1. Балалардаы асазанны жне он екі елі ішекті ойы жарасы. Диагностика, емдеуді заманауи дістері. Асазанны жне он екі елі ішекті ойы жарасы бар балаларды диспансерлік баылауды йымдастыру
 Скачать 0.97 Mb.
|
|
57, Балалардағы ентігу-цианотикалық ұстама кезіндегі шұғыл көмек. Цианозды ентігу (ЦП) - жүректің оң жақ қарыншасының инфундибулярлы бөлігінің спазмымен байланысты Фалло ауруы бар баладағы гипоксия ұстамасы. Жедел терапия: 1. Баланы тыныштандырыңыз, тар киімдерді шешіңіз. 2. Асқазанға тізе-шынтақ қалпында жату (аяқтарды кеудеге әкеліп, тізе буындарында бүгілген). 3. Маска арқылы ылғалданған оттегінің ингаляциясын қамтамасыз етіңіз. 4. Тері астына 0,1 мл/жыл дозада промедолдың 1% ерітіндісін тағайындаңыз. 5. Кордиаминді 0,02 мл/кг с.к. немесе і.м. дозада енгізіңіз. 6. Әсері болмаса, 10 мл 20% глюкоза ерітіндісіне 0,1-0,2 мг/кг дозада обзиданның 0,1% ерітіндісін IV баяу (1 мл/мин немесе 0,005 мг/мин жылдамдықпен) енгізеді. 7. Реополиглюкинді 10-15 мл/кг дозада IV. 8. Натрий гидрокарбонатының 4% ерітіндісін 4-5 мл/кг дозада көктамыр ішіне 5 минут ішінде енгізіңіз, 30 минуттан кейін жарты дозада енгізуді және қан рН бақылауымен келесі 4 сағат ішінде қайталаңыз. 9. Hb 160 г/л-ден аз төмендеуі кезінде 3-5 мл/кг IV дозада эритромасс құю көрсетіледі. 10. Құрысулар кезінде дене салмағына 50-100 мг/кг дозада натрий оксибутиратының 20% ерітіндісін көктамыр ішіне баяу енгізеді. 11. Шыдамсыз шабуылда және гипоксемиялық команың дамуымен механикалық желдетуге және жедел паллиативтік хирургияға көшу (аорто-өкпе анастомозын қолдану) көрсетілген. Ескерту:гипоксиялық ентігу-цианотикалық ұстамаларды емдеуде жүрек гликозидтері мен диуретиктер қарсы. 58 Балалардағы жедел гастродуоденит. Себептер. Диагностикалық критерийлер. Гастродуоденитпен ауыратын балаларды диспансерлік бақылауды ұйымдастыру Гастродуоденит - асқазанның пилорикалық (пилорикалық) аймағының шырышты қабығының қабыну ауруы және оның бірден жалғасы - асқазан пилорикалық сфинктер арқылы байланысатын он екі елі ішек. Себептер Балалардағы гастродуоденит себептері арасында асқазанның шырышты қабығында Helicobacter pylori бактериясының персистенциясы жетекші рөл атқарады (60-70% жағдайда). Көбінеседуодениталдыңғы фонында дамидыбалалардағы гастритпилорикалық Helicobacter pylori туындаған. гастродуоденит ауруға тұқым қуалайтын бейімділігі бар балаларда жиі кездеседі, сондай-ақ жұқпалы және соматикалық аурулардың салдарынан компенсаторлық және бейімделу мүмкіндіктері төмендейді. Гастродуодениттің даму қаупі тобына жүктілік пен босанудың патологиялық ағымының нәтижесінде туылған, жасанды тамақтандыруға ерте ауыстырылған, ауырған аллергиялық тарихы бар балалар (тағамдық аллергия,ангионевроздық ісіну,атопиялық дерматит). Эндогендік факторлардың ішінде (холецистит,панкреатит,гепатит А,энтероколит,ішек дисбактериозы), эндокриндік жүйе (қант диабеті,бүйрек үсті безінің жеткіліксіздігіт.б.), созылмалы ошақты инфекция (тіс кариесі,гингивит,созылмалы тонзиллитт.б.), паразиттік инвазия (гельминтоздар,лямблиоз). қышқыл өндірісінің жоғарылауы, шырыштың түзілуінің төмендеуі, асқазан секрециясының гормоналды реттелуінің бұзылуы. Балалардағы гастродуодениттің экзогендік себептері арасында бартамақпен улану, сапаны және диетаны үнемі бұзу: шырышты қабықты тітіркендіретін өнімдерді пайдалану Амбулаторлық деңгейде жүргізілетін негізгі (міндетті) диагностикалық тексерулер: UAC; · OAM; биохимиялық қан сынағы (билирубин, ALT, AST анықтау); Helicobacter pylori инвазивті емес диагностикасы (дем шығарылған ауада H. pylori қалдықтарын (көмірқышқыл газы, аммиак) тіркеумен тыныс алу сынамалары; HELIK-тест); қан сарысуындағы Helicobacter pylori-ге (HP) жалпы антиденелерді ИФА әдісімен анықтау; Құрсақ қуысы мүшелерінің ультрадыбыстық зерттеуі; экспресс әдіспен нәжісте жасырын қанды анықтау (гемокультті сынама); Нәжісті зерттеу (копрограмма). Амбулаторлық деңгейде жүргізілетін қосымша диагностикалық зерттеулер: ПТР әдісімен биологиялық материалдан Helicobacter pylori анықтау; · H.pylori-ге асқазанның шырышты қабаты мен он екі елі ішектің биопсиясын гистологиялық зерттеу; биохимиялық қан анализі (сарысудағы темірді анықтау, сілтілі фосфатазаны анықтау); FEGDS; ЭКГ; Нәжістерді гельминттерге және қарапайымдыларға тексеру; Перианальды қырғышты тексеру. Жоспарлы стационарға жатқызуға жолдама бойынша жүргізілетін тексерулердің ең аз тізбесі: денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті органның қолданыстағы бұйрығын ескере отырып, стационардың ішкі тәртібіне сәйкес. Аурухана деңгейінде жүргізілетін негізгі (міндетті) диагностикалық тексерулер: UAC - 10 күнде 1 рет; OAM - 10 күнде 1 рет; биохимиялық қан сынағы (билирубин, сілтілі фосфатаза, ALT, AST анықтау); FEGDS; Helicobacter pylori инвазивті емес диагностикасы (дем шығарылған ауада H. pylori қалдықтарын (көмірқышқыл газы, аммиак) тіркеумен тыныс алу сынамалары; HELIK-тест); қан сарысуындағы Helicobacter pylori-ге жалпы антиденелерді ИФА әдісімен анықтау; Құрсақ қуысы мүшелерінің ультрадыбыстық зерттеуі; экспресс әдіспен нәжісте жасырын қанды анықтау (гемокультті сынама); Нәжісті зерттеу (копрограмма); Педиатрдың тексеру жиілігі диспансерлік бақылаудың бірінші жылында тоқсанына 1 рет, содан кейін тұрақты ремиссия кезінде - жылына 2 рет. · Оториноларингологтың, стоматологтың тексеруі – жылына 2 рет. Шиеленісу кезеңінде дәрі-дәрмекпен емдеу жүргізіледі. · Жылына 2 рет гастроэнтерологтың қарауы (күзгі-көктемгі кезеңде) және аурудың белгілі бір белгілері пайда болған жағдайда «талап бойынша» рецидивке қарсы терапия курстарын тағайындау. · КЛА, биохимиялық қан анализі (билирубин, АЛТ, АСТ, жалпы ақуыз, амилаза) – жылына 2 рет. 59. Гипертермия кезіндегі IMCI. Гипертермия (қызба) - көптеген жұқпалы және кейбір инфекциялық емес аурулармен (жарақат, қабыну, аутоиммундық және онкологиялық) жүретін дене температурасының жоғарылауы. Дегенмен, қызып кету немесе метаболикалық бұзылулар сияқты температураның көтерілуі температураның жоғарылауын қарастырмауы керек. Қызба қорғаныш және компенсаторлық реакция болып саналады, соның арқасында ағзаның ауруға қарсы иммундық реакциясы күшейеді: • лейкоциттердің белсенділігінің жоғарылауы; • эндогендік интерферон өндірісінің жоғарылауы; • тіндерге қоректік заттардың жедел жеткізілуін қамтамасыз ететін метаболизмнің қарқындылығын арттыру; Температураның үдемелі жоғарылауымен тыныс алу мен қан айналымына жүктеме айтарлықтай артады (температураның 37 ° C жоғары көтерілуінің әрбір дәрежесі үшін тыныс алу жиілігі минутына 4 тыныс, импульс минутына 10 соққыға артады). ), бұл ұлғаюына әкеледітүбіртектер 60.Балалардағы IDA. Диагностикалық критерийлер. Анемиямен ауыратын балаларды диспансерлік бақылауды ұйымдастыру. Теміртапшылықты анемия – жетіспеушілік анемиялар тобына жататын жүре пайда болған ауру, темір тапшылығы кезінде пайда болады, микроцитарлы, гипохромды, нормагенеративті анемиямен бірге жүреді, клиникалық көрінісі сидеропениялық және анемиялық синдромдардың қосындысы болып табылады. Диагностикалық критерийлер Шағымдары мен анамнезі: Анемия келесі белгілермен сипатталады: Тәбеттің төмендеуі · құлақтағы шу; көз алдында жыпылықтайтын шыбындар; Жаттығуларға нашар төзімділік әлсіздік, летаргия, бас айналу, тітіркену; · естен тану; ентігу Өнімділіктің төмендеуі когнитивтік функциялардың төмендеуі; өмір сапасының төмендеуі; Физикалық тексеру IDA клиникалық көріністері екі синдромның комбинациясын білдіреді: сидеропениялық және анемиялық. Сидеропениялық синдромға келесі белгілер тән: терінің өзгеруі: құрғақтық, «сүт қосылған кофе» түстің кішкентай пигментті дақтарының пайда болуы, терінің бозаруы; Шырышты қабаттардағы өзгерістер: ауыздың бұрышында «кептелу», глоссит, атрофиялық гастрит және эзофагит; көрінетін шырышты қабаттар; асқазан-ішек жолынан диспепсиялық құбылыстар; шаштың өзгеруі - ұшының бифуркациясы, сынғыштығы және алопеция аймағына дейін жоғалуы; Тырнақтардағы өзгерістер – бас бармақтың тырнақтарының көлденең жолақтары (ауыр жағдайларда және аяқтарда), сынғыштық, пластиналарға деламинация; иістің өзгеруі - науқастың лактың, ацетон бояуының, автокөліктен шығатын газдардың, концентрлі парфюмерияның өткір иістеріне тәуелділігі; Дәмінің өзгеруі - науқастың балшыққа, борға, шикі етке, қамырға, тұшпараға және т.б. Балтыр бұлшықеттеріндегі ауырсыну, гипотензияға бейімділік түріндегі бұлшықет тонусының өзгеруі, зәр шығаруды ұстамаудың дамуымен қуық бұлшықеттерінің гипотензиясы; Жүрек шекараларының кеңеюі, жүрек тондары тұйықталған, тахикардия, жүрек ұшында систолалық шу. · Жоғарыда аталған белгілердің 4 немесе одан да көп болуы жасырын темір тапшылығы (ЖҚҚ) және ИДА үшін патогномоникалық болып табылады деп есептеледі. Зертханалық зерттеулер: ИДА зертханалық диагностикасының 3 мүмкіндігі бар: «Қолмен» әдіспен орындалатын КЛА – Hb концентрациясының төмендеуі (110 г/л-ден аз), эритроциттер санының аздап төмендеуі (3,8 х 1012/л-ден аз), CP төмендеуі (аз. 0,85), ЭТЖ жоғарылауы (10- 12 мм/сағ жоғары), ретикулоциттердің қалыпты мөлшері (10-20‰). Сонымен қатар, лаборант эритроциттердің анизоцитозы мен пойкилоцитозын сипаттайды. IDA микроцитарлы, гипохромды, нормагенеративті анемия. Автоматты қан жасушалары анализаторында орындалатын ОАК - эритроциттердің орташа көлемі төмендейді - MCV (80 фл-ден аз), эритроциттегі Hb орташа мөлшері - MCH (26 пг-ден аз), эритроциттегі Hb орташа концентрациясы - MCHC ( 320 г/л-ден аз), эритроциттердің анизоцитозының дәрежесі артады - RDW (14% -дан астам). Қанның биохимиялық талдауы – сарысудағы темір концентрациясының төмендеуі (12,5 мкмоль/л-ден аз), сарысудың жалпы темірді байланыстыру қабілетінің жоғарылауы (69 мкмоль/л-ден жоғары), трансферриннің қанығу коэффициентінің төмендеуі. темірмен (17%-дан аз), сарысу ферритинінің төмендеуі (30 нг/мл-ден аз). Соңғы жылдары еритін трансферриндік рецепторларды (sTFR) анықтау мүмкін болды, олардың саны темір тапшылығы жағдайында көбейеді (2,9 мкг/мл-ден астам). Диспансерлік бақылауИДА бар балалар мен жасөспірімдерге диагноз қойылған сәттен бастап 1 жыл ішінде жүргізіледі, науқастың әл-ауқаты мен жалпы жағдайы бақыланады. Науқасты диспансерлік бақылаудан шығармас бұрын жалпы қан анализі жүргізіледі, оның барлық көрсеткіштері қалыпты диапазонда болуы керек. ИДА-дан айыққаннан кейін пациенттерді медициналық, физикалық және психологиялық оңалту қажет емес. |