Философия лекция. Ойлау мдениеті Ойлау
 Скачать 247.92 Kb.
|
|
Пікір Философия тарихындағы еркіндік ұғымы Б.Спинозаныңойынша,адамтабиғаттыңажырамасбiрбөлiгi, олайболса, олтолығынантабиғатзаңдылықтарынатәуелдi. ЕгерДүниедемеханикалықзаңдылықтарүстемболатынболса, адамарқылытабиғаттыңекiншiойлауқасиетiөзiнiңкөрiнiсiн табады. Тағыекiкүштiсезiм – олқуаныш пен қайғыБ.Спинозакөнезамандағы Платон мен Сократқаұқсап, барлықдұрысемесiс-әрекеттертанымдағықателiктерменбайланыстыдепесептеген. Адам өзiнқоршағанжағдайлардыдұрыстүсiнсе, ондаолөзiнiңiс-әрекетiндеқаталаспайды, өзiнбақыттысезiнедi, бiрақолбасқаларғабақытсыздықболыпкөрiнуi де мүмкiн.ОйшылДүниедегiеңжоғарғыигiлiк – олҚұдайдытанып-бiлiпоғандегензерделiк (интеллектуалдық) махаббатдеңгейiнекөтерiлудейдi. Ал Құдайдың субстанция мен табиғатқатеңекенiнесiмiздесақтасақ, ал адамзаттыңрухыныңсолтабиғаттың модусы (көрiнiсi) болса, ондаадамныңғылымныңқиын да ауыржолынатүсiпдүниетануыоныңжүрегiндебақытсезiмiнтудырып, оны ләззатқажетелейдi.Н.А.Бердяевтiңфилософиясыныңнегiзгiкатегориясы - ерiктiк. Оныңешқандайөлшемi, шегi, түбiжоқ, оны ештеңементеңеугеболмайды. Оныңоқшаулығынтүсiну - оның болмысқадейiн өмiрсүргенiнмойындаументең. БұларадаН.А.Бердяев Орта ғасырдаөмiр сүргенЯ.Беменiң “Құдайдыңөзi түбiжоқтұңғиықтанпайдаболды,-дегенпiкiрiнқолдап, солалғашқы “түбi жоқты² ерiкпентеңейдi. СолалғашқытұңғиықтаншыққанҚұдай дүниенiжаратады.ОсыарадаН.А.Бердяевтiңфилософиясыныңғажапқызықтыжағынкөремiз. Ол – алғашқыЕрiктiк пен Жаратушы-Құдайдыңарасындағы дуализм, қайшылық. Құдай дүниедегiзалымдыққажауаптыемес, өйткенi, оның өзiнiңнегiзiжоқ, Олөзiшыққан түбiжоқерiктiккеештеңежасайалмайды. Керiсiнше, Құдайдыңөзiнiңболмысына, соданкейiноныңдүниенiжаратуынажолашқансолалғашқыЕрiктiкемеспе? Олайболса, адамныңөзi, бiржағынан, Құдайдыңжаратқанпендесiболса, екiншiжағынан, түбiжоқерiктiктiңнәрестесi. Сондықтан, ерiктiк бүкiладамныңiс-әрекетiнбаурайды. Ерiктiкдегенiмiз – ешнәрсегетәуелсiз таза сана, күш-қуат.Белгiлiбiр “метафизикалық ессiз кезеңде ерiктiк өзiнҚұдайғақарсықойып, онымен күресебастады. Олбарлықжаратылғандүниеге, адамныңөзiне де тарады. Сондықтан, дүние мен адамзалымдыққабелшесiненбатты, ал Құдайболса, оғанешнәрсежасайалмайды, өйткенi олерiктiктiжаратқанжоқ. Мiне, осы сәтте дүниеге Христос келiп, бүкiлдүние мен адамдардың күнәләрiнөзмойнынаалып, тұңғиыққатереңдеп, оны өзсәулесiменжарқыратады. Сонымен, Н.А.БердяевҚұдайдыңессiзерiктiктiжеңетiнiнесенгенмен, бiрақ, оғанүзiлдi-кесiлдiкепiлберуден бас тартады.Н.А.Бердяевтiңфилософиясындағынегiзгiболмыстық категория - ол адамныңөзi, өйткенi, олдүниенiңортасында, оныңтағдырыдүниенiңтағдырын анықтайды. Адам мен ДүниеҚұдайдыңөмiрiнбайытады, өйткенi, адам – руханипенде, олiзгiлiк пен әсемдiктiсүйедi. Екiншiжағынан, олеңжоғарғыматериалдыққұрылым, бүкiлдүниенiңбарлықэлементтерiоныңбойында бар, сондықтан, Ғарышоныңшығармашылықiс-әрекетiнқабылдайды.Ж-П. Сартр: «Еріктілікдегеніміз – адамғаартылғанадамгершіліктіңауыржүгі», - дегенболатын. Адам өзісінеғанаемес, басқаларүшін де жауапты. Олөз-өзін жете түсінудіңарқасындабасқалардың да тереңсырынашаалады.Атеистікбағытқакелсек, оныңөкілдері Сартр мен Камю өмірмәнін «ештеңеге» теңеп, экзистенцияныңеңтереңқұпиясыдегенпікіргекеледі. Соныменэкзистенциядегеніміз – өзініңшектілігін, уақытшалығынсезінетін, «ештеңеге» бағытталғанадамөмірі. Сатрбұлжердеадамныңтағдырыоныңжігеріне, еңбектенебілуінебайланыстыекендігінөтедұрысайтыпотыр.Адамдықоршағандүние – мәнсіз, абсурд» дегенқағидафранцуздыңтағыбіркөрнектіжазушы-драматургі, Нобель сыйлығының лауреаты Альберт Камюдің (1913-1960) экзистенциализмініңнегізіболды. АдамныңбойындағыабсурдтыКамю Хайдеггер мен Сартрдыңэкзистенциалдықфилософиясыныңұғымдарысекілдіадамныңішкісезімінен, уайымдарағымынантуындатады, абсурд адамныңойынанбірсәтшықпайды,басқауайымдароныңқасындатүкемесдептұжырымдайды. Дүниеніңабсурдқаайналғандаадамөмірініңмәнініздеудіңөзіқисынсызекендігін мойындағанымен, Камю өмірмәндікізденістітоқтатпауғабекінді, өзініңойыарқылыуайым-қайғысыз, қазақшаайтсақ, «біржөніболар» депойынкүлкіменөміркешкендерді де, тағдырға бас иіп, өміргекұштарлығынжоғалтып, жасығандарды да оятуғаұмтылдыАбсурдпенкүресукерек. Камюдіңбұлшешімініңдәлелі– » Сизиф туралыаңыз» шығармасынжазуыжәнефашизмгекарсықозғалысқақатысуы. Абсурдтыңөзіадамғаеркіндікбереді: «Абсурдқакездескенге, адамөзмақсаттарымен, болашақнемесеақталу (кімніңнемесененіңалдындаекені – бәрібір) туралымазасыменөмірсүреді. Олөзініңмүмкіндіктерінбағалайды, алдағыкүнге, зейнетақығанемесеұлдарынаүміттенеді, өмірініңәлі де түзелетінінесенеді. …Осыныңбәріабсурдпеншайқалды. …Абсурд меніңиллюзияларымдыыдыратты: ертеңгікүндегенжоқ. Осы меніңеркіндігімніңнегізінеайналды».А.Камюдіңкейіпкері Сизиф абсурд өмірменкүресудіеркінтандайды. Адамныңөзөміріүшінкүресебілуі, зұлымдыққатымқұрысаадалдықарқылы қарсы тұруыКамюдің «Оба» романының да желісіАдалболды. Адал болу дегеніміз – өзісіменайналысу. Адамныңабсурдпенкүресбүліктүрінде де көрінеді. Бүліккөтерушіадам – «жоқ» деушіадам. Бүлікшілдікадамдардыбіріктіреді, абсурд өмірдегіжекеуайымшылдықтың, жатсыну мен жалғыздықтыңорнынаколлективтікбүлікшілдіккеледі. 4.Пайдаланылған әдебиеттер. 1.философской мысли Казахстана. Алма-Ата: Казахстан. 1976-428 с. 2.Бөкейханов Ә. ІПығармалары Алматы. Қазакстан 1994-384 б. 3.Арон Атабек. Алаш и казахская нация. ТОО ХАК М.1991 4Атишев А.А. Политическая мысль Казахстана во второй половине XIX 11.дәріс Өнер философиясы Жоспар: 1.Эстетика пәні, философиялық білім саласы ретінде. 2.Негізгі эстетикалық категориялар. 3.Қазақ халқының сұлулық философиясы. 4.Пайдаланылған әдебиеттер. 1.Эстетика пәні, философиялық білім саласы ретінде. Эстетика (грек. aіsthetіkos – сезіну, сезімдік) – адамның дүниені эстетикалық тұрғыдан ұғынып-түсіну заңдылықтары туралы, әсемдік заңдарын арқау еткен шығармашылықтың мәнісі мен формалары туралы ғылым. Эстетика ғылым ретінде осыдан 5 мың жыл бұрын – Мысырда, Вавилонда, Үндістанда және Қытайда дүниеге келіп, Ежелгі Грекия мен Римде кеңінен дамыған. Демокрит, Аристотель, Эпикур, Лукреций Кар, т.б. өз еңбектерінде сұлулықтың объективті негізі – шындық өмірдің заттық қасиеттерінде, байланыстарында, қатынастарында, заңдылықтарында деп білді. Эстетика — философиялық ғылым. Ендеше, ол да этика сияқты нақты ғылымдар өлшеміне сай келмейді. "Эстетика" ұғымын ғылыми қолданысқа XVIII ғасырдың орта шенінде неміс философы Александр Баумгартен енгізді. Ол эстетиканы грек тіліндегі "айстетикос" сөзінен құрас- тырып шықты. Этимологиялық тұрғыдан алғанда "айстетикос" — сезім, сезіммен қабылданатын деген мағынаға ие. Этимологиялық түбір өлі күнге дейін "анестезия" сезінде кездеседі.А.Баумгартен сезім арқылы қабылдауға мүмкін кемелділікті әсемдік деп білген, әсемдіктің бірден-бір керініс табатын саласы өнер деп қарастырған.Сөйтіп, неміс философы эстетикаға әсемдікті және оның өнерде көрініс табуын зерттейтін ілім деген анықтама берген.Сұлулық заңы бойынша адамның дүниені игеруге деген талпынысы А.Баумгартен эстетика ұғымын енгізбей тұрып-ақ белгілі болған. Эстетиканың тікелей өнермен байланыстығын есте ұстасақ, өнер тарихы — адамзат тарихы екендігін де мойындаймыз. Адамзат есін білгелі өнермен бірге жасасып келеді.Бізге белгісіз, бұлыңғыр ондаған мың жыл бұрын да өнердің бастапқы белгілері байқала бастаған. Атап айтсақ, тас дәуірінің алғашқы кезендерінің өзінде-ақ адамдар өнердің алғашқы нышандарын тудырып, оны өрі қарай дамытып отырған. Ал Платонға сәйкес, сұлулық дегеніміз ., мәңгілік және өзгермейтін, сезімнен тыс идея, өнер туғызатын сезім иірімдері осы идеяның көрінісі ғана болып табылады. Ол сұлулықты пайдаға, көркемдік форманың толымдылығын–идеялық мазмұнға қарсы қойып, формалистік Эстетиканың дамуына ықпал етті. Гегель өз еңбектерінде Эстетикалық қызметті түсіндіруге негіз ретінде тарихнама принциптері мен қарама-қайшылықтарды алды, мұның өзі оған эстет. қызметті капит. өндірістің қарама-қайшы сипатымен салыстыруға, Эстетикалық ұғымның жай-жапсарын түсіну үшін еңбектің мағынасын анықтауға мүмкіндік берді.Қазіргі философия ғылымында Эстетикамәселесі мен міндеттері көбінесе мына жәйтпен айқындалады: адамның дүниені эстет. тұрғыдан ұғынып-түсінуі бір-бірімен тығыз байланысты үш нәрседен тұрады: 1) объективті шындықтағы эстет. ұғым; 2) субъективті эстет. үғым (эстет. сана); 3) өнер (субъективті және объективті эстет. ұғымдардың бірлігі ретінде). Эстетика дүниені эстет. тұрғыдан ұғынып-түсінудің объективті негізін адамдардың қоғамдық мәнісін және табиғат пен қоғамды өзгертуге бағытталған жасампаздық күштері ашылатын олардың шығарм. қызметінің іс жүзіндегі көрінісі ретінде анықтайды. эстетика– негізінен философияның бір саласы. Ол адамның ақиқатқа эстет. қатынастарының (оның ішінде өнердің) жалпы заңдылықтарын зерттейді, ал өнер зерттеу ғылымдары өнердің қаз-қалпындағы ерекшелігіне назар аударады. Философия сияқты дүниетану ғылымы бола отырып, Эстетика эстет. сана мен өнердің қоғамдық болмысқа, адам өміріне көзқарасы туралы мәселені шешуді өз проблематикасының басты назарына қояды. Осы мәселенің материалистік шешімін басшылыққа ала отырып, Эстетика өнердің табиғаты мен көркем шығарм. процесінің түрлі жағын: өнердің шығу тегін оның мәнісін және қоғамдық сананың басқа формаларымен байланысын, оның тарихи заңдылықтарын, көркем образдың ерекшеліктерін, өнердің мазмұны мен форманың өзара байланысын, көркемдік әдіс пен стильдің маңызын, т.б. ғыл. тұрғыдан ашып көрсетеді. 2.Негізгі эстетикалық категориялар. Қандай да болмасын эстетикалық теория белгілі бір эстетикалық категориялар жүйесінің болуының өзі әлгі теорияның ғылыми дәйектілігін танытады, іс жүзінде теория етеді. Эстетикалық категориялардың қалыптасу тарихы философия тарихымен тығыз байланысты. Эстетиканың негізгі категорияларының бірі әсемдік. Оны, ең кең түсініктемесінде, кемел үйлесімділік деп қарастыруға болады. Әсемдікті түсіндірудегі үйлесімдік (гармониялық) деп отырғанымыз, белгілі бір тұтастықты құрастырып отырған бөлшектердің элементтерінің сыртқы қарама қайшылық өлшеміне сай бірлігі. Әсемдік – материалдық және рухани дүниенің адамды ләззатқа бөлейтін сипаты. Эстетикалық ұғым ретіндегі әсемдік әдемілікпен тектес. Бірақ, әдемілік объектілердің сыртқы және ішкі қырларын бірдей қамтыса, әсемдік құбылыстардың сыртқы көзге түсетін және пішіндік ерекшеліктерін эстетикалық тұрғыдан қабылдауға жатады. Әсемдік ең алдымен, тепе-теңдік, тұтастық, үйлесімдік, ырғақтылық, мақсатқа сәйкестілік, түс пен жарықтың белгілі бір мөлшері т.б. табиғи өлшемдерін эстетикалық түсінуде адамның сезім мүшелерімен қатар, оның ішкі түйсігі мен ақыл парасаты ерекше рөл атқарады. Пішіннің сырқтқы әсемдігі оның ішкі мазмұнымен сәйкес келмеуі мүмкін. Ізгілік пен жылылықтан алыс әсемдік кейпіне ежелгі қазақ аңыздарындағы Пері қызы, грек мифологиясындағы Нарцисс бейнелері жатады. Әсемдікті рухани сұлулықтан алшақтатып жіберегн дұрыс емес. Өмір мен өнерді әсемдік рухани қуаныш пен ләззатқа бөлей отырып, қоғамда зор танымдық және тәрбиелік рөл атқарады. Адам дүниені әсемдік үлгісінде қайта құруға ұмтылады. Адамның түрі де, киімі де, жаны да, ойы да әсем болуы керек. Адамның сұлу тұлға мұратына ұмтылуына қай халық өмірінде болмасын үлкен көңіл бөлінген. Мысалы, Қазақтар киелі әйел Құдай Ұмайды өте әсем, сұлу және қайырымды, жарқын жүзді, күміс шашы аспанды жарқыратқан, күн сәулесімен кемпірқосақ нұрына шомылған, қолында балаларды қорғайтын алтын садағы бар жас келіншек немесе қыз ретінде таныған. Ендігі бір тоқтала кететін категориямыздың бірі – эстетикалық мұрат. Эстетикалық мұрат – белгілі бір кезеңнің эстетикалық санасын анықтайтын басылымдылық, доминанты. Эстетикалық мұрат дегеніміз адамзат ұрпағының өз дәуіріне сай армандау, шырқау мүмкіндігі жайлы бүкіл ұғым түсінігінің жиынтығы. Эстетикалық мұратты идеалды болу, жүзеге асуға тиістілік деп қарастырса да жөн. Өйткені, ол қашан да болашаққа меңзейді, жанжақты жетілген мүлтіксіз сұлулыққа жетелейді. Эстетикалық сезім шындық өмір құбылыстарын немемсе өнер шығармаларын эстетикалық тұрғыдан қабылдау процесінде болатын көңіл-күй сезімі. Эстетикалық сезім осы қабылдау туғызатын өзіндік ерекшелігі бар күйзеліс болып табылады және әсемдік немесе асқақ, трагедиялық немесе комедиялық сезім ретінде көрінеді. Өнер шығармалары эстетикалық сезімді көркем образдар арқылы көрсетіп, идеялық ғана емес, сондай-ақ көңіл-күй тәрбиесін берудің пәрменді құралы болып табылады, олар адамдар үшін қуаныш пен шабыт көзі болуға тиіс. Эстетикалық талғам әр түрлі эстетикалық қасиеттерді көңіл-күй сезімімен бағалау, ең алдымен, сұлулықты, әсемдікті ұсқынсыздықтан ажырата білу жөнінде қоғамда практика қалыптастыратын адам қабілеті. Өнер шығармалары бағаланатын талғамды эстетикалық көзқарасын бұрмалайды, оны нағыз сұллулыққа немқұрайлы етеді, ол кейде адамның сұрықсыз не нәрселерден ләззат алуына апарып соғады. Эстетикалық талғамның жетілуі оның өмір мен өнердің эстетикалық игіліктерді қаншалықты терең және жан-жақты танып білумен сипатталады. Дамыған эстетикалық тәрбиенің аса маңызды міндеттерінің бірі. Эстетика ілімінің атқаратын көптеген қызметтерінің ішіндегі эстетикалық дүниетанымды тәрбиелеу қызметіне тоқталатын болсақ, онда эстетикалық тәрбиенің мәні оның шығармашылыққа тәнті жасампаз тұлға тәрбиелеуінде болып тұр. Эстетикалық тәрбиенің өзіндік ерекшелігі оның тұлғаға тікелей емес, жанама түрде әсер етуінде. Мысалы, егер адамгершілік тәрбиесінде тікелей тәлімдік басым ғой, ал эстетикалық тәрбиеде тұлға көркемөнер туындыларынан ой түйіп, солардан алған эстетикалық әсер нәтижесінде таза өзінің қалауымен жол таңдайды. Эстетикалық тәрбие жастардың эстетикалық талғамын, эстетикалық мұратын, эстетикалық ұстанымдарын қалыптастыру нәтижесінде эстетикалық сананы сомдайды. Эстетикалық сананың сомдалуы қоғам үшін болсын, тұлғанын өзі үшін болсын үйлесімді дамыған белсенді тұлғаны қоғамдық өмірге даярлауымен бағалы. Эстетикалық тәрбие алған адам өзінің адамсүйгіштігмен, бекзаттылығымен, сыртқы кейпінің, мәнерлерінің, өзін-өзі ортада ұстай білуінің жоғары әсемдік талғамға сай келуімен танылады. Эстетикалы тәрбиелі жан қалай болса солай жүріп тұрмайды, не болса соны киіп шықпайды, жөнді жосықсыз әрекеттерге бармайды. Эстетикалық тәрбиелі жастар бойына талғампаздық қасиетін дарытады. Мұндағы талғампаздықтың мәні адамның сұлулық пен ұсқынсыздықты, асқақтық пен мешеулікті, шынай әсемдікпен жалған көзбояушылықты ажырата біледі. 3.Қазақ халқының сұлулық философиясы. Қазақ халқының адам мен дүние жүзі арасындағы құндылық қатынастардың көрінісі ретіндегі әсемдік пен сұлулық аясын және ұлттық көркемөнер, мәдениет саласын зерттейді. Қазақ эстетикасы халықтың көркемдік әрекетінің алуан түрлерінен көрініс тапқан. Қазақ халқының қалыптасуы барысындағы эстетикалық ой-пікірлердің дамуы бірнеше кезеңдерден өткен. Халықтың эстетикалық құндылықтары алдымен фольклорда – тұрмыс-салт жырларында, аңыздар мен мифтерде, батырлық және лирикалық эпоста көркем түрде баяндалған. Халықтың дәстүрлі тұрмысы мен бүкіл тыныс-тіршілігіне ежелден бастап-ақ сұлулық, эстетикалық көркемдік тән болды. Эстетикалық бастама дәстүрлі тұрмыста, күнделікті іс-әрекетте көрініс тауып, ондағы сұлулық пен мейірімділік ұғымдары қатар қойылды. Қазақ эстетикасы мәдениетінің тарихы мынадай кезеңдерге бөлінеді: исламға дейінгі ежелгі эстетикалық процестер; орта ғасырлардағы түркі даналарының эстетикалық ой-пікірлері; қазақ хандығы дәуіріндегі эстетикалық процестер; қазақ ағартушыларының эстетикалық ойлары; кеңес дәуіріндегі эстетикалық ұғым; Қазақэстетикасының Батыс пен Шығыстың дәстүрлі көркем мәдениет үлгілерінің типтік ерекшеліктеріне ұқсамайтын, оларды сіңіре отырып дамыған өзіндік төлтума мәдениеті болды. Қазақ халқы «адам мен әлем біртұтас» деген философиялық тұжырымға көзбен көріп, қиял қанатымен жетіп, ой тезіне салып, іштей білген тәжірибесі, көшпенді өмірі арқылы ие болды. Осы рухани сырластық деңгейі халықтың әдет-ғұрып сырына, эстетикалық негізіне айналған. Қазақ эстетикасында табиғатқа шексіз сүйіспеншілік, оны сезініп түсінуі, онымен бірге ажырамас біртұтастықта өмір сүру талғам-түсінігі ерекше орын алды. Қазақ эстетикасының келесі арнасы – Қазақстан жерін мекендеген түркі тілдес халықтардың өзіндік мәдениетімен, жазуымен, өнерімен байланысты. Ислам ренессансы эстетикасын қалыптастыруда қазақ топырағында дүниеге келген Әбу Наср әл-Фарабиерекше орын алады. Қазақтың төлтума эстетикалық мәдениеті хандық дәуірінде қалыптасты. Ол ақын-жыраулар шығармаларында өзінің шарықтау шыңына жетті. Асан Қайғы, Қазтуған, Доспанбет, Шалкиіз, Ақтамберді, Бұқар жырау, Шал, т.б. ақын-жыраулардың эстетикалық ізденістері көшпенділердің дүниені қабылдауын білдіреді. Оған айрықша романтикалық асқақтық тән. Қазақ этикасы – қазақ халқының ұлттық әдеп жүйесін моральды, адамгершілікті зерттейтін философиялық пән. Қазақ этикасының ежелгі бастау қайнар көздері үш мыңжылдай Еуразияның Ұлыдаласында өркендеген скиф-сақ, ғұн, үйсін, қаңлы мен түрік бірлестіктерінің мол мәдениетінен нәр алады. Қазақ этикасының қалыптасуына Қорқыт ата үлкен үлес қосты. Оның үлгі-өнеге, өсиет-нақыл сөздері қазақтармен қатар барша түрік халықтарында кең таралған. Қорқыт жырлары имандылық пенізеттілік, адамгершілік пен парасаттылыққа меңзейді.КөбінеҚорқыттыкүйшіретіндебілеміз, өмірдеқайда барсаң да Қорқыттыңкөрі – дегенаңызкездейсоқтықемес, ол адам баласынаайтылғанескертулер. Топырағындаәдептанудыарнаулыілімретіндеқарастырған ғұлама-философ, әмбебап ғалым – ӘбуНасырәл-Фараби.Ол этиканы жақсылық пенжамандықтыайыруғамүмкіндікберетінғылымретіндеқарастырды. Оныңтүсінігінше, адамжаратылыстағыеңқасиеттіжан. Сондықтан оған үлкенқұрметпенқараукерек. Ғұламаданамыз Әл-Фараби «Қайырымдықаланыңбіріншібасшысы, қайырымдыхалықтыңбасшысыжәнежержүзінмекендейтінелдіңбасшысыөзбойындатуабіткен 12 қасиеттіұштастырғанадамғана бола аладыдеген. 1) Бұл адамныңмүшелерімүлдемінсізболуғатиіс,бұл мүшелерінің күшіөздеріатқаруғатиістіқызметтіаяқтапшығуүшінмейліншежақсыбейімделгенболуыкерек, сондаегерадам әлдебір мүшесініңжәрдеміменәлденедейбірісістемекболса, олмұны оп-оңайатқаратынболады; жаратылысынанөзінеайтылғанның бәрін жете түсінетін, айтылған сөзді сөйлеушінің ойындағысындай және істің жай-жағдайынасәйкесұғыпалатынболуыкерек; 2) өзітүсінген, көрген, естігенжәнеаңғарғаннәрселердіңбәрінжадындажақсысақтайтын, бұларданешнәрсеніұмытпайтынболуыкерек; 3) әйтеуірбірзаттыңкішкенеғанабелгісінбайқағанзаматтасолбелгініңишаратыніліпәкетерліктейалғыр да аңғарымпаз ақыл иесі болу шарт; өткірсөзиесіжәнеойынатүйгенніңбәрінайдан-анықайтыпбереалатынтілмар болу шарт; өнер-білімгеқұштар болу, оқып-үйренуден шаршап-шалдықпай, осыған жұмсалатынеңбектенқиналыпазаптанбай, бұғаноңайжететін болу керек; 4) тағамға, ішімдікішуге, сыр-сұхбатқұруғакелгендеқанағатшыл болу керек, жаратылысынансауыққұмарлықтанаулақболып, бұданалатынләззатқажиренеқарауышарт; 5) шындық пен шыншыл адамдардысүйіп, өтірік-жалған мен суайттардыжеккөрукерек; 6) жаныасқақжәне ар намысынардақтайтынболуышарт; жаныжаратылысынанпасықістердіңбәріненжоғарыболыпжаратылысынанигіістергеынтазарболуытиіс; 7) жаманатауға, жалған дүниенің басқа да белгілерінежиренеқараукерек; 8) жаратылысынанәділеттілік пен әділеттілерді сүйіп әділетсіздік пен озбырлықтыжәнеосылардыңиелерінжеккөрукерек; 9) жақындарына да, жат адамдарға да әділболыпжұрттыәділеттіліккебаулып, әділетсіздіктензардапшеккендердіңзалалынөтеп, жұрттың бәріне де өзбілгеніншежақсылық пен ізгіліккөрсетіпотыруықажет; 10) әділ болу керек, біраққыңырболмаукерек; 11) әдептілік; 12) өзіқажетдептапқаністіжүзеге асырғанда шешімпаздықкөрсетіп, бұлреттеқорқыныш пен жасқанудегендібілмейтінбатыл,ержүрекболуыкерек…» - дейді. |