Жеке патофизиология Емтихан. 1. Жедел о арыншалы жеткiлiксiздiгiнi себебi болып табылады a митралды апашаны стенозы

• Название: 1. Жедел о арыншалы жеткiлiксiздiгiнi себебi болып табылады a митралды апашаны стенозы
• Дата: 15.05.2023
• Размер: 129.31 Kb.
• Имя файла: Жеке патофизиология Емтихан.doc
• Тип: Документы; #1130800
• страница: 4 из 7

қалқанша безінің гипертрофиясы кезінде.

артериялық қысым жоғарылағанда.

276. Тыныс жеткіліксіздігінің обструктивтік түрінің дамуына ықпал етеді:

1. 
   бронхоспазм.+
   
2. 
   өкпе ісінуі.
   
3. 
   тыныс жолындағы бөгде зат.+
   
4. 
   пневмоторакс.
   
5. 
   қалқанша безінің ұлғаюы.+
   
6. 
   гемоторакс.
   
7. 
   гидроторакс.
   
8. 
   пневмония.
   

277. Альвеолалық гипервентиляцияның дамуына алып келеді:

1. 
   экссудативті плеврит.
   
2. 
   бронхиалдық астма.
   
3. 
   силикоз.
   
4. 
   организмнің асқын қызынуы.+
   
5. 
   өкпе ісігі.
   
6. 
   қобалжу, қозу.+
   
7. 
   көп қан жоғалту.+
   
8. 
   гипотермия.
   

278. Өкпенің метаболизмдік қызметтеріне жатады:

1. 
   ангиотензиногеннің ангиотензин І-ге айналуы.
   
2. 
   гемопоэтин түзілуі.
   
3. 
   опиоидтық пептидтердің синтезі.+
   
4. 
   брадикининнің инактивациясы.+
   
5. 
   норадреналиннің инактивациясы.+
   
6. 
   соматотропин түзілуі.
   
7. 
   эстрогендер инактивациясы.
   
8. 
   альдостерон инактивациясы.
   

279. Ересектерде респираторлық дистресс-синдромының этиологиялық факторлары:

1. 
   пневмоторакс.
   
2. 
   шоктың бірнеше түрлері.+
   
3. 
   эмфизема.
   
4. 
   тоталды пневмония.+
   
5. 
   панкреатит.+
   
6. 
   гидроторакс.
   
7. 
   гипокапния.
   
8. 
   энцефалит.
   

280. Ересектерде респираторлық дистресс-синдромы дамуындағы негізгі патогенездік факторлары:

1. 
   өкпе перфузиясының төмендеуі.+
   
2. 
   гипервентиляция.
   
3. 
   гиповентиляция.+
   
4. 
   газдардың диффузиясы төмендеуі.+
   
5. 
   газдардың диффузиясы жоғарылауы.
   
6. 
   ортостатикалық коллапс.
   
7. 
   альвеолярлық гипервентиляция.
   
8. 
   бөліктік пневмония.
   

281. Жаңа туылған нәрестелердегі респираторлық дистресс-синдромына тән:

1. 
   тыныстық алкалоз.
   
2. 
   гипоксемия.+
   
3. 
   гипокапния.
   
4. 
   гиперкапния.+
   
5. 
   тыныстық ацидоз.+
   
6. 
   метаболизмдік алкалоз.
   
7. 
   гипероксемия.
   
8. 
   бүйректік ацидоз.
   

282. Өкпенің тыныстық емес қызметтеріне жатады:

1. 
   ренин түзу.
   
2. 
   ауаны механикалық қоспалардан тазарту.+
   
3. 
   соматотропиннің синтезі.
   
4. 
   қанды фибрин ұйындыларынан және май эмболдарынан тазарту.+
   
5. 
   сурфактант синтезі.+
   
6. 
   ангиотензин түзілуі.
   
7. 
   кортикостероидтар инактивациясы.
   
8. 
   моноаминооксидазаның түзілуі.
   

283. Ересектерде респираторлық дистресс-синдромының этиологиялық факторлары:

1. 
   өкпе артериясы тармақтарының дәнекер тінімен стеноздануы.
   
2. 
   ТШҚҰ синдромы.+
   
3. 
   сурфактант синтезінің біріншілік жеткіліксіздігі.
   
4. 
   консервацияланған қанның ауқымды трансфузиясы.+
   
5. 
   сепсис.+
   
6. 
   өкпе эмфиземасы.
   
7. 
   плазма орынбасарларының трансфузиясы.
   
8. 
   бронхиалдық демікпе.
   

284. Өкпенің созылғыштығы төмендейді:

1. 
   өкпенің көптеген кисталары кезінде.+
   
2. 
   егде жас кезінде.+
   
3. 
   көмей ісінуі кезінде.
   
4. 
   пневмосклероз кезінде.+
   
5. 
   порталды гипертензиясы кезінде.
   
6. 
   өкпе ателлектазы кезінде.
   
7. 
   өкпенің интерстициалдық ісінуі кезінде.
   
8. 
   ларингит кезінде.
   

285. Өкпе перфузиясының бұзылуына әкеледі:

1. 
   жүректің сол қарыншалық жеткіліксіздігі.+
   
2. 
   өкпе артериясының микроэмболиясы.+
   
3. 
   бронхиалдық астма.
   
4. 
   өкпе туберкулезі.
   
5. 
   миастения.
   
6. 
   ауыр қан жоғалту.+
   
7. 
   қобалжу.
   
8. 
   невроздар.
   

286. Өкпе гипертензиясының посткапилярлық түрі дамуының себебтері:

1. 
   жүректің сол қарыншалық жеткіліксіздігі.+
   
2. 
   жүректің оң қарыншалық жеткіліксіздігі.
   
3. 
   өкпе венасы сағасының стенозы.+
   
4. 
   оң қарыншалық жеткіліксіздігімен қосарланған миокард инфарктісі.
   
5. 
   жабысқақтармен, ісіктермен өкпе венасының қысылуы.+
   
6. 
   өкпе артериясының тромбозы.
   
7. 
   портокавалдық гипертензия.
   
8. 
   көмей ісінуі.
   

287. Альвеола-капилярлық мембрананың диффузиялық қасиетінің бұзылуы байқалады:

1. 
   өкпенің интерстициалды ісінуі кезінде.+
   
2. 
   сурфактант синтезінің бұзылуы кезінде.+
   
3. 
   бронхиалдық астма кезінде.
   
4. 
   көмей ісінуі кезінде.
   
5. 
   силикоз кезінде.+
   
6. 
   бронхиолалар өткізгіштігінің бұзылуы кезінде.
   
7. 
   тыныс алу жолдарының қабынулық ісінуі кезінде.
   
8. 
   жүректің оң қарыншалық жеткіліксіздігі кезінде.
   

288. Нефроздық синдром сипатталады:

1. 
   ауқымды гематуриямен.
   
2. 
   айқын протеинурия және цилиндуриямен.+
   
3. 
   гиперлипидемиямен.+
   
4. 
   жайылған ісікпен.+
   
5. 
   айқын лейкоцитуриямен.
   
6. 
   гиперпротеинемиямен.
   
7. 
   зақымдалмаған нефрондарының гиперфункциясымен.
   
8. 
   өзекшелерде су реобсорбциясының төмендеуімен.
   

289. Нефроздық синдромның асқынулары:

1. 
   қан тамырларының тромбоэмболиясы.+
   
2. 
   екіншілік инфекцияның қосарлануы.+
   
3. 
   ішкі мүшелердің кальцинозы.
   
4. 
   панкреастық инсулиндік жеткіліксіздік.
   
5. 
   атеросклероз.+
   
6. 
   сусыздану.
   
7. 
   ишемиялық инсульт.
   
8. 
   лимфа ағымының күшеюі.
   

290. Гломерулонефриттер сипатталады:

1. 
   бір бүйректің шумақшаларының қабынуымен.
   
2. 
   екі бүйректің шумақшаларының қабынуымен.+
   
3. 
   шумақшалардың фильтрациялық мембранасының иммундық зақымдалуымен.+
   
4. 
   шумақшалардың фильтрациялық мембранасының гипоксиялық зақымдалуымен.+
   
5. 
   аурудың жедел, созылмалы, симптомсыз болуымен.
   
6. 
   панкреастық инсулин жеткіліксіздігімен.
   
7. 
   ішкі мүшелер кальцинозымен.
   
8. 
   гипергликемиямен.
   

291. Бүйрек аурулары кезінде АҚ жоғарылау патогенезі байланысты:

1. 
   ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің белсенуіне.+
   
2. 
   простагландин, брадикининдердің түзілуі төмендеуіне.+
   
3. 
   айналымдағы қан көлемінің артуына.+
   
4. 
   қан плазмасында ақуыздар құрамының төмендеуіне.
   
5. 
   орталық жүйке жүйесінде дерттік күшейген қозу ошағының қалыптасуына.
   
6. 
   ренин-вазопрессин жүйесінің белсенуіне.
   
7. 
   орталық жүйке жүйесінде дерттік күшейген қозу ошағының тежелуіне.
   
8. 
   симпато-адреналдық жүйенің белсенуіне.
   

292. Бүйрек жеткіліксіздігі кезіндегі ісінудің патогенездік факторлары:

1. 
   нейроэндокриндік.+
   
2. 
   қан тамырлық.+
   
3. 
   онкотикалық.+
   
4. 
   гемодинамикалық.
   
5. 
   тіндік.
   
6. 
   гидродинамикалық.
   
7. 
   аллергиялық.
   
8. 
   олигуриялық.
   

293. Шумақтық фильтрация бұзылысы сипатталады:

1. 
   лейкоцитуриямен.
   
2. 
   азотемиямен.+
   
3. 
   аминацидуриямен.
   
4. 
   олигуриямен.+
   
5. 
   креатинин клиренсі төмендеуімен.+
   
6. 
   полиуриямен.
   
7. 
   цилиндруриямен.
   
8. 
   креатинин клиренсінің жоғарылауымен.
   

294. Уремия кезінде қанның биохимиялық құрамы сипатталады:

1. 
   гипергликемиямен.
   
2. 
   гиперазотемиямен.+
   
3. 
   гиперсульфатемиямен.+
   
4. 
   гиперфосфатемиямен.+
   
5. 
   гиперкальциемиямен.
   
6. 
   гипомагниемиямен.
   
7. 
   оксигеназалар белсенділігі жоғарылауымен.
   
8. 
   оксидазалар белсенділігі жоғарылауымен.
   

295. Аналық бездердің біріншілік гипофункциясының себебтері болып табылады:

1. 
   аналық бездерінің ГТ гормонына төмен сезімталдығы.+
   
2. 
   гипоталамус немесе гипофиздің зақымдалуы.
   
3. 
   аналық бездерінің аутоиммундық зақымдалуы.+
   
4. 
   аналық бездерінің гипоплазиясы.+
   
5. 
   гонадотропин гиперпродукциясы.
   
6. 
   нейрогипофиздің бүліністері.
   
7. 
   аналық бездердің гиперплазиясы.
   
8. 
   ГТ гормонына аналық бездерінің жоғары сезімталдығы.
   

296. Тыныс жеткіліксіздігі дамуын көрсетеді:

1. 
   гипоксемия.+
   
2. 
   гипероксемия.
   
3. 
   газдық ацидоз.+
   
4. 
   гиперкапния.+
   
5. 
   гипокапния.
   
6. 
   газдық алкалоз.
   
7. 
   метаболизмдік алкалоз.
   
8. 
   бүйректік ацидоз.
   

297. Уремия кезінде қанның биохимиялық құрамы сипатталады:

1. 
   гипергликемиямен.
   
2. 
   гиперазотемиямен.+
   
3. 
   гиперсульфатемиямен.+
   
4. 
   гиперфосфатемиямен.+
   
5. 
   гиперкальциемиямен.
   
6. 
   гипомагниемиямен.
   
7. 
   оксигеназалар белсенділігі жоғарылауымен.
   
8. 
   оксидазалар белсенділігі жоғарылауымен.
   

298. Асқазан сөлінің гиперхлоргидриясы қосарланады:

1. 
   қалытқы спазмымен.+
   
2. 
   асқазанда ас қалдығының тұрып қалуымен.+
   
3. 
   іш өтуменмен.
   
4. 
   қышқылмен кекіру, кейде құсумен.+
   
5. 
   асқазан қалтқысының кеңеюімен.
   
6. 
   асқазанның ұстамалы жиырылуымен.
   
7. 
   асқазанның аутоиммундық зақымдалуымен.
   
8. 
   асқазандағы астың жылдам эвакуациялануымен.
   

299. Ахлоргидрия қабаттасады:

1. 
   тұз қышқылының бактерицидтік қабілетінің төмендеуімен.+
   
2. 
   асқазанда ашудың пайда болуымен.+
   
3. 
   асқазанда тағам эвакуациясының қиындауымен.
   
4. 
   асқазан қалтқысының спазмымен.
   
5. 
   дуоденалды сөлімен асқазаннан түскен ас құрамының жылдам бейтараптануымен.+
   
6. 
   өңештің төменгі бөлімінде қыжыл сезімімен.
   
7. 
   оксигеназалардың жоғары белсенділігімен.
   
8. 
   асқазанның пепсиндік ферменттерінің жоғары белсенділігімен.
   

300. Мембраналық асқорытудың ерекшелігі болып табылады:

1. 
   стерилды ортада жүзеге асады.+
   
2. 
   ішек микрофлорасы қатысуымен жүзеге асады.
   
3. 
   ішек қабырғасы бетінде бекіген ферменттер арқылы жүзеге асады. +
   
4. 
   ірі молекулалы құрылымдарының бастапқы гидролизін қамтамасыз етеді.
   
5. 
   қоректік субстраттар қорытылуы және сіңірілу арасында тығыз өзара байланысымен сипатталады. +
   
6. 
   ұйқы безі ферменттері арқылы жүзеге асады.
   
7. 
   ішектің шартты патогенді микрофлора ферменттері арқылы жүзеге асады.
   
8. 
   көмірсулардың полимерлік құрылымдары ыдыралады.
   

301. Ұйқы безінің секреторлық қабілеті төмендеуінің себептері болып табылады:

1. 
   бездің парасимпатикалық стимуляциясының күшеюі.
   
2. 
   холецистокинин өндірілуі және шығарылуының жоғарылауы.
   
3. 
   секретин өндірілуі және шығарылуының төмендеуі. +
   
4. 
   секретин өндірілуі және шығарылуының жоғарылауы.
   
5. 
   асқазан ахилиясы. +
   
6. 
   ахолия.+
   
7. 
   пепсиногеннің жоғары белсенділігі.
   
8. 
   трипсиногеннің жоғары белсенділігі.
   

302. Ішектік мальабсорбция синдромының көрінісі болып табылады:

1. 
   құсу, кекіру, қыжыл.
   
2. 
   артериялық гипертензия.
   
3. 
   анемия.+
   
4. 
   ісіну.+
   
5. 
   семіру.
   
6. 
   иммунитет тапшылығы.+
   
7. 
   глюкоза және май қышқылдарының жылдам сіңірілуі.
   
8. 
   бас ауруы.
   

303. Ішек перистальтикасының күшеюіне ықпал етеді:

1. 
   ахилия.+
   
2. 
   парасимпатикалық нерв тонусының төмендеуі.
   
3. 
   ішек қабырғасы рецепторы қозғыштығының жоғарылауы.+
   
4. 
   АІЖ қабыну (энтерит).+
   
5. 
   үнемі клетчаткасы аз тағам қолдану.
   
6. 
   симпатикалық жүйке тамырлары тонусының жоғарылауы.
   
7. 
   гипосаливация.
   
8. 
   қыжылдау.
   

304. Ішекте кеңістік ас қорытуды тексеру үшін қолданады:

1. 
   он екі елі ішек құрамындағы энтерокиназа концентрациясын анықтау.+
   
2. 
   шырышты қабатты колоноскопия арқылы тексеріп, биоптатты алу.
   
3. 
   он екі елі ішек құрамындағы панкреастық ферменттер амилаза, липаза, трипсиндердің концентрациясын анықтау.+
   
4. 
   нәжісті дисбактериозға тексеру.
   
5. 
   ректоскопиялық тексеру.
   
6. 
   ЛДГ мөлшерін анықтау.
   
7. 
   пепсиноген мөлшерін анықтау.
   
8. 
   он екі елі ішек құрамындағы сілтілі фосфатазаның концентрациясын анықтау.+
   

305. Колиттік синдромның көрінісі болып табылады:

1. 
   мықын аймағында толғақ тәрізді ауырсыну.+
   
2. 
   жүрек айну, ащы дәм сезу, майлы тағам қабылдай алмау.
   
3. 
   іш өту, полифекалиямен.
   
4. 
   іш қату.+
   
5. 
   тенезмдер.+
   
6. 
   асқазандық ахилия.
   
7. 
   дуоденалды-гастралдық рефлюкс.
   
8. 
   глюкозаның жылдам сіңірілуі.
   

306. Бауыр жеткіліксіздігінің көрінісі болып табылады:

1. 
   қанда аммиак мөлшерінің жоғарылауы.+
   
2. 
   гипопротеинемия.+
   
3. 
   қанда АЛТ және АСТ белсенділігінің төмендеуі.
   
4. 
   қанағыштық.+
   
5. 
   сусыздану.
   
6. 
   гиперкоагуляция.
   
7. 
   гиперазотемия.
   
8. 
   С гиповитаминозы.
   

307. Бауыр жеткіліксіздігі кезінде гипокоагуляция байланысты:

1. 
   К витамині сіңірілуінің бұзылуына.+
   
2. 
   фибриноген синтезінің бұзылуына.+
   
3. 
   протромбин синтезінің бұзылуына.+
   
4. 
   антитромбин III синтезінің бұзылуына.
   
5. 
   С және S ақуыздардың синтезі бұзылуына.
   
6. 
   Хагеман факторының жоғары белсенділігіне.
   
7. 
   С-реактивті ақуыз түзілуінің бұзылуына.
   
8. 
   протромбинсинтазаның жоғары белсенділігіне.
   

308. Бауыр комасы патогенезінде маңызды орын алады:

1. 
   бауырдың уытсыздандыру қызметінің жеткіліксіздігі.+
   
2. 
   метаболизмдік ацидоз.+
   
3. 
   бауырдың мочевина түзу қызметінің жеткіліксіздігі.+
   
4. 
   қанда тікелей билирубиннің жоғарылауы.
   
5. 
   гипергликемия.
   
6. 
   гипоамониемия.
   
7. 
   гипераминацидурия.
   
8. 
   гиперфибриногенемия.
   

309. Бауыр үстілік сарғаю себептері:

1. 
   гемолиздік улардың әсері.+
   
2. 
   анамен ұрық арасында резустық сәйкессіздік.+
   
3. 
   сәйкес емес қан құю.+
   
4. 
   постгеморрагиялық анемия.
   
5. 
   өт қабының дискинезиясы.
   
6. 
   Фатер емізікшесінің обструкциясы.
   
7. 
   гепатотроптық улардың әсері.
   
8. 
   гепатит А вирусының әсері.
   

310. Механикалық сарғаюға тән:

1. 
   гипербилирубинемия.+
   
2. 
   АЛТ және АСТ белсенділігінің жоғарылауы.
   
3. 
   холемия.+
   
4. 
   билирубинемия.+
   
5. 
   ашық түсті несеп.
   
6. 
   гемолиздік криз.
   
7. 
   қандағы тура емес билирубиннің күрт жоғарылауы.
   
8. 
   гипергликемия.
   

311. Холемияға тән:

1. 
   АҚ төмендеуі.+
   
2. 
   тері қышынуы.+
   
3. 
   брадикардия.+
   
4. 
   тахикардия.
   
5. 
   гипертензия.
   
6. 
   тахипноэ.
   
7. 
   гиперпноэ.
   
8. 
   ашық түсті несеп.
   

312. Паренхиматоздық сарғаюға тән:

1. 
   уробилиногенемия.+
   
2. 
   қанда АЛТ және АСТ белсенділігінің төмендеуі.
   
3. 
   холемия.+
   
4. 
   гипергликемия.
   
5. 
   гипохолия.+
   
6. 
   гипохилия.
   
7. 
   ашық түсті несеп.
   
8. 
   гиперхолиялық нәжіс.
   

313. Жедел постгеморрагиялық анемияның 4-5 тәуліктегі қанның сипаты:

1. 
   полихроматофилдер санының көбеюі.+
   
2. 
   ретикулоциттер санының көбеюі.+
   
3. 
   мегалобласттардың пайда болуы.
   
4. 
   сол жаққа ығысқан нейтрофилды лейкоцитоздың дамуы.+
   
5. 
   микросфероциттердің пайда болуы.
   
6. 
   акантоциттердің пайда болуы.
   
7. 
   стомациттердің пайда болуы.
   
8. 
   овалоциттер пайда болуы.
   

314. Лейкоциттердің дегенеративті өзгерістеріне жатады:

1. 
   токсогендік түйіршіктену.+
   
2. 
   анизоцитоз.+
   
3. 
   Гейнц денешіктері.
   
4. 
   ядролардың гиперсегментациясы.+
   
5. 
   Жолли денешіктері және Кабо сақиналары.
   
6. 
   акантоцитоз.
   
7. 
   анизохромия.
   
8. 
   Барр денешіктері.
   

315. Гормондар белсенділігі бұзылысының перифериялық механизмдеріне жатады:

1. 
   гормондардың қан плазмасындағы ақуыздармен байлнысының бұзылуысы.+
   
2. 
   гормондық рецепторлардың блокадасы.+
   
3. 
   гипоталамустың рилизинг-гормон өндіруінің бұзылысы.
   
4. 
   айналымдағы гормондарының инактивациясы.+
   
5. 
   гормон өндірілуінің бұзылысы.
   
6. 
   гипофиздің деструктивті зақымдануы.
   
7. 
   бездердің гипоксиялық зақымдануы.
   
8. 
   гипоталамуста статиндер өндірілуінің бұзылысы.
   

316. Трансгипофиздік реттелу механизмі ... үшін негіз болып табылады.