ДЕРМА ЭКЗАМЕН ЖАЗБАША. 1. Эпидермис рылымы
 Скачать 1.09 Mb.
|
|
БТИР (бозғылт трепонемалар иммобилизациялану реакциясы) сифилиспен ауыратын адамның сарысуында болатын иммобилизиндер типтес антиденелермен бозғылт тропенамалар дың қозғалмай қалуы феноменде негізделген. БТИР үшін антиген ретінде сифилистік орхит белгілері байқалатын сифилис, жұқтырылған көжектердің аналық без тіндерінен алынған бозғылт тропенемалар жүзгіндер пайдалынылады. Бозғылт трепонемалар (антиген) науқастың қан сарысуымен қатынасқа түскенде (антидене) қимылдамай қалады, яғни олардың иммобилизациялануы байқалады. Реакция нәтижесін пайызбен бағалайды: БТИР бозғылт трепонемалар иммобилизациясы 51-ден 100%-ге дейін болғанда оң, 31 ден 50%-ге дейін әлсіз (шамалы) оң, 21-30% деңгейінде күмәнді, 0-20% болса теріс деп есептелінеді. Науқас адамның сарысуында иммобилизиндер, басқа антиденелерге қарағанда кештеу пайда болатындықтан, БТИР РИФ – қарағанда кеш оң болады. Оның негізгі мақсаты – VDRL жалған оң нәтижелерін анықтау болып келеді. Бұл әсіресе, сифилис сыртқы көріністерсіз, тек ішкі мүшелер мен нерв жүйесін зақымдағанда маңызды болады. Жүкті әйелдерде жалған оң нәтижелерді анықтауда БТИР-дің маңызы ерекше. БТИР-дің арнайы емес оң нәтижелері саркоидозбен, қызыл жегімен, туберкулезбен, бауыр циррозымен және т.б. ауыратын науқастарда да байқалуы мүмкін. Дегенмен бұл ауруларда БТИР әлсіз (шамалы) оң болады және 100% ешқашан жетпейді. Антибиотикпен емделгенде БТИР нәтижесі теріс болады,сондықтан БТИР суда еритін антибиотиктермен емдеп болғаннан кейін 7 күн соң және дюрантты антибиотиктермен емдегеннен соң 25 күннен кейін жасалады. ИФР (иммунофлюоресценция реакциясы) – сезімталдау реакция, сифилистің алғашқы серонегативті кезеңіндегі аурулардың 80%-да оң болады. Арнаулы көрсеткіштері бойынша ИФР сезімталдығы БТИР сезімталдығынан төмен, сондықтан оны техникасы айтарлықтай қарапайым болса да, БТИР-мен алмастыруға болмайды. Реакцияны бірнеше модификацияда қояды: ИФР-10, ИФР-200 және ИФР-абс. (абсорбцияланған). ИФР-10 сезімталдау, ал ИФР-200 и ИФР-абс. арнаулылыға артық келеді. Реакцияның ұстанымы спецификалық антигеннің (бозғылттрепонемалар) науқастың қан сарысуымен (антидене) және антитүрлік флюоресцирлеуші сарысумен (адам глобулинінеқарсы, ультракүлгін сәулелерде жылтырайтын – флюоресцеин затымен көжек сарысуы) қосылуын қамтиды. Оң реакцияда люминсцентті микроскопта, бозғылт трепонемалар флюоресцирлеуші антиденелердің қоршауында қалатын болғандықтан, бозғылт трепонмалардың сары-жасыл сәуленулерін көруге болады. Сәуленулерді КСР-дағы сияқты плюстармен бағалайды. Оң реакцияны екі, үш немесе төрт плюспен белгілейді. 1+ плюс және сәулелену реакциясы теріс (-) болғанда реакцияны теріс деп есептейді. Екіншілік сифилисте РИФ барлық жағдайда оң болып келеді. Ол жасырын сифилисте әруақытта(99-100%), үштік және туа біткен сифилисте 95-100% жағдайда оң болады. Сифилисті анықтау үшін иммуноферментті анализді (ИФА) микропреципитация (РПМ) реакциясын немесе пассивті гемагглютинация реакциясымен (ПГАР) қолдануға болады. Арнай емнен кейін клиникалық-серологиялық бақылау үшін (ем тиімділігін анықтау үшін) РМП-ны сандық зерттеу ( реакцияның титрін динамикада зерттеу) жасауға болады. Иммуноферментті анализ (ИФА, Elisa). Реакцияның ұстанымы қатты фазалы тасымалдаушының беткейіне сорылған зерттелетін қан сарысуының антигенімен қосылуын және ферментпен белгілен антитүрлік иммундық сарысу көмегімен арнайы антиген-антидене куешенін анықтауды қамтитды. ИФА-ның сезімталдығы мен арнайлылығы РИФ ұқсас. Гемагглютинацияның пассивті реакциясы (ГАПР). Бұл реакцияның макромодификацисын ТРНА, микромодификациясын – МНА-ТР, автоматизияланған вариантын – АМНА-ТР деп атайды. ЦНИКВИ қызметкерлері Г.Ф. Тимченко, Н.Н. Басова, В.Н. Беднова ГАПР үшін патогенді және культуральды бозғылт трепонемдерден отандық диагностикум жасап шығарды. ГАПР- дың жоғары сезімталдығы және арнайыллығы, әсіресе сифилистің кеш түрлерінде, анықталған. Қарапайымдылығы, бағасының төмен және сезімталдығының жоғары болуы, оны сифилисте таңдаулы реакция ретінде қолдануға мүмкіндік береді. ГАПР-ды сапалық және сандық варианттарында қоя береді, макро- және микромодификациялары бар. Әдістің ұстанымы арнайы эритроциттермен, бозғылт трепонемдермен сенсибилизацияланған антидене бар қан сарысуымен әсерлескенде, олардың агглютинацияға ұшырауын қамтиды. Эритроциттер бозғылт трепонемалардың патогендік және културальдық штаммдарымен сенсибилизациялануы мүмкін. ГАПР сифилистің барлық сатыларында, әсіресе сифилистің кеш түрлерінде сезімталдығы өте ерекше, маңызды диагностикалық тест болып келеді. IgM-серология. Сифилиспен ауыратын науқастардың организмінде антидене түзілуін зерттегенде алғашқы болып жұқтырғаннан кейін 2 аптадан соң анықталатын, қандағы концентрациясының деңгейінің ең жоғары көрсеткіштеріне 6-9- апталықта жететін арнайы IgM түзілетіні көрсетілген. Ем аяқталғаннан кейін 6 айдан соң олар анықталмайды. Инфекцияланғаннан кейін 4 аптадан соң организм арнайы IgG түзіле бастайды. Иммуноглобулиндердің бұл түрлері жұқтырғаннан кейін 1 -2 жылда ең көп мөлшері анықталады. Арнайы IgM түзілуі организмнен антигендер жойылғанда тоқтайды, ал IgG-дің түзілуі жады жасушалар клондарында жалғаса береді. Сонымен қатар, IgM-нің ірі молекулалары плацента арқылы өте алмайтындықтан, оның баланың қанындаанықталған жағдайда балалардың бозғылт трепонемамен инфекцияланғаны туралы сөз болады. Арнайы IgM қандағы концентрациясы уақыт өте заңды түрде төмендейді, сондықтан бұл антиденелердің тирінің артуы аурудың қайталануының немесе реинфекцияның қосымша белгілері ретінде қолданылады. 1977 жылы г. была 19S IgM-ТА-абс. ұсынылды, содан соң 19 IgM-ТРНА пайда болады. Бұл тестілер негізінде 19S IgM және 7S IgG сынақталатын қан сарысуын гель-фильтрация көмегімен бөлу және иммунофлюоресценциялық әдіс және тест гемагглюцинация көмегімен оларды (19S IgM және 7S IgG) анықтау жатады. 1980 жылы В. Шмидт ИФА мен РПГА элементтерін біріктіретін, IgM- SРНА қатты фазалы тасымалдаушыдағы гемадсорбциянысуреттеді, ал 1983 г. Е. Линдешмидт IgM-ТР-АБS-Elisa ұсынды. А. Люгер (1981) ОНЖ спецификалық процесстің активтілігінанықтауда 19S IgM-SРНА жолымен IgM анықтаудың маңызды екенін анықтады. 28. Мерезді емдеудің жалпы принциптері. Сифилистің емі хаттамаларға сәйкес жүргізіледі. Пайдаланылады: 1. дюрантты препараттар: бензатин бензилпенициллин: экстенциллин, ретарпен және бициллин-1; 2. орташа дюрантты препараттар: прокаин пенициллин және пенициллин новокаин тұзы, бициллин-5; 3. бензилпенициллиннің натрий тұзы. Дюрантты препараттарды (үшіншілік сифилистен басқасында) бұлшықетке аптасына 1 рет 2 млн 400 мың бірліктен (1 реттік дозасы) енгізеді. Инъекция саны – 2 немесе 3 (сифилистің түріне байланысты); бициллин-1 – 5 күнде 1 рет; егу саны – 3-6. Орташа дюрантты препараттар: прокаин пенициллин G бұлшықетке 1 млн 200 мың ХБ мөлшерінде тәулігіне 1 рет; Пенициллиннің новкаин тұзын 600 мың бірліктен тәулігіне 2 рет енгізеді. Емдеудің ұзақтығы сифилистің түріне байланысты (10 немесе 20 күн). Бициллин-5 аптасына 2 рет 1 млн 500 мың бірлік мөлшерінде бұлшықетке енгізеді. Курсқа (сифилистің түріне байланысты) 5 немесе 10 инъекция. Бензилпенициллиннің натрий тұзы: 1 млн бірліктен тәулігіне 4 рет бұлшықетке 10 немесе 20 күн бойына (сифилистің түріне байланысты). Анамнезінде жоғарыда көрсетілген препараттарға аллергиялық реакциялар байқалса, цефтриаксон, доксициллин, татрациклин, эритромицин, азитриомицин, оксациллин, ампициллин қолдануға болады. Арнайы емнен басқа сифилисте превентивті және профилактикалық ем жүргізіледі. Профилактикалық ем жүкті әйелдерге және клиникалық және серологиялық дәлелденбеген, сифилис байқалатын, толық емделмеген немесе РМП оң мәнді аналардан туылған балаларға тағайындалады. Превентивті ем сифилистің жұқпалы түрі байқалатын науқастармен отбасылық немесе жыныстық қатынаста 2 айдан артық емес болған адамдарға тағайындалады. Осы мақсатта бензилпенициллин бензатинді 2 млн 400 мың бірілік мөлшерде енгізу тиімді 28. Мерезді емдеудің жалпы принциптері. Сифилистің емі хаттамаларға сәйкес жүргізіледі. Пайдаланылады: 1. дюрантты препараттар: бензатин бензилпенициллин: экстенциллин, ретарпен және бициллин-1; 2. орташа дюрантты препараттар: прокаин пенициллин және пенициллин новокаин тұзы, бициллин-5; 3. бензилпенициллиннің натрий тұзы. Дюрантты препараттарды (үшіншілік сифилистен басқасында) бұлшықетке аптасына 1 рет 2 млн 400 мың бірліктен (1 реттік дозасы) енгізеді. Инъекция саны – 2 немесе 3 (сифилистің түріне байланысты); бициллин-1 – 5 күнде 1 рет; егу саны – 3-6. Орташа дюрантты препараттар: прокаин пенициллин G бұлшықетке 1 млн 200 мың ХБ мөлшерінде тәулігіне 1 рет; Пенициллиннің новкаин тұзын 600 мың бірліктен тәулігіне 2 рет енгізеді. Емдеудің ұзақтығы сифилистің түріне байланысты (10 немесе 20 күн). Бициллин-5 аптасына 2 рет 1 млн 500 мың бірлік мөлшерінде бұлшықетке енгізеді. Курсқа (сифилистің түріне байланысты) 5 немесе 10 инъекция. Бензилпенициллиннің натрий тұзы: 1 млн бірліктен тәулігіне 4 рет бұлшықетке 10 немесе 20 күн бойына (сифилистің түріне байланысты). Анамнезінде жоғарыда көрсетілген препараттарға аллергиялық реакциялар байқалса, цефтриаксон, доксициллин, татрациклин, эритромицин, азитриомицин, оксациллин, ампициллин қолдануға болады. Арнайы емнен басқа сифилисте превентивті және профилактикалық ем жүргізіледі. Профилактикалық ем жүкті әйелдерге және клиникалық және серологиялық дәлелденбеген, сифилис байқалатын, толық емделмеген немесе РМП оң мәнді аналардан туылған балаларға тағайындалады. Превентивті ем сифилистің жұқпалы түрі байқалатын науқастармен отбасылық немесе жыныстық қатынаста 2 айдан артық емес болған адамдарға тағайындалады. Осы мақсатта бензилпенициллин бензатинді 2 млн 400 мың бірілік мөлшерде енгізу тиімді. 29. Сыздауық және сыздауықтар. Фурункул-шаш фолликулы, май бездері және теріасты май клетчаткасының жедел іріңді некротикалық қабынуы. Ең жиі қоздырғышы болып алтын стафилококк, сирек басқа іріңді микрофлораның қоздырғыштары Патогенезі Фурункулдың дамуы іріңді пустуланың түзілуінен басталады:микрофлораның шаш фолликулынан терінің емізік қабатына таралғанан кейін қабынбалы инфильтрат түзіледі. Инфильтрат ортасында некроз ошағы түзіледі(некротикалық стержень), некроз маңайында ірің жиналады. Ірің шыққанан кейін және некротикалық стержень алынғаннан соң, тері дефекті грануляцияға толып, дәнекерленеді Науқасты қарағанда қабыну аймағында кішірек іріңдік болады, маңайында гиперемия байқалады.Сирек тері қабатында қалындау және гиперемия байқауға болады, бірақ іріңдік болмауы мүмкін. Фурункулдың дамуына байланысты қабыну тері үстінен конус тәрізді көтеріліп, диаметрі 0,5-1,5 см, аса айқын шекарасы жоқ инфильтрат түзіледі.Тері қошқыл қызыл түсті, инфильтрат ортасында қабыршақпен жабылған жұмсарған аймақ болады, қабыршақ астынан ірің шығады. Ірің шыққаннан кейін инфильтрат ортасынада жасыл түсті тін аймағы анықталады. Егер фурункул бет аймағында орналасса: жоғарғы ерінде, қабақта, қабақ үсті доғаларда –науқастар қатты бастың ауырсынуына,дене температурасының жоғарылауына, олар фурункулдың іріңді бет веналарның тромбофлебитімен асқынғандығын көрсетеді. Емі.Консервативті және оперативті ем. Консервативті ем.Науқасты фурункулды сығу, пустуланы бритвамен кесу, қыздырғыш компресстер қолдану ауыр асқынуларға әкелетінін түсіндіру қажет. Аурудың басында этил спиртімен, салицил спиртімен өңдеп, ультра жиілігі жоғары (УВЧ) терапия жүргізеді. Фурункул ашылғаннан кейін протеолитикалық ферменттермен, натрий хлоридінің гипертониялық ертіндісімен таңулар қолданады. Бет фурункулы бар науқастарды стационарға жатқызу керек.Егер фурункул абцедирленген болса, абцессті ашуға жүгінеді. 29. Сыздауық және сыздауықтар. Сыздауық (Furunculis)— шаш қапшығына сырттан қауіпті ста филококк енуінен, оны қоршаған дәнекер ткань жедел іріңді- шірікті қабынуға үшырацды. Сыздауықтың бастамасы остиофолликулит немесе шаш қапшығында орналасқан қабьшған түйіншек болып табылады. Кейде сыздауық шаш қапшығының терең бөлімдерінде басталады, ол кезде түйіншектің көлемі 0,5—0,7 см дейін болады, тері түсі өзгермейді. 1—2 күннен соң теріде түйін тәрізді сіңбе сезіледі, көлемі тез үлкейеді, қалыпты терінің үстінен конус тәріздес көрініп түрады. Сіңбенің үстіндегі терінің түсі қара қызылға бо- ялғандай болады. Сіңбе үлкейгенде қатты ауырады. Оның айнала сында ісік байқалады, терінің кейбір жерлеріне орналасқанда, мысалы бетте, әсіресе, ерінде, кабақта, ұмада ол анық көрінеді, 3—4 тәулікте сіңбешң ортасы былқылдай бастайды. Бүл уақытта бастапқы іріңдік қүрғайды да, орнына жаңа іріңдік шығады. Сыз- дауық жүмсарған соң аздап ірің шығып жарылады. Ірің қайткан сон, сол жерде жасыл түсті некрозды ткань пайда болады, оны шірікті өзегі деп атайды, Кейінгі күңдерде шығатын іріңнің мөлшері көбейеді және 2—3 күн өткен соң ірің мен қан аралас шірікті өзегі де бірге шығады. Оның орнына терең жара пайда бо лады. Ауру бәсеңдеп, қабыну сіңбесі мен ісік қайтады, жараның түбі грануляциямен толады да, 2—3 күннен кейін орныңда кішкене тартылып түратын тыртық қалады. Сыздауық дамуынын цикл! 8—10 күнге, кейде одан да үзаққа созылады. Оның орташа үлкеңцігі орман жаңағыдай болып келеді. Сыздауықты жәй фолликулиттен шірікті өзегі арқылы айыра- мыз. Сыздауықтын, үлкеюі іріңнің көп жиналуына байланысты. Бүл кезде шірікті өзегі толық еріп, сыздауық бітеу жараға (абсцеске) айналады — ол бітеу жаралы сыздауық деп аталады (абсцесті сыз- дауық). Кей жағдайда сыздауықта ірің аз болады — қүрғақ сыз- дауық. Сыздауықтар жалгыз шыгуы мүмкін, көбінесе қайталанбайды, бірақ кейін үзақ мерзімнен соң қайта шығуы ықтимал. Олардың қайта қозуы мен көп болып шығуын фурүнцудез- деп атайды. Жергілікті (локальды) сьіздауықтар белплі бір жерде шығады. Жалпы сыздауықтар жедел және бір мезгілде байқалса, жедел жергілікті немесе жалпы жедел фурункулез деп атайды, ал егер көп айға созылып, үзіліспен байқалатын болса созылмалы жергілікті немесе созылмалы жалпы фурункулез деп атайды. Сыздауықтар терінің эр жерлерінде шыгуы мүмкін, тек кана алақан мен табанда болмайды. Жеке сыздауықтар кол, бет, мой- ьш, арка, карын, жамбас, сан терілеріңде көбірек кездеседі. Терінің осы бөлімдері жеке жедел ағымды немесе созылмалы фу- рункулездің шығатын жерлері болып табылады. Жалпы фурунку- лезде сыздауықтардың орналасуы эр алуан болуы мүмкін. Жеке сыздауықтар көбінесе жалпы белгілерсіз дамиды. Тек қана кейбір ауруларда сыздауық піскенде, дене қызуы көтерілуі жэне жалпы әлсіздік байқалуы мүмкін. Жалпы белгілері көбінесе жалпы фурункулезде, әсіресе жедел дамығаңда байқалады. А с қ ы н у ы . Кейбір жағдайларда сьіздауықтар лимфангоит (лимфа тамырының кабынуы) және лимфаденитпен (лимфа без- дерінің кабынуы) асқынады. Өте ауыр асқынуы бет, әсіресе ерін, мүрын терісінде кездеседі. Олар беттегі тамырдың іріңді тромбоф лебит! дамуымен, кейіннен менингит, сепсис, септикопиемия даму- ымен әр түрлі мүшелерде және тканьдерде көптеген бітеу жаралар түзілуімен сипатталады, егер дер кезінде емдемесе аурулар өліп кетуі мүмкін. Қауіпті сыздауық дамуына себептердің ішіқде сыздауықты сығу, бастапқы бөртпелерін кесіп алу және орынсыз жергілікті ем қолдануды айтуга болады. ҚауІпті сыздауықтын клиникалық көрінісі қабьіну сіңбесінің үлкеюімен жене ісік өсуімен сипатталады. Кейде ісіктің айналасын- да тромбофлебитпен зақымданған веналар катты түйін ретінде сезіледі. Ауыру сезімі күшейіп, дене қызуы 40° дейін көтеріледі де, басы ауырып, есеңгіреу байқалады. Патогистологиясы. Бастапқы кезінде эпителийде, шаш фолликуласының сағасында нейгрофилдермен жене көптеген стафилококктармен толған қуыстар пайда болиды. Біртіндеп стафилококктар фолликулдыц тереңіне еніп, оиы жане дәнекер тканьді шірітеді. Некроздын айналасында нейтрофилдер мен макрофагтан құрылған шеңбері бар, олар некрозға сіқеді де стафилококктарды жүгады (жояды). Айналасындағы дәнекер ткані ісініп, тамырлары кеңейіп, тамырдың айналасында нейтрофилден және лимфоциттен тұратын сіңбе байқалады Э т и о л о г и я с ы мен п а т о г е н е з І. Жеке сыздауық және жергілікті фурункулез: терінің кірленуінен, әсіресе шаш фоллику- ласының сағасы, дененің гигиенасын сақтамаудан пайда болады. Көбінесе терінің кәсіби химиялық заттармен (майлайтын майлар, жанармай, мүздататын қоспалар) кірленуінің маңызы үлкен. Кірленуімен бірге тері көп уақыт киіммен ысқыланып түруы ауру- дың дамуына жақсы жагдай жасайды. Терінің секреторлық қызметінің бүзылу, әсіресе қатгы терлеу, кейде үсақ жарақттар (кесіп алу, қүрт-қүмырсқа шағуы немесе тістеуі) маңызды орын алады. Жеке сыздауықтардың қайталап шыгуы стафилококктарға терінің сезімталдығын арттыруымен байланысты. Жалпы фурункулездің дамуына бейімдейтін эңдогендік себеп- терге, мысалы, адамды әлсіздендіретін жалпы аурулар, азу, А, С витаминдерінін жетіспеушілігі, қанның азаюы, ішектің созылмалы улануы, қатты шаршау, зат алмасуының бүзылуы (әсіресе қант алмасуы), сонымен қатар жүйке жүйесінің зақымдануы, стафило- кокктарға организмнін сезімталдьіғының артуы сияқты факторлар жатады. Жедел фурункулез, жергілікті және жалпы фурункулез, кейде дененің қатты мүздауынан немесе қатты қызуьінан пайда бо луы ықтимал. Е м і. Сыздауықтың жерілікті емі үшін, негізінен ауру белгілеріне эсер ететін дезинфекциялық заттар қолданылады. Жа- рьілмаған сыздауықтардың үстіне таза ихтиол жағып, мақтамен таңып қою керек. Күніне 1—2 реттен жагады. Бүрын салған ихти- олды жылы сумей жуады да жарылған сыздауықтардың ортасына гипертониялық ерітіндіге малынған бүктелген дәкені немесе дезин- фекциялық майды (2% ақ сынап майы, 5 % синтомицин майы) жапсырады. Оның бетіне таза дәкені клеолмен бекітеді. Сонымен бірге, қүрғақ жылылықты (грелка түрінде), соллюкс, Минин рефлекторын және УВЧ қолдануга болады. Инфекцияның таралуы және сау терінін ақжемделіп кетпеуі үшін дымқыл жылы- лықтан, әсіресе қыздыратын компрестен аулақ болу керек. Қолданган емнің әдісіне карамай, сыздауықтың айналасындағы теріні 2 % салицилді немесе камфорлы спиртпен немесе 0,5% мо нохлорамин су ерітіңдісімен немесе мүсәтір спиртімен мүқият та за ртып отырады. Сау теріден бастап зақымданған жерге қарай сүрту керек. Моншада шомылуга, ванна, душ алуга болмайды. Сыздауықтың айналасындағы шашты қысқарту керек, бірақ қыруга болмайды. Диссеминациядан сақтану үпгін үлкен айналма таңгыштардан аулақ болу керек. Абсцеске айналған сыздауықтарға хирургиялық ем жасалады (кесу). Сыздауықты емдеуде антибиотиктерді кең қолданады. Олар кайталанудан сақтамайды, бірақ тез жазылуға септіпн тигізеді және асқынуды азайтады. Пенициллиннің физиологиялық ерітіндісін 100 000 бірліктен әр 3 сағат сайын, дюрантты препараттарды (эк- моновоциллин) күніне 600 000 бірлік немесе өзінің қанымен жалпы мөлшері 1,5—2 млн бірлікке дейін бүлшықетке салады. Жекелеген асқынбаган сыздауықта пенициллинді беру шарт емес. Тек бетіңде орналасқан асқынбаған сыздауьіқта, лимфангоит жане лимфаденитпен асқынуында пенициллин препараттарын қолдану қажет. Сульфаниламидтерді (стрептоцид, норсульфазол т. б.) күніне 2,0—3,0- тен, антибиотиктер жоқ кезде колданады. Одан басқа организмнің ауруға қарсы тұру қабілетін көтеру және рецидивінен сақтану үшін арнайы емес емді (аутогемотера пия, лактотерапия) және арнайы иммунотерапияны қосу керек: а) стафилококктық вакцина (поливаленттік немесе аутовакцина түрінде) тері астына немесе тері ішіне 0,1—0,2 мл-ден 1 мл дейін, 2—3 күн аралатып, барлыгы 8—10 егу; б) стафилококктық ана токсин (формалин қосылған, улану қасиетін жоғалтқан, бірақ ан- тигенді қасиетін сақтаған стафилококктық токсин) немесе Аг препаратын, тері асгына 0,5 мл-ден бастап, кейін 1,0—2,0 мл-ден 2—3 күн аралатып, барлығы 6—8 егу; в) стафилококктық антифа- гин — тері астына күнде 0,2 мл бастап, әр салған сайын 0,1 мл- ден көбейтіп 1 мл дейін жеткізеді, барлығы 10 егу; г) стафилофильтрат (вирусқа қарсы)— терінің ішіне, вакцина сияқты қолданады. Түрақты ауру қайтпайтын жағдайда гаммаглобулин жіберу қажет. Созылмалы фурункулезде ауруға бейімділігінің себебін табу үшін және ерекше емді белғілеу үшін ауруды мүқият тексеру керек. |