Жеке патофизиология Емтихан. 1. Жедел о арыншалы жеткiлiксiздiгiнi себебi болып табылады a митралды апашаны стенозы

• Название: 1. Жедел о арыншалы жеткiлiксiздiгiнi себебi болып табылады a митралды апашаны стенозы
• Дата: 15.05.2023
• Размер: 129.31 Kb.
• Имя файла: Жеке патофизиология Емтихан.doc
• Тип: Документы; #1130800
• страница: 3 из 7

.

сіңірлік рефлекстердің күшеюі.+

дерттік рефлекстердің пайда болуы.

бұлшықет межеқуатының жоғарылауы.

233. Шеткері салдануларға тән:

A) жұлындық рефлекстердің күшеюі.

B) дерттік рефлекстердің пайда болуы.

C) бұлшықеттердің гипертрофиясы.

D) бұлшықеттің гипотониясы.+
E) бұлшықеттер межеқуатының жоғарылауы.
234. Хорея – бұл:

1. 
   ерікті қозғалыстардың толық болмауы.
   
2. 
   ерікті қозғалыстардың шегі, жылдамдығы, күші азаюы .
   
3. 
   бұлшықеттердің әртүрлі топтарының (аяқ-қол, бас және дененің) ретсіз, жылдам,
   

еріксіз жиырылулары .+

4. 
   қозғалыстар үйлесімділігінің бұзылуы.
   
5. 
   дене немесе оның бөліктерінің еріксіз дірілдеуі.
   

235. Тремор – бұл:

1. 
   ерікті қозғалыстардың толық болмауы.
   
2. 
   ерікті қозғалыстардың шегі, жылдамдығы, күші азаюы .
   
3. 
   бұлшықеттердің әртүрлі топтарының (аяқ-қол, бас және дененің) ретсіз, жылдам,
   

еріксіз жиырылулары .

4. 
   қозғалыстар үйлесімділігінің бұзылуы.
   
5. 
   дене немесе оның бөліктерінің еріксіз дірілдеуі.+
   

236. Ауыру сезімі қалыптасады:

1. 
   ноцицепторларда.
   
2. 
   жүйкелік бағаналарда.
   
3. 
   жұлында.
   
4. 
   торлы құрылымда.
   
5. 
   таламус және үлкен жарты шарлар қыртысы нейрондарында.+
   

237. Эпикризистік ауырсыну сезімі дегеніміз:

1. 
   бүліндіргіш ықпалдың әсеріне жауап ретінде пайда болатын, айқын орныққан
   

бастапқы ауыруды.+

2. 
   айқын орнықпаған, жайылып тараған кейінгі ауыруды.
   
3. 
   ішкі ағзаларда пайда болатын ауыруды.
   
4. 
   оталған дене мүшелерінің ауыруын.
   
5. 
   ірі жүйке талшықтарының бүліністері кезіндегі ауыруды.
   

238. Протопатиялық (баяу) ауырсыну сипатталады:

A) орналасқан жері белгісіз (жайылған ауыру) және ұзақ жасырын кезеңмен.+

B) қабылдау шегінің төмендігімен.

C) миелиндік жүйке талшықтары бойымен өткізіледі.

D) тітіркендіргішті алып тастағаннан соң тез басылады.

E) тері және шырышты қабықтарды тітіркендірген кезде пайда болады.

239. Фантомдық ауырсыну – бұл:

1. 
   стенокардия ұстамасы кезінде сол қолда және сол жауырындағы ауыру.
   
2. 
   жіті гепатит кезінде бұғана үстінде немесе іргелік іш пердені тітіркендіргендегі
   

ауыру.

3. 
   ми аурулары кезіндегі ауыру.
   
4. 
   дененің жоқ бөлігінде, жиірек аяқ-қолды алып тастағаннан соңғы, ауырсыну.+
   
5. 
   ұйқы безі қабынуындағы белді орайтын ауыру сезімі.
   

240. Фантомдық ауырсыну патогенезінде маңызы зор:

1. 
   ноцицепторлар сезімталдығы жоғарылауының.
   
2. 
   жүйке бағаналары өткізгіштігі жоғарылауының.
   
3. 
   ми қыртысы қозғыштығы жоғарылауының.
   
4. 
   алып тастаулық неврома түзілуі және жұлында дерттік күшейген қозу ошағы
   

қалыптасуының.+

5. 
   ми бағанасы қозғыштығы тежелуінің.
   

241. Теріні уқалау және ысқыма (массаж) кезінде ауыру сезімталдығының төмендеуі

байланысты:

1. 
   ноцицепторлар сезімталдығы төмендеуіне.
   
2. 
   жүйкелік өткізгіштердің бөгелуіне.
   
3. 
   торлы құрылым нейрондарының қозғыштығы төмендеуіне.
   
4. 
   таламус нейрондарының қозғыштығын тежелуіне.
   
5. 
   жұлынның желатиндік заттын әсерленуіне.+
   

242. Команың патогенезінде маңызы жоғы:

1. 
   гипоксия және ми нейрондарында қажым тапшылығы.
   
2. 
   уланулар.
   
3. 
   қышқылдық-сілтілік үйлесімнің бұзылуы.
   
4. 
   электролиттік гомеостаздың бұзылуы.
   
5. 
   гематоэнцефалдық тосқауыл тұтастығының сақтануы.+
   

243. Кома кезінде орталық жүйке жүйесінің бұзылыстары дамуының бірізділігі:

1. 
   психикалық мазасыздық, сананың шатасуы, сопор, сананың терең жоғалту.+
   
2. 
   сананың терең жоғалту, сопор, сананың шатасуы, психикалық мазасыздық.
   
3. 
   сананың шатасуы, сананы терең жоғалту, сопор, психикалық мазасыздық.
   
4. 
   психикалық мазасыздық, сопор, сананың шатасуы, сананың терең жоғалту.
   

Е) сананың терең жоғалту, сананың шатасуы, сопор, психикалық мазасыздық.

244. Ишемиялық инсульттің клиникалық көрінісінде геморрагиялық инсультке

қарағанда басым болады:

1. 
   ми ісінуі
   
2. 
   ошақтық симптомдар.+
   
3. 
   жұлын сұйықтығында қан болуы.
   
4. 
   ми тінінің жаншылуы.
   
5. 
   басішілік қысымның жоғарылауы.
   

245. Мишықтық атаксия, ағымдағы жағдайларды тез ұмытуы, нистагм, дизартрия,

жұтудың бұзылуы, ықылық ату, бас айналу тән:

1. 
   омыртқа артериясының (артқы төменгі мишық артериясы) зақымдануына.+
   
2. 
   алдыңғы ми артериясының зақымдануына.
   
3. 
   ортаңғы ми артериясының зақымдануына.
   
4. 
   артқы ми артериясының зақымдануына.
   
5. 
   пиалды артериялардың зақымдануына.
   

246. Аяқ-қолдардың (қолдардың проксималды және аяқтардың ұштарының)

парезі немесе спазмдық салдануы, зақымданған жақтың қарама-қарсы бетінде

сезімталдықтың жоғалуы тән:

1. 
   омыртқа артериясының (артқы төменгі мишық артериясы) зақымдануына.
   
2. 
   алдыңғы ми артериясының зақымдануына.+
   
3. 
   ортаңғы ми артериясының зақымдануына.
   
4. 
   артқы ми артериясының зақымдануына.
   
5. 
   пиалды артериялардың зақымдануына.
   

247. Патогенездің жетіспейтін тізбегін табыңыз:

Экзогенді және эндогенді этиологиялық факторлар → иондық насостар қызметінің бұзылуы → натрий мен кальций енуінің күшеюі, калий шығуының бұзылуы →

нейронаралық ортада магний мен кальцийдің азаюы, калийдің жоғарылауы →

қоздырғыш дәнекерлер әсерінің артып, тежегіш дәнекерлер әсерінің әлсіреуі →

нейрондардың артық әсерленуі → ? → құрысулар

1. 
   ДКҚО түзілуі.+
   
2. 
   иондық теңсіздік.
   
3. 
   ГАМҚ белсенділенуі.
   
4. 
   мембраналық фосфолипазалардың әсерленуі.
   
5. 
   МАТ тежелуі.
   

248. Қояншық ауруының (эпилепсия) туындауына әкелмейтіні:

1. 
   ми жарақаттары, инсульттер.
   
2. 
   сыртқы және ішкі уланулар.
   
3. 
   зат алмасуының бұзылыстары.
   
4. 
   қабылдағыштар мен сораптардың тұқымқуатын ақаулары.
   
5. 
   ГАМҚ-тың жоғары белсенділігі.+
   

249. Жаңа туылғандардағы менингиттің жиі себебі болуы мүмкін:

1. 
   Neisseria meningitides.
   
2. 
   пневмококктар (Streptococcus pneumoniae).
   
3. 
   инфлюэнцаның гемофилдік таяқшасы (Haemophilis influenzae).
   
4. 
   стафилококк, көкірің таяқшасы, туберкулез микобактериясы (созылмалы
   

менингит).

5. 
   ішек таяқшасы, бета-гемолиздік стрептококк.+
   

250. Ересектердегі менингиттің жиі себебі болуы мүмкін:

1. 
   Neisseria meningitides.+
   
2. 
   пневмококктар (Streptococcus pneumoniae).
   
3. 
   инфлюэнцаның гемофилдік таяқшасы (Haemophilis influenzae).
   
4. 
   стафилококк, көкірің таяқшасы, туберкулез микобактериясы (созылмалы
   

менингит).

5. 
   ішек таяқшасы, бета-гемолиздік стрептококк.
   

251. Менингиттің патогенезіндегі жетіспейтін тізбегін табыңыз:

Бактериялардың мұрын-жұтқыншақта жиналуы және шырышты қабықтарға енуі →

бактериялардың қанағымына түсуі → ...?... → гематоэнцефалдық тосқауылдың

өткізгіштігінің артуы және бактерияның субарахноидалды кеңістікке енуі → қабыну

дамуы → ми ісінуі, басішілік қысымның жоғарылауы, ми тамырларының

қысылуы және қанайналымының бұзылуы.

1. 
   бактериемия және ми қылтамырлары эндотелийінің зақымдалуы.+
   
2. 
   өкпе қылтамырлары өткізгіштігінің жоғарылауы.
   
3. 
   нефрон шумағының зақымдануы.
   
4. 
   жұлын ганглийінің зақымдануы.
   
5. 
   ми ишемиясы.
   

252. «Менингеалды қалыптың» патогенезінің негізінде жатады:

1. 
   үшкіл жүйке аяқшаларының тітіркенуі.
   
2. 
   ми қабықтарын нервтейтін парасимпатикалық, симпатикалық талшықтардың
   

тітіркенуі.

3. 
   ІV қарыншаның түбінде орналасқан кезбе жүйке қабылдағыштарының
   

тітіркенуі.

4. 
   жұлын-ми түйіндері жасушалары мен артқы түбіртектерінің тітіркенуі.
   
5. 
   бұлшықеттердің рефлекторлы тоникалық жиырылуы, шүйде бұлшықетінің
   

қатаюы.+

253. Менингококкцемия кезіндегі бөртпенің сипаттамасы:

1. 
   жұлдызшалар ретінде.+
   
2. 
   папула ретінде.
   
3. 
   пустула ретінде.
   
4. 
   ірідағды бөртпе ретінде.
   
5. 
   сызықшалар ретінде.
   

254. Менингококкцемияның асқынуы:

1. 
   Стивен-Джонсон синдромы.
   
2. 
   Альпорт синдромы.
   
3. 
   Уотерхаус-Фридериксен синдромы.+
   
4. 
   Эллисон-Золлингер синдромы.
   
5. 
   Иценко-Кушинг синдромы.
   

255. Менингиттің аскынуы:

1. 
   агирия
   
2. 
   парэнцефалия
   
3. 
   микрогирия.
   
4. 
   микроцефалия
   
5. 
   пиоцефалия.+
   

256. Эстрогендер:

А) остеокластардың белсенділігін тежейді.+

В) сүйектен кальцийді «шайып шығарады».

С) сүйек тінінің резорбциясын күшейтеді.

D) гипокальциемия және гиперфосфатемияларды туындатады.

Е) гиперкальциемия және гипофосфатемияларды туындатады.

257. Марфан синдромының біртектес көрінісі болып табылады:

А) буындардың өте қозғалғыштығы және арахнодактилия.+

В) құрсақішілік сүйек сынғыштығы.

С) құздама тәрізді ұқсас артрит (ревматоидты артрит).

D) янтар тәрізді тістер.

Е) терінің қалыптан тыс созылғыштығы.

258. Алиметарлық остеопатияның патогенезіндегі тетігі болып табылады:

Аспен кальцийдің аз түсуі → плазмада кальций мөлшерінің азаюы → паратгормон мөлшерінің жоғарылауы → ? → сүйек тінінің резорбциясы.

1. 
   остеокласттарының белсенділігінің жоғарылауы.+
   
2. 
   остеобласттарының белсенділігінің жоғарылауы.
   
3. 
   өсуды трансформациялаушы факторының әсерленуі.
   
4. 
   I түрдегі коллагеннің түзілуінің төмендеуі.
   
5. 
   остеоциттер белсенділігінің төмендеуі.
   

259. Біріншілік жайылған остеопороз байқалады:

А) қартайған шақта, әсіресе әйелдерде.+

В) глюкокортикоидтармен 3 айдан астам емдегенде.

С) барбитураттармен емдегенде.

D) гипогонадизм кезінде.

Е) ішектің резекциясынан кейін.

260. Екіншілік жайылған остеопороз байқалады:

A) гиперэстрогенемияда.

B) өт-тас ауруында.

C) гипопаратиреозда.

D) ұзақ төсек тартып жатқанда.+

E) сүйек сынығын гипстік таңғышпен емдегенде.

261. Остеопороз дамуына әкеледі:

А) остеобластар белсенділігінің жоғарылауы.

В) остеокластар белсенділігінің төмендеуі.

С) өсу факторлары өндірілуінің азаюы.+

D) сүйек тіні қайта үлгіленуінің әсерленуі.

Е) остеоциттер санының көбеюі.

262. Сүйектің жұмсаруы (остеомаляция) кезінде:

A) остеоид түзіледі, бірақ минерализацияланбайды.+

B) сүйек тінінің остеоиды түзілмейді.

C) остеоид түзіледі және минерализацияланады.

D) сүйектерде кальций және фосфор мөлшерлері көбейеді.

E) ) сүйек тінінде минерализация үрдістері күшейеді.

263. Буындық синдром кезіндегі ауырсыну сезімінің патогенезінде маңыздысы:

А) буын қуысында экссудаттың жиналуы.+

В) синовиоциттермен брадикинин өндірілуінің азаюы.

С) гистамин өндірілуінің азаюы.

D) антиноцицепциялық жүйенің белсенділігінің жоғарылауы.

Е) эндорфиндердің артық түзілуі.

264. Буындағы үзіліссіз түнгі сыздап ауыру сезімі байланысты:

А) веноздық стаз және сүйек ішілік қысымның жоғарылауымен.+

В) шеміршектік детрит шөгетін шеміршек беттерінің үйкелуімен.

С) «буындық тышқан» буын бөгетімен.

D) ГАМҚ- ергиялық қабылдағыштардың қозуымен.

Е) антиноцицепциялық жүйенің белсенділігінің жоғарылауымен.

265. Ревматоидты артрит кезіндегі буын шеміршегінің ыдырауын қамтамасыз

етеді:

1. 
   остеобластардың әсерленуі.
   

В) паннус коллагеназасы.+

С) остеокластардың әсерленуі.

D) остеоид минерализациясының бұзылысы.

Е) шеміршекке жүктеме түсу және олардың репарациясының арасындағы

сәйкессіздік.

266. Лайелл синдромының ен жиі кездесетін себебі болып табылады:

А) вирустар.

В) ауыр металл тұздары.

С) дәрілік заттар.+

D) уақ саңырауқұлақтар.

Е) стафилококтар.

267. Аддисон ауруы кезіндегі гиперпигментация патогенезінде маңызы бар:

А) глюкокортикоидтардың тапшылығы салдарынан АКТГ көбеюі.+

В) глюкокортикоидтардың артықтығы салдарынан АКТГ көбеюі.

С) минералокортикоидтардың тапшылығы салдарынан АКТГ көбеюі.

D) глюкокортикоидтардың артықтығы салдарынан меланоцит ынталандырушы

гормонның көбеюі.

Е) минералокортикоидтардың тапшылығы салдарынан меланоцит ынталандырушы

гормонның көбеюі.

268. Альбинизм кезіндегі депигментация байланысты:

А) меланоциттердің болмауымен.

В) тирозиназа белсенділігінің төмендеуімен.+

С) меланосома түзілуінің бұзылысымен.

D) кератиноциттерге меланосоманың тасымалдануының бұзылысымен.

Е) меланиннің антиденелермен жойылуымен.

269. Фенилкетонурия кезіндегі гипопигментация байланысты:

1. 
   тирозиназа белсенділігінің жеткіліксіздігі.
   
2. 
   меланоциттердің бұзылуымен.
   
3. 
   фенилаланиннің меланинге уытты әсерімен.
   
4. 
   меланоцит ынталандырушы гормон тапшылығымен.
   
5. 
   фенилаланиннің тирозинге айналуының бұзылысымен.+
   

270. Витилиго кезіндегі терінің депигментация байланысты:

А) тирозин түзілуінің азаюымен.

В) тирозиназа белсенділігінің жоғарылауымен.

С) меланоцит ынталандырушы гормон тапшылығымен.

D) меланоциттердің бүлінісімен.+

Е) кератиноциттерге меланосоманың тасымалдануының бұзылысымен.

271. Гипертониялық аурулардың басқа артериялық гипертензиядан айырмашылығы болып табылады:

1. 
   АҚ реттелуінде қатысатын ішкі органдарының айқын құрылымдық зақымданусыз АҚ жоғарылауы.+
   
2. 
   бүйректің және эндокриндік бездердің біріншілік зақымдануы нәтижесінде дамиды.
   
3. 
   дамуында тұқым қуалаушылықтың маңызы зор.+
   
4. 
   бүйрек үсті бездері қызметінің бұзылуы нәтижесінде дамиды.
   
5. 
   аорта доғасы рецепторының және синокаротидті аймақтың рецепторлары біріншілік зақымдануы нәтижесінде дамиды.
   
6. 
   гипоталамустың артқы бөлігі симпатикалық орталықтары нейрондарының реактивтілік қасиеттерінің күшеюі маңызды орын алады.+
   
7. 
   аурудың дамуында тұқым қуалаушылық бейімділігінің маңызы жоқ.
   
8. 
   гипоталамустың артқы бөлігі симпатикалық орталықтары нейрондарының реактивтілік қасиеттерінің төмендеуі маңызды орын алады.
   

272. Ренин секрециясының жоғарылауына әкеледі:

1. 
   бүйрек шумақшалары артериолаларының перфузиялық қысымының жоғарылауы.
   
2. 
   бүйрек шумақшалары артериолаларының перфузиялық қысымының төмендеуі.+
   
3. 
   гипонатриемия және гиперкалиемия.+
   
4. 
   гипернатриемия және гипокалиемия.
   
5. 
   қанда ангиотензин II мөлшерінің төмендеуі.+
   
6. 
   қанда ангиотензин II мөлшерінің жоғарылауы.
   
7. 
   қанда ангиотензиноген мөлшері жоғарылауы.
   
8. 
   калликреин-кинин жүйесі белсенділігінің төмендеуі.
   

273. Жүрек жеткіліксіздігінің компенсациялық сатысына тән:

1. 
   тоногенді дилятация.+
   
2. 
   тахикардия.+
   
3. 
   миокард гипертрофиясы.+
   
4. 
   миогендік дилатация.
   
5. 
   жүрек қуысында қалдық қан көлемінің көбеюі.
   
6. 
   миокард гипотрофиясы.
   
7. 
   брадикардия.
   
8. 
   жалпы шеткері қан тамырлар кедергісінің жоғарылауы.
   

274. Жүрек жеткіліксіздігінің декомпенсациялық сатысы көрінеді:

1. 
   цианозбен.+
   
2. 
   ісінулермен.+
   
3. 
   систолалық көлемнің артуымен.
   
4. 
   жүрек қуысында қалдық қан көлемінің ұлғаюымен.+
   
5. 
   АҚ жоғарылауымен.
   
6. 
   жалпы шеткері қан тамырлар кедергісінің төмендеуімен.
   
7. 
   тоногенді дилятациямен.
   
8. 
   брадикардиямен.
   

275. Тыныс жеткіліксіздігінің перфузиялық түрі дамиды:

1. 
   шок кезінде.+
   
2. 
   өкпе артериясы тармағының эмболиясы кезінде.+
   
3. 
   жүректің жиырылу қызметінің әлсіреуі кезінде.+
   
4. 
   организмнің сусыздануы кезінде.
   
5. 
   бронхоспазм кезінде.
   
6. 
   тыныс алу жолдарына бөгде зат түскенде.