1 балалар хирургиясы кітап. Балалар хирургиясы
 Скачать 7.1 Mb.
|
|
ГИДРОНЕФРОЗ Гидронефроз (субүйрек) бүйрек тостағаншалары мен зәр аққыштың сегментiндегi кедергiлер әсерiнен пайда болады. Гидронефроздың пайда болуы бүйрек астаушасы мен зәраққыштың (несепағардың) қосылған жерiнде кездесетiн әр түрлi кедергiлерге байланысты. Ол клапан тәрiздi өскiн заттың пайда болуынан немесе зәр аққыштың бүйрек астаушасымен байланысы өте жоғары болуынан, бүйректiң толық айналмауынан, бүйрекке келетiн қосымша қан тамырларының зәраққашты қысуынан байқалуы мүмкiн. Субүйректің пайда болуының себептері: астаудың несепағарға өтетін бөлігінің стенозы аберранты қан тамырларының астаудан зәр шығуын кедергілеуі зәраққыштың деформациялануы салдарынан зәрдің астауда жиналуы несепағар астаудың ең жоғарғы жағынан шыққан кезде зәрдің дұрыс ақпай астаудың кеңеюі несепағар сыртындағы жабысқақтар астау мен несепағар арасындағы клапандар (шын және жалған) және т.б. Зәрдің ағып шығуына механикалық кедергі болғанда, функциялық зақымдану болуы мүмкін. Кей жағдайда зәраққыш қабырғаларының нерв элементтері мен ет талшықтарының дисплазиясы анықталады. Н.А.Лопаткин мен А.В.Люлько гидронефроздың дамуын 3 сатыға бөледі: І саты – пиелоэктазия (астаушаның кеңуі), бүйрек функциясы сәл нашарлайды; ІІ саты – пиелоэктазия мен гидрокаликоз (тостағаншалардың кеңуі), бүйрек паренхимасы жұқарады, функциясы нашарлайды; ІІІ саты – бүйрек паренхимасының семуі, жұқаруы. Клиникасы. Негізгі белгілері - баланың бір не екі бүйірінің немесе ішінің қатты ауыруы, пальпацияда ісік тірізді құрылымның анықталуы және зәр талдамасындағы өзгерістер. Ауырсыну сезiмi баланың бүйрек тұсының немесе бел-арқасы тұсының сыздап ауыруы арқылы байқалады, өте сирек жағдайда ғана ауырсыну сезiмi қатты қозып бүйрек коликасы (шаншып) ауруымен бiлiнуi мүмкiн. Оның жиілігі мен қаттылығы гидронефроздың пиелонефритпен зәртасына асқынуына байланысты. Іш ауырсынуы кіндікке не шап аймағына иррадиацияланады. Диспепсиялық құбылыстар болып, баланың өсуінің тоқталуы мүмкін Гидронефрозды аурулардың көбінде пальпация арқылы анықтауға болады. «Ісік» консистенциясы эластикалық, ішті сәл басқанда ауырсынады, итергенде «ісік» сәл ғана қозғалады. Кейде, бір ғана бүйрек гидронефрозға ұшырап, астаудың зәраққышқа өтер жері жабық болса, талдамаларда ешқандай патологиялық өзгерістер болмайды. Бүйректің көлемі мөлшерден тыс өсіп, ісік анықталғанда, урография, ультрадыбыстық тексеру арқылы гидронефроз анықталады. Оң бүйрегі зақымданғанда іші ауырып «аппендицит» деген күдікпен шұғыл хирургия бөліміне түсуі мүмкін. Егер екі бүйрегі де гидронефрозға шалдықса, баланың жалпы жағдайы ауырлап, қатты әлсірейді, тез шаршағыш, тәбеті нашарлайды, терлегіш болады, азып кетеді. Асқынғанда бүйрек жетімсіздігінің белгілері (полиурия, гипоизостенурия, никтурия) анықталады. Аурудың алғашқы кезеңінде зәр талдамасында микрогематурия - қан сию белгiсi ғана байқалады, профуздық форникальдық қан кетуі де мүмкін. Гидронефрозға пиелонефрит ауруының қосылуына байланысты, ауру қозған кезде ғана анықталады зәрде пиурия бiлiнедi. Бүйрек функциясының шамасыхромоцистоскопия арқылы анықталады, гидронефрозға шалдыққан бүйректiң қызметi нашарлайды. Зәр шығарудың бұзылуы сирек бiлiнедi, ол рефлекторлық түрде байқалады. Экскреторлық тәсiл арқылы урограмма жасағанда, контраст заттардың гидронефрозға шалдыққан бүйректен шығуының баяулағанын, сонымен бiрге бүйрек табақшаларының кеңейгенi байқалады. С  урет IV.1. Экскреторлық урограммада: көк тамырға контрасты зат жібергеннен 5 минут өткен соң оң жақ бүйректің зәр шығару қызметі бұзылмаған, сол жақ бүйректің көлемі үлғайған, тостағаншалары мен астаушалары кеңейген.С  урет IV.2. 2 сағаттан кейінгі урограммада: оң жақ бүйрек контрастты затты толық бөліп шығарды, сол жақ бүйректің зәр шығару қызметі төмендеген, кеңейген астаушалар мен тостағаншаларда контрастты зат әлі де сақталудаГидронефрозды, ультрадыбыстық тексеру және компьютерлiк томограмма тәсiлдерiмен де анықтауға болады. Сонымен бiрге, диагнозды толық анықтауға баланың қалай және қашан ауырғанын бiлудiң, қолмен сипалап қарағанда - бүйрек тұсының үлкейгенiн, сұйықтар жиналу белгiсi - флюктуацияны анықтаудың, хромоцистоскопия арқылы гидронефрозға шалдыққан бүйректiң функциясының жоғалғанын немесе әлсiрегенiн айқындаудың маңызы да өте зор. Кейде бүйрек ангиографиясын жасауға тура келеді. Гидронефрозды, бүйректің басқа да іштен туа біткен және жүре пайда болған ауруларынан, құрсақ қуысы ауруларынан ажырату керек. Егер ауырсыну белгісі басым болса, нефролитиаз (рентгенде анықталатын тас, егер анықталмайтын болса несепағар арқылы ауа кіргізгенде тас жан жағынан қоршалады) және нефроптоздан (ауырсыну бала қозғалғанда, жұмыс істегенде пайда болып, тынышталғанда басылады) ажырату керек Көлемі үлкен гидронефроздық ісікті, көпторсылдақты және жалғыз үлкен торсылдақты бүйректен ажырату керек. Балаларда Вильмс ісігі болғанда, алақанға беті бұдыр, қаттылау, аз қозғалатын ағза сезіледі, урограммада астаудың деформациясы, тостағандардың қысылуы байқалады. Емі. Гидронефрозды емдеу тек хирургиялық жолдармен жүргiзiледi. Емдеудi ұйымдастырғанда, алдымен консервативтiк тәсiлдер пайдаланылады. Ол үшiн спазмолитик және жансыздандыратын дәрiлер қолданылады. Хирургиялық емдеу тәсiлi гидронефроздың дәрежесiне, бүйректiң функциясының сақталу-сақталмауына тiкелей байланысты. Арнайы тексеру жасап, диагноз анықталған соң, несепағар мен бүйректiң табақшалары байланысты ауданына пластикалық операция жасалынады. Егер бүйрек функциясы толық жоғалып, субүйректiң әсерiнен ағза паренхимасы түгел жойылса, онда бүйректi алып тастау (нефроуретероэктомия) қолданылады. Бүйректiң субүйрек тәрiздi керiлуiне бүйрек табақшаларының несепағарға қосылатын мойын тұсының тарылуы әсер етедi. Оны кейде клапан тәрiздес өскiн зат жабуы, кейде өздігінен тарылуы, сондай-ақ оны қосымша бүйрек тамырлары қысып тарылтып тұруы мүмкiн, яғни, несепағарқа шығатын жерде әр түрлi кедергiлер кездесетiнi айқын. Осы кедергi тосқауылдардың әсерiнен зәр ағуы нашарлап, бүйрек арнашалары қатты кеңидi, паренхимасы жойылады. Гидронефрозды емдеуге арналған операцияның кең тараған түрi - зәраағардың тар ауданын, бүйрек қалтасының кеңейген ауданымен қосып алып тастап, қайта кең етiп жалғауға негiзделген. Ол операцияны бүйрек қалтасы мен зәрағарды кесiп, қайта жалғау операциясы деп атайды (Хайнес-Андерсен-Кучер әдісі). Бала қырынан жатқызылады, сау бүйрек тұсына арнайы төсенiш қойылады. Содан кейiн, люмботомиялық тiлу арқылы бүйрек тұсының барлық қабаттары ашылады. Бүйректi айналасындағы тіндерден бөлу кезiнде бүйректiң зәр жиналған қалтасының төменгi және жоғарғы бөлiгiн абайлап ажырату керек, өйткенi, бұл аудандарда қосымша қан тамырлары болуы ықтимал. Егер бүйректiң зәртабақшасы керiлiп, су жиналып тұрса, оны инемен тесiп босату қажет. Бүйрек табақшасының керiлiп үлкейiп тұрған ауданын, бүйректен 1,0 см аралықта кесу қажет, ал несепағарды қиғаштап кеседi. Содан соң, несепағардың ұштарына екi лигатура салады, ол лигатуралар ұстағыш ретiнде пайдаланылады. Бүйректiң зәртабақшасын №0000 кетгут жібімен жарақат жасамайтын иненi пайдаланып, жеке-жеке тігіспен тiгедi, несепағарды зәр табақшасының төменгi бөлiгiне әкелiп жалғайды. Несепағарды бүйрек табақшасымен байланыстыру үшін несепағарға арнайы полиэтилен түтiкшесiн енгiзу арқылы жасау қажет. Бұл түтiкшелер нефростомиялық түтiкшелермен бiрге сыртқа шығарылады. Байланыс жасалған бүйрек ауданына дренаж қойылады, ол дренаж 5-6 күннен кейiн алынып тасталынады. Несепағардың iшiндегi түтiкше 7-10 күннен соң, ал нефростомиялық түтiкше несепағартың функциясы толық қалпына келгенде алынады. Бүйректiң зәр қалтасы мен несепағарының арасының пластикасын Фоллей ұсынған тәсiлмен де жасауға болады. Бүйректi, айналасындағы тіндерден босатып алғаннан кейiн, несепағар мен зәр қалтасын жоғарырақ қамтып төменге түсiрiп "У" әрпi сияқты тiледi. Үшбұрыш секiлдi жапарақшаны жарақат жасамайтын иненi пайдаланып №0000 кетгут жiппен тiгедi. Бүйрек iшiне нефростомия тәсiлмен дренаж қояды. Оны 7-10 күн ұстайды. Жараның айналасындағы дренажды 5-6 күннен кейiн алып тастайды. Уретерогидронефроз. Уретерогидронефроз - бүйрек пен несепағарға су жиналуы. Баладағы ауырсыну сезiмi аяқ астынан қозуы мүмкiн. Кейде ол несеп шығарғанына байланысты да байқалады. Гематурия белгiсi сирек, ал пиурия белгiсi пиеленефрит қосарланғанда ғана бiлiнедi. Бүйрек функциясының шамасын хромоцистоскопия жасау арқылы анықтауға болады. Уретерогидронефрозға шалдыққан бүйректiң функциясы баяулайды  Сурет IV.3. Несепағартың төменгі/3 бөлігінің ахалазиясы нәтижесінде пайда болған уретерогидронефроз Диагнозды анықтауға экскреторлық урограмма өз көмегiн тигiзедi, сол арқылы бүйрек қалталарының, несепағардың қатты кеңейгенi байқалады. Қуыққа суда еритiн контраст заттар енгiзу арқылы микциондық цистограмма жасалғанында несепағар пен қуық арасының рефлюксы анықталуы да мүмкiн. Ол белсенді (активті) және бәсең (пассивті) болып бөлiнедi. Диагнозды анықтауға ультрадыбыстық тексеру және компьютерлi томография тәсiлдерi кеңiнен қолданылуы қажет. Уретерогидронефрозды емдеу консервативтiк емдеу жолдарын қолданудан басталады. Ол үшiн балаға антибактериальдық дәрiлер, спазмолитиктер берiледi. Арнайы тексерудiң нәтижесiне сәйкес, несепағар пен қуық арасына пластикалық операция жасалынады. Несеп-жыныс жүйесінің төменгі бөлімінің даму ақаулары мен аурулары Қуық экстрофиясы. Қуық экстрофиясы - куықтың және құрсақтың алдыңғы қабырғаларының іштен жоқ болып тууы. А П.Пугачевтің мәліметі бойынша (1986) бұл кесел 40-50 мың жаңа туған нәрестелердің біреуінде кездеседі. Қыздарға қарағанда ұлдарда екі есе жиі кездеседі. Экстрофия көбінесе тотальдық эписпадиямен /үрпінің үстіңгі қабырғасы мен тасамайдың үстіңгі бетінің жоқ болып тууы) қатар жүреді. Эмбриональдық даму кезеңінің 5 аптасында куыктың Льето үшбұрышы мезодермальдық тіннен, ал күмбезі- энтодермальдық тіннен (клоакадан жіктеліп шығады), ал несепағары - Вольф жылғасынан пайда болып, үшеуі бір-бірімен түйісе келе бүтін қуық пайда болады (А.Гопадо,1971). Белгілі бір (экзогендік немесе эндогендік) зиянды факторлардың әсерінен, қуықтың күмбезі клоакадан жіктеліп шықпастан, тек Льето үшбұрышы мен несепағар қана пайда болып калса, қуықтың алдыңғы қабырғасы ашык күйінде қалады. Ал қуыктың алдыңғы бетінің ашық қалуы, құрсақтың алдыңғы қабырғасындағы эмбриональдық жарыққа байланысты, бұрыннан бар тесіктің төменгі бөлігінің (қуықтың ашық жатқан жерінің) жабылмай қалуына себепші болады. Сол себептен қуық экстрофиясы дамиды. Клиникалық сипаты: кіндіктен төмен, құрсақтың алдыңғы бетіңде орналасқан дөңгелек тесіктен, яғни ақаудан қып-қызыл болып, қуыктың артқы қабырғасының шырышты қабаты томпайып сыртқа шығып тұрады. Кіндік, экстрофияға ұшыраған қуықтың үстіңгі ернеуіне жақын жерде орналасады, бірақ көбінесе болмайды. Қуықтың көрініп тұрған шырышты кабығы канағыш, ауырғыш, жылдам жараланғыш болады. Уакыт өте келе куықтың шырышты қабығы кейбір жерінде метаплазияға ұшыраса, кейбір тұсында тыртықтанады, оның көлемі кішірейеді, бетіне сүйел тәрізді, яғни папиломатозды өскіндер каптайды. Несепағардың сағалары қуық үшбұрышының төменгі бөлігіне келіп ашылады, ұшы конус тәрізденіп шошайып шығып тұрады немесе әбден түрпідей болып кеткен, шырышты қабаттың қатпарларының арасында көрінбей жатады. Үнемі сыртқа ағып тұратын зәр, экстрофияға ұшыраған қуыктың төңірегін, шап аймағының терілерін тітіркендіріп, күйдіріп жараға айналдырады. Экстрофияға ұшыраған қуықтың ені бала тыныш жатқанда әр түрлі болып келеді (3-8см). Қасаға сүйектері дамымай қалғандықтан шаты айрылып екі жақта жатады. Қасаға сүйектерінің арасы 4-7 см-дей болады. Бала үйрек тәрізді екі жағына теңселе басып жүреді. Көп жағдайда экстрофиямсн бірге шап жарығы, крипторхизм, тік ішектің шырышты қабатының түсіп кетуі, жоғарғы және төменгі зәр жолдарының кемістіктері, қыздардың кынабының, жатырдың косарлануы тәрізді кемістіктермен қабаттаса кездесіп отырады. Қуық экстрофиясында несепағардың тікелей сыртқы ортаға ашылуы, инфекцияның жоғарғы зәр шығару жолдарына тез таралуына, сөйтіп пиелонефриттің дамуына әкеліп соқтырады. Сондықтан, мұндай науқастар жылдам тексеріліп, тез арада операция жасау қажет. Көпшілік урологтардың пікірі бойынша, операция мерзімі туған сәтінен бастап 1 жасқа дейінгі аралықта (С.Д.Терновский, 1953, Г.А.Баиров, 1961) жасалуға тиісті. Қуық қалталары, Қуық қалталары, яғни дивертикулдары деп дорба тәрізденген қуықтың қосымша қуыстарын айтамыз. Шын және жалған қалталар болады. Жалған қалталар бүкіл қуықтың бетіне орналасқан ұсақ-ұсақ амебалардың түрі сияқты шұңқырлардан тұрады. Зәрдің ағып шығуы ұзақ уақыт бойы бұзылғанда, қуықтың қайта-қайта жиырылып-жазыла беруіне байланысты, оның қабырғасындағы бұлшық еттер, яғни детрузордың еттері әбден ширыға келе, біртіндеп бір-бірінен бөлініп, талшықтанады. Ал қуықтың шырышты қабығы, қуықтағы қысымның көтерілуіне байланысты, талшықтанған еттердің арасында пайда болған қуыстарға шұңқыр жасап кіріп кетеді. Сол шұңқырлар біртіндеп жалған қалталарға айналады. Шын қалталар (іштен туа біткен) әдетте куықтың арткы қабырғасында, урахустың бітелмей калған тесігінің тұсында орналасады. Содан кейін, қуық қалталары қуық күмбезі мен Льето үшбұрышының бір-біріне түйіскен шекарасында орналасады. Мұның себебі эмбриональдық даму кезінде, қуықтың энтодермальдық тіннен пайда болған күмбезі мезодермальдық тіннен пайда болған Льето үшбұрышымен түйіскен кезде, екеуінің шекарасыңда осал тұстар қалып калады да, кейіннен, қуыктың ішіндегі қысымның көтерілуіне байланысты (цистит болса, үрпісі тарылып қалса, тас байланса т.б), сол осал тұстан қуык қалтасы пайда болады. Қалтаның кабырғасы да куыктың қабырғасы тұратын қабаттардан тұрады. Қалталардың сиымдылығы бірнеше миллилитрден бастап 500 мл-ге дейін бола береді. Көбінесе бір, кейде бірнеше (2-3) қалталар кездеседі. Клиникалық сипаты. Шын дивертикулдың клиникалық белгілері әдетте жұтаң болады, көбінесе қуық қабынуының белгілерімен білінеді. Қалтаға іркіліп қалған зэрдің зардабынан қуык созылмалы қабынуға шалдығады. Қуығында ірі дивертикулы бар ауруларда бірінің артынан бірі екі дүркін несеп шығару белгілері байкалады: ең бірінші несеп шығарғанда қуықтағы зәр шығады, содан кейін қалтадағы зәр шытады. Қуық калталарының кабынуы (дивертикулиті) терминальды пиуриямен белгілі болады, яғни несеп шығарып бола бергенде зәр соңынан ірің ағады. Диагноз қою. Диагнозды қуықтың несептен босаған кезінде жасалған цистоуретрография мен цистоскопияның негізінде қояды. Цистографияны, науқасты бір жақ қырынан жаткызып қойып жасаған кезде, цистограммадағы қуықтың бір бүйірінен, көлемдері әр түрлі болып келетін, томпайып шығып түрған қосымша көлеңкелелерге қарап дивертикулдары бар екенін анықтайды. Әсіресе, бала қүшенген кезде контрастты зат қуықтың қалталарына нығыздалып тұрады да, қалта өте жақсы бейнеленеді. Жалған қалталардың бар екендігін қуық бетінің (контурының) бұйраланып өзгергенінен білеміз. Цистоскопия кезінде шын қалталар болса, олардың кіреберістері әртүрлі дөнгелек және сопақ болып келетін тесіктер түрінде көрінеді. Олардың айналасындағы қуықтың шырышты қабаты сай-сай болып қыртыстанып жатады. Жалған қалталар болса, қуықтың қабырғаларынан қаптаған ұсақ-ұсақ ұялар (трабекулалар) көрінеді. Бірақ олардың шырышты қабығы, шын қалталардың шырышты кабығы сияқты сай-сай болып, қыртыстанып жатпайды. Емдеу жолдары: қуық қабынуының белгілерімен білінетін және куықты жиі қабындыратын үлкен қалталар болса, оларды операция жасап алып тастаған жөн. Ал, жалған қалталар болса, онда жалған қалталардың пайда болуына бірден бір себепкер болып саналатын инфравезикальдық обструкция көзін, операция жасау аркылы жою керек. Қуық асты-үрпі жолының тарылуы немесе тығындалуы (үрпінің инфравезикалдық обструкциясы) Инфравезикальдық обструкция - жинақталған түсінік. Бұл терминге зәрдің қуықтан дұрыс ағып шығуына кедергі жасайтын барлық кеселдер кіреді. Солардың ішіндегі ең жиі кездесетіні: қуық мойнынын шандырлануы (склероз) мен үрпінің қақпақшасы. Бұл кеселдерді бір топқа кіргізуіміздің себебі, бұл кеселдерге ортақ клиникалық белгілері тән және, осы кеселдерге байланысты, жоғарғы зәр шығару жолдарында бәріне ортақ патоморфологиялық өзгерістер пайда болады. Қуық мойнының шандырлануы (склерозы). Синонимдері - қуық мойнының дисплазиясы, қуық мойынының қаттыланып қалуы немесе контрактурасы (фиброэластозы), Морион кеселі. Бұл кесел кезінде куык мойнының қабырғаларында шандырлы тоқымалар пайда болады да, несеп шығарған кезде зәрдің ағып шығуына кедергі жасайды. Аурудың негізгі клиникалық белгілері: баланың кіші дәретке отыруы қиын, қиналыспензәр ағымы әлсіз, дәретке отырысы жиі-жиі, түндгі энурез және сырқаттануы асқынып кеткен сатыларында парадоксальды ишурия пайда болады, яғни науқастың дәрет сындырысы қиын, бірақ зәрі үрпісінен үнемі тамшылап тұрады. Зәрдің қуықта үнемі іркіліп қалуының салдарынан қуыктың созылмалы кабынуы, сағалардың жүре пайда болған жетіспеушілігі дамиды, сөйтіп куықтағы зәр несепағарға кайта шабатын болады /қуык-несепағар рефлюксі пайда болады/, соның салдарынан созылмалы пиелонефритке асқынады, бүйректер семе бастайды, бүйрек қызметінің созылмалы жетіспеушілігі пайда болады. Аурудың дамуын үш сатыға бөлуге болады. 1-ші сатыда детрузордың үнемі, шамадан тыс жиырылып жұмыс істеуіне байланысты, ет талшықтары гипертрофияланып кетеді де, қуыкта қалдық зәр калмайды. Бала қиналып дәретке отырады, бірақ дәрет сындырып болған соң да ең артында бірнеше тамшы зәр бөлінеді. Бұл, қуық мойнының шандырға /склерозға/ айналуына байланысты сфинктердің зорға жабылатынын дәлелдейді. 2-ші сатыда дизуриялық құбылыстар үдей түседі, қуықтың іші зәр іркіле келе қатты кеңиді, қалдық зәр пайда болады. 3-ші сатыда қуық қабырғаларының атониясы дамиды, сөйтіп зәр мүлдем жүрмей қалады. Қуық мойнының контрактурасын анықтаудың негізгі әдістері: рентгенге түсіру, эндоскопиялық тексеру жасау. Цистография жасағанда қуық мойнының әдеттегіден жоғары, көтеріңкі тұраты-нын, кейде оның контурының фестон тәрізді болатынын көресіз. Сол сияқты қуық-несепағар рефлюксінде қалдық зәрді де жиі байқауға болады. Цистоуретроскопия кезінде қуықтың артқы қабырғасының томпайып шығып кететіні, қуық мойнының, цисто-скоп ұшын әзер өткізетін тығыздығы байқалады. Цистоскопия кезінде, созылмалы қуық қабынуының белгілерімен бірге, қуық қабырғаларының ұяланып /трабекулаланып/ кеткені жиі ұшырасады. Қуық детрузорының атқаратын қызметінің қаншалықты терең өзгеріске түскендігін тек қуық ішінің қысымын өлшеу арқылы, яғни цистотонометрия жасау арқылы ғана дәл білуге болады. Емдеу жолдары. Қуық мойнының шандырлануын /склерозын/ операция жасау арқылы емдейді. Хирургиялық емдеуді мүлдем несеп шығара алмай қалған кезде, өте қатты білінетін куық-зәрағар рефлексінде, қуықта өте көп қалдық зәр калатын болса жүргізеді. Эндоскопиялық әдіспен, қуық мойнының артқы ернеуін электр пышақпен кеседі немесе қуық мойнын латынның Y не V әріптеріне ұқсас тіліктермен тіліп операция жасайды. Антирефлюстік операцияны қуықтың мойнына жасалған операциямен не бірге жасайды да, не бірінші операциядан кейін екінші кезекте жасайды. Ескерте кететін бір жай, Y-пластикасын қаншама керемет етіп жасаған күннің өзінде де операциядан кейін науқастардың үштен бірінде зәрін ұстай алмай калуы, ал ер адамдарда - ұрықтың үрпіден қуыққа қарай ағып кетуі себебінен бедеу болып қалу қаупі туады. |