17. Беглае чытанне
Беглае чытанне. самы высокі тэмп чытання.Бегласць чытання характарызуецца ўспрыман-нем і вымаўленнем пэўнай колькасці слоў у мінуту.Нармальны тэмп чытання адпавядае тэмпу вуснага маўлення школьніка. Патрабаванні., свядома ўспрыма-юць прачытанае. без расцягвання гукаў, складоў, слоў, без паўз паміж складамі, словамі, сказамі, чытанне лёгкае Прыёмы Чытанне ўголас і сам сабе (моўчкі). Паўторнае чытанне з рознымі заданнямі: --з мэтай падрыхтоў-кі да адказу, --для пацвярджэння правільнасці свайго выказвання, --складанне плана, падрыхтоўка пераказу, апавяданне пра героя, --вуснае маляванне, --чытанне па ролях.Самастойнае чытанне. Захаванне гігіены чытання (правільная поза, нармальная адлегласць паміж вачамі і кнігай). Узорнае чытанне настаў-ніка ў тэмпе, якога лёгка дасягнуць вучням. Што-дзённыя чытанні. для завучвання на памяць — вершы, байкі, прыказкі, загадкі, скорага-воркі. Чытанне сказаў, аб'яднаных тэмай, на дошцы, табліцы. на працягу пэўнага часу.
18. Чытанне казак, аналіз іх зместу. Віды працы.
Педагагічнае значэнне казак Педагагічнае значэнне казак. вучаць працавітасці, сціпласці, ветлівасці, справядлівасці, мужнасці, высмейваюць, асуджа-юць несправядлівасць, сквапнасц, дапамагае лепш уявіць жыццё народа , сродак развіцця мовы вучняў , Азнаямленне вучняў з казкай як жанрам знаёмяцца з асаблівасцямі казкі як жанру (фабулу, ідэю, персанажы,чарадзейнасць, выдумка,мары пра тое, чаго няма ў жыцці, але што хо-чацца мець), кампазіцыйнай асаблівасцю, моўпыя асаблівасці казак Віды працы: Гутарка з мэтай праверкі першага ўспрымання ўсведамленне яе вюбразаў, раскрыцця маральнай ідэі ў ёй, аднак не варта тут гаварыць ім, што казка — гэта вы-думка. Не раскрываць вучням алегорыю казак пра жывёл, як часам гэта робіцца пры чытанні баек. Першая чытанне Добра, калі першы раз настаўнік не чытае, а расказвае казку, магнітафон ці прайгравальнік, Праверка Чытанне казкі вучнямі па частках і разбор кожнай часткі (дапаможа ім лепш зразумець змест і разабрацца ў кампазіцыі і мове казкі). павінны зразумець пададзеныя ў ёй вобразы. спачатку казка аналізуецца, як рэалістычнае апавяданне: дапамагчы вучням успрыняць канкрэтны змест, правільна ўявіць сабе развіццё сюжэта, матывы паводзін персанажаў, іх узаемаадносіны. Есць казкі, у якіх шмат дзіўнага, неверагоднага. выявіць, на што накіраваны чарадзейныя сілы (хто іх выкарыстоўвае і для чаго, як яны дапамагаюць героям казкі?), Працуючы з казкай любога віду, настаўнік звяртае ўвагу вучняў на характар персанажаў, на матывы іх паводзін і ўчынкаў, вучыць выдзяляць вобразныя словы і выразы: поле чыстае (інверсію): расла дзяўчынка і вырасла , вучыць сказавай мане-ры яе перадачы. паказаць у ёй супрацьпастаўленні (кантрасты): злосная мачыха і добрая падчарыца, Каз персанажы маюць рэзка акрэсленыя хар-р: апісанне адзення, абутку мужыка і пана ў казцы малявання , Абагульняльная гутарка, якая падрыхтуе вучняўда расказвання казкі, дапаможа ім зрабіць вывад, Чытанне казкі па ролях. Чытанне казкі сам сабе з заданнем падрыхтавацца да вуснага Складанне плана з дапамогаю настаўніка, падбор загалоўкаў і падрыхтоўка да расказвання казкі. Расказванне казкі вучнямі блізка да тэктсту. Дзеці таксама вучацца расказваць казку падрабязна, блізка да тэксту, з выкарыстаннем вобразных слоў, вы-разаў, паўтораў, вершаваных уставак, з захаваннем сказавай інтанацыі, зачыну, канцоўкі. Затым настаўнік высвятляе, чым казка падабаецца дзецям, што блізка іх жыццёваму вопыту, прапануе вы-значыць, чым падобнае апавяданне Уся работа над гэтай казкай вядзецца, як над рэалі-стычным апавяданнем, без тлумачэння, што такога ў жыцці не бывае
19. Чытанне і аналіз лірычных і эпічных вершаў,
методыка працы з імі. Прыёмы завучвання вершаў на памяць Чытанне вершаў – музычнасць, рытм і рыфма (практычна знаёмяцца ) ўзбагачае духоўны свет дзіцяці, вучыць заўважаць прыгажосць у прыродзе, у жыцці, фарміруюць правільныя адносіны да навакольнай рэчаіснасці, дапамагаюць іх ідэйна-палітычнаму і эстэтычнаму вы-хаванню, развіваюць вобразную мову. эпічныя вершы..наяўнасцю сюжэта, лірычны элеменг, асаблівай увагі патрабуюць кампазіцыя, мова :вобразнасць, лаканізм, сінтаксічная будова. падрыхтоўчая работа, чытанне, гутарка з мэтай праверкі першага ўспрымання; работа з тэкстам; выясненне і ўсведамленне канкрэтнага зместу, раскрыццё характару і паводзін дзеючых асоб, галоўнай думкі і выяўленчых сродкаў чытаюць верш самі сабе і рыхтуюць адказы на пытанні па змесце твора, выбарачнае чытанне складанне плана; вуснае маляванне, падрыхтоўка да выразнага чытання. зразумець галоўную думку, вагу кожнага слова, адчуць вобразнасць і прыгажосць верша.
лірычныя вершы--думкі, пачуцці, перажыванні паэта ці героя з дапамогай малюнка прыроды, вобраза, грамадскай з'явы, факта. наяўнасць у дзяцей жыццёвых уяўленняў, блізкіх да аўгарскіх; развіццё ў вучняў увагі да перажы-ванняў, настрою, пачуццяў, якія перадаюцца ў творы; фарміраванн& ў іх творчага ўзнаўляльнага ўяўлення. падрыхтоўчая работа-- разгледанне малюнка, рэпрадукцыі карціны, дзіцячыя назіранні, уражанні ад экскурсіі, паслухаць музыку Расказ пра пісьменніка чы-танне гутарка з мэтай праверкі першага ўспрыман-ня; --Які настрой? --Якія пачуцці?работа з тэкстам; аналіз пейзажнага воб-разу--што паэт бачыць і чуе. -- якія словы, выразы пазт выбраў, каб стварыць яркі, паэтычны малюнак восені. вуснае маляванне, заключная гутарка; выразнае чытанне. галоўную думку, настрой, эмацыянальны падтэкст верша лірыка роздуму.--лагічна разгорнутая думка. сацыяльна-палітычным тэмам 1падрыхтоўчая работа, 2 чы-анне, 3гутарка з мэтай праверкі першага ўспрымання; 4работа з тэкстам; лагічнаму разбору, увага вучняў накіроўваецца на вывады, заклікі, якія ёсць у тэксце ,. 5 складанне плана; вызначаецца галоўная думка кожнай часткі і ўсяго верша, 8 падрыхтоўка да выразнага чытання. 7 заключная гутарка; Выразнае чытанне і завучванне вершаў на памяць.)
23, 24 Чытанне і аналіз лірычных і эпічных вершаў, методыка працы з імі. Прыёмы завучвання вершаў на памяць Чытанне вершаў – музычнасць, рытм і рыфма (практычна знаёмяцца ) ўзбагачае духоўны свет дзіцяці, вучыць заўважаць прыгажосць у прыродзе, у жыцці, фарміруюць правільныя адносіны да навакольнай рэчаіснасці, дапамагаюць іх ідэйна-палітычнаму і эстэтычнаму вы-хаванню, развіваюць вобразную мову. эпічныя вершы..наяўнасцю сюжэта, лірычны элеменг, асаблівай увагі патрабуюць кампазіцыя, мова :вобразнасць, лаканізм, сінтаксічная будова. падрыхтоўчая работа, чытанне, гутарка з мэтай праверкі першага ўспрымання; работа з тэкстам; выясненне і ўсведамленне канкрэтнага зместу, раскрыццё характару і паводзін дзеючых асоб, галоўнай думкі і выяўленчых сродкаў чытаюць верш самі сабе і рыхтуюць адказы на пытанні па змесце твора, выбарачнае чытанне складанне плана; вуснае маляванне, падрыхтоўка да выразнага чытання. зразумець галоўную думку, вагу кожнага слова, адчуць вобразнасць і прыгажосць верша.
лірычныя вершы--думкі, пачуцці, перажыванні паэта ці героя з дапамогай малюнка прыроды, вобраза, грамадскай з'явы, факта. наяўнасць у дзяцей жыццёвых уяўленняў, блізкіх да аўгарскіх; развіццё ў вучняў увагі да перажы-ванняў, настрою, пачуццяў, якія перадаюцца ў творы; фарміраванн& ў іх творчага ўзнаўляльнага ўяўлення. падрыхтоўчая работа-- разгледанне малюнка, рэпрадукцыі карціны, дзіцячыя назіранні, уражанні ад экскурсіі, паслухаць музыку Расказ пра пісьменніка чы-танне гутарка з мэтай праверкі першага ўспрыман-ня; --Які настрой? --Якія пачуцці?работа з тэкстам; аналіз пейзажнага воб-разу--што паэт бачыць і чуе. -- якія словы, выразы пазт выбраў, каб стварыць яркі, паэтычны малюнак восені. вуснае маляванне, заключная гутарка; выразнае чытанне. галоўную думку, настрой, эмацыянальны падтэкст верша лірыка роздуму.--лагічна разгорнутая думка. сацыяльна-палітычным тэмам 1падрыхтоўчая работа, 2 чы-анне, 3гутарка з мэтай праверкі першага ўспрымання; 4работа з тэкстам; лагічнаму разбору, увага вучняў накіроўваецца на вывады, заклікі, якія ёсць у тэксце ,. 5 складанне плана; вызначаецца галоўная думка кожнай часткі і ўсяго верша, 8 падрыхтоўка да выразнага чытання. 7 заключная гутарка; Выразнае чытанне і завучванне вершаў на памяць.)
20.
Чытанне апавяданяу.
Літаратура для чытання у пачатковых класах адлюстроувае жыцце,,, паказваючы у мастацкіх вобразах тыповыя характары, факты, з`явы. Мастацкі твор праз канкрытны вобраз дапамагае лепш убачыць і зразумець жыцце. Часта у творах падаюцца малюнкі прыроды. Мастакія творы багатыя выяуленчымі сродкамі: метафарамі, эпітэтамі, параунаннямі. Асноуная вартасць мастацкай літаратуры - яе ідэйнасць і вобразнасць.
Успрыманне мастацкага твора залежыць ад выразнасці чытання яго. Выразнае чытанне выклікае у дзяцей вобразныя уяуленні, думкі, пачуцці, настрой. У працэссе чэтання і аналізу мастацкага твора вядуцца назіранні за мовай, за некалькімі асаблівасцямі кампазіцыі твора.
На уроках чытання апавядання праводзяцца усе асноуныя віды заняткай:
• Падрыхтоучая работа
• Чытанне
• Гутарка з мэтай праверкі першага успрымання
• Работа з тэкстам
• Складанне плана
• Пераказ тэксту
• Заключная гутарка
• Падрыхтука да выразнага чытання
Пдрыхтоучая работа да чытання апавядання не павінна быць працяглаю. Кароткім паведамленнем ці гутаркай настаунік рыхтуе вучняу да успрымання твора. Перад чытаннем не трэба пераказваць змест апавядання.
Выразнае чытанне настауніка мае вялікае значэнне, асабліва для вучняу 1 і 2 класау – служыць вучням узорам чытання. Пасля першага чытання патрэбна правесці гутарку, каб праверыць, якія пачуцці выклікау у іх твор, як зразумелі ідэйную задумку пісьменніка. Можна паставіць такія пытанні: Чаму аутар так назвау твор? Калі вы радаваліся ,сумавалі?
Пауторнае чытанне і мэтанакіраваная работа над усведамленнем усіх бакоу апавядання займае асноунае месца на уроку. У цэнтры увагі павінен быць твор, яго змест, вобразы, выяуленчыя сродкі, ідэя. Разбіраецца сюжэт.
Пасля разбру апавядання да яго можна скласці план, а потып падрыхтаваць пераказ.
21. Змест і месца слоўнікавай працы.
этапы:падрыхтоўка да ўспрымання твора; пашырыць уяўленні вучняў пра факты, падзеі, з'явы, пазнаёміць з жыццём пісьменніка, падрыхтаваць да эмацыянальнага ўспрымання твора; расказ (паведамленне) настаўніка, дэманстрацыя фільмаў, экскурсія, праслухоўванне музыкі, песень, партрэт пісь'менніка, выстаўка кніг, экскурсіі чытанне твора і правер-ка першага ўспрымання; --асэнсаваць задуму пісьменніка, характары і ўзаемаадносіны паміж персанажамі. выраз-нае чытанне настаўніка , падрыхтаванага вучня, праслухоўванне грамзапісу, чы-танне сам сабе паўторнае чытанне і аналіз твора, навучанне складанню плана прачытанага. узаемазвязаны разгляд зместу і выяўленчых сродкаў твора. ўсвядомі-лі выказаныя ў творы думкі і лагічныя сувязі паміж імі (прасторавыя, часавыя, прычынныя), засвоілі канкрэт-ны змест (развіццё дзеяння, сюжэта), кампазіцыю твоР'а, матывы паводзін персанажаў і іх характэрныя рысы, выдзелілі асноўную думку і зрабілі абагульненне. раскрываюцца вобразныя выразы, вядуцца, віды работы з тэкстам--- выбарачнае чытанне(вусныя ці графічныя малюнкі і па-дабраныя з твора подпісы да іх), гутар-ка (па пытаннях настаўніка і вучняў), ілюстраванне тэксту, складанне плана, падрыхтоўка пераказу і апа-вядання пра героя. гутарка з мэтай вызначэння галоўнай думкі твора і ўстанаўлення адноін вучняў да прачытанага; падрых-тоўка да выразнага чытання і выразнае чытанне твора, падрыхтоўка пераказу ці апавядання пра героя. Віды пераказаў на ўроках чытання. Творчыя заданіі Вуснае маляваннена(графічнае маля-ванне, экранізацыя.:вызначаюць кадры, подпісы да іх і нават музыку). віды драматызацыі: чы-танне па ролях, чытанне дыялогаў, калектыўная дэкла-мацыя, пантаміма, інсцэніраванне
22. Чытанне і аналіз зместу баек.
Мастацкія асаблівасці іх. Засваенне вучнямі алегарычных вобразаў і маралі байкі. Мастацкія асаблівасці баек Байка як алегарычнае апавяданне павучальнага зместу. ---- Пад звярамі, птушкамі і рознымі прадметамі ў ёй падразумяваюцца людзі, высмейваюцца іх недахопы. Ярка выражаная яе дыдактычная накіраванасць раскры-ваецца асаблівасцямі зместу і формы. Сюжэт байкі звычайна ўяўляе сабой адзін эпізод, адну сцэнку з жыцця, У ёй напружанае дзеянне, вострая сітуацыя. Персанажы самі характарызуюць сябе ўчынкамі, паводзінамі, манерай гаварыць. Чытанне і аналіз зместу баек -- падрыхтоўчая работа; падвесці да разумення характараў дзеючых асоб, ні ў якім выпадку не расказваць змест. разгляд малюнкаў жывёл, птушак, гутарка пра іх з улікам вопыту вучняў , 2) чытанне; Першы раз выразна чытае байку настаўнік, 3) гутарка з мэтай праверкі першага ўспрыман-ня; эмацыяналь-на-ацэначнага плана, якая паказвае, як вучні ўспрынялі твор, 4) работа з тэкстам; аналіз канкрэтнага зместу, выясняецца сітуацыя, у якой дзейнічаюць героі, асэнсоўваецца мова персанажаў, іх характэрныя рысы.(замяніць словамі банкі асобныя выразы: ад чаго так заблішчэла (як ты сумела заіскрыц-ца), стала гладкай (адшліфавалася як след), працаваць я не хачу (ну праца не па мне). зразумець матывы паводзін дзеючых асоб, знаёмяцца з кампазіцыяі байкі, уясняюць яе структуру: устанаўліваюць, колькі частак, як развіваецца дзеянне, вызначаюць галоўную думку і свае адносіны да дзеючых асоб. 7) заключная гутарка; пад кіраўніцтвам настаўніка раскрываюць алегорыю байкі, аналіз маралі 8) падрыхтоўка да выразнага чытання 9) праца з крылатыми выразами
23. Складанне лагічнага плана
- даецца гатовы план і суадносіцца з часткамі тэксту
- тэкст падзелены на часткі, дэфармаваныя пункты суаднесці
- пры дапамозе настаўніка падабраць да частак загалоўкі
План – кароткая праграграма на падрыхтоўчым этапе, якая прадугледжвае выдзяленне частак і іх узаемнае размяшчэнне.
Навучанне дзяцей складанню плана пачынаецца з 2 класа.
Пачынаць працу лепш з малюнкавага плану:
- чытаецца, аналізуецца тэкст
- настаунік прапануе падрыхтаваць высныя малюнкі да яго
- малюнкі суадносяцца з тэкстам
- малюнкі размяшчаюцца у паслядоуным апавяданні
Прыемы навучання складання плана:
1. апавяданне падзелена на часткі, калектыуна падрыхтаваны малюнкі да кожнай часткі і размешчаны у паслядоуным парадку
2. да малюнкаванага плана падбіраюцца назвы і запісваюцца на дошцы
3. апавяданне падзелена на часткі, настаунік дае гатовыя загалоукі да кожнай часткі, вучні павінны суаднесці пункт плана з часткай, прачытаць частку
4. тэкст разбіты на часткі, загалоукі падзелены уразбіуку пад тэкстам, вучні павінны прачытацьпункты плана, зауважыць непарадак і размясціць загалоукі у паслядоунасці апавяданню, потым кожны пункт плана суадносіцца з адпаведнай часткай
5. апавяданне падзелена на часткі, пад кірауніцтвам настауніка (2-3 клас) ці самастойна (4 клас) вучні падбіраююць загалоукі плана
6. апавяданне не падзелена на часткі, пад тэкстам ёсць загалоукі да частак, вучні павінны падзяліць тэкст на часткі адпаведна плану
7. падрыхтаваць апавяданне па матэрыям твора па гатовым плане
8. вучні самаст. дзеляць план на часткі і падбір. Загалоўкі да кожнай часткі
24. Выкарыстанне прыказак і загадак
Прыказка – гэта кароткі, устойлівы народны выраз, рытмічна і граматычна арганізаваны, які ў завершанай, сціслай і найчасцей вобразна–паэтычнай форме абагульняе тыповыя з'явы жыцця, характарызуе і ацэньвае іх, павучае і дае практычныя парады: Свайго смецця на чужы сметнік не вынось; Не плюй у вадзіцу: згадзіцца напіцца. У маўленні прыказкі функцыянуюць як цытаты, як гатовыя формулы. Прымаўка – гэта таксама ўстойлівае ў моўным ужыванні выслоўе, якое вобразна, эмацыянальна характарызуе тую або іншую падзею ці асобу, але толькі ў дадзеным канкрэтным выпадку, без абагульненняў і вывадаў: Чужымі рукамі жар заграбаць; Нехапанка на Іванка; Тэматыка--сацыяльным зместам, Багаты праўду любіць, як сабака палку. У пана жыць пагана . жыццёвы вопыт і назіранні, набытыя вякамі народныя павер'і, Дзесяць раз мер – і то не вер. народныя прыметы, Да першага грому зямля не ачышчаецца. мудрыя парады Не чапай чужога і не бойся нікога. ўслаўляюць высокія маральныя прынцыпы і якасці чалавека – Адвага гарады бярэ. Паспяшыш – людзей насмяшыш Разуменне вучнямі тэмы і зместу прыказак. на этапе падрыхтоўкі да вывучэння новага матэрыялу, на этапе творчай працы вучняў. вывучэння канкрэтнай тэмы ці па мове, ці па літаратуры , Знайдзіце ў прыказцы прыметнікі і падбярыце да іх аднакарэнныя словы , зрокавыя дыктоўкі, вусныя зрокавыя дыктоўкі праводзім кожны дзень у пачатку ўрока , спаборніцтвы ў выразным чытанні па радах або асабіста. назваць тэму гутаркі , намаляваць (вусна) тое, што вучань убачыў (кінастужка бачанняў), пры вывучэнні розных тэм. Прачытайце. Запішыце іх па памяці. Растлумачце сэнс прыказак. Запішыце. Падкрэсліце словы, у якіх звонкіх зычныя вымаўляюцца, як глухія. Пры спісванні ўстаўце прапушчаныя літары. Устаўце ў прыказкі антонімы. служаць сродкам забавы, развіцця мыслення, кемлівасці, дапытлівасці. Выпрацоўка ўмення адгадваць загадкі. Знаходзяць сходства прадметащ, Паращнанне, Метафару, Па пытанню, апісанню, параўнанню,
25. Значэнне і задачы пазакласнага чытання
, Значэнне і задачы сф-ць інтарэс да кніг як крыкіцы ведаў, развіць жаданне і прывычку чытаць кнігі і па заданні настаўніка і па ўласнай ініцыятыве. актыўнага чытача (выбраць патрэбную кнігу на пэўную тэму, прачытаць, разабрацца і ацаніць яе) Падбор вучэбнага матэрыялу кіравацца выхаваўчымі задачамі. падбіраць творы розных жанраў і на розны тэмы , узроставыя асаблівасці, даступнасці. прынцып індывідуальнай зацікаўленасці, самастойнасці. Патрабаванні На кожным уроку -ўлік таго, што вучні чыталі самастойна. элементы аналізу твора ў форме гутаркі ці ў форме вольных выказванняў вучняў: чытаюць услых, чытанне сам сабе, інсцэніраванне, чытанне па ролях, на памяць. Для слоўнікавай работы - да-веднікі, спасылкі і зноскі ў нізе старонкі, заўвагі ў кан-цы кнігі. Вучні перадаюць сюжэт кнігі (пераказваюць сцісла), (выбарачны пераказ), па ролях, інсцэніруюць асобныя эпізоды. 4—5 выступленняў аб прачытаным; пытанні вымушалі ацэ-начнага падыходу да прачытанага , пытанні разлічаны на большую самастойнасць вучняў, патрабуюць разгорнутых адказаў і дадатковых звестак з жыцця, з іншых кніг, элементам займальнасці, спаборніцтва. На кожным уроку рэкамендуюцца новыя кнігі. віды заняткаў илюстраванне прачытанага (славеснае і графічнае), аплікацыя, лепка, гуказапісы, малюнкі, рэпрадукцыі карцін, парт-рэты, дыяфільмы, праводзяцца пісьмовыя творчыя работы тыпу сачынення, водзыву на прачытаны твор, заметкі аб прачытанай кнізе.літаратурныя віктарыны, конкурсы на лепшую ілюстрацьш, заметку, адгадванне загадак, складанне альбома загадак.Урокі пазакласнага чытання на розных этапах. Сутнасць метаду чытання-разгляду дзіцячых кніг.) Першы этап — падрыхтоўчы-першае паўгоддзе I класа. 15—20 мінут -вучацца ўспры-маць на слых, даюць прасцейшыя ацэнкі прачытанаму, суадносяць змест з загалоўкам, ствараюць вусныя малюнкі да прачытанага, знаёмяцца з асноўнымі правіламі гігіены чытання і карыстання кнігай. Другі — пачатковы-- другое паўгоддзе I класа. раз у тыдзень - вучацца знаходзіць прозвішча аўтара, загаловак кнігі, разглядаюць ілюстрацыі, вызначаюць прыкладны змест кнігі, вучацца расказваць аб прачытаным, абмяр-коўваць яго і выражаць да яго свае адносіны, рабіць простыя запісы пра тое, што чыталі. У другім паўгоддзі дазіраваць вучэбныя заданні з улікам асаблівасцей першакласнікаў, настаўнік чытае услых. дадатковыя крыніцы пашырэння чытацкага светапогляду. Трэці этап — асноўны--II, III і IV класы. Самастойнае выкананне вучнямі прадума-ных настаўнікам дамашніх заданняў да ўрокаў пазаклас-нага чытання На гэтым этапе вы-стаўляюцца ацэнкі за пазакласнае чытанне.
26. Арганізацыя і кіраўніцтва пазакласным чытаннем.Этапы фарміравання чытацкай самастойнасці, змест работы на розных этапах
Першы этап — падрыхтоўчы-першае паўгоддзе I класа. 15—20 мінут --- вучацца ўспры-маць на слых, даюць прасцейшыя ацэнкі прачытанаму, суадносяць змест з загалоўкам, ствараюць вусныя малюнкі да прачытанага, знаёмяцца з асноўнымі правіламі гігіены чытання і карыстання кнігай. Другі — пачатковы-- другое паўгоддзе I класа. раз у тыдзень , вучацца знаходзіць прозвішча аўтара, загаловак кнігі, разглядаюць ілюстрацыі, вызначаюць прыкладны змест кнігі, вучацца расказваць аб прачытаным, абмяр-коўваць яго і выражаць да яго свае адносіны, рабіць простыя запісы пра тое, што чыталі. У другім паўгоддзі дазіраваць вучэбныя заданні з улікам асаблівасцей першакласнікаў, настаўнік чытае услых. дадатковыя крыніцы пашырэння чытацкага светапогляду. Трэці этап — асноўны--II, III і IV класы. Самастойнае выкананне вучнямі прадума-ных настаўнікам дамашніх заданняў да ўрокаў пазаклас-нага чытання На гэтым этапе вы-стаўляюцца ацэнкі за пазакласнае чытанне. Асноўныя формы кіраўніцтва самастойным чытаннем у першым-трэцім класах: урок пазакласнага чытання, забяспечваюць сістэматычнасць педагагічнага ўздзеяння на вучняў, рыхту-юць дзяцей да самастойнага выбару і чытання дзіцячых кніг, ствараюць умовы для пастаяннага ўдасканалення асабістага чытацкага вопыту на аснове вопыту калектыўнага , дазваляюць школьнікам адчуваць задавальненне ад таго, што сілы затрачаны нездарма, індывідуальная праца з вучнямі, гутаркі з вучнем пра кнігу, абмен думкамі, разгляд і абмеркаванне ілюстрацый, прагляд запісаў вучня аб прачытаных нігах, гутарка з бацькамі пра самастойнае чытанне школьніка. масавыя пазакласныя мерапрыемствы-адзін-два разы ў чвэрць (літаратурныя ранішнікі, віктарыны, сустрэчы і інш.), сувязь з бібліятэкай, праца з бацькамі, улік прачытанага, з I класа вы-карыстоўваюцца дзённікі чытача,-запісваюць назвы прачытаных кніг і прозвішчы аўтараў. У II класе вучні запісваюць, акра-мя гэтага, і падзагалоўкі, колькасць старонак, месца і год выданыя і калі прачытаны. У III і IV класах рыхту-юцца водзывы на кнігі і кароткія заўвагі пра іх змест. прапаганда кнігі (класная бібліятэка, куток пазакласнага чытання, кніжная выстаўка). Кніга як сродак развіцця пазнавальнай актыўнасці школьнікаў
27.Урокі пазакласнага чытання на розных этапах
. Сутнасць метаду чытання-разгляду дзіцячых кніг.) Першы этап — падрыхтоўчы-першае паўгоддзе I класа. 15—20 мінут -вучацца ўспры-маць на слых, даюць прасцейшыя ацэнкі прачытанаму, суадносяць змест з загалоўкам, ствараюць вусныя малюнкі да прачытанага, знаёмяцца з асноўнымі правіламі гігіены чытання і карыстання кнігай. Другі — пачатковы-- другое паўгоддзе I класа. раз у тыдзень - вучацца знаходзіць прозвішча аўтара, загаловак кнігі, разглядаюць ілюстрацыі, вызначаюць прыкладны змест кнігі, вучацца расказваць аб прачытаным, абмяр-коўваць яго і выражаць да яго свае адносіны, рабіць простыя запісы пра тое, што чыталі. У другім паўгоддзі дазіраваць вучэбныя заданні з улікам асаблівасцей першакласнікаў, настаўнік чытае услых. дадатковыя крыніцы пашырэння чытацкага светапогляду. Трэці этап — асноўны--II, III і IV класы. Самастойнае выкананне вучнямі прадума-ных настаўнікам дамашніх заданняў да ўрокаў пазаклас-нага чытання На гэтым этапе вы-стаўляюцца ацэнкі за пазакласнае чытанне
28. уроки бел мовы, тыпы структура
У залежнасци ад дыдактычнай мэты :
- урок вывучення новага матэрыялу
- урок замацавання ведау и уменяу
- урок паутарэння и абагульнення вывучанага
- камьинаванны урок
- урок развицця звязнага маулення
- урок кантролу и аценки ведау и уменняу
- урок анализу письмовых работ
Патрабованни
· Дакладна вызначыць тэму, мэты структуру и тып урока
· Устанавиць месца и значэнне урока у систэме иншых,звязаць з папярэдним и наступным
· Адабраць змест вуч матэрыялу
· Найбольш эфектыуныя метады и прыёмы, разнастайныя виды дзейнасци выкарыст.
· Вызначыць формы кантролю
· Забяспечыць аптымальны темп урока и адзиную логику, паслядоунасць
· Дэмакратычны стыль кирауництва
· Рэализаваць дыдактычныя патрабавани
29. . Асаблівасці вывучэння беларускай мовы ў рускамоўнай школе.
вывучаецца з Iкласа на працягу двух перыядаў — падрыхтоўчага і асноўнага. задачы вывучэння «Авалодваючы беларускай мовай, дзеці вучац-ца правільна гаварыць і чытаць па-беларуску, пісаць у адпаведнасці з арфаграфічнымі нормамі, засвойваць лексіку, набываць уменні лагічна і пісьменна выказваць свае думкі»1. вывучэнне сістэматычнага курса беларускай мовы, а не параўнальнай гра-матыкі абедзвюх моў. апіраючыся на іх веды і на-выкі па 'рускай мове, калі тэарэтычны матэрыял поўнасцю супадае, тлу-мачыць, не як новы. Паняцці «гук», «літара», «галосны гук», «зычны гук», «нашск», азначэнне часцін мовы і марфем, граматычныя катэгорыі роду, ліку, часу, асо-бы — асвяжыць у памяці вучняў. Л ягчэй заўважаюць у мове адметнае, чым падобнае, аднолькавае, агульнае. == пецыяльных трэніровкі, змненне, прыметнікаў па ліках, запамі-наюць канчаткі -ыя, -ія, не назіраючы запісу рускіх адпа-веднікаў. самі зробяць параўнанне моўчкі адрозненне з'явіцца для іх адкрыццём. правапіс о, э — а, е, ё — я, успомніўшы правіла аб нена-ціскных галосных у рускай мове. Эмацыянальна-камунікатыўнае ўменне настаўніка дазва-ляе яму працаваць вынаходліва, захапляюча. Першыя ўрокі у выгля-дзе гульні Вьшрацаваць навыкі аўдыравання і гаварэння на тэматычна-слоўнікавай аснове — такая галоўная за-дача ўступнага вуснага шерыяду. Адмоўны плыв ведаў і ўменняў па рускай мове.: вымаўлення мяккіх [д] і [т] днректор, теле-фон або день, костер , «гарада», «ласей», «крупа» замест літаратур-ных словаформ гарады, ласёў,
30.
Методыка вывучэння асноў фанетыкі і графікі.
Задачы вывучэння тэм "Мяккія і цвёрдыя зычныя", "Звонкія і глухія зычныя".вывучаецца тольки ў 2 класе, у астатніх паглыбляецца, Роля фанетычных ведаў пры засваенні вучнямі беларускай мовы Для навучанне грамаце, Арфаэпичная культура База для арф Функцыянальны падыход пры вывучэнни, --сэнса-разликовая роля гука, скараговаорки, назіранне над вымаўленнем, за працай артыкуляцыі на супрацьпастаўленні “Гукі і літары” чуем – пішам, алфавіт патрэбен... правільна вымаўляем, “Галосныя і зычныя” па прысутнасці шума і голоса, па перашкодзе, ртораскрывацелі і ртосмыкацелі-- діферынцыруем галосныя і зычныя, выдзяленіу скалда практычна: колькі галосных..., забей цвік, скандіраванне “Націск” здзіві слова” Гульня “Рускі, непольскі, англіскі” Сэнсаразліковая роля “Зв. Г.” Назіранне – ладонь на гартань, закрой вушы “Мяккія і цвердыя” -е,ё, я, ю, ь – складовы прынцып графікі, -сэнсаразліковая роля, - назіранне за артыкуляцыяй, Фанетычны разбор: гукавы, гука – літарны, Вусны, пісьмовы, Поўны, частковы.
31. Сістэма вывучэння марфемнай будовы слова.
Значэнне і задачы вывучэння марфемнага складу і словаўтварэння. падстава для арфаграфіі: месца арф, развіццё мовы-- сл-утв аналіз-тлумачэнне слоў, моўнае павчуццё, групоўка па аднолькавасці, састаўленне сужденняў; развіццё лаг мыслення – аналіз, сінтэз, параўнанне: слон – сланенак... , цікавасць – паходжанне, этімал слоўнікі, канструяванне, маделіраванне Сістэма вывучэння марфемнага складу слоў. прапедеўціка 1-2 клас – аднакараневыя словы: чаму так названы, без сэнса - безсэнсавы, аднакран словы і корань – 2 клас: марак – матрос (адн. Сл, сінонімы), амонімы – ляцець – лета, чаргаванне у корне, адзінае напісанне ; вывучэнне часцін слова– 3 клас блочная сістэма: канчатак- функц. Падыход – роля канчатка, змяненне ч. Мовы – не знаёмы са словазмяненнем== па пытанням, па сэнсу, суф, корань, прыстаўка – 2форма слова”- пластылін, роля ў тэкце і слове Марфемны разбор – лексічна зразумелая структурна не ўскладненае, фанетычна выразная. Не даваць словы: гукавыя змены: дрэва – драўляны, жыць, грэць, карані- амонімы: вадзяны – вадзіць
32.
Праца над грамат паняццем. Сістэма часцін мовы у пач кл
Наз, прым, дзеясл вучні пач кл усведамляюць з 5 бакоў: што абазнач слова; на як ? адказв; як змян-ца; якім членам сказа з’яўл.
Наз 1кл –дзеці вучацца адрознів прадмет і слова як назву гэтага прадмета.2кл – спец праца над лексіч знач наз і іх граматыч прыметай.3кл – паглыбл і сістэматыз ведаў пра лексіч знач наз, пра уласныя і агульн, адуш і неадуш, лік, род. 4кл – навуч прав выкар склонав формы наз у маўленні і пісаць канчаткі.
Прым. 2кл – назір за лексіч знач прымет, вучацца ставіць да іх ?. 3кл – фармір паняцце , змян прым па родах, ліках. 4кл – удасканаленне ведаў пра прыметнік як часціну мовы, склон і правапіс канчаткаў.
Дзеяс. 1кл – падрыхт да вывуч дзеяслова. 2кл – пашырэнне разумення дзеяння прадмета. 3кл – фармір паняцця дзеяслоў, змян па ліках і часах, утвар часавых формаў. 4кл – вызнач спражэнне, асобы, ужыв у цяп, буд, прошл часе, знаем з 1-2 спраж.
Прыназ. 1-2кл – развіце у дзяцей умення выдзял прыназ як слова і пісаць асобна. 3кл – прыназ супаст з прыстаўкай з мэтай напісання яго асобна. 4кл – даведв з якімі скл выкар некатор прыназ, раздзельнае напіс прыназ.
33.
. Змест і задачы вывучэння прыметніка
. 1 клас «Словы, якія адказваюць на пытан-ні які? якая? якое? я'кія? (Назвы прымет)», паказаць, што да назвы прадмета можна падабраць толькі тыя прыметы, якія патрабуюцца сэнсам: дзень (які?) цёплы, сонечны увагу на хар прад з улікам іх колеру, ф,. пам, мат, Падбор слоў =вываду Засваенню лекс. Знач. слоў а) па пытаннях - да назваў прадметаў прыметы, з імі словазлучэнні: стол (які?) драўляны, б) дапісваюць сказы Сл. з супр знач: 2 кл Абагульніць назіранні, звярнуць увагу на лекс-грам паказчыкі == што абазначаюць, пытанні, ад якой ч м залежаць, ролю у сказе. Узбагачэнне слоўніка вучняў, развіццё іх мовы. (разбор па членах сказа і канструяванне сказаў ,увя-дзецня прым), Змяненне па родах і ліках - залежыць ад наз., адзін прым. і дапасоўваць яго да наз. рознага роду, Непасрэдным паказчыкам грам. залежнасці - канчатак: у адз ліку -ы, -і (м род), -ая, -яя (ж род), -ое, -ае, -яе (ні род), змяняецца па родах,. важна бачылі адпаведнасць паміж пытаннем, на якое адказвае прыметнік, і канчаткам прыметніка, ў адз. ліку прым адказваюць на розныя пытанні, а ў мн— толькі на адно пытанне Усведамленне граматычнай сувязі, якая існуе паміж прыметнікам і назоўнікам, будзе асновай для фарміравання ў школьнікаў навыку напісання склонавых канчат-каў прыметнікаў. III—IV класах выдзяляць слзл «пр—на», ставіць "пытанні ад н да пр, аналізаваць ф па форме адпаведнага н, на засваенні родавых і склонавых канчаткаў. Склон, залежыць ад н. знайсці ў сказе назоўнік, з якім звязаны, назваць склон наз. , прым. вывад аб залежнаеці прыметніка ад назоўніка. •Засваенне правапісу скл-х канчаткаў прым., знаёмяцца са змяненнем прым м і н роду, адрозненне сінт функцый наз і він склонаў у выніку сінтаксічнага разбору, вывучаюць правапіс канчаткаў прыметнікаў у родным, давальным, творным і месным склонах. Цвіце на полі сіні лён (назощник). Дзяўчаты спяваюць песню пра сіні лён (даданы член). У множным ліку прыметнікі маюць канчаткі, аднолькавыя для ўсіх родаў, род прыметнікаў у множным ліку не адрозніваецца, Прав-е ўжыванне прым. у адз. і мн л. ў цеснай сувязі з грам. разборам, з паўт. правапісу склонавых кан наз, з выпрацоўкай умення дакладна ўжываць слова, з развіццём мовы- дапісаць канчаткі прым., вызн.- склоны, пашырыць сказы прым-мі ў адпаведных склонах, ужыць прым., як гэтага патрабуе сзнс, падагульненне ведаў. граматычны разбор прыметнікаў (вызначэнне іх ліку, роду і склону).
34. Змест і задачы вывучэння дзеяслова ў пачатковых класах
. 1 клас словы, якія абазначаюць дзеянні прадметаў, паказаць: што рабіў?што зрабіў? ўмення ставіць пытанні ==граматычную залежнасць дзеяслова ад назоўніка, а) да слоў — назваў прадметаў падабраць словы, якія адказваюць на пытанне ш т о р о-б і ц ь ? б) спісаць сказы і падкр сл, што робіць? што робяць?; в) дапісаць сказы г) паставіць пытанні да слоў, д) уставіць словы, е) 2 клас паняцце пра дзеяслоў як часціну мовы. Да назоўнікі са значэннем асобы падабраць да іх словы, якія адказваюць на пытанні што робіць? што робяць? змяненнем дзеяслова па часахпакласці : неабходна, каб дзеці ставілі пытанні да дз. і вызначалі іх час. а) змяніць па пытаннях б) паставіць пыт і вызначыць іх час; в) выпісаць спачатку пр часу, цяп г) падкрэсліць дз. і абазначыць час; д)скласці апавяданне, ужываючы розных часоў.3 клас Інфінітыў Паказчыкам з'яўляюцца суфіксы -ць, -ці, -чы. ў практычным плане навучыцца ставіць пытанне, адрозніваць яе ад іншых форм дзеяслова . а) перабудаваць сказы так, каб дзеясловы ў іх ужываліся ў неазначальнай форме; б) адказаць на пытанні, выкарыстоўваючы неазначальную форму дзея-словаў; в) падабраць дз аньтонімы г) да н ф падабраць назоўнікі і вызначыць іх склон д) замяніць (чытанне газеты — чы-таць газету,).. 3 улікам агульнасці асабовых канчаткаў тыпы спражэння. ўменне беспамылкова вызначаць спражэнне ў друкава-ным тэксце па асабовых канчатках, запамінання спражэння ўжытых дзеясло-ваў, , асабовыя канчаткі якіх патрабуецца дапісаць (апошняе прадугледжана праграмай). Змяненне дзеясловаў па асобах і ліках цесна звязана з займеннікамі 1, 2 і 3-й асобы. Катэгорыя асобы знаёмяцца _практычна. складаюць слупком спіс займеннікаў 1, 2, 3 асобы адзіночнага ліку і множнага ліку. Дз. змяняюць канчаткі па асобах»1. пазнаёмяцца са змя-неннем дзеясловаў ц часу па асобах і ліках, г. зн. атрымаюць паняцце пра спражэнне, паслядоўна вывучаюцца канчаткі 1, 2 і 3-й асо-бы адз і мн ліку (асобна I і II спражэн-не), апошнія два-тры ўрокі адводзяцца на падагульнен-не і паўтарэнне правапісу, трэн-ць у грам разборы, Беспамылкова 'ўжываць форму 1-й асобы множнага ліку з націскяым канчаткам: ідзём, бяро'м, нясём, пячом (адрозні-ваць ад загаднага ладу бярэм, нясем,). У 2-й асобе мн. ліку берацё, несяцё, ідзяцё Пасля вывучэння тэмы супаставіць н. форму з пр ч (паехаць — паехаў), як змяняюцца дзеясловы розных часоў, асаб. канчаткі I і II с, 3-й асобы адз ліку, якія маюць кан-чаткі -ыць, -гць (II спражэнне) -з неазначальнай формай: гаворыць —гаварыць, косіць — касіць (гэтыя знешне падобныя формы адрозніваюцца пры дапамозе націску
35.
Задачы вывучэння назоўніка ў пачатковых класах
. 1 клас –Зн. са словамі, якія адказваюць на пытанні х т о ? ш.т о ?. да разумення граматычнай прадметнасці. вывад: «Словы, якія адказваюць на пытанні хто? што?, абазначаюць назвы прадметаў. Пытанне х т о ? трэба ставіць да назваў асоб і жывёл. Пытанне ш т о ? —іншых прадметаў». Заданні. якія спрыяюць разуменню і засваенню а) па малюнках адказваюць напытанні што гэта ?хто гэта?; б) вып. Сл., якія абазначаюць прадметы, па групах; в) дапісаць сказы патрэбнымі словамі г) паставіць пытанні д) выпісаць словы, якія адказваюць на пытанне х т о ?, ш т о?; е) падкрэсліць словы, ж) скласці і запісаць сказы з выкарыстаннем пра-панаваных слоў У 2 класе. Тэрмін «назоўнік» паставіць пытанні да слоў, згрупаваць назвы тірадметаў падабраць словы, якія раскрываюць сэнс агульнай назвы , выпісаць парамі роднасныя словы і паставіць пытанні да іх практычна пазнаёмяцца з адушаўлёнымі і неадуш'аў-лёнымі, канкрэтнымі і абстрактнымі назоўнікамі Паняцце аб родзе і ліку назоўніка. падстаноўкай да назоўнікаў займённікаў ён (мой), яна (мая), яно (маё, сабака, яблык, шынель, пыл, палын, боль,стэп, гусь , Род назоўнікаў мн. ліку вызначыць немагчыма, «Лік назоўніка», адзіночны лік --паняцце аднаго прадмета, а мн — множнасці. практыкуюцца ў змяненні назоўнікаў у залежнасцгад сэнсу сказа, ставяць пы'ганне да назоўніка, вызначаюць склон , дапісваюць прапушчаныя склонавыя канчаткі, прапедэўтычная работа, падрыхта-ваць вучняў да вывучэння скланення назоўнікаў і права-пісу склонавых канчаткаў. Паняцце аб тыпах скланення назоўнікаў.III класе --толькі «масавых» назоў-нікаў. не знаёмяцца з м роду на -а (-я): бацька, старшыня, жаночага роду на
ія, -ыя: лінія, партыя, з рознаск і нескл. падаецца ў форме бяздоказнага паведамлення. Самастойна ў працэ-се назіранняў параўнаюць непадобнасць канчаткаў разнатыпных паводле словазмянення назоўніікаў , Н. краіна, народ, сувязь; Д. краіне, народу, сувязі; Т. краінай, народам, сувяззю., з улі-кай агульнасці склонавых канчаткаў назоўнікі падзя-ляюцца на тры групы, або тыпы скланення — пер-іігае, другое, трэцяе. «склон» на аснове вычлянення форм словазмянення назоўніка ў кантзксце сказаў або словазлучэнняў. склон—катэгорыя і мар-фалагічная, і сінтаксічная. – ўменні бачыць «ІІары слоў» у ска-зе, правільна ставіць пытанні — ад галоўнага слова да залежнага. Змяненне назоўнікаў па склонах лепш за ўсё даваць на звязных тэкстах. адрозненні склонаў (н — в, в— р), Пастаноўка двайных пытанняў -- метадычны прыём , Вызначэнне склону назоўніка залежыць непасрэдна ад умення вызначаць сувязь слоў у сказе, Работа са сло-вазлучэннем і сказам пакажа, што назоўнікі ва ўскос-ных склонах могуць адказваць і на пытанні д з е ? куды? адкуль? калі?: пайшлі (к у д ы ?) на раку, практычным авалоданні роанымі склонавымі формамі назоўнікаў, У- вызначэнні склону і яго значэння немалаважную ролю адыгрываюць прыназоўнікі (параўн.: гулялі каля лес-у, гулялі ў лес-е, гулялі за лес-ам і г. д.) , Адрезненне назоўнага і вінавальнага склонаў (муж-чынскі род), якія маюць аднолькавую форму, грунтуецца на іх сінтаксічнай ролі, прыём падстаноў-кі. вымыц,ь акно (падлогу). Адрозніць вінавальны склон адушаўлёных назоўнікаў мужчынскага роду ад роднага дапамагае двайное пы-танне: няма (каго?) каня, прывёў (каго? што?) каня, абагульненне тэмы «Назоўнік».касьба кваліфікуецца як дзеяслоў (па значэнні — дзеянне), а назоўнік чырвань — як прыметнік (па зна-чэнні — прымета).-несфарміраванасці ў вучняў паняццяў «прадмет», «прымета прадмета», «дз. пра».
36. Змест і задачы вывучэння сінтаксісу і пунктуацыі ў пачатковых класах.
У I—IV -толькі элементы сінтаксісу. засваекне лексікі, фанетыкі, марфалогіі, арфаэпіі на сінтаксічнай аснове.: кантраляваць разуменне сказа шляхам пытанняў, праверкі значэнне слоў. Сказ і яго відыперыяд навучання грамаце знаёмяцца практычна II клас «Сказ выражае закончаную думку» (закончанасць думкі), інтанацыяі ,правільная сувязь і правільны парадак слоў). Інтанацыяй - практычна Гал. Чл. сказа. Аснова сказа . II класе выдзяляли у сказе слова, якое абазначае, пра што або пра каго гаворыцца (дзейнік), і слова, якое абазна-чае, штб гаворыцца (выказнік). , «сваім» спосабам: пытанне пра каго або пра што гаворыцца? яны падменяць пытаннямі хто? што?, а пытанне што гаворыцца? — пытаннямі што робіць?, што робяць? --- толькі з дзей. і вык. м. сканструяваць сказ Даданыя чл.. дапускаецца пастаноўка склонавых пытанняў Адн. Чл.сказа.IV 1) з а, але і без злучнікаў; 2) інтцыя пералічэння; 3) коска пры пералічэнні і са зл. а, але; 4) уменне скласці сказы з ачл; 5) разбіраць сказ па членах сказа. засваенне даецца ім з цяжкасцю Сувязь і парадак слоў у сказе. на працягу ўсіх чатырох гадоў практычна Найболыы цяжка авалодаць уменнем устанаўліваць сувязь слоў у сказе. - адно з самых важных -- «Кан-чатак», «Склоны назоўніка», «Змяненне прым па родах і ліках», «Члены сказа» 1) уяўлен-не: словы ў сказах звязаны парамі, 2) пытанні ставяцца ад галоўнага да за-лежнага 3) графічнае мадэліраванне.«словазлучэнне» карыстацца навуковым тэрмінам будаваць адказы ў адпаведнасці з актуальным чляненнем мовы.Тоня і Дзіма вы-беглі на двор дзеці ставяць пытанні па-рознаму: Хто вы-бег на двор? (няправільна) і Куды выбеглі Тоня і Дзіма? (правільна). Пунктуацыя Практычнае азнаямленне --навучыць першакласнікаў адчуваць закончанасць думкі. --У другім класе падзел сказаў у адпаведвасці з інтанацыяй на апавядальныя, пытальныя і кліч.
--У трэцім класе пазнаёміць вучняў пры аднародных членах, часцей практыкаваць запіс сказаў пад дыктоў- развіццю інтанацыйнага слыху
37.Этапы выпрацоўкі арфаграфічных навыкаў.Выбарачны дыктант,самадыктант,методыка іх правядзення.
Этапы:
- 1клас. Адбываецца выпрацоука гукаарфаграфичных написанняу.Праводицца першапачатковае назиранне, заснаванае на фанетпрынцыпе.
- Знаемства з правилами, заснаваными на ван.пр-пе.
- 2,3 кл. Знаемства з правилами, засн-ми на марфал.пр-пе
- 4 кл, знаемства з марфолага-синтаксичными написаннями.
Выбарачны дыктант(патрабуе запису не усяго тэксту, а тольки частки, якая адпавядае заданню)
Напрыклад, пры адпрацоўцы навыкаў адрозненні прыставак і прыназоўнікаў навучэнцы выпісваюць ў адзін слупок словы з прыстаўкамі, а ў іншай - з падставамі. Пры вывучэнні лічэбнікаў можна прапанаваць запіс у два слупка наступных лічэбнікаў: простых і састаўных, з мяккім знакам у сярэдзіне слова і на канцы і да т.п.
Самадыктант:(або письмо па памяци):
Выбарачны дыктоўка - гэта дыктоўку, калі дзіця павінен праслухаць словы, прапановы або тэкст, а запісаць толькі тое, што пазначана заданнем (Напрыклад, запісаць толькі імёны назоўнікі). Складанасць гэтага віду работы заключаецца ў тым, што дзіця піша, абапіраючыся на слыхавое ўспрыманне, і адначасова аналізуе пачуты матэрыял. Далёка не ўсе навучэнцы спраўляюцца з такімі дыктоўкі, а прычын можа быць мноства:
38. Фарміраванне арфаграфічнага навыку ў вучняў пачатковых класаў.
Паводле фанётычнага прынцыпу пішуцца: а) а замест о, б) я -е, ё ў першым складзе в)(жыццё, раздолле).Паводле Марфалагічнага а)зв. зычныя на к. слова ,ў сярэдзіне слова);в) аб-, ад-, .над- г)ненаціскное е ў другім, трэцім д)некаторыя ненаціскныя канчаткі назоўнікаў, прыметнікаў, дзеясловаў (песняй, герояў, знойдзеш, ранняя); е)прыназоўнік без і часціца не (без страху, не баюся). Умовы фарм. арф. Н.Арф пільнасць і уменні па фанетыке, састаў слова, граматыка, веданне правіл, валоданне алгарытмам, спосабам праверкі, слоўнікавы запас, улік двумоўя, карыстацца ўсімі відамі памяці, практыкаванні, дзе арф у розных часцях слова, часінах мовы Арф навык – моўны навык (ацэнка гука, састаў слова, дзеянне па правілу, суаднесенне гука і літары, каліграф. Навык) У падставе- арф. дз. знаходжанне арф – арф пільнасць (фан-ая база, апаз-ыя знакі)--- определеніе арфаграмы, правіла алгарытм, дзеянне па алг – спосабы праверкі, запіс слова, вырашэнне задачы. 1клас галосныя пад націскам, звонкія і глухія зычныя перад галоснымі, дз, дж - дзвюма літарамі, абазначэннем мяккасці зычных «Гук1 і літары», суадноснасці паміж гукам і літарай, уменне перадаваць гукі літарамі на гука-літарным аналізе слоў. а)выразнае вымаўленне сл'ова, якое трэба напісаць; б)прагаврванне слова (уголас або бязгучна) перад напісаннем ці ў працэсе яго; в)устаноўка на запамінанне (прачытай, запомні, напішы, правер); г)выкананне практыкаванняў-- развіццё фанетычнага слыху і выпрацоўку првільнага напісання слоў, якія пішуцца так, як чуюцца. а) навучыць вымаўляць словы, што канчаюцца на звонкі зычны, у адпаведнасці з нормамі беларускай ар-фаэпіі; б) паказаць ім, як праверыць нашсанне зычных у такіх словах (у першым класе даецца толькі адзін спо-саб праверкі — змяненне формы слова: агарод — агароды, гарох — гароху). на (прапедэўтычным) этапе правяраць іх шляхам змянення формы слова. 2 клас склад слова і «корань», «аднакарэнныя словы» спосабамі праверкі напісання зычных на канцы слоў: Знаёмства з праверкай напісання -- аналізу града — градка, Параўнаўшы вымаўленне рада, сцяжынт, казаць --, градка, сцежка, трэба правяраць. , а) падкрэсліць у словах зычныя, напісанне якіх трэба праверыць , б) дапісаць сказы словамі, у якіх адбываецца аглушзнне звонкіх зычных у сярэдзіне; в)спісаць словы, падбіраЧочы да іх аднакарэнныя і правяраючы такім чынам напісанне прапушчаных'зычных; г)падабраць словЬІ з супрацьлеглым значэннем (кіслыяблык — салодкі яблык, «Склад слова» напісанні, на марфалагіч-ным прынцыпе Уменне адрозніваць звонкія і глухія зычныя ў моцнай пазіцыі ,уменне змяняць слова, выдзяляючы ў ім зменную (канчатак) і нязменную часткі, --з'яўляецца базай для засваення правапісу звонкіх і глухіх зычйых на канцы слоў. заданні: а) змяніць словы так, каб пасля апошняга зычнага быў галосны; б) пры чытанні словы, што ў дужках, змяніць, як патрабуе сэнс; в) растлумачыць, якія літары трэба дапісаць у словах: гры... (грыбы), г) дапісаць сказы патрэбнымі словамі; д) знайсці ў тэксце словы, у якіх апошні зычны вымаўляецца не так, як пішацца; е) пры спісванні ўставіць прапушчаныя зычныя і растлумачыць іх напісанне Трэці этап у засваенні йравапісу зычных — (напісанне прыставак аб-, а&-, над-, пад-,)..3 – 4 клас ўдасканаленне навыку напісання ў цеснай сувязі з вывучэннем часцін
39. .Мэты навучання арфаграфіі ў школе.Кантрольны дыктант,яго віды,методыка правядзення.Патрабаванні да кантрольнага дыктанта.Праверка і ацэнка кантрольнага дыктанту.
Мэты навуч.арф-и-гэта фармирав-не арфаграф-й письмен-ци, пад якой разумееца уменне выкарыст-ць написанне слоу литарат-х и не литарат-х у адпаведнасци з элементарными правилами правапису.Для дасягнення арфагр-й письм-сци трэба разабраць наст.умовы:
-пазнаемиць школьн. з арфаграф-ми паняццями
-сфармираваць у их арфагр-я уменни
-навучыць писаць словы з няправяраемыми арфаграмами
-сфармир. патрэбнасць и уменне карыстацца арф.
-стварыць неабх.умовы умення навучыць школьникау арфаэпии
Кантрольны дыктант. Кантрольны дыктант з'яўляецца асноўным сродкам праверкі пісьменнасці навучэнцаў і засваення імі вывучанага матэрыялу. Кантрольныя дыктанты праводзяць пасля вывучэння пэўнай тэмы, у канцы вучэбнай чвэрці, паўгоддзя, навучальнага года. Віды кантрольных дыктантаў: поўны (кантрольны дыктант без змены тэксту), кантрольны дыктант з граматычным заданнем, выбарачны кантрольны дыктант, слоўнікавы кантрольны дыктант і да т.п.Матэрыялам для кантрольных дыктантаў служаць урыўкі з твораў мастацкай літаратуры, вывучаемай на ўроках літаратуры або рэкамендаванай для пазакласнага чытання. Тэксты могуць быць узятыя і з перыядычным друку, але настаўніку варта асабліва старанна адбіраць публіцыстычны матэрыял, так як сучасная прэса далёкая ад дасканаласці. Матэрыял павінен быць разнастайным, ўзбагачаць гаворка школьнікаў...
Пры ацэнцы кантрольнай работы ўлічваецца ў першую чаргу правільнасць яе выканання. Выпраўленні, якія зрабіў навучэнец, не ўплываюць на ацэнку (за выключэннем такога віду работ, як кантрольнае спісванне). Ўлічваецца толькі апошняе напісанне. Афармленне працы так жа не павінна ўплываць на ацэнку, бо ў такім выпадку правяраючы працу можа быць недастаткова аб'ектыўным. Пры ацэньванні працы настаўнік бярэ пад увагу каліграфічны навык.
Пры ацэньванні працы прымаецца да ўвагі не толькі колькасць, але і характар ??памылак. Напрыклад, памылка на няўвагу ў меншай меры ўплывае на ацэнку, чым памылкі на вывучанае правіла, у асаблівасці на даўно вывучаныя арфаграмы.
Тэксты дыктантаў падбіраюцца сярэдняй цяжкасці, з разлікам на магчымасць іх выканання ўсімі дзецьмі. Кожны тэкст ўключае дастатковую колькасць вывучаных арфаграм (прыкладна 60% ад агульнай колькасці ўсіх слоў дыктоўкі). Тэкст не павінен мець словы на не вывучаныя да дадзенага моманту правілы ці такія словы загадзя выпiсваюцца на дошцы.
40.Задачы і шляхі развіцця маўлення вучняў пачатковых класаў. Слоўнікавая праца на ўроках мовы і чытання, яе змест і задачы
Прынцыпы развіцця маўлення вучняў пачатковых класаў адзінства развіцця маўлення і мыслення, узаемасувязь вуснага і пісьмовага маўлення, сувязь працы па развіцці маўлення з вывучэннем граматыкі, стылістычная накіраванасць развіцця маўлекня Развиццё мовы – галощная задача Умовы: Стварэнне сітуацыіякія – жаданне і неабходнасць нешта выказаць Змястоўнасць матэрыялу Узор выказвання думак Напрамкі: выпрацоўка культуры вуснай мовы, работа над словам, работа над зв. Мовай, Патрабаванні да вуснага і пісьмовага маўлення 1. 1.змястоўнасць—разумее, пра што гаворыць, лагічнасць—па плане,паслядоўна, звязна, яснасць – таўталогія, ужывання слоў не ў тым значэнні, выразнасць – тэмп, націск, паўз. Задачы, змест і метады лексічнай працы 1)узбагачэнне слоушка вучняу HOBbiMi словам^ 2)удакладненне значэння вядомых слоу; 3)узбагачэнне слоун1ка вобразным1 сродкам1 мовы; 4)актыв1зацыя слоун!ка. Прычыны неразумення слоў і іх значэнняў: незнаёмства дзяцей з прадметам гутаркі. Няпоўнае знаёмства з прадметам гутаркі. Веданне іншай назвы гэтага прадмета. Неразуменне адцення значэння слова. Могуць блытаць амонімы. Пераноснае значэнне. Актьшзацыя слоунша вучняу. зауважаць у тэксце новае, незразумелае слова, працаваць з тлумачальным слоуншам, падб1раць дакладныя словы 1.Зап!сванне слова у слоун!к, складанне з iM слова1учэнняу i сказау Падбор да новага слова сшошмау або антон!мау.Складанне сказау Работа з тлумачальным слоушкам. Завучванне на памяць урыукау прозы, вершау , анал!з зместу i арфаграф1!.Складанне невялшх апавядянн, пераказау i сачыненняу, Узбагачэнне слоуніка Штодзень 8-10 слоў новых, на ўроках мовы 4-6 слоў Практыкаванн па лексщы, Аналіз мастацкага твора, падрыхтоукай да пераказау i сачыненняу. чытанне, завучванне вершау, прыказак i прымавак , Тлумачэнне слоу. сінонімыма..антон1мау лагічнае азначэнне слова, (ясень — дрэва), Рдзгорнутае ашсадне луста — тоустая скіба хлеба, Увядзенне слова у сказ. Анал1з марфалапчнай структуры застолле, наваселле, Словаутваральны анал1з, касмадром — месца, адкуль стартуюць каслнчныя караблп, разглядаць у кантэксце. .Супастаўленне з іншымі падобнымі словамі, устанаўленне падабенства і розніцы. Пераклад у рускую мову - не дапушчальна. Дэманстрацыя прадмета, муляжа, мадэлі. відавога паняцця пад родавае: ясень-дрэва. слоўнікава-граматычныя: падбор роднасных слоў, якія належаць да адной часціны мовы , падбор роднасных слоў, якія належаць да розных часцін мовы, падбор слоў з пэўнымі суфіксамі ,падбор слоў з прыстаўкамі, утварэнне слоў пры дапамозе прыставак і суфіксаў , заданні этымалагічнага характару, слоўнікава-лагічныя: пералічэнне прадметаў па малюнках з абагульненнем. Мяч, ваўчок - цацкі. Падбор абагульняльнага слова: бяроза, ліра - гэта. багульненне праз супрацьпастаўленне або выключэнне: малаток - інстумент, трактар Размеркаванне назваў прадметаў па групах: адзенне, абутак. Дапісванне слоў, якія абазначаюць відавыя паняцці: грыбы – баравікі, лісічкі, .Пералічэнне назваў відавых паняццяў шляхам адказу на пытанні якія птушкі ў вырай. Групоўка або адрозненне розных прадметаў паводле іх колеру, формы і велічыні, матэрыялу, смаку і г.д. Вызначэнне прадмета паводле ўласцівых яму прымет. слоўнікава-стылістычныя:падбор роднасных слоў для праверкі арфаграфіі складанне сказаў розныя віды творчых дыктантаў практычнае засваенне: Сінонімы вызнаяэнне з тэксту слоў з блізкім значэннем, падбор сінонімаў: бура, шторм, ураган, Складанне сказау, Устаука у сказы, Выдзяленне i размежаванне па групах: хутк1, правильны, шэры, руплгвы, верны, пахмурны. Антонімы. Складанне пар, сказау мнагазначным наз!ранне над у кантэксце. словы упрамым i у пераносным значэнш: прачытаць слова, , цвёрдае слова. Тлумачэнне значэння адных i тых жа слоу у словазлучэннях: чистая талерка, чыстае поле; гарацьдровы
41.. Фарміраванне навыкаў літаратурнага вымаўлення.
Прычыны парушэння норм літаратурнага вымаўлення Валоданне правіламі літаратурнага вымаўлення — паказчык агульнай культуры ча-лавека. Пытанні культуры мовы, у прыватнасці правільнае вымаўленне гукаў, іх спалучэнняў, грам. формаў, захаванне націску ў адпаведнасці патрабаваянем літ нормы, Адхіленні ад літаратурных норм пад уплывам роднай гаворкі, блізкароднаснага двухмоўя, мова настаўніка, дыктуюць «выраэна», па літарах Зычныя* с, з, дз, ц у словах тыпу змена, песня, дзверы, цвёрды, ўплывам напісання гляд-зець, студ-зень, сяд-жу, урад-жай. агарод, бераг, мароз дарожка, лодка, ПалГтарнае чытанне лёт-чык, грузчык, на рэчцы, прынёсшы, збіраешся , Вучыцца правільнаму літаратурнаму вымаўленню зручней за ўсё на ўзорах вуснай мовы. мова настаўніка. тэх-нічных сродкаў , дэталёва вы-вучыць асаблівасці мясцовай гаворкі і будзе сістэма- ' тычна сачыць за правільнасцю мовы школьнікаў, індывідуаільныя заняткі, «Звонкія і глухія зычныя», настаўнік п а в ед а м л я е вучням, што на канцы слоў зычныя ардушаівшіа, Гало^ныяІ^анетычныя рысы роднай мовы — аканне і якай'яц1, «Гукі і літары» а) вымаўленне галосных, б) вымаўленне зыч, спалучэнняў суседніх зычных гукаў, асобных граматычных формаў, якія^ ў мясцовых га^ ворках'гучаць інакш, чым у літаратурнай мове. Д)сістэму націску.Навучанне правільнаму вымаўленню вядзецца на працягу ўсяго навучання ў школе.
42. Навуковыя асновы і прынцыпы методыкі развіцця маўлення
Р маўл — 1 з напрам у навуч мове,які мае на мэце навуч шк мэтанакірав і правільн карыст моўн сродк д/прыёму і перад інф. Р маўл у 3 накірунк:1) авалодв моўн норм,г.зн,норм літ.вымаўл, утвар сл, пабудовы словазл. і ск, ужыв сл у адпав з іх лекс знач і стыліст прыналежн;2) узбаг.слоўн. зап. і грам. ладу;3)Ф УН звязнага маўл. У суч прагр па б.м.д/сяр.шк.Р маўл ў асобны раздз не выдзял. На кожн.ур., пры вывуч ўсіх раздзелаў і тэм.Навук асн метод Р маўл склад.тэор.маўл.дзейн.,лінгвіст. тэксту (тэор.тэкст),стыліст. Навуч.прац.павін.мець дзейнасны х-р, максім набліжаны да ўмоў суразмоўн.(матывац-жаданне перад змест, расказ нешта;арыент ва ўмов супрацоўн – з кім гавор, з як мэтай,дзе знаход адрасат,як.форма маўл.;планаванне - намячаеца тэма,асн думка, паслядоўн выказв;рэаліз і кантроль – унутр маўл рэаліз з вусн.ці пісьм маўл).Лінгв тэксту-даецца аб’ём тэар звестак пра тэкст,тэму,асн думку і на гэтай асн вучым шк ствар свае тэкст вусн і піс.Стыліст дае магчым арыент ў маўлен сітуац,уяўляць задачы суразмоўн.Прынц.адз-ва і ўзаемасув Р маўл і мысл-маўл звяз з мысл(вучым назір і аналіз, знаходз адрозн і падаб, класіф, абагульн,сістэмат,тлумач,даказв.У вынікуР маўл і мысл вуч). Прынц.узаемасув.вусн.і пісьм. маўл-вусн і пісьм.маўл-2формы прац.суразм-ва паміж людз з дапам.м. Пераваж. пісьм.маўл.Вусн - падпадае пад уплыў пісьм:віды вусн.маўл.шк- даклад,рэфер,адк на ?,з'яўл.агучан. пісьм. маўл.Прын.акт.камунік-выказв.вучня-накірав.на дасягн.пэўн.мэты,г.зн.звязан. з маўл. сітуац.; адпавяд. пэўн. камунік.зад.,г.зн.улічваць,каму адрасуец,форму,стыль,тып,жанр;спланавана ва ўнутр. маўл;адабран моўн.сродкі;рэаліз.у вусн/пісьм ф. Прынц.апоры на тэкст у яго жанр-стылёв. разнаст.-пры ствар.ўласн.выказв.абапірацца на правілы ствар.тэксту(будова,асн.думка, тэма, сродк сувязі).Прынц сувязі Р маўл.з вывуч.лінгвіст.матэр.і з вывуч літ.-Р маўл.вуч не можа быць забяспеч.без авалодан нормамі літ вымаўл.і правапісу,без узбагач.слоўн.і грамат.ладу м.Асн.віды па Р звяз маўл –пераказ, сачын, перакл.
43. Вусныя апавяданні і пісьмовыя сачыненні.
Сачыненне — гэта творчая работа, у якой праяўляецца самастойнасць думкі вучняў і ўменне выказаць яе ў вуснай ці пісьмовай форме.служыць сродкам развіцця лагічнага мыслення, умення назіраць і выбіраць з мноства фактаў тыя, якія адносяцца да тэмы сачынення. Сачыненне- мініацюра – 20 хвілін, тэма самастойна. Дапамога ў мове, арф..Сачыненне па карціне апісанне карціны—тэма, кампазіцыя, дзеянне, сюжэт, впечатленіе, сюжэтнае апавяданне па карціне, па серыі сюжэтных карцін—карцінны план, по дыяфільму –разглядаюць, гутарка, план, На літаратурныя тэмы Одзыў аб прачытанным, Абагульненне апавяданнеў, О творчасці масака, Аб героях, Літаратурнае мастацтва Загадкі Паэтычныя вобразы Вершы Працяг мініацюр Па крыніцах 1) сачыненні па назіраннях і з асабістага вопыту; 2) сачыненні па карцінах; 3) сачыненні па прачытаным.Па жанрах: Апавяданне Казка Загадка Па тыпу тэкста: сачыненні-апавяданні, сачыненні-апісанні – 2-3 сказы, уваходзяць у апавядане, сачыненні-разважанні -- падрыхтоўчая праца збіраюць матэрыял – назіранне, заметкі, слзл, слоўнікі, план – па карціне, па экскурсіі, самаастойны, моўныя сродкі, Аваліз_узоруТэкст служыць узорам. Першыя сачыненні вучні пішуць на агульную тэму. У I класе вучні пішуць сачыненні па гатовым плане,у II — па плане, ка-лектыўна складзеным пад кіраўніцтвам настаўніка, у плане, складзеньш калектыўна і самаІП —IV — Урок сачынення праводзіцца па наступным плане: 1) вызначэнне тэмы сачынення і пастаноўка задачы (як трэба напісаць, што галоўнае ў гэтым сачыненні); 2) гутака, якая мае на мэце збіранне матэрыялу (сачыненні па карціне, на аснове прачытанага) або яго сістэматызацыю (сачыненні паводле назіранняў і з асабістага вопыту); 3) работа над планам або аб-меркаванне гатовага плана; 4) падрыхтоўка тэксту (складанне вуснага звязнага тэксту або яго часткі, слоў-нікавая работа); 5) арфаграфічная падрыхтоўка; 6) на-пісанне сачынення вучнямі і самаправерка.Папярэджанне і выпраўленне памылак выяўленне характэрных памылак , прааналізаваць падрыхтоўку да пераказу, падабраць найбольш яркія прыклады памылак з работ вучняў, аналіз , настаўнік запісвае ў сшытак заўвагі. Падрыхтоўка 5-6 , свабодным дыктантам. запіс цяжкіх слоў у слоўнікі, складанне сказаў, пісьмовых практыкаванняў з нов. Сл., карыстанне арф слоўнікам, самаправерцы, памятку, чарнавы варыянт, дапрацаваць і толькі тады выставіць адзнаку. навучальны характар. Пры ацэнцы ўлічваліся арфаграфічныя пунктуацыйныя памылкі (недахопы і выпраўленні на адзнаку не ўплываюць) дзве адзнакі: змястоўнасць, пісьменнасць. арфаграфічныя і пунктуацыйныя памылкі выпраўляліся. На палі выносіліся толькі памылкі на правілы, якія ўжо вывучаны.
44. Вусныя і пісьмовыя пераказы:
Падрыхтоўка да пераказаў: падбор тэксту і чытанне, гутарка ,план, слоў-арф. праца Вусн. і п-я п.а)пераказы падрабязныя (змест зыходнага тэксту перадаецца поўна, з усімі падрабязнасцямі, захоўваецца тып тэксту, яго кампазіцыя і поўныя асаблівасці). ўдасканальваюцца ўменні раскрываць тэму і асноўную думку выказвання, фарміруюцца ўменні збіраць і сістэматызаваць матэрыял , знаходзіць "свае" моўныя сродкі для сувязі адабранага матэрыяла. б) пераказ выбарачны (перадаецца не ўвесь тэкст, а якая-небудзь частка, звязаная з пэўнай тэмай; тып зыходнага тэксту, яго кампазіцыя, як павіла, змяняюцца); в) пераказы сціслыя (перадаецца галуўнае са зместу тэкста, падрабязнасці апускаюцца. Тып тэкста можа быць захоўван ці змяніцца ў залежнасці ад аб'ёму і характара сціскання). вучацца выдзеляць галоўнае ў выказванні г) пераказ з творчым заданнем (змены ў змесці ці кампазіцыі зыходнага тэксту – змена ліца расказчыка, дапаўненне тэкста, перастаноўка частак і інш. Тып тэкста, яго моўныя асаблівасці могуць захоўвацца ці змяняцца ад характара задання). самастойна вызначаць кампазіцыю выказвання, адбіраць і выкарыстоўваць моўныя сродкі, рыхтуюць да стварэння сваіх тэкстаў Моўныя памылкі і недахопы: а) лексіка-стылістычныя памылкі альбо слоўнікавыя: паўтарэнне аднаго і таго жа слова; недакладнасць ва ўжыванні слоў (Бабёр хутка (нязграбна) падскочыў і заспяшаўся да ракі); ужыванне лішніх слоў: але, ну, вось, тады, і; ужыванне слоў не ў тым значэнні, нечакана (неўзабаве) гукнуў; б) да групы марфолага-стылістычных памылак , няправільныя ўтварэнні слоў і форм слоў, няправільнае словаўтварэнне (вусы натапырваюцца (тапырацца)); утварэнне нелітаратурных форм (да грудзёў (грудзей), в) памылкі ў словазлучэннях і сказах - сінтаксічна–стылістычныя граматычныя):няправільны парадак слоў; няўменне вызначаць межы сказаў; няправільнае ўжыванне часоў дзеяслова; памылкі ў пабудове словазлучэнняў Памылкі ў змесцеа) тэма не раскрыта,няпоўна; б) прапушчаны важны момант в) значнае месца займае другаснаег) няма абгрунтавання падзей; д) не ўказаны час і месца дзеяння; е) есць скажэнне фактаў.Папярэджанне і выпраўленне п. характэрныя –праан-ць падрыхтоўку, падабраць прыклады памылак з работ вучняў, аналізу пераказу , настаўнік запісвае ў сшытак заўвагі. Падрыхтоўка да пераказу на працягу 5-6 ,работа над свабодным дыктантам. запіс цяжкіх слоў у слоўнікі, складанне з імі сказаў, правядзенне пісьмовых практыкаванняў, у якія ўключаюцца новыя словы, карыстанне арфаграфічным слоўнікам на ўроку. навучыць самаправерцы, запісаць і даць вучным памятку, чарнавы варыянт, дапрацаваць пераказ і толькі тады выставіць адзнаку. Навучальны характар. Пры ацэнцы ўлічваліся арф-я пунк-я памылкі (недахопы і выпраўленні на адзнаку не ўплываюць) змястоўнасць маўленчыя недахопы, звязаныя з няправільным ужываннем слова ў не ўласцівым для яго значэнні, ужываннем рускіх слоў, выпраўляліся,
45.Развіцце маўлення і мыслення ў перыяд навучання грамаце.
Развіваць маўленне дзяцей-дзейнічаць з 4 бакоў.
1)прывіваць навык гукавой культуры маўлення
2)узбагачаць слоўнік
3)вучыць правільна будаваць сказы
4)вучыць звязваць сказы паміж сабой у адзінае сэнсавае і граматычнае цэлае
1.Задачы па выхаванні гукавой культуры маўлення
-устраненне недахопаў у вымаўленні гукаў
-праца над правільным вымаўленні слоў і славеснага націску
-выпрацоўка літаратурнага арфаэпічна правільнага вымаўлення
-удасканаленне дыкцыі
-выпрацоўка правільнага тэмпу маўлення і якасці голасу
-навучанне выразнасці маўлення
Выпрацоўка дыафрагмальнага дыхання
-выпрацоўка культуры маўленчых зносін
2.практыкаванні па ўзбагачэнню слоўніка
-актывізацыя слоўніка
-тлумачэнне незразумелых слоў
3.практыкаванні пры працы са сказам
-выдзяленне сказа са связнага маўлення
-навучанне правільнаму інтанаванню сказаў
-пабудова сказаў па пытаннях
-рэдагаванне сказаў
Звязнае маўленне у перыяд навучання грамаце
-пераказ тэксту
-складанне тэксту па малюнках
-расказванне,інсцэніраванне казак і г.д
46. Граматычны разбор,яго значэнне,віды.Методыка правядзення граматычнага разбору ў 2-4 класах
Граматычны разбор-гэта практыкаванне,якое прымяняецца для кантролю засваення і замацавання тэарэтычных ведаў па мове.
Паводле аб’ему м.б. поўным і частковым,паводле форма правядзення м.б. вусным і пісьмовым.
2 кл.Назоўнік 1.што абазначае слова.2.на я кое пытанне адказвае.
Прыметнік. 1.што абазначае слова.2.на я кое пытанне адказвае.
Дзеяслоў 1.што абазначае слова.2.на я кое пытанне адказвае.
3 кл.Назоўнік 1.Часціна мовы.2.на якое пытанне адказвае.3.род.4.лік.5.склон
Прыметнік 1.Часціна мовы.2.з якім назоўнікам звязаны.3.на якое пытанне адказвае.4.род.5..лік.
Дзеяслоў 1.Часціна мовы.2.пачатковая форма.3.час.4.лік.5.род(для пр.часу)
4 кл. Назоўнік 1.Часціна мовы.2.пачатковая форма.3.род.4.скланенне.5.лік.6.склон
Прыметнік. 1.Часціна мовы. 2.пачатковая форма. 3.з якім назоўнікам звязаны.4. на якое пытанне адказвае.5.род.6.лік.7.склон.
Дзеяслоў. 1.Часціна мовы.2.пачатковая форма.3.спражэнне.4. час.5.асоба.6.лік.7.род
СЦЕНАРИЙ ОТКРЫТИЯ ЛАГЕРНОЙ СМЕНЫ «В ГОСТЯХ У ЛЕТА»
Участники: дети в возрасте от 6 до 14 лет
ВЕДУЩАЯ: Добрый день, ребята! Я очень рада видеть всех вас и приветствую все отряды детского лагеря «ЛЭП».
|
Скачать 0.8 Mb.