Главная страница
Навигация по странице:

  • –уч/-юч, -ач/-яч, -ем/-ім

  • ЭУМКД Беларуская мова (Культура маўлення). Картка дысцыпліны 18 Гістарычныя этапы фарміравання і развіцця беларускай мовы 20


    Скачать 1.26 Mb.
    НазваниеКартка дысцыпліны 18 Гістарычныя этапы фарміравання і развіцця беларускай мовы 20
    АнкорЭУМКД Беларуская мова (Культура маўлення).docx
    Дата24.04.2017
    Размер1.26 Mb.
    Формат файлаdocx
    Имя файлаЭУМКД Беларуская мова (Культура маўлення).docx
    ТипКартка
    #2712
    страница22 из 33
    1   ...   18   19   20   21   22   23   24   25   ...   33

    8. Афіцына-справавы стыль



    Афіцыйна-справавы стыль – адна з функцыянальных разнавіднасцей літаратурнай мовы, якая абслугоўвае афіцыйныя сферы дзяржаўнай, вытворчай, юрыдычнай, міжароднай дзейнасці грамадства. Гэты стыль выкарыстоўваецца ў справаводстве, заканадаўстве, кіраўнічай і дыпламатычнай галінах дзейнасці.

    У афіцына-справавым стылі напісаны тэксты афіцыйных дакументаў21[21] (законаў, загадаў, распараджэнняў, пратаколаў, пагадненняў, актаў, даведак, афіцыйных лістоў устаноў, інструкцый, патэнтаў, тэхнічных умоў, дзяржаўных стандартаў, заяў, распісак і інш.).

    У афіцыйна-справавым стылі вылучаюцца наступныя падстылі ў залежнасці ад прызначэння тэкстаў: уласна заканадаўчы (юрыдычны), дыпламатычны і канцылярскі. Аднак, нягледзячы на разнастайнасць падстылей і жанраў, афіцыйна-справавы стыль характарызуецца адзінствам у стылявых рысах.

    8.1. Стылявыя рысы афіцыйна-справавога стылю



    Да агульных характарыстык афіцыйна-справавога стылю адносяцца:

    1) стандартызацыя (шырокае выкарыстанне моўных штампаў, гатовых слоўных формул): аказаць дапамогу, ажыццявіць кіраўніцтва, выконваць абавязкі, ускласці адказнасць, ставіць пытанне, на падставе рашэння, кантроль за выкананнем ускласці, па заканчэнні тэрміна;

    2) сухасць маўлення (адсутнасць эмацыянальнасці, экспрэсіўных сродкаў, выкарыстанне стылістычна нейтральных сродкаў: выканаўца, заказчык, кіраўнік, службовая пасада)

    3) інфармацыйнасць (уласціва не толькі тэкставым фрагментам дакумента, але і рэквізітам – абавязковым інфармацыйным элементам дакумента, якія замацаваны за кожным відам дакументаў дзяржаўным стандартам. Да рэквізітаў адносяцца: дзяржаўны герб, эмблема арганізацыі і прадпрыемства, выявы ўзнагарод, код прадпрыемства па агульна-дзяржаўным класіфікатары прадпрыемстваў і арганізацый (ОКПО), паштовы індэкс, электронны, паштовы адрас, нумар тэлефона, факса, рахунка ў банку, назва віду дакумента, дата, подпіс і інш.);

    4) дакладнасць (любы выраз павінен мець толькі адно значэнне).

    8.2. Моўныя рысы афіцыйна-справавога стылю



    Вышэйпералічаныя стылявыя рысы афіцыйна-справавога стылю рэалізуюцца з дапамогай ужывання такіх моўных сродкаў, як:

    1) тэрміны, спалучэнні тэрміналагічнага характару: алібі, сведка, ценявы бізнес, кампенсацыя за адпачынак, матэрыяльная дапамога;

    2) наменклатурныя назвы (найменні прадпрыемстваў, пасад, званняў, тавараў і інш.): УП “Гаспадарка”, ЗАА “Мілавіца”, камерцыйны дырэктар, намеснік дэкана па выхаваўчай рабоце, старшыня праўлення, Беларус-1221, Атлант-80010;

    3) абрэвіятуры: ЖЭС, МВФ, студсавет, ФКСІС, ВА (выконваючы абавязкі);

    4) абмежавана выкарыстанне мнагазначных слоў, слоў з пераносным значэннем, сінонімаў. Па гэтай прычыне часта ўжываюцца паўторы;

    5) выкарыстоўваюцца родавыя паняцці замест відавых: прыбыць (замест прыехаць, прыляцець), населены пункт (замест вёска, горад);

    6) нанізванне формаў роднага склону: вынікі дзейнасці органаў дзяржаўнай бяспекі;

    7) выкарыстанне займенніка я абмежавана, пашырана ўжываюцца пасіўныя канструкцыі: мною выканана (замест я выканаў).

    8) назоўнікі, якія абазначаюць асобу паводле спецыяльнасці, пасады, дзейнасці: галоўны інжынер, мытнік, грамадзянін, рэктар, дырэкцыя, адміністрацыя, калегія, слухач, падаткаплацельшчык. Гэтыя назоўнікі замяняюць займеннік ён: Да нас прыехаў прафесар Іваноў. Прафесар зараз прачытае нам лекцыю.... .

    Важна, што назвы асоб па прафесіі, пасадзе, званні i родзе заняткаў маюць пераважна форму мужчынскага роду, нават калі абазначаюць асобу жаночага полу. У афіцыйна-справавым стылі прыметнікі дапасуюцца да такіх назоўнікаў у мужчынскім родзе, а дзеясловы прошлага часу – у жаночым родзе, калі падобныя назоўнікі маюць пры сабе прыдатак, напрыклад: новы галоўны рэдактар С. М. Ковалёва...; Малодшы навуковы супрацоўнік Н. У. Рашэтнікава ў выступленні спынілася... ;

    9) займеннік Вы заўсёды выкарыстоўваецца са значэннем пашаны, павышанай увагі: Як Вам ужо вядома, мы вельмі зацікаўлены ў Вашай прадукцыі;

    10) аддзеяслоўныя назоўнікі: выкананне, выплата, планаванне, правапарушэнне, недапрацоўка, недаатрыманне;

    11) канструкцыі “дзеяслоў+назоўнік”: аказаць дапамогу, правесці рэвізію, ажыццявіць выплату, арганізаваць правядзенне заняткаў, ажыццявіць збор падаткаў;

    12) інфінітывы: упаўнаважыць, забяспечыць, зацвердзіць, прыняць;

    13) дзеясловы у форме цяперашняга часу: арганізуе, зацвярджае, прыцягвае, наймае;

    14) дзеепрыметнікі з суфіксамі –уч/-юч, -ач/-яч, -ем/-ім: бягучы, апякаемы, кіруемы, выконваючы абавязкі, кантралюючы орган;

    15) колькасныя лічэбнікі (звычайна пішуцца арабскімі літарамі, потым у дужках прапісваюцца словамі): атрыманы ад заказчыка грашовыя сродкі на суму 1000000 (адзін мільён) беларускіх рублёў;

    16) парадкавыя лічэбнікі даюцца з абавязковым склонавым канчаткам: сталовая 2-ой нацэначнай катэгорыі;

    17) сказы поўныя, апавядальныя, як правіла, двухсастаўныя, пераважаюць простыя ўскладненыя сказы;

    18) складаныя злучнікі, прыназоўнікі: у выніку таго што, дзякуючы таму што, з мэтай, па лініі, згодна з, у святле;

    19) словы з адценнем прымусовасці: забараняецца, мера, рашэнне, не церпіць адкладу, трэба, абавязаны.

    1   ...   18   19   20   21   22   23   24   25   ...   33


    написать администратору сайта