все тесты микр. Микра 80. Сибирская язва относится к роду
 Скачать 2 Mb.
|
7. Сероварлар эшерихий, олардың өткір ішек инфекцияларының этиологиясындағы рөлі.Эшерихиоздар - Escherichia coli тудыратын аурулар. Энтералды және парентералды эшерихиоздарды ажыратады. Энтералды көбінесе ас қорыту жолдарын зақымдайтын жедел жұқпалы аурулар, оның қоздырғыштары E.coli-дің диареягенді штамдары болады. Парентералды кез-келген мүшені зақымдаумен жүретін E.coli-дің шартты-патогенді штамдарымен тудырылады. Ішек таяқшасын Т. Эшерих ашты (1885). E.coli-дің маңызы. Ішек таяқшасы – бұл, тоқ ішектегі қалыпты өкілі; бірқатар пайдалы қызметтер атқарады, соның ішінде ішек ауруын тудыратын бактерияларға, шіріткіш бактерияларға, Candida туыстығындағы саңырауқұлақтарға антагонист болып келеді В, Е, К топтағы витаминдерді синтездеуге қатысады, клетчатканы жартылай ыдыратады. Тоқ ішекте 02, 07, 09 және т.б. серологялық Топтарға жататын E. coli мекендейді. E.coli ғылыми және тәжірибелік мақсаттарда кең қолданылады, ол генетикалық инженерия мен биотехнологияда кеңінен қолданылатын жан - жақты генетикалық үлгі, нысана; сонымен қатар, оны қоршаған орта нысандарының фекалды ластануын анықтау үшін санитарлық- көрсеткіш микроорганизмі ретінде де қолданады. Дегенмен, E.coli адам ағзасына зиян келтіруі мүмкін. Тоқ ішекте мекендейтін шартты-патогенді штамдар ағзаның иммунды жүйесі әлсірегенде асқорыту жолынан тыс әртүрлі іріңді-қабыну ауруларды Бұл ауруларды парентералдық эшерихиоздар деп атайды. Сонымен қатар, E. coli-дің шартсыз патогенді штамдары бар диареегенді немесе энтеропатогенді ішек таяқшалары (ЭПІТ), олар ағзаға сырттан түсіп энтералды (ішектік, эпидемиялық) эшерихиоздар деп аталатын ауруларды кең таратады. E. coli-дің – серологиялық топтарының 80-нен астам өкілдері энтеропатогенді (мысалы, О55, 0111, О15) болып табылады. ЭПІТ көбінесе иммунитеті қалыптаспаған, грам теріс бактериялардан сақтайтын өзіндік иммундыглобулині түзілмеген, асқазан сөлінің қышқылдылығы төмен, емшектегі балалар ауырады. Балаларда колиэнтерит дамиды. Бірақ ЭПІТ ересек адамдарды да зақымдайды, оларда эшерихиоз, тырысқақ немесе дизентерия түрінде жүруі мүмкін. Сонымен қатар, E.coli тағамдық токсикоинфекцияның себепкері болуы мүмкін. Таксономия. E.coli - Enterobacteriaceae тұқымдастығының Gracilicutes бөліміне жататын Escherichia тобының негізгі өкілі. 27. Дифтерия: иммунитет, спецификалық профилактика.Иммунитет. Дифтериядағы инфекциядан кейінгі иммунитеттің шиеленісі қан сарысуындағы антитоксиннің жоғары деңгейіне байланысты. Дифтерия кезінде пайда болатын Бактерияға қарсы антиденелер-агглютининдер, преципитиндер және басқалары протективті қасиеттерге ие емес. Уыттылыққа қарсы иммунитеттің болуы немесе болмауы токсинді Антитоксинмен залалсыздандырудың Шик реакциясы бойынша бағаланады.140 DLM дифтерия токсинін білек терісіне енгізгенде, қанда антитоксин болмаған жағдайда қызару және ісіну пайда болады. Антитоксин болған кезде Шик реакциясы теріс болады. Ауырғаннан кейін тұрақты, гуморалдык, антитоксикалық иммунитет қалыптасады.Күл тасымалдаушысына қарсы бағытталған иммунитеттің негізгі механизмі- жергілікті антитоксикалық,Жаңа туылған нәрестелерде анасынан берілген иммунитет 5-6 айға дейін сақталынады. Вакцинадан кейінгі иммунитет (3-5 жасқа дейін) жеткілікті түрде ұзаққа созылады. Антитоксиндік антиденелерді ПГАР арқылы анықтайды. Антитоксикалық иммунитет қалыптасқан жағдай бактерия тасымалдаушылықтан қорғамайды. Алдын алуы. Арнайы сақтандыруы АДС (адсорбцияланған дифтерия-сіреспе анатоксині), АКДС (адсорбцияланған көкжөтел-дифтерия-сіреспе вакцинасы) препараттарын үш айлық жастан бастап балаларға егу болып табылады. АДС-анатоксині арқылы ревакцинация тек балалық шақта емес, сонымен қатар ересек адамдарда әр 10 жыл сайын жүргізіледі. Ауру адаммен қатынаста болған, антитоксиндік иммунитетінің деңгейі төмен адамдарға дифтериялық анатоксин (АД) енгізеді. Айтылған препараттардан басқа, аллергияға сезімтал адамдарды иммунизациялау үшін құрамында антиген мөлшері аз АКДС-М, АДС-М, АД-М анатоксиндерін қолданады, бірақ осы препараттардың иммуногендігі төмен болады. 55. Иммундық жағдайды бағалаудың зертханалық әдістері: бағалаудың екі сатылы принципі, 1 және 2 деңгейдегі тесттер.Иммунологияның фундаменталдық зерттеулерінде биологиялық ғылыми саласында белігілі әдістерді қолданады. Ең негізгі жаңа әдістер молекулалық биология және молекулалық генетика әдістері болып табылады. Клиникалық иммунологияда қолданылатын әдістемелік база кең таралмаған. Қолданылатын әдістерді 6 категорияға бөлуге болады. Мағынасы бойынша, иммунологиялық әдістер деп, қай жағынан болса да міндетті түрде антиген-антидене серпілісін көрсететін әдістерді айтады: Фракциялау әдістері - иммунитеттің гуморалдық факторларын (молекуланың) немесе жасушалардың физикалық бөлінуі: - электрофорез; - ағымдық микроцитофлюориметрия; Корпускулярлық антигендерді қолданатын әдістер (антигеннің тікелей агглютинациясы, гемагглютинация, латексагглютинация, нефелометрия); Гемолиз технологиясын қолданатын әдістер (комплементті бекіту сынамалары, Йерне әдісі); Иммундық гистохимиялық әдістер (иммундық флюоресценттік микроскопия, ферменттік белгімен белгіленген антиденелермен бекітілген тіндер немесе жасушалар препараттарының микроскопиясы); Иммундық талдау әдістері (радиоиммундық талдау, иммундық ферменттік талдау); Молекулалық биология әдістері (полимеразалық тізбектік серпіліс; иммуңдык блоттинг (нәруыздарды анықтау); Soulhern-блотт (ДНК анықтау); Nothern-блотт (РНК анықтау)). Иммунологиялық зерттеулерді екі кезеңменөткізуді ұсынады. Бірінші - жобалау деңгейіарнайы кұралдарды қажет етпейтін, тек иммундық жүйенің «дөрекі» ақауларын анықтайтын жалпы тиімді әдістер енгізілген. Бұл кезеңге бірінші деңгейдегі сынамалар жатады: қанның формуласы бойынша лейкоциттердің, лимфоциттердің, нейтрофилдердің, моноциттердің және тромбоциттердің санын анықтау; лейкоциттердің жұту және бактерицидтік белсенділігін, сонымен қатар оттегіңің активті түрін түзу қабілетін анықтау; шеткі қаңда Т-лимфоцитгердің (СDЗ+), Т-хелперлердің (СD4+), Т- киллер/супрессорлардың (СD8+), В-лимфоциттердің (СD20+) салыстырмалы санын анықтау; негізгі сарысулық иммуноглобулиндердің (Іg М, ІgG, ІgА) мөлшерін анықтау. Бірінші деңгейдегі сынамалар иммунологиялық зерттеулердің барлық жағдайларына қажет. Екінші кезеңде адамның иммундық жүйесінің жағдайын тереңдетілген талдауын жүргізеді. Соның нәтижесінде жобалау сынамаларының көмегімен айқындалған ақаудың орналасу сипаттамасын анықтау және иммунитетті реттеу препараттарын (иммунокоррекция) қолданудағы сұрақтарды шешеді. Иммунологиялық зерттеудің осы кезеңін жүргізу үшін иммундық жүйенің жағдайын сипаттайтын in vivo (иммунизацияның тиімділігін бағалау; тері сынамаларының нәтижелері) және in vitro сынамаларын қолданады. Соңғы сынамада зерттеу материалы ретінде шеткі веноздық қанын, көк бауыр және лимфа түйіндерінің пунктатын, сонымен қатар шырышты қабаттардың сөлін, жағындысын және жуындысын қолданады. Екінші деңгейдегі сынамалариммунитеттің кейбір звеноларының жағдайын бағалауға мүмкіндік береді. Мысалы, фагоцитарлық жүйеніңбағалауында жиі осы анықтаулар қолданылады: нейтрофилдер және моноциттердің фагоцитарлық индексі; нейтрофилдер және моноциттердің бактерицидтілігі; оттегінің активті формасын және азоттың түзілуі; хемотаксистік; лейкоциттердің бетінде адгезия молекулаларының экспрессиясы. Гуморалдық иммунитетжағдайын бағалауда қолданылатын анықтаулар: қан сарысуындағы, сонымен қатар шырышты қабаттардың сөлінде Іg А (1,2), Іg М, ІgG(1-4), Іg Е иммуноглобулиндерінің негізгі кластары және топшалары; комплементтің жалпы гемолиздік белсенділігін анықтау; айналымдағы иммундық кешен концентрациясы. Жасушалық құрамынанықтау үшін лимфоциттердің және олардың субпопуляцияларының пайыздық катынасына және кейбір цитокиндерге арналған, мысалы: СD2+(СDЗ+), СDЗ+СD4+, СDЗ+СD8+ - Т-лимфоциттер және оның субпопуляциялары; CD20+(19+, 72+) - В-лимфоциттер; CD16+/СD56+ - К-жасушалары / NK-жасушалары; СD25+ - ИЛ-2 арналған рецептор. Жергілікті иммунитет факторын бағалау, бронхоөкпелік аппараттың және урогениталдық жолдардың ауруларында маңызды орын алады. Бұл жағдайда осы параметрлерді талдау, иммунитет жүйесінің көрсеткіштеріне карағанда ақпаратты. 7-билет |