡандарға яҙыҡтар (ҡайғылар) булыр. Көн кеүек асыҡ, улар тура юлдан яҙып, аҙашҡан.