Власова2 (1). Т. В. Власова материклар табиий географияси
 Скачать 6.86 Mb.
|
|
ТЕРРИТОРИАЛ ФАРҚЛАРИ ВА ТАБИИЙ-ГЕОГРАФИК РАЙОНЛАШТИРИШ Шимолий Америка шимолдан жанубга томон шимолий ярим шарнинг барча иқлим минтақаларини кесиб ўтган бўлиб, унинг . территориясида, Евросиёдаги каби, арктика муз саҳроларидан то нам тропик ўрмонларгача бўлган барча зонал ландшафт типларини учратиш мумкин. Бироқ, материк ичкарисидаги табиатнинг бир-биридан фарқ ҳилишида бу ердаги йирик структуравий-гео-логик тафовутлар зоналликдан кам аҳамиятга эга эмас. Бир томондан, шарқдаги текисликлар ва ўртача баландликдаги тоғлар билан иккинчи томондан, ғарбдаги баланд тоғлар ўртасидаги табиий тафовутлар шу қадар каттаки, бу тафовутлар Шимолий Америкадаги бошқа барча ички тафовутлардан кучлидир. Шу сабабли материкда аввало икки катта қисм: Шарқ ва Кордильера тоғлари ажратилади. Бу икки қисмнинг ҳар бирида кенглик зоналаниши, қўшни океан ҳавзаларининг таъсири, рельеф билан иқлимнинг ўзаро таъсири ва бошқалар ўзига хос акс этади. Шимолий Американинг Арктика ороллари ва уларни ажратиб турувчи сув ҳавзалари алоҳида областлар группасини ташкил этади. Улар Арктика ва Субарктиканинг Америка сектори сифатида ажратилади. Марказий Америка ўзига хос субконтинентдир. У Шимолий Американинг ажралмас қисми бўлиб, табиатнинг баъзи хусусиятлари (иқлими, органик дунёси) ва геологик структурасига кўра Жанубий Америкага анча ўхшаб кетади. Шу сабабли географик асарларда Марказий Америка Шимолий Америка таркибида эмас, балки- Жанубий Америка билан бирга тасвирланади. Бироқ Ара-бистонни Африка билан бирга тасвирлаш қанчалик асосга эга бўлса, Марказий Американи Жанубий Америка билан бирга кўриб чиқиш ҳам шунча асосга эгадир. АРКТИКА ОРОЛЛАРИ (Арктика ва субарктиканинг Америка сектори) Материкнинг шимолий ороллари Гренландия билан бирга та-биий шароитининг жуда оғирлиги (қаҳратон совуқлиги) билан ажралиб. туради; бунинг сабаби-бу оролларнинг қутб яқйнида жойлашганлиги ва ҳозирги -замон музланишларининг кучли ри-вожланганлигидир. Ёғин миқдори кам бўлган ҳолда йил бўйи тем-пературанинг паст бўлишн кўп йиллик музлоқ ерларнинг ривожланиши учун қулай шароит яратади. Арктиканинг бутун Америка еекторида узоқ қутб. туни ва қутб куни бўлиб, у органик дунёнинг ривожланиши ҳамда одамларнинг яшаши учунўзига хос шароит вужудга келтиради. Шимолий Американинг бу қисми бутунлай қутбёни ландшафтларидан иборат бўлиб, бу ерлар унумсиз арктика совуқ саҳроларидан то ўрмон-тундра оралиқ полосасигача бўлган барча территорияни ўз ичига олади. ГРЕНЛАНДИЯ Гренландия-Ер шаридаги энг катта орол, улкан табиий географик область бўлиб, 2 млн км2 дан ортиқ майдонни эгаллайди. Гренландия европаликлар ғарбий ярим шарда кашф этган биринчи қуруқлик бўлган. IX аер охирида бу ерга Исландиядан с-узиб келган нормандлар келганлар. Греландияни тадқиқ қилиш XVIII аерда даниялик колонистлар томонидан бошланган. XIX аер бошида инглизлар тадқиқот ишлари олиб борганлар, сўнгра эса бу тадқиқотларни асосан Скандинавия мамлакатлари олимлари давом эттирганлар. Дастлаб Гренландцянинг жанубий қисмини 1888 йилда Ф. Нансен кесиб ўтган, сўнгра эса XIX аер охири-XX аер бошларида Гренландияни турли мамлакат олимларидан ташкил этилган экс-педициялар кесиб ўтган. XX аернинг 30- йилларида немис олими А. Вегенер Гренландиянинг ички қисмида (Айсмитте станциясида) биринчи қишловни ўтказди. Кузатув натижасида Гренландиянинг метеорологияси ва гляциологиясига оид қимматли маълумотлар тўпланган. Гренландияда ҳозирги вақтда ҳам асосан америкаликлар томонидан катта тадқиқотлар ўтказилмоқда. Бу тадқиқотлар аниқ стратегик характерга эгабўлиб, ҳарбий базалар қуриш ва ҳарбий машқлар ўтказиш билан биргаликда олиб борилмоқда. Гренландия шимолдан жанубга деярли 24° га чўзилган. Унинг лсанубий чеккаси-Фарвель бурни-59°46 ш. к. да, яъни Жану-бий Скандинавия кенглигида, чекка шимолий нуқтаси эса Шимо-лйй қутб яқинидадир. (Моррис-Жесеп бурни -83°39 ш. к. да.) Бир томондан қутбга яқинлиги, иккинчитомондан эса, совуқ оқимлар таъсири, Гренландия табиий шароитининг анча оғир эканлигига сабаб бўлган. Гренландия юзасининг 3/4 қисми қалин материк музликлари билан қопланган. Музликлар оролнинг марказий қисмини эгаллайди, бироқ, баъзи жойларда қирғоққача тушиб келади. Музликлар юзасининг деярли ярми 2000 м дан баландда жойлашган. Музлик қопламининг ўртача қалинлиги 1600 метр (бошқа маълумотларга қадаганда-2300 метр). Максимал қалинлиги 3400 м га етади. Материк музлигининг ички қисми текис юзадан иборат бўлиб, унинг чеккалари жуда парчаланган ва тўлқинсимондир. Музлик юзасининг чеккаларини ёриқлар ва кайьонсимон водийлар кесиб ўтган, музлик стаканлари деб аталувчи ва чуқурлиги 0,5 м гача бўлган нураган тоғ жинслари билан тўлибқолган цилиндрик чуқурликлар тез-тез учраб туради. Материк музлигининг чеккаси ё 100 м лик жарлик ҳосил қилиб тик тушган, ёки қирғоққа қия туша бориб, улкан водий музликларини ҳосил қилади. Гренландиянинг музликлари орасидаги энг каттаси Петерман музлиги бўлиб, у шимолда жойлашган. Гренландия музликларидан айсберглар ҳосил бўлади ва улар жанубга сузиб кетади (айсберглар Атлантика океанида деярли 40° ш. к. гача бўлган жойларда учрайди). Гренландияда материк музи қопламининг пайдо бўлишига оролнинг ёппасига баланд эканлиги ва шимолий ярим шарда неоген билан антропоген орасида иқлимнинг совиб кетганлиги сабаб бўлган. Гренландия музликлари, умуман шимолий ярим шардаги барча музликлар каби, ҳозирги вақтда деярли бирмунча турғун ҳолатда эканлиги ёки ҳатто иқлимнинг умумий илиши муносабати билан бирозчекинаётганлиги аниқланган. Гренландиянинг музлар тагидаги рельефи текис бўлиб; марказга томон сал-пал нишабдир. Унинг баландлиги марказий қисмида 100 м дан ошмайди. Гренландиянинг қисман муздан ҳоли чекка қисмларида тоғ тизмалари қад кўтарган. Тоғлар айрим жойларда материқ музига гўе ўйиб кириб бориб, нунатаклар ҳосил қилади. Муздан ҳоли юзаларнинг эни Гренландиянинг турли қисмида турличадир. У жануби-ғарбда тахминан 190 км га, шимоли-шарқда- 300 км га тенг, бироқ бу жойларда кўпдан-кўп алоҳида музликлар бop. Гренландиянинг катта қисмитектоник структурасига кура платформадан иборат. Шимол ва жанубда бу платформанинг замини ер бетига чиқиб, баланд қалин кристалли массивлар ҳосил қилади. Марказий қисмда кристалли замин чўккан бўлиб, базальт лавалари билан қопланган, бу лава оқимлари неогеи давридагн кўтарилишлар билан боғлиқ бўлиб, унда ер пўстида ёриқлар вужудга келган. Оролнинг шарқий ва шимолий чеккасида Шарқий Гренландия билан Иннуит бурмали тоғлари системалари чўзилиб кетган. Қадимги ва ҳозирги музланишлар таъсирида Гренландия тоғлари рельефи ҳатто пастроқ жойларида ҳал альп типидаги рельеф хусусиятларига эга. Жанубда кристалли тоғ тизмаларининг баландлиги 1600 м га, шарқда-айрим тоғ тепалари 3000 м баландликка кўтарилган, энг баланд чўққигунбьёрнинг баландлиги 3700 м га етади. Гренландия соҳилларини фьордлар чуқур ўйиб юборган. Жануби-ғарбий ва шарқий соҳиллар айниқса кучли,парчаланган; бу ерда фьордларнинг узунлиги 180 км га, чуқурлиги эса 500 м га етади. Гренландиянинг ер бағри фойдалиқазилмаларга бой. Чекка жанубда, Ивигтут районида алюмикий саноатида ва эмаллар ишлаб чиқаришда катта роль ўйновчи жинс криолит қазиб олинади. Бундан ташқари, Гренландияда софтемир, графит ва торф бор, уран рудаси конлари ҳам бор, деб тахмин қилинмоқда. Гренландия иқлими ниҳоятда совуқ, бироқ ҳамма жойда бирдек эмас. Музлик қопламининг марказий қисми устида йил бўйи антициклон ҳавоси устун туради ва температура -10° дан -55°С гача ўзгариб туради. Қишда ҳамма вақт температура -60°С гача тушади ва ҳатто июлда ҳам -28°С гача совуқ бўлиши мумкин. Температура ҳеч вақт 0°С дан юқори кўтарилмайди. Гренландиянинг ғарбий соҳилларини Баффин денгизи сувлари ўраб туради, қишда денгиз устида кучли циклонлар бўлади. Шу сабабли бу ердаги иқлим Гренландиянинг бошқа қисмларидагидан анча юмшоқ бўлиб, ёғинлар жуда кўп-йилига 1000-1200 мм тушади.-Қишки ойлар температураси 0°С дан бир неча даража паст, ёзда эса -10°С га яқин бўлади. Оролнинг жанубида қишда ҳам температура 0°С дан юқори бўладиган жойлар бор. Совуқ Гренландкя оқими таъсири остидаги шарқий соҳилда иқлим анча қуруқ ва совуқдир. Бу ерда йиллик ёғин миқдори 200 мм дан бир оз ортади, қишки ўртача температура -30°С га етади, ёз совуқ ва сернам. Гренландиянинг муздан ҳоли жойларидаги асосий ўсимликлар тундра ўсимликлари типига хосдир. Шимолий қисмларида тундра ўсимлик турларга жуда камбағал. Бу ерларда турлари 600 га етадиган лишайник ва мохлар устуц туради; ўт ўсимликларидан қутб лолақизғалдоғи, тошёрар (камнеломка) ва момосирка энг кўп тарқалган. Шунингдек, айиқтовон, митник, тангаяпроқ учрайди. Жанубий қисмларда, айниқса, кучли шамоллардан тўсилган жойларда ўсимлик турлари кўп ва хилма-хилДир. Бу ерларда бўйи 2-3 метрли қайин ва зирк, шунингдек, арча ва қорақат ўсади. Оч яшил ўтлоқлар- тез-тез учраб туради. Гренландияда материкда деярли қирилиб битган ҳайвонлар; қўй-буқа ва карибу буғуси сақланиб қолган. Соҳилда оқ айиқлар кўп. Соҳилбўйи сувлари де?1гиз ҳайвонларива балиққа бой. Асосий ҳисми зскимослардан ташкил; топган аҳоли соҳил бўйлаб у ербу ерда жойлашган қишлоқларда яшайди ва овчилик ҳамда балиқ тутиш билан шуғулланади. Бу ердаги кам сонли ев-ропаликлар билан америкаликлар йирикроқ аҳоли пунктларида яшайдилар. КАНАДА АРКТИКА АРХИПЕЛАГИ Бу архипелаг таркибига кирувчи энг катта оролларбаффин Ери (512 минг км2), Элсмир (200,5 минг км2) ва Виктория оролларидир (212 минг км2). Область территорияси, Бутия ва Мелвилл ярим оролларини қўшиб ҳисоблаганда, 1 млк 500 минг км2 ни таш. кил этади. Канада Арктика архипелаги ороллари яқинидагина материкдан ажралган. Афтидан, улар орасидаги кўпдан-кўп бўғозлардекгиз суви тагида қолган дарё водийларидаи иборат; бу водийлар неоген охирида ҳам мавжуд бўлган қуруқликни кесиб ўтган. Тез-тез бўлиб турадиган зилзилалар ва баъзи оролларда иссиқ булоқларнинг мавжудлиги яқинда бўлган тектоник ҳаракатлардан далолат беради. Геологиктектоник ва геоморфологик хусусиятларини ҳисобга олиб, архипелатни материкдаги геоструктура зоналарининг давоми ҳисобланган уч қисмга бўлиш мумкин. Баффин Ерининг жанубий ва шарқий қисмлари, Девон оролннинг шарқи ва Элсмир оролининг жануби-шарқий қисми қаднмги кристалли тоғликдан (Канада қалқонинийг давомидан) иборат. Унинг баландликлари 1500-2000 м га етади, қояли тик ёнбағирлари соҳилгача давом этиб, кўпдан-кўп улкан фьордларга тик тушиб келади. Йирик оролларнинг шарций фьорд қирғоқлари яқинида, Скандинавия ва Гренландия қирғоқлари яқинидаги каби, кичик-кичик қояли оролчалар кўп, уларда музлик излари кўриниб туради. Тоғлар, шунингдек, Элсмир оролннинг шимоли ва-Ахсель-Хейберг оролини эгаллайдн, бироқ улар Шарқий Гренландия торларининг (Иннуит системаси) давоми бўлган куйи палеозой бурмали-тоғ структуралари жумласига киради. Архипелагнинг Баффин Ери ва Девон оролидаи бошлаб барча ғарбий қисми Шимолий Америка плитасида жойлашган ва у унча баланд бўлмаган текислик рельефига эга. Горизонтал ётган чўкинди жинслардан таркиб топган ясси плато кўпдан-кўп қўлтиқларга тик тушиб келган. Ороллар рельефида ҳамма жойда тўртламчи давр ва ҳозирги замои музликларининг таъсири излари кўриниб туради. Архипелагининг айрим районларида ҳозирги замон музликлари жуда катта фирн далалари ва водий кар музликлари тарзида учрайди. Элсмир оролида фирн қопламининг қалинлиги 600 м га етади. Водий музликларига айланиб кетадиган катта-катта фирн далалари Аксель-Хейберг, Девон оролларида, шунингдек, Баффин Ерида ҳам бор. Архипелагнинг ғарбий қисмида музликлар йўқ. Бунга сабаб иқлимнинг анча қуруқлигива абсолют баландликларнинг кичиклигидир. Область иқлими қаҳратон совуқ, яна шуниси ҳам борки, ороллардан иборат бўлишига қарамай, ҳамма жойда кескин континентал иқлим қарор топган. Ёзда ўртача температура +10°С дан ошмайди, бироқ кундузги максимум +21 ва ҳатто + 24°С га етади. Энг совуқ ойнинг ўртача температураси -35°С, минимуми -50°С дан паст. Баффин Ери оролининг субарктика иқлим минтақаси доирасида жойлашган жанубий қисмида қиш анча илиқ бўлади. Йиллик ёғин миқдори 200-250 мм дан ошмайди. Фақат шарқдагина Баффин денгизидаги циклонлар таъсирида ёғинлар миқдори бироз ортади. Ёғинларнинг асосий қисми ёзда ёмғир сифатида ёғади, қишда эса майда қуруқ қор тарзида ёғиб, уни шамол енгил учириб юради. Тоғларнинг тик ёнбағирлари ва учли чўққилари кўпинча қиш бўйи қорсиз бўлади. Ёз жуда қисқа. Май ойида ҳам -30°С гача совуқ бўлиб туради. Оролларнинг шимолида йил давомида совуқ бўлмайдиган бирор ой йўқ. Ёз давомида тупроқ юзаси атиги бир неча сантиметргача эрийди ва билқиллама ботқоқ бўлиб қолади. Июнь ойининг ўрталарида тундра ўсимликлари гуллайди ва одамлар ҳамда ҳайвонларга озорберувчи чивинлар пайдо бўлади. Совуқ бўлмайдиган давр 1-4 ой давом этади,. бироқ қутб туни узоқ давом этадиган шу қисқа вақт ичида ҳам шимолнинг резавор мевалари пишиб улгуради. Оролларда аҳоли жуда сийрак жойлашган. Қутб тулкиси ва карибу овлаш, шунингдек, балиқ ва денгиз ҳайвонларини овлаш билан шуғулланувчи эскимосларнинггина у ербу ерда жойлашган қишлоқлари бор. Булардан ташқари, факторийлар ҳам бор бўлиб, эскимослар улар билан ов буюмларини саноат молларига айирбошлайдилар. Урушдан сўнгги йилларда Канада Арктика архипелаги АҚШ ҳарбий маҳкамаларининг диққат-марказидаги объект бўлиб қолди. У ерда катта картографик ва илмий-тадқиқот ишлари олиб борилмоқда, илмий станциялар, денгиз ҳамда авиация базалари барпо этилмоқда. ШАРҚ Шарқ деганда, Шимолий Америка материгининг шарқ ва шимолда Атлантика ҳамда Шимолий муз океанлари билан, ғарбда Кордильера тоғлари орасидаги катта қисми назарда тутилади. Бшюбарин, унга субарктика кенгликларидан то субтропик кенгликларгача бўлган жуда катта территория киради; шарқ территориясида текислик, плато ва пасттекисликлар рельефи устун туради ҳамда ўртача баландликдаги эпиплатформа типидаги тоғлар камроқ жойни эгаллайди. Шимолий Америка Шарқи табиатининг территориал тафовутида орографиянинг асосии белгилари, шунингдек, уларни ювиб турувчи Шимолий Муз ва Атлантика океанлари сув ҳавзаларининг характери ва ўзаро яқин жойлашуви унинг платформа типидаги структураси ва геоғрафик ўрнидан (у тропиклар билан қутб доираси орасида жойлашган) кам роль ўйнамайди. Шимолий Америкага. хос асосий орография элементлари (Аппалачи тоғлари, платформадан иборат текисликлар ва Кордильера тоғлари)нинг меридионалга яқин йўналганлиги, Гудзон ва Мексика қўлтиқларининг нисбатан яқинлиги, Тинч океан таъсирининг камлиги Шарқ доирасида табиий территориал бўлинишнинг алоҳида, фақат ўзига хос шароитини яратади. Материкнинг ички қисмларидаги минтақалараро иқлим тафовутлари рельефининг текигсликдан иборат эканлиги ва меридионал йўналишдаги ҳаво алмашинуви туфайли камаяди: Шарқнинг Атлантикага нисбатан тутган геогргфик ўрни унинг қайси географик кенгликда жойлашганлигидан кам аҳамиятга эга эмас. ҳол материкнинг ички қисмида биоиқлимий шароитнннг фақат шимолдан жанубга томон эмас, балки шарқдан ғарбга томон алмашинишида ҳам акс этган. Шимолий Америка учун хос бўлган бу ҳодисани кўпинча меридионал зоналлик дейилади. Шундай қилиб, Шимолий Американинг шарқий қисми табиат нинг территориал тафовутида меридионалга яқин йўналишдйги областлар устун туради ва айрим областлар бир иқлим минтақася доирасига сиғмай ундан ташқарига чиқиб кетади. Материкнинг шимолида Лаврентий қирлари табиий географик области катта территорияни эгаллайди. Унга шимоли-ғарблпн Шимолий субарктика текисликлари туташиб кетади. Унинг чегаралари тектоник-геоморфологик ва зонал омиллар асосида анкқланади. Жануброқда жойлашган Аппалачи областида аппалачиёни районлари билан бирга мўътадил ва қисман субтропик минтақаларда жойлашган; бироқ орографик жйҳатдан бир бутун бўлган бу территория бир табиий географик область сифатида кўриб чиқилади. Аппалачи тоғлари областини жануб ва жануби-шарқдан ўраб турган субтропик Қирғоқбўйи пасттекисликлари кейинги табиий областни ташкил этади. Аппалачи тоғларидан ғарбда Маркази ва Буюк текисликлар области жойлашган. СУБАРКТИКА ТЕКИСЛИКЛАРИ Маккензининг қуйи оқими билан Лабрадорнинг шимоли орасида, Шимолий Муз океани қирғоқлари яқинида пасттекисликляр полосаси чўзилиб кетган. Канада кристалли қалқонининг ер бетига яқин жойлашган жинслари музликдан кейинги трансгрессияларнинг денгиз ётқизиқлари билан, ғарбда Маккензи ҳавзаси ва дельтасида эса устида дарё аллювийси жойлашган палеозой, ҳамда мезозой даври қатламлари билан қопланган. Лагуна типидаги пастак соҳиллар яқинида майда ороллар кўп. Океанга туртиб чиққан Маккензи дельтасини кўпдан-кўп ўзаклар кесиб ўтган. Текислик рельефи, сув ўтказмайдиган жинсларнинг ербетт яқинлиги, ҳамма жойда кўп йиллик музлоқларнинг мавжудлиги оқимни қийинлаштиради ва ботқоқланишга сабаб бўлади. Областнинг иқлим шароити оғир. Январнинг ўртача температураси -30°С атрофида, ёзда ҳарорат +10°С дан ошмайди. Ёғинлар миқдори 200-300 мм дан баланд ландшафтда кўл ва ботқоқликлари бўлган тундра ялангликлар ёки қора ель, қайин, зирк дарахтчалари алоҳида-алоҳида ўсади, ўрмон-тундра устун туради. Маккензи водийсида дарахт ўсимликлари бошқа районлардагига қараганда шимолга узоқ кириб борган. Дарё баҳорги тошқинлар вақтида денгизга катта дарахтларни оқизиб келади. Унча катта бўлмаган ва аҳолиси кам бу область гўё Арктика шимолидан Шимолий Америка шарқига ўтишдаги оралиқ территориядир. ЛАВРЕНТИЙ ҚИРЛАРИ Бу табиий-географик область Гудзон қўлтиғидан ғарб ва жанубдаги территорияни, шунингдек, Лабрадор ярим оролининг катта қисмини ўз ичига олади. Майдони жуда катта бу область юзасини белгиловчи бош омиллар-унинг текислик юзасида тарқалган кристалли жинслар, музлик рельефи шакллари ва нин баргли ўрмонларнинг устун туришидир. Шимолий Америка ушбу қисмининг табиати кўп жиҳатдан Европадаги Фенноскандия табиатини эслатади. Область ер юзаси Канада қалқотнининг токембрий кристал. жинсларидаи таркиб топган. Кристалли фундамент Гудзон қўлтиғи атрофидаги қадимги букилма доирасида пасайган бўлиб, қуйи палеозой ётқизиқлари жойлашган. Областнинг фойдали қазилмалари Канада қалқонининг криталли жинслари билан боғлиқ. Булар турли районлардан қазиб олинадиган қора, рангдор ва нодир металл рудаларидир. Жанубда темир, никель, мис кобальтнинг катта запаслари бор. Шимолда Катта Айиқ кўли районида кумуш, қўрғошин, вольфрам, кобальт ва мис қазиб чиқарилади. Бундан ташқарибу ердан уран қазиб олинади. Мис конлари индеец ва эскимосларга ҳам маълум эди Улар мис рудаси қазиб олиб, ундан мис ажратиб олганлар ва мисдан қурол ҳамда уй анжомлари тайёрлашда фойдаланганланганлар. Кўп районларда олтинга бой конлар бор. Территориянинг Авлиё Лаврентий дарёси ва Буюк кўллардан шимолдаги асосий қисмини Гудзон қўлтиғива Шимолий Муз океанига томон аста-секин пасая борадиган кристалли Лаврентий қирлари эгаллайди. Тўлқинсимон ер юзасида баландлиги 500-600 м ли тизма тоғлар қад кўтарган бўлиб, улар энг қаттиқ жинслардан таркиб топган. Ер юзаси шимоли-шарққа томон кўтарила бўлиб, Лабрадор ярим оролида айниқса баландлашади, неоген давридаги кўтарилиш ва ёрилишлар таъсирида бўлган бу ердаги Канада қалқони эса айтарли баланд кўтарилмаган. Ярим оролни шарқий соҳиллари яқинида Торнгат кристалли тизма тоғи қад кўтарган бўлиб, унинг бир қисмининг баландлиги 1500 м, энг бўлиб баланд чўққиси эса 1676 м га етади. Гудзон қўлтиғи қирғоқлари одатда паст бўлиб, шхера ёки лагуна типига киради. Лабрадор-қирғоқларининг уларга Торнга қирлари яқинлашиб келган жойлари баланд ва жарлик ҳосил қилади ҳамда фьордлар билан ўйилган. Канада қалқонининг кристалли текислиги жануб ва ғарбда қуйи палеозой чўкинди ётқизиқлари ҳамда музлик ётқизиқлар билан тўлиб қолган ботиқ (пастқамлик) билан чегараланади. Ҳозирги вақтда бу ботиқ доирасида Канаданинг атрофини пасттекиликлар ўраб олган катта кўллари бор; антропоген даврининг биринчи ярмида эса бу ботиқнинг бир қисми (Виннипег кўли районида) музлик ёни ҳавзаси бўлган. Область рельефида музлик иши излари ҳамма жойда кўзга яққол ташланади. Лаврентий қирларининг юзаси текисиланган, у ер бу ерида музлик ҳосил қилган чуқурликлар кесиб ўтган, ҳар ер-ҳар ерда ғўла тошлар учрайди. Энг қаттиқ туб жинсларнинг ер бетидаги қоясимон чиқиқлари қўй пешоналари шаклига эга. Лабрадор ярим ороли тоғлари тик баланд ёнбағирли улуғвор трог водийлари билан характерланади. Ярим оролнинг жанубий ва ғарбий чеккасида музлик аккумуляцияси рельефи шакллари тарқалган бўлиб, улар рельефни мураккаблаштирган ва хилма-хиллаштирган. Музликлар гидрография тармоқларига айниқса кучли таъсир кўрсатган. Майдони ўн минглаб квадрат километр келадиган кўллар (Катта Айиқ, Катта Эрксизлар, Атабаска, Оленье, Виннипег ва бошқалар) Лаврентий қирларини ғарб ва жанубдан ўраб туради. Қирғоқ чизиғининг ажойиб-ғаройиб шакллари, оролларнинг кўплйги, морена марзалари (гарчанд бу кўлларнинг дастлабки пайдо бўлиши тектоник жараёнлар билан боғлиқ бўлсада) бу кўлларнинг пайдо бўлишида музликлар иштирок этганидан далолат беради. Областда катта кўллардан ташқари бироз кичик кўллар ҳам жуда кўп, улар узун-қисқа дарёлар бклан биргаликда мураккаб гидрография тўри тармоқларини ҳосил қилади. Деярли барча дарёлар кўллардан бошланади ва улар океан, Гудзон қўлтиғи ёки кўлга етиб боргунга қадар баъзан кўлсимон кенгайган ўнлаб жойлардан оқиб ўтади. Айрим районларда сув ҳавзаларининг миқдори шу қадар кўпки, улар бутун майдоннинг катта қисмини эгаллайди. Лаврентий қирлари қаҳратон совуқ ва совуқ иқлим области бўлнб, бу иқлим Буюк кўллар ҳамда Гудзон қўлтиғи таъсирида салгина юмшайди. Атлантика соҳиллари бўйлаб совуқ оқим ўтади, қиш узоқ давом этиб, совуқ бўлади, ёз салқин ва сернамдир. Энг совуқ ойнинг ўртача температураси жанубдан шимолга ва шимоли-ғарбдан жануби-шарққа -томон пасая боради. Буюк кўллар қирғоқлари яқинида январнинг ўртача температураси тахминан -12°С, Гудзон қўлтиғи қирғоқлари яқинида эса-26°С. Минимал температура -50°С га етади. Энг кўп ёғингарчилик ёз ойига тўғри келишига қарамай, қиш ҳамма жойда серқордир. Қишда тез-тез қиров тушиб, уйларнинг томи, дарахт ва буталарнинг шохини қоплаб, ландшафтга эртакдаги каби ўзига хос манзара беради. Совуқсиз давр Гудзон қўлтиғидан ғарбда энг узоқ (йилига 60 кун) давом этади. Бунга сабаб шуки, ер юзасини жанубдаги те кисликлар, прериялардан тўсиқсиз кириб келадиган илиқ ҳаво оқими иситади. Территориянинг қолган қисмида совуқсиз кунлар атиги 40-50 кун давом этади. Қирғоқ бўйи сувлари, дарё ва кўллар сентябрь охириданоқ музлай бошлайди, октябрь охирига бориб эса улар муз билан қопланади. Июнь ойида кўл ва дарёлар музи эрийди, қирғоқбўйи музи эса қирғоқдан кўчади. Фақат чекка жанубдагина июлнинг ўртача температураси + 18°С гача кўтарилади, бошқа районларда у одатда +13, + 14°C дан ошмайди, Лабрадор ярим оролининг шарқий соҳилида эса ҳатто +10, +11°С гача пасаяди. Ёзда ярим орол соҳилига тез-тез ёмғир ёғади, барча фаслларда қуруқ туман тушиб туради. Областнинг катта қисми подзол тупроқли, нина баргли ўрмонлар билан қопланган. Бу ўрмонларнинг асосий дарахти қора ель бўлиб, у кўпинча соф қора ель ўрмонлари ҳосил қилади, баъзағ. унга бальзам пихтаси, тилағоч, оқ ель, қайин ва тоғтерак аралашиб ўсади. Қумли тупроқларда Банкс қарағайи ўсади. Тайгадан, иборат жойлар ботқоқликлар билан алмашиниб келади. Катта-катта территориялар ботқоқланган ўрмонлардан иборат бўлиб уларда қора қарағай энг кўп тарқалган. Ғарбда йиллик ёғин миқдори камая бориши туфайли ботқоқликлар кам. Шимолда ўрмонлар сийраклашиб, асосий дарахт тури қора ель бўлган сийрак ўрмонлар ва ўрмон-тундрага айланади. Лабрадор тоғлари тундра билан қопланган. Ўрмонлар-областнинг асосий табиий бойлигидир; дарахт кесиш, ёғочсозлик ва ёғоч ташиш маҳаллий аҳолининг асосий машғулотидир. Мўйнали ҳайвонлар ҳам муҳим табиий бойликдир улардан энг қимматбаҳолари қундуз, норка, ондатра ва тулкидир. Ички сув ҳавзалари ва қирғоқ бўйи сувларида балиқ кўп. Овланадиган асосий балиқларсиғ, чўртан балиқ,. сельд ва кўл форели (хонбалиқ)дир. Областда аҳоли нисбатан сийрак ва нотекис жойлашган; жанубий қисмида аҳоли энг зичдир. Катта Эрксизлар кўли билан Атабаска кўли орасида майдони ниҳоятда катта (4,5 млн гектарга яқин) Вуд-Буффало қўриқхойаси жойлашган бўлиб, у ерда бальзам пихтаси, ель ва тилоғоч ўрмонлари ҳамда улар учун хос бўлган фауна лос (булан), карибу буғуси, айиқ, ўрмон бизонлари, дашт ва ўрмон бизонларининг гибридлари муҳофаза қилинади. НЮФАУНДЛЕНД ОРОЛИ Ньюфаундленд ороли майдонига кўра (111 минг км2). Шимолий Американинг бошқа областларидан анча кичик бўлишига қарамай, ўзига хос табиатга эга. Уни шимолда тор Белл-Айл бўғози, жануби-ғарбда кенгроқ Қабота бўғози материкдан ажратиб туради. Ньюфаундленд материк ороли бўлиб, жуда катта материк саёзлигида жойлашган. Саёзлик рельефида дарё водийлари шакли яхши сақланиб қолган; бу ҳол саёзликни яқин даврлар мобайнида сув босганлигидан далолат беради. Ньюфаундленд атрофида сув тагининг бир қанча баланд қисмлари-банкалар (саёзликлар) жойлашган. Булар орасида энг машҳури Катта Ньюфаундленд саёзлиги бўлиб, у оролдан жануби-шарқда жойлашган. Бу саёзлик қўшни саёзликлар билан бирга тахминан Ньюфаундленднинг ўзига тенг бўлган майдонни эгаллайди. Соҳилга чуқур кириб борган қўлтиқлар катта ярим оролларни бир-биридан ажратиб туради. Авалон ярим ороли жануби-шарқда орол билан тор бўйин булангина боғланган. Шарқнй ва шимоли-шарқий қирғоқлар энг кучли парчаланган. Оролнинг катта узил-малардан пайдо бўлган ғарбий соҳили анча кам парчаланган ва баъзи жойларда қирғоқлари тўғри чизиқли қиёфага эга. Деярли бутун-орол баландлиги 400-600 м ли сертепа платодан иборат; бу плато Аппалачи системасининг бир қисми бўлиб, қадимги кристалли жинслардан таркиб топган. Унинг энг баланд қисми Лонг-Рейнж тоғларининг баландлиги 800 м га етади. Платони айрим жойларда қирғоқ бўйи пасттекисликлари полосаси ўраб олган бўлсада, у кўпинча денгизга тик жарлик ҳосил қилиб тушган. Ньюфаундленд ер юзасининг ҳамма жойида бу ерда тахминан икки марта юз берган музланишнинг излари бор. Қалин морена уюмлари, музлик таъсирида пайдо бўлган водийлар, кўпдан-кўп кўллар, қаттиқ жинсларни музлик тирнаб кетганлиги ва қояли жинсларнинг характерли шакли қадимги музликлар ишидан дарак беради. Баъзи жойларда музлик рельефи шакллари Ньюфаундленд паст тоғларига ҳақиқий баланд тоғ қиёфасини бахш этади. Ньюфаундленд ороли материкка яқинлигига қарамай, иқлимига кўра Шимолий Американинг қирғоқ бўйи қисмларидан кучли фарқ қилади. Орол иқлими денгиз типида бўлиб, сернам ва совуқдир. Йил бўйи қаттиқ шамоллар эсиб, кўпинча бўронга айланади. Йилига ўрта ҳиеобда йилнинг 80-90 куни бўронли бўлади. Ёз қисқа, салқин ва серёмғирдир. Июль ойининг ўртача температураси шимолда +10°С дан оролнинг жанубий қисмида +17°C гача тебранади. Қиш совуқ. Январнинг ўртача температураси шимолда -12°С атрофида бўлса, жанубда -3°С атрофидадир. Қишда қор кўп ёғади. Йиллик ёғин миқдори 750 мм дан 1300 мм гача. Йил бўйи қуюқ туман тушади; туман соҳилга ва океаннинг қирғоқ бўйи қисмларига айниқса қуюқ тушади. Катта Ньюфаундленд саёзлиги райони ер шаридаги энг сертуман жойлардан ҳисобланади. Ҳаво барча фаслларда жуда ўзгарувчан бўлиб, у интенсив циклон ҳаракатлари билан боғлиқдир. Иқлимнинг бу хусусиятлари, шунингдек, ороллар ва саёзликларнинг кўплиги, айсберглар билан тўқнашиш хавфи Ньюфаундленд қирғоқлари яқинлдаги кема қатнови шароитини жуда мушкуллаштиради. Ньюфаундленд подзол тупроқли игна баргли ўрмонлар зонасида жойлашган, бироқ ўрмонлар унинг жануби-ғарбий кичик қисмини қоплайди. Оролнинг қолган қисми ўрмонсиз бўлиб, ўтлоқ тундра ва ботқоқликлар билан банд. Ўрмонлар совуқ ва сернам иқлим, нормал оқимнинг йўклиги ва кучли шамоллар таъсирида ёмон тикланади. Энг катта ўрмон массивлари йирик дарёларнинг водийларида ва шамоллардан яхши тўсилган қўлтиқларнинг қирғоқларида, шунингдек, сертепа грядаларнинг жанубий ёнбағирларида жойлашган. Бу ўрмонларда материк ўрмонлардаги каби дарахт турлари: қора ва оқ ель, бальзам пихтаси ва қайин тарқалган. Ўрмонларнинг қуйи ярусида Канада қизили (Cornus canadensis), голубика, қўй дафнаси (Calmia angustifolia) ва турли хил мохлар ўсади. Ньюфаундленднинг асосий бойлиги-қирғоқ бўйи сувларининг балиқ запасларидир. Бу жиҳатдан Катта Ньюфаундленд саёзлиги айниқса машҳурдир. Атлантика океанининг бу қисмида Гольфстрим оқими сувлари совуқ Лабрадор оқими сувларига қўшилиб кетади ва балиқлар учун жуда кўп ҳамда хилма-хил озуқа вужудга келишига имкон беради. Балиқ овлаш-орол аҳолиси хўжалик фаолиятининг асосий туридир. Денгиз билан бўлган алоқа аҳолининг жойлашишига ҳам таъсир кўрсатади: аҳоли деярли бутунлай денгиз соҳилида, шамоллардан тўсилган энг қулай қўлтиқлар бўйида тўпланган. Аҳоли пунктларининг ярмига яқини Авалон ярим оролида жойлашган. Ньюфаундленднинг ички қисмлари мустам-лакачиликнинг илк даврларидаги каби ҳувуллаб ётибди. АППАЛАЧИ ВА АППАЛАЧИ ЁНИ РАЙОНЛАРИ Эпиплатформадаги Аппалачи тоғлари системаси Канада ва АҚШ территориясида шимоли-шарқдан жануби-ғарбга томон 2000 км га чўзилган; бу тоғларнинг асосий қисми мўътадил минтақанинг жанубий ярмини кесиб ўтиб, жанубда субтропикларга кириб борган. Бу тоғлар ўртача баландликдаги тоғ рельефи, эрозия натижасида анча парчаланганлиги, фойдали қазилмалари билан гидроресурсларининг мўллиги, турларга бой қалин ўрмонлари билан характерланади. Аппалачи тоғларининг этаклари ва водийларида аҳоли зич, уларнинг табиий ландшафтларини аҳоли анча ўзгартириб юборган. Тоғ системасини кесиб ўтувчи дарёлар АҚШ нинг ички районларини Атлантика соҳиллари билан боғловчи муҳим йўллар бўлиб хизмат қилади. Шимолда Аппалачи тоғлари Авлиё Лаврентий бўғозига етиб келади ва бу тоғ тизмалари Гаспе ҳамда Янги Шотландия ярим оролларига кириб боради. Улар Лаврентий қирларидан Авлиё Лаврентий дарёсининг кенг водийси оркали ажралган. Авлиё Лав-рентий водийси билан Онтарио кўли орасида жойлашган Адирондак тоғлари ҳам Аппалачи тоғларининг шимолий қисмига киради. Улар структурасига кўра Канада қалқонига, бироқ ландшафтларнинг бутун комплексига кўра эса Шимолий Аппалачи тоғларига киради. Шимолий Аппалачи ва Адирондак тоғлари кристалли ҳамда метаморфик жинслардан таркиб топган бўлиб, пейепленлашган тоғларнинг айрим қисмларидан иборатдир; бу тоғларда энг кейинги кўтарилиш белгилари нисбатан суст акс этгани ҳолда, музланишлар таъсири жуда яққол сезилади. Жануби-ғарбда Шимолий Аппалачи тоғлари рельефда яққол акс этган иккита ер ёриқлари чизиғи билан кесилган меридионал йўналишда бир-бирига параллел давом этган бу ер ёриқлари Атлантика океанига томон кенгая борувчи Коннектикут дарё водийси ботиғи ва Гудзон дарёсининг кенг ботиғи Шамплейн кўлидан иборат. Шимолий Аппалачи тоғлари катта қисмининг баландлиги 1000 м дан ошмайди, фақат Адирондак тоғларининг айрим чўққиларигина 1600 м дан юксакка бўй чўзган, Оқ тоғлар тизмасидаги Вашингтон тоғ тепасининг баландлиги- эса 1916 м га етади. Районнинг катта қисми баландлиги 400-500 м ли эрозион-қолдиқ тоғлардан иборат сертепа платодир. Жанубда баландлиги 1000 м га етадиган Монаднок чўққиси якка ҳолда қад кўтарган, классик рельеф шакллари туфайли унинг номи қолдиқ тоғларнинг турдош отига айланган. Шимолий Аппалачи тоғлари музликлар билан қопланган бўлиб, унинг рельефи учун охирги моренали марзасимон тепалар, водийларнинг трог шакли, осилма водийлардан оқувчи дарёлардаги кўпдан-кўп шаршаралар ҳамда музлик кўллари характерлидир. Аппалачи тоғлари тобора пасая бориб, Атлантика қирғоқларига етиб келади. Пенепленнинг парчаланган юзасини океан суви босиши натижасида ниҳоятда хилма-хил қирғоқ чизиғи ҳосил бўлган; қирғоқда ороллар, ярим ороллар, дарёлар қуяр жойининг сув тагида қолган қисмлари ва чеккасида катта-кичик порт шаҳарлари (Бостон ва бошқалар) жойлашган қўлтиқлар кўп. Гудзон дарёсининг қуяр жойида ва қирғоқ бўйидаги пастак Лонг-Айленд оролида Американинг энг катта шаҳари ва порти бўлмиш Нью-Йорк жойлашган. Жанубий Аппалачида тоғ пайдо бўлиш жараёнлари қуйи палеозойдагина эмас, балки юқори палеозойда ҳам рўй берган. Бу тоғлар жанубда Шимолий Америка платформасини ўраб олган тоғ системасининг чекка қисмини ташкил этади. Жанубий Аппалачи тоғлари ҳозирги рельефининг шаклланишида эрозия жара-ёнлари асосий роль ўйнаган; эрозия натижасида дастлабки рельеф тубдан ўзгариб, инверсион рельеф шакллари пайдо бўлган.  Аппалачи тоғларининг схематик кўндаланг кесими. Аппалачи тоғлари ғарбда баланд (1000 м ва ундан ҳам баланд) Аппалачи тоғ олди платоси билан чегараланади; бу плато таркибида фойдали қазилмаларнинг бой запаслари бўлган палеозой-чўкинди жинслари билан тўлиб қолган Аппалачи олди букилмасига мос келади. Плато шарқдан ғарбга томон қия бўлиб, Огайо ҳавзасидаги дарё водийлари уни чуқур ўйиб юборган. У ғарбда қўшни текисликларга жарлик ҳосил қилиб. лушиб келади, шарқда эса баландлашиб, энг баланд қисми Аллеган тоғлари деб аталади. Кейинги, шарқроқдаги зона бўйлама тоғ тизмалари ва уларни ажратиб турувчи Аппалачи структурали водийлар системасидан иборат. Узоқ ювилиш жараёнлари натижасида бу зонадаги рельеф тектоник структурага ҳеч мос келмайди. Юмшоқ жинслардан таркиб топган антиклинал тизмаларининг ювилиши натижасида улар ўрнида бўйлама водийлар ҳосил бўлган, емирилиши қийин бўлган қаттиқ жинслардан таркиб топган синклиналлар эса рельефда платосимон тоғ тизмалари тарзида намоён бўлган. Бироқ бу зонанинг ҳатто энг баланд нуқталари ҳам Аппалачи платосининг чеккаси ва шарқдаги қўшни зона тоғ тизмаларидан анча пастда жойлашган. Унинг энг емирилган ҳамда энг паст қисми Катта Водий деб атаади. Жанубий Аппалачи тоғларининг кейинги, энг баланд зонаси қуйи палеозой кристалли жинсларидан таркиб топган, ассиметрик қирралари ўткир, шарқий ёнбағирлари тик тоғ тизмалари системасидан иборат. Бу зонадаги қора тоғлар деб аталувчи тоғларда Аппалачи системасидаги энг баланд массив Миттчелл (2037 м) қад кўтарган ва бу ердан Атлантика океани билан Миссисипи ҳавзаси орасидаги сув айирғич ўтади. Миссисипи ҳавзаси дарёлари водийси ўзига хос тузилишга эга: водийнинг тоғ тизмаларини кесиб ўтган дорсимон кўндаланг қисмлари антиклинал бўйлама пастқамликларини эгаллаган кенг водийли қисмлари билан ал-машиниб келади. Аппалачи тоғлари системаси чекка шарқда унча баланд бўл-маган (400 адм гача) Атлантика бўйи текислигидан тик кўтарилган Пидмонт кристалли платоси билан чегараланади. Бу ердан Интенсив фойдаланиладиган жуда катта гидроресурсли машҳур шаршаралар чизиғи ўтади. Нью-Йоркдан жанубда дарёларнинг қуруқлик чўккандан кейин кенг денгиз қўлтиғига айланган қуяр жойлари материк ичкарисида Пидмонт платоси ичкарисига қадар кириб борган ва денгиз бўйи текислигини бип-бири билан кам боғланган ярим оролларга аж-ратиб қўйган. Қирғоқ чизиғининг бундай тузилиши туфайли бу районнинг Аппалачи тоғлари этагида кенг ёйилган энг йирик ша-ҳарлар айни вақтда океан портлари ҳам ҳисобланади. Океандан 160 км ичкарида Делавер дарёси бўйида жойлашган Филадель-фия, Чесапик қўлтиғи қирғоғидаги Балтимор, Потомак дарёси этакларидаги Вашингтон шаҳарлари бунга мисол бўла олади. Қум тили ва лагуналарга сероб Атлантика қумлоқ соҳилида қулай пляжлари бўлган кўпдан-кўп курорт шаҳарлар жойлашган. Аппалачи области Атлантика океанидан келувчи атмосфера циркуляцияси ва материкнинг ички қисмлари устида шаклланувчи континентал ҳаво массалари таъсиридадир. Бутун областда ёғинлар миқдори кўп (тахминан шимолда 1000 мм дан жанубда 2000 мм гача), ёғинлар бу ерда йил бўйи тушади (энг кўп ёғингарчилик ёз ойига тўғри келади). Намнинг жуда сероблиги сув тармоқларининг ривожланиши учун рельеф имкон берган жойларда эса, ерларининг ботқоқланиши учун қулай шароит яратади. Шимолий Аппалачи тоғлари қилими тахминан 40° ш. к. гача совуқ бўлиб, температура мавсумлар бўйича анча ўзгариб туради. Бунга сабаб, Аппалачи тоғлари бу қисмининг географик ўрни ва совуқ оқимлар таъсиридир. Бу районда энг совуқ ойнинг ўртача температураси -5° дан -12°С гача ўзгаради. Дарё ва кўллардекабрдан то апрелгача муз билан қопланиб ётади. Қишда коп қоплами анча қалин бўлади, ёз салқин (ўртача температура ҳеч қаерда +19°С га етмайди), туманли ва ёмғирлидир. Жанубга томон ёз ва қиш ойларининг температураси кўтарилади. Бироқ қиш температураси областда шу кеигликдаги ўртача миқдордан анча пастдир. Тоғларда 600-700 м баландликда қишки температура манфий ва бу ерларда қор ёғади. Ёз шимолдагига қараганда анча иссиқ (июлнинг ўртача температураси + 25°С гача) ва бирмунча сернамдир. Аппалачи тоғларининг шимоли билан жануби иқлимидаги тафовут тупроқ-ўсимлик қоплами характерида ҳам акс этади. Шимолда аралаш ўрмонлар устун туради, улар тоғларнинг энг баланд қисмида игна баргли ўрмонлар билан алмашинади. Тупроқлари асосан подзол тупроқлардир, шунингдек, ботқоқ тупроқлари билан торф ботқоқликлари ҳам катта-катта майдонларни эгаллайди. Жанубда ўрмон қўнғир тупроқларида кенг баргли ўрмонлар устун туради. Аппалачи тоғларининг шимолий қисмидаги ўрмонлар тоғларнинг юқори қисмларида яхши сақланиб қолган. Бироқ аҳоли зич жойлашган водийларда улар бутунлай кесилиб кетган, у ербу ердагина қанд заранги ва қизил заранг, оқ ва са.риқ қайин, тоғтерак, оқ қарағай, бальзам пихтаси, ҳамда бошқа хил игна барглилар аралаш ўсувчи дуб (эман) ўрмонлари учрайди. Мохок ботиғи районида, 42° ш. к. яқинида Аппалачи кенг баргли ўрмонларининг типик вакиллари чинор, бук (қорақайин) жўка, яна жануброқда эса-лола дарахти, каштан ва ёнғоқ учрайди. Кенг баргли ўрмонлар тоғла,рнинг 600 м гача бўлган қисмида ўсади, ундан юқорида эса аралаш ўрмонлар тарқалган. Нина баргли ўрмонлар тоғларнинг тепасида ва энг зах ҳамда салқин жойлардагина сақланиб қолган. Тоғлар деярли ҳеч қаерда ўрмонлар чегарасидан юқорига кўтарилган эмас. Қалин, турларга бой Аппалачи реликт ўрмонлари материкка европаликлар келгунга қадар областнинг бутун жанубий қисмини қоплаб ётар эди. Лиана ва доимий яшил ўсимликларнинг ниҳоятда кўплиги, уларга ҳақиқий субтропик қиёфа бахш этар эди. Бу ўрмонлар кўплаб овчи индеец қабилалари учун ва Аппалачи тоғ системасига ном берган аппалач-индеецлари учун бошпана ва ҳаёт манбаи бўлиб келган. Ҳозирги вақтда Жанубий Аппалачи ўрмонлари жуда сийраклашиб қолган, кўплаб районларда эса умуман тугатиб юборилган. Фойдали қазилмаларга кўра бой ва географик ўрнига кўра қулай бу область АҚШ нинг энг сераҳоли ва йирик саноат шаҳарлари кўп территорияларидан биридир. Аппалачи тоғларининг жанубий қисмида аралаш ўрмонлар асосан тоғларнинг аҳолиси кам, энг баланд қисмларида сақланиб қолган. Бу ерларда баъзи йирик ўрмон ҳайвонлари, масалан, Виргиния буғусини учратиш мумкин. Тоғ олдиларида, деярли ҳамма жойда, илгариги бой ўсимлик қоплами жуда кам сақланиб қолган маданий ландшафт устун туради. Тузлик қумлари, қисман эса гиллар билан қопланган Атлантика бўйи районларида илгари жанубда-қарағай, шимолда эса ель ўрмонлари ўсган. Бу районларда аҳоли ҳозирги вақтда ҳам зич жойлашган бўлиб, табиий ландшафтларни анча ўзгартирган. Бироқ соҳилнинг айрим жойларида кичик-кичик қарағай ўрмонлари ҳали ҳам сақланиб қолган. Улардан курорт ва дачалар сифатида фойдаланилади. МАРКАЗИЙ ТЕКИСЛИКЛАР Лаврентий қирларидан жанубда ва Аппалачи тоғларидан ғарбда Миссисипи ўрта оқимининг ҳар иккала томонида ва бу дарё юкори оқимидан ғарбда АҚШ нинг Марказий текисликлари жойлашган. Областнинг жанубий чегарасини 32-33° ш. к. дан ўтказиш мумкин. Бу областнинг парчаланган сертепа рельефи, мўътадил минтақанинг жанубий қисмида ва субтропик минтақанинг шимолий қисмида материк ичкарисида жойлашганлиги, унумдор тупроқлари, фойдали қазилма запаслари унда аҳолининг жойлашиши ва хўжаликни ривожлантириш учун қулайлик туғдиради. Бу ер Қўшма Штатларининг аҳоли энг зич жойлашган ва яхши ўзлаш-тирилган қисмларидан бири бўлиб, унда асосий деҳқончилик районлари жойлашган, ўрмондаштлар билан кенг баргли ўрмонларнинг 80-90% и маданий ўсимликлар билан алмаштирилгай-ундай жойларда инсоннинг табиатга таъсири кўпинча фақат ижобий натижага эмас, балки салбий оқибатларга ҳам олиб келади. Баландлиги 200-500 м бўлган Марказий текисликлар шимолда қия, жанубда эса горизонтал ётган қуйи ва юқори палеозой жйнсларидан таркиб топган. Областнинг шимоли-шарқий қисми рельефи куэсталар рельефи ривожланганлиги билан характерланади. Кўллар орасидаги ва улардан жанубдаги территориялар ер бетига олдинма-кейин чиқиб келувчи силур, девон ва пермькарбон ётқизиқлари қатламларидан таркиб топган; бу қатламлар маълум бурчак ҳосил қилиб ётади ва таркиби ҳамда мустаҳкамлигига кўра турли қаватлардан иборат. Ётқизиқларнинг бундай тузилганлиги тик қаноти шимоли-шарққа ва ётиқ қаноти жанубга қараган бир неча поғоналарнинг ҳосил бўлишига имкон берган. Қаттиқ силур оҳактошларидан таркиб топган куэсталар айниқса яхши ривожланган. Куэсталардан бирининг поғонасида (бу куэстани Ниагара дарёси кесиб ўтадиган жойда) Ниагара шаршараси ҳосил бўлган. Ниагара қуйиладиган жойдаги баланд ва тик поғона дарёнинг юқори оқимйга томон тобора чўкиниб, чуқур Ниагара дарасини ҳосил қилмоқда. Шаршара тарихий вақт давомида 11 км га чекинган. Рельефнинг куэста характери областнинг жануби ва ғарбига томон бироз ўзгаради ва бу ерларда пастроқ, дарё ўйиб юборган сертепа платолар устун туради: бу платоларнинг яққол акс этган морфологик шакли йўқ. Деярли бутун ер юзаси қалин музлик ётқизиқлари қатламлари илан қопланган; улар туб жинсларни беркитиб турадй. Таркиби урлича бўлган музлик ётқизиқлари тепалик ва грядаларни ташкил этади; бутепалик ва грядалар ётади ва охирги мореналардан ки оз ва друмлин типидаги ётқизиқлардан иборат. Кўллар атрофида тўртламчи давр сув ётқизиқлари қоплами тарқалган, рельефда кўллар сатҳи навбатма-навбат пасайишидан ҳосил бўлган террасалар акс этган. Музлик ёнидаги ҳавзаларниш (ҳозирги Буюк кўллар ана шу ҳавзаларнинг қолдиқларидир) катталиги ва шаклидан далолат берувчи бу кўл текисликлари шарқда, Лвлиё Лаврентий дарёси ҳавзасида ва Онтарио, Эри ҳамда Гурон кўллари атрофида энг кенгаяди. Жануби-шарқда, Арканзас дарёси ҳавзасида герцин бурмалари ер бетига ороллар тарзида чиқиб қолган; улар Аппалачи тоғлари системасининг давоми 6ўлиб, таркибида тошкўмир запаслари бор. Буларбаландлиги 700-800 м га етадиган Уошито ва Бостон тоғларидир. Шимолроқда платформанинг токембрий фундаменти қалқонига тўғри келувчи Озарк платоси бор, бу ерда кристалли жинслар дарё водийларида ер бетига чиқиб ётади. Худди шундай кўтарилган, бироқ баландлиги бир оз камроқ плато текисликнинг чекка шарқида Цинциннати билан Нашвилл шаҳарлари орасидан ҳам ўтади. Жанубда морена қоплами йўқлиги сабабли туб жинслар устида жуда катта музлик ёни ҳавзасида пайдо бўлган лёссимон ва қумли қатламлар ётади. Марказий текисликларнинг барча территорияси, айниқса унинг жанубий қисми, Миссисипи ҳавзасига кирувчи дарё ва жарларнин: кучли эрозион ўйилиб кетганлиги билан характерланади. Дарахт ўсимликларининг меъёридан ортиқча кесиб юборилиши ва ерларнинг нооқилона шудгор қилиниши эрозия жараёнларини кучайтириб, Марказий текксликларнинг кўпдан-кўп районларида салбий оқибатларга олиб келади, ҳайдаладиган ерларнинг илгариги ҳосилдор қисмларини ишдан чиқариб қўяди. Ёғинлар ёзда энг кўп ёғишига қарамай, деярли бутун область бўйича ёғингарчилик жуда кўп ва нотекисдир. Территориянинг катта қисмида йилига 750 мм дан ортиқ ёғин ёғади. Фақат ғарбдагина ёғин миқдори камаяди. Атлантика океанига энг якин бўлгак Буюк кўлларнинг шарқий соҳилларида ва Авлиё Лаврентий дарёси водийсида ёғинлар миқдори 1000 мм гача ортади. Қишда ёғинлар қор тарзида тушади ва қор қоплами қалин бўлиб, узоқ туради. Область иқлими ёз билан қиш температураларининг ўзаро катта фарқ қилиши билан характерланади. Бутун территорияда энг совуқ ойнинг ўртача температураси манфийдир. Буюк кўлларнинг шимолий чеккасидан -16°С ли, жанубдан -4°С ли январь изотермаси ўтади. Фақат кўллар чқинидагина январь ойи ўртача температурасининг бироз кўтарилиши кузатилади (Чикагода -3°С гача). Областнинг жанубида январь ойининг ўртача температураси 0° атрофида. Ёз ҳамма жойда илиқ, жанубда эса ҳатто иссиқ. Йюль ойининг ўртача температураси областнинг шимолий чегараси яқинкда +20°С дан бир оз паст, жанубда эса + 25°С га етади. Кўллар қирғоғида ёзнинг иссиғи анча пасаяди. Иқлим шароити барча территорияда деҳқончилик учун қулайдир. Марказий текисликларни дарё ва канал тармоқлари кўплаб" кесиб ўтган, бу ерда кўллар жуда кўп. Дарёлар Буюк кўллар ва Миссисипи ҳавзасига киради, улар жуда серсувдир, чунки уларнинг тўйинишида қор ва ёмғир, сувларидан ташқари, кўлларнинг ҳам аҳамияти жуда каттадирУҚўллардан оқиб чиқувчи дарёлар режими ниҳоятда бир текисдир. Кўриб чиқилаётган территория сув тармоқларининг шаклланишида қадимги, музликлар катта роль ўйнаган. Ер юзасини жуда кўплаб сойликлар кесиб ўтган бўлиб, улардан кўлларга томон музлик сувлари оқиб ўтган. Бу сойликлардан қисман ҳозирги дарёлар оқади, қисман эса, улар сув айирғичлардан ўтиб, сунъий сув йўллари барпо қилишни осонлаштиради. Умумий обзорда тасвирланган Буюк кўллар системаси жуда катта аҳамиятга эгадир. Кема қатновчи ўзанлар ва айланма каналлар орқали ўзаро туташтирилган жуда катта сув ҳавзалари фойдали қазилмалар, ўрмон ёғочя ва саноат молларини ташиш учун қулай, арзон сув йўли вазифасини ўтайди. Сув энергиясининг катта запаслари ҳам хўжаликни ривожлантиришга имкон беради. чунончи, Ниагара шаршарасида Канада ва АҚШга қарашли гидроэлектр станциялар қурилган. Кўллар атрофида, айниқса уларнинг жанубий соҳилларида йирик саноат районлари кўп, шу сабабли бу ердаги табиий ландшафтларни инсон жуда ўзгартириб юборган. Областнинг катта қисми аралаш ва кенг баргли ўрмонлар зонасида жойлашган. Материкка европаликлар келгунга қадар бу ерларда ёввойи қушлар беҳад кўп бўлар, ов билан шуғулланувчи индеец қабилалари яшовчи қалин ўрмонлар кўлнинг шундоқ бўйигача етиб келиб, кўлларни зич ҳалқа каби ўраб турар, ғарб, жануб ва шарққа томон ёйилиб, Аппалачининг бироз сийракроқ ўрмонларига қўшилиб кетар эди. Эндиликда илгариги сидирға ўрмон қопламидан нисбатан кичик-кичик ўрмонли ерлар сақланиб қолган; бу кичик ўрмонлар саноат районлари ва ҳайдаладиган ерларнинг катта-катта территориялари билан ёнма-ён жойлашган. Шимолда дон экинлари катта майдонни эгаллайди, жанубда эса бироз ғарбий районлардан маккажўхори ва буғдой далалари кириб келган. Марказий текисликларнинг жануби-шарқий қисмида, Огайо дарёсидан жанубда ер бетига қуйи карбон оҳактошлари чиқиб қолганлиги сабабли карст ҳоеил бўлиш жараёнлари ва карст рельеф шакллари яхши ривожланган. Огайонинг ирмоғи Грин-Ривер дарёси ҳавзасида Аппалачи платоси чеккаси яқинида машҳур Мамонт ғори бор. Бу ғорни ўтган аср бошида ҳайвон изидан қувиб борган овчи тасодифан топган. Ғор текширилган қисмининг умумий узунлиги 240 км. Унда 225 та ўтиш жойи, 47 та баланд минорасимон хона, 23 та шахта, кўплаб ажойиб серманзара унгур ҳамда бошқа шакллар бор. Уларда устунлар, карнизлар ва сталактитлар тарзида турли хил оқиқ шакллар пайдо бўлган ғop мураккаб гидрографик тармоққа эга; у уч ер ости кўли, турт дарё, жумладан, Грин-Ривер билан боғлиқ дарёни ўз ичига олади. Айрим жойларда ер ости дарёлари қирғоқсиз бўлиб, гум-базсимон деворлари сув юзасидан тик кўтарилган. Мамонт ғорининг ер ости сув ҳавзаларига махсус қайиқларда кириб бориш мумкин, бироқ ҳамма жойдан ҳам сузиб ўтиб бўлмайди, чунки баъзи жойларда дарё шаршаралар ҳосил қилган. ҚИРҒОҚБЎЙИ ТЕКИСЛИКЛАРИ Мексика қўлтиғи соҳиллари, Миссисипи дарёсининг қуйи оқими, Флорида ярим ороли ва Атлантика океанининг Чесапик қўлти-ғи соҳилларидан жанубдаги пасттекисликлар Қирғоқбўйи текисликлари номи билан машҳур. Уларнинг энг типик белгилари текислик рельефи ва субтропик иқлимдан иборат бўлиб, бу белгилар тупроқ ҳамда ўсимликлари характерида ҳам акс этган. Мексика қўлтиғи ва Атлантика океани соҳилларини ўраб олган пасттекисликлар полосаси горизонтал ёки қия ётган бўр ҳамда кайназой ётқизиқларидан иборат. Бу ётқизиқлар таркибида гиллар, оҳактош ва қумтошлар билан алмашиниб келади; улар таркибида нефть ва туз бор. Флорида ярим оролининг юза қисми оҳактошлардан тузилган, улар таркибида фосфоритлар учрайди, Қуйи Миссисипи пасттекислиги жуда катта букилмадан иборат бўлиб, у аллювиал ётқизиқлар билан тўлиб қолган. Бутун пасттекисликлар полосаси букилган палеозой бурмали структуралари ўрнида вужудга келган бўлиб, Аппалачи тоғлари билан Уошито тоғлари уларнинг бир қисмидир. Ер юзасининг букилиши ва ётқизиқлар тўпланиши бўр даври бошидан то неогенгача давом этган. Соҳилнинг айрим жойларида пасайма ҳаракатлар ҳозирда ҳам давом этмоқда. Қирғоқбўйи текисликлари типик терассасимон рельефи билан характерланади, улар қуруқликнинг бир неча бор кўтарилиши натижасида ҳосил бўлган. Атлантика океанининг қирғоқ чизиғи айн вақтда қирғоқдаги яқинда рўй берган пасайма ҳаракатлардан дарак беради. Чесапик қўлтиғидан жанубда соҳилни дарё эстуарийлари кесиб ўтган булардан баъзилари денгизга туртиб чиққан қум тиллари орқали денгиздан ажралиб туради. Бу қум тиллари қирғоқ тўлқини натижаеида ҳосил бўлган. Жануброқда соҳилга кенг кўрфазлар кириб борган; бу кўрфазларнинг қирғоқлари оке андан кўпдан-кўп лагуналарни ажратиб туради. Бу лагуналар устини дюналар қоплаган қум тилларидан ҳосил бўлган. Кугпгина дарёларнинг қуяр жоййда қумоқ жинслардан таркиб топган ва қирғоқ бўйи ўсимликлари билан мустаҳкамланган пастак оролчалар бор. Лагуна ва эстуарийлар баъзан кема қатнайдиган каналар билан ўзаро туташтирилган. Бутун соҳил бўйлаб қумлоқ пляжлар кўп. Флориданинг шарқий соҳилидаги пляжлар айниқса машҳур бўлиб, улар Янги Дунёдаги энг яхши пляжлар ҳисобланади. Флорида ярим ороли баландлиги 100 м дан ошмайдиган қкя баландликдан иборат бўлиб, унинг чеккалари денгиз суви остидадир. Ярим оролнинг соҳил қисмлари яқиндагина сув остидан чик-қан бўлиб, рельефининг теп-текислиги билан ажралиб туради. Ярим оролнинг оҳактошли юзасида карст рельефи шакллари кенг ривожланган. Бу ерда катта-катта карст ботиқлари (водийлар, қудуқлар, тармоқланиб кетган ер ости галереялари бўлган ғорлар), ер ости кўллари ва дарёлари тарқалган. Ёзда бутун область тропик ҳаво массалари таъсирида бўлади. Ҳаво массалари Атлантика океани билан Мексика қўлтиғидан материкнинг ички қисмларига ёзги жануби-шарқнй муссон тарзида кириб келиб, кўп миқдорда ёғинлар келтиради. Қишда нисбатан бироз совуқ ва қуруқ контитентал ҳаво ҳукм суради. Текисликларнинг барча территориясида йиллик ёғин миқдори 1000 мм дан ортади, айрим районларда (жануби-шарқда) эса ёғин миқдори ҳатто 1500 мм га етади. Ёғинларнинг йиллик тақсимланишида ёзги максимум яққол акс этган. Иқлимнинг сернамлиги, рельефнинг текисликдан иборат эканлиги ва у билан боғлиқ ҳолда тупроқларда сувнинг яхши оқиб кетмаслиги ботқоқликларнинг тарқалишига сабаб бўлган. Ботқоқликлар соҳилда ҳам, ички районларда ҳам ҳануз катта майдонларни эгаллайди. ёғин кўп бўлиши билан бирга йиллик температура ҳам юқоридир. Ёзги температура ўрта ҳисобда +25°С дан ортади. Иссиқ ҳаво ва намнинг сероблиги ёзда субтропик экинларни экиб ўстириш учун қулай, бироқ одам бундай ҳавода ўзини ёмон ҳис қилади. Бироқ қиш, айниқса Флоридада, йилнинг энг қулай фаслидир. Ҳаво нисбатан қуруқ келсада, илиқ бўлиб туради. Қишнинг ўртача температураси шимолдан жанубга томон +4°С дан +16°С гача ўзгаради; Флориданинг жанубида январнинг ўртача температураси +20°С га тенг. Бироқ шимолдан тез-тез совуқ ҳаво массалари кириб келиб, бутун областда қисқа вақт совуқ бўлишига ва қор еғишига сабаб бўлади, ҳатто Флориданинг жанубида ҳам температура 0°С гача тушиб, қор ёғади. Шунга қарамай, Флорида Шимолий Американинг энг яхши қишки курорти ҳисобланади. Ёзда ҳаво массаларининг меридионал йўналишда кўчиб юриши ва циклонларнинг ўтиши муносабати билан Қирғоқбўйи текисликлари устидан кучли довул ўтиб, сел қуяди. Улар ҳалокатли сув тошқинларига сабаб бўлади ва кўпинча аҳолига катта офат келтиради. Текисликнинг энг баланд ва қуруқ сертепа қумли жойлари ишқорсизланган қизил ва сариқ тупроқлар билан қопланган бўлиб, илгари улар қарағайнинг субтропик турлари (Pinus carieaca, Pinus tecla ва бошқалар), шунингдек, америка пакана пальмаси-сабаль ўсган ўрмонлар билан қопланган. Сабаль пальмаси музликдан олдинги вақтдан сақланиб қолган реликтдир. Эндиликда ўрмонлар кесиб олинган жойларда дағал ўтлар ўсиб ётибди. Кўп районларда субтропик қарағай ўрмонлари ҳозиргача сақланиб қелган бўлиб, АҚШ да ўрмон ёғочининг асосий манбаларидан бири ва скипидар олинадиган муҳим хом ашёдир. Бироз сернам жойларда тиумтол, терак, магнолия, кўплаб миқдорда лиана ва эпифитлар ўсадиган ўрмонлар тарқалган. Пасттекисликларда тарқалган боткоқликлар кам узига хос ўсимлик қопламига эга. Сув босадиган ва ботқоқланган жойларда тахтасимон тиргак илдизли дарахтлар ўсади. Булардан энг характерлиси таксодийлар оиласига кирувчи ботқоқ сарви бўлиб, у қизғиш-жигарранг ёғочли ва нафас олувчи конуссимон илдизли бўлади. Дарахтлар орасида қамишзорлар, қиёқзорлар ва бошқа хил ботқоқ ўтзорлари кўп бўлиб, баъзан ўтиб бўлмас тўқай ҳосил қилади, улар орасида ўсимликсиз, яланг жойлар ҳам учраб туради. Ботқоқлиқ хилма-хил ҳайвонлар яшаши учун қулай жойдир. Бу ерда аллигаторлар, тошбақа ва жуда катта бақаларни учратиш мумкин. Миссисипи пасттекислиги ва Флорида ярим оролидан шимолда, Виргиния ва Шимолий Каролииа штатлари чегарасида ботқоқликлар айниқса катта майдонни эгаллайди. Флориданинг жанубида жуда катта Эверглейдс ботқоқлиги бор бўлиб, у ботқоқ сарви, ботқоқ қарағайи (Pinus palustris) қиёқ, қамиш ўсган тўқайлардан иборат, бу тўқайлар орасида мусаффо-сувли кўлмаклар бор. Бу ботқоқлик қўриқхона деб эълон қилинган. Бу ерда аллигатор, сувсар, турли хил ботқоқлик қушлари яшайди. Қўриқхонанинг марказий қисмида Окичоби номли жуда катта саёз кўл жойлашган бўлиб, у илгари кучли шамол турганда қирғоқдан чиқиб атрофдаги пасттекисликларий босиб кетар эди. Ҳозирги вақтда сув тошқинининг олдини олиш учун кўлдаги сув бошқа томонга буриб юбориладиган каналлар қазилган. Мексика қўлтиғининг шимолий соҳилларидаги айрим жойларда ва Флориданинг ғарбий соҳилида цангрзорлар учрайди. Қирғоқбўйи текисликларнинг табиий шароити субтропик деҳқончилик учун қулайдир. Катта-катта ер майдонлари пахтазорлар билан банд. Ғўза оҳактошларда ҳосил бўладиган ва чириндига жуда бой қора тупроқларда айниқса яхши ўсади. Бу жойлар Миссисипининг этагидан бошлаб ҳар иккала томони бўйлаб чўзилиб кетган «қора минтақа»дир. Жанубий иссиқ соҳилнинг сернам жойларида шоли ва шакарқамиш етиштирилади. Шунингдек, катта-катта майдонларни турли хил боғлар, сабзавот-пол.из экинзорлари эгаллаб ётади. Флоридада цитрус мевалар етиштирилади. БУЮК ТЕКИСЛИКЛАР Қояли тоғларнинг этаклари яқинида, Жанубий Канада билан АҚШ территориясида контитентал иқлимли баланд текисликлар полосаси меридионал йўналишда чўзилиб кетган. Буюк текисликлар шимолдан жанубга томон тахминан 62° ш. к, дан 29° ш. к. гача 3500 км дан ортиқ масофага чўзилган. Бироқ унинг Маккензи дарёси ҳавзасидаги, совуқ иқлимли ва тайга ўрмонлари билан қопланган энг шимолий қисми бошқа областга киради. К  ўриб чиқилаётган табиий географик областнинг шимолий чегараси тайга ўрмонлари ўрмондашт билан чегараланадиган жойдан, яъни тахминан Норт-Саскачеван дарёси водийсидан ўтади; жанубий чегараси Америка платформаси билан Мексика тоғлиги орасидаги чегарага тўғри келади. Жануби-шарқдаги тик жарлик Буюк текисликларни Қирғоқбўйи текисликларидан, Мексика қўлтиғи ва Марказий текисликлардан ажратиб туради. |